[fatale]

Sen sevginin ışığısın



Hep başkalarının düşünceleri doğrultusunda yaşamayı öğrendik. Hep başkalarına iyi görünebilmek çabası içinde, başkalarından hayatımızı onaylamasını bekledik. İşin sonunda kendimizi düşünmek çıkarcılık ve bencillik olurken, kendimizi yaşamak en büyük korkumuz haline geldi.Bu korku kabul edilmemek korkusudur. Bu korku sevilmemek korkusudur. Bu korku yalnız kalmak korkusudur.

Yüzümüzdeki maske ile nesillerdir "Sevgi dilenmenin yolları" isimli oyunu oynadık durduk.

Oysa ki hayatımızın gerçek başlangıcı;

Sahnede maskesiz boy gösterdiğimiz andır,

Sevgiyi dışarıda değil, kendi özümüzde bulduğumuz andır,

"Başkaları ne der", "ne düşünür", kalıplarından sıyrılıp, hayatı kendiniz için, özgürce yaşamaya başladığınız andır.

En yalnız olduğunuzu sandığınız an da;

Gökyüzüne bakıp, gökyüzü kadar kalabalık olduğunuzu hissettiğiniz andır.

Başkalarının ne yaptığını, nelerle uğraştığını, onlarla ilgili her türlü eleştirilerinizi bir yana bırakıp, her şeyin olduğu gibi mükemmel olduğunu fark ettiğiniz andır.

Nesillerdir oynanan maskeli balo çoktan bitti! Perde çoktan kapandı!

Artık doya doya KENDİNİZİ YAŞAMANIN zamanı! Nasıl mı?

MASKESIZ!

Kozmik Rehber