[Cookie]

Işıklı yol Nickli Üyeden Alıntı

Ben bir borderline hastasıyım. İki yıl tedavi gördüm psikoterapi. 6 seans regresyon hipnoterapi. EFT, hemen her yolu denedim. Şimdilik septomlarım çok hafifledi. En azından terkedildiğimde artık dünyam kararmıyo. eskiden günlerce hatta haftalarca ağlar deli olurdum. Şimdi hala terkedebilme yetim çok yoksa da terkedilmeye karşı daha sakin davranabiliyorum. Eğer bir borderline hastasıysanız büyük ihtimalle annenizle olan bağınızın çok kötüğ olması gerekir çünkü borderline 0-3 yaşta kötü annelik gören şahıslarda oluşan bir hastalık. Annem daha düne kadar hayatta en nefret ettiğim insandı. Şimdilerde onunla ilgili daha nötr bir tavrım var. Ayrıca size varolan annenin yokluğu verilmeyen sevginin telafisi adlı kitabı öneririm. Öneririm sayfasında mevcut oradan gerekli bilgileri bulabilirsiniz. Fakat bir borderline hastasının mutlaka terapi görmesi gerektiğine inanıyorum. Çünkü bizler sağlıklı bir aynalama yaşayamadığımız için yani sağlıklı anne sahibi olmadığımız için davranış bozukluğu söz konusu. O yüzden mutlaka çevrenizde sizi anlayan ve size yardım edebilecek olan mantıklı sağlıklı kişiler bulundurmanız ruh sağlığı açısından çok önemli. Sevgimle, tekrar geçmiş olsun

Benim de annemle ilişkim berbattı küçükken. Ondan nefret ediyordum. Çok yanlış şeyler yaptı bana. Çünkü bilinçli değildi evlat yetiştirme konusunda. Ama aştık bunları. Anneme çok düşkünüm şimdi. Çok seviyorum. Yine de içimde bir boşluk var tabii. Kendime itiraf edemiyorum ama pek. Çok gururlu bir insanım.

Yalnız bir tane ayrılık tecrübem sonrası çok kötü oldum. Panik ataklar başladı bunun üstüne ve geçti gitti çok şükür. Şimdiyse terk edilmeye fırsat bırakmadan, ilişki zirvedeyken, ben terk edip gidiyorum. Bu yüzden ilişkilerim uzun sürmüyor ve kimseyi uzun müddet sevemiyorum da zaten. Aşkmış, sevgiymiş aniden bitiyor, bir daha suratına bakmak istemiyorum karşımdakinin. Yine de gelgitler yaşayıp görüşmek istediğim oluyor. Çok iyi oyuncuyum, parmağımda oynatabiliyorum hayatıma giren erkekleri. Şimdi bunlardan kurtulma vaktim.

Sana bir sorum var, umarım cevaplarsın. Benim için çok önemli. Şimdi eskiye göre iyiysen, ilişkilerin de düzeldi mi? Yani birini çok sevmek ve sağlıklı bir ilişki sürdürebilmemiz mümkün müdür? Aniden gelen nefret, yerin dibine sokma gibi şeyleri nasıl engelliyorsun? Lütfen biraz yardım. :(

[tuna123]

Cookie Nickli Üyeden Alıntı

Benim de annemle ilişkim berbattı küçükken. Ondan nefret ediyordum. Çok yanlış şeyler yaptı bana. Çünkü bilinçli değildi evlat yetiştirme konusunda. Ama aştık bunları. Anneme çok düşkünüm şimdi. Çok seviyorum. Yine de içimde bir boşluk var tabii. Kendime itiraf edemiyorum ama pek. Çok gururlu bir insanım.

Yalnız bir tane ayrılık tecrübem sonrası çok kötü oldum. Panik ataklar başladı bunun üstüne ve geçti gitti çok şükür. Şimdiyse terk edilmeye fırsat bırakmadan, ilişki zirvedeyken, ben terk edip gidiyorum. Bu yüzden ilişkilerim uzun sürmüyor ve kimseyi uzun müddet sevemiyorum da zaten. Aşkmış, sevgiymiş aniden bitiyor, bir daha suratına bakmak istemiyorum karşımdakinin. Yine de gelgitler yaşayıp görüşmek istediğim oluyor. Çok iyi oyuncuyum, parmağımda oynatabiliyorum hayatıma giren erkekleri. Şimdi bunlardan kurtulma vaktim.

Sana bir sorum var, umarım cevaplarsın. Benim için çok önemli. Şimdi eskiye göre iyiysen, ilişkilerin de düzeldi mi? Yani birini çok sevmek ve sağlıklı bir ilişki sürdürebilmemiz mümkün müdür? Aniden gelen nefret, yerin dibine sokma gibi şeyleri nasıl engelliyorsun? Lütfen biraz yardım. :(

ilk önce şunu söyliyim benim anneme karşı geçmişte hiç bi sorunum yoktu gayette seviyodum halada seviyorum sadece babamla anlaşamıyorum. işte diyorum ya benim ilişkilerim karakterim ruh halim her şeyim bi anda değişip duruyo bu yüzdende ilişkilerim hem doyurucu , iyi güzel olabiliyo , insanlar beni seviyo , fakat o kötü halime geldiğim zaman hayattan zevk alamıyorum insanlar sanki beni dışlıyolar yaşam zevki olmuyor içimde beynim duruyor sanki düşünemiyorum aklımın ucundan 1 kelime doğru düzgün geçmiyo insanlara karşılık veremiyorum , sanki insanlar beni başlarından salmaya çalışırlarmış gibi hissediyorum ,ilişkilerim adeta çöküntüye uğruyo . AMA o iyi halime geçtiğim zaman insanlar benim yanımda olmak için can atıyo diyebilirim sana aniden başka bi insana dönüşüyorum sanki sihirli bi deynek deymiş gibi hayattan mutluluk alıyorum her şey güzel gözüküyo o anlar hiç bitmesin geçmesin istiyorum sonra bakmışım o kötü anıma yine geçmişim kafayı yiyiyorum çıldırıyorum ne yapıcağımı nereye gidiceğimi nasıl davranıcağımı ne konuşucağımı hiç bişey hiç bişeyi bilmiyorum bu yüzden en iyi şey o an uyumak geliyo bana uyuyunca unutuyorum uyumak benim ilacım gibi bişey uyuyorum çünkü uyumassam kendime zarar vericeğimi biliyorum .