[tuna123]

Cookie Nickli Üyeden Alıntı

Bipolar bozuklukta atak geçirmen lazım ama.
Var mı sende atak durumları?
Yani aşırı boyutta kendini üstün bir insan olarak görüyor musun?
Günlerce uyumadığın oluyor mu?
Kendini ajan sanıyor musun?
Bipolar çok ciddi bir beyin hastalığıdır.
Dr.a git, kendi kendini korkutma.

diyorum ya ani iniş çıkışlar çok oluyor bi öyle bi böyleyim . hatta bana arkadaşlarımda söyliyor diyolar bazen çok iyi birisi oluyosun çok komik oluyosun bizi sevdiriyosun ama bazen çok kötü durgun suskun kendi halinde içine kapanık biri oluyorsun diyolar . hadi ben belki yanlış anlamış olabilirim bu durumu ama çevremdekiler bunu söyliyosa bişey vardır demekki . kendimi aşırı boyutta üstün hissettiğim oluyor O iyi anıma gelince gözüm kendimden başkasını görmez. orda bipolar bozukluklla ilgili ne yazıyosa bende var bunu bil.

[Cookie]

tuna123 Nickli Üyeden Alıntı

diyorum ya ani iniş çıkışlar çok oluyor bi öyle bi böyleyim . hatta bana arkadaşlarımda söyliyor diyolar bazen çok iyi birisi oluyosun çok komik oluyosun bizi sevdiriyosun ama bazen çok kötü durgun suskun kendi halinde içine kapanık biri oluyorsun diyolar . hadi ben belki yanlış anlamış olabilirim bu durumu ama çevremdekiler bunu söyliyosa bişey vardır demekki . kendimi aşırı boyutta üstün hissettiğim oluyor O iyi anıma gelince gözüm kendimden başkasını görmez. orda bipolar bozukluklla ilgili ne yazıyosa bende var bunu bil.

Sana bipolar bozukluğu olan birinin yaşadıklarını anlatan mesajı kopyalıyorum.
Ne kadar vahim bir şey olduğunu gör.

"bu hastalıga üniversite yılımın 2. yılında zemin hazırladım farketmeden de olsa. en basta yogun bir depresyon yasadım yani sadece hastalıgım depresyondu.iki yıl sonra ise bir mani atagı geçirdim ki allah düşmanımın basına vermesin.resmen akli dengemi kaybetmiştim, resmen bir deli gibi davranıyordum.bir kaç ay böyle delirmiş vaziyette gezdim.annem hep yanımdaydı,okul vardı ama derslere gidemiyordum her gün hastaneye gidip çare arıyorduk annemle.mani dönemimde kendimi çok üstün bir insan olarak görüyordum, yüzlerce km yürüsem yorulmam gibi geliyodu.aşırı hiperaktiftim.bir hafta uyumadıgım ve yemek yemedigim oldu.bir haftada 10 kilo verdim.dini yönden de acaip düşüncelere sahiptim.kendimi bu arada asker sanıyodum.tv izlerken mesela vj ler, dizilerdeki insanlar bana mesaj veriyomuş gibi geliyodu.her cümleden her bakıştan mesaj, gizli bir anlam çıkarıyorum.çok konusuyordum.daldan dala atlıyordum.annem bizi öldürdün diyodu ben gercekten onları öldürgümü sanıyordum.daha neler neler..hatırlamak bile istemiyorum.yemin ederim allah düşmanımın basına vermesin.manik bir dönem yaşamaktansa depresif bir dönem yaşamayı tercih ederim.ama tabi depresyon da çok kötü bir şey.aylarca yatagıma yapışık vaziyette yaşamama neden oluyor.depresyon deneyimlerimi anlatmam gerekirse aylarca yataktan çıkmamak, güneşten, gündüzden nefret etmek, gece sabaha kadar tv izleyip akşam olana kadar uyumak,dogru düzgün yememek,içmemek, yıkanmak istememek,rı düşünmek, r planları yapmak, aglamak, aglamak,aglamak..
allaha çok şükür aylardır ilaç kullanmadıgım halde psikolojik sorun yaşamıyorum.yaşadıklarım sadece moral bozuklugu oluyo, bir iki gün içinde geçiyo.ilaçlarımı hayatım boyunca kullanmam gerekiyo fakat karacigerim şimdiye kadar binlerce ilaç kullandıgım için sanırım kötü durumda.sadece acil durumlarda yani depresyona girecegimi anladıgım zamanlarda baslıyorum tedaviye.tabi doktoruma gidip durumu anlatarak.."

[tuna123]

Cookie Nickli Üyeden Alıntı

Sana bipolar bozukluğu olan birinin yaşadıklarını anlatan mesajı kopyalıyorum.
Ne kadar vahim bir şey olduğunu gör.

"bu hastalıga üniversite yılımın 2. yılında zemin hazırladım farketmeden de olsa. en basta yogun bir depresyon yasadım yani sadece hastalıgım depresyondu.iki yıl sonra ise bir mani atagı geçirdim ki allah düşmanımın basına vermesin.resmen akli dengemi kaybetmiştim, resmen bir deli gibi davranıyordum.bir kaç ay böyle delirmiş vaziyette gezdim.annem hep yanımdaydı,okul vardı ama derslere gidemiyordum her gün hastaneye gidip çare arıyorduk annemle.mani dönemimde kendimi çok üstün bir insan olarak görüyordum, yüzlerce km yürüsem yorulmam gibi geliyodu.aşırı hiperaktiftim.bir hafta uyumadıgım ve yemek yemedigim oldu.bir haftada 10 kilo verdim.dini yönden de acaip düşüncelere sahiptim.kendimi bu arada asker sanıyodum.tv izlerken mesela vj ler, dizilerdeki insanlar bana mesaj veriyomuş gibi geliyodu.her cümleden her bakıştan mesaj, gizli bir anlam çıkarıyorum.çok konusuyordum.daldan dala atlıyordum.annem bizi öldürdün diyodu ben gercekten onları öldürgümü sanıyordum.daha neler neler..hatırlamak bile istemiyorum.yemin ederim allah düşmanımın basına vermesin.manik bir dönem yaşamaktansa depresif bir dönem yaşamayı tercih ederim.ama tabi depresyon da çok kötü bir şey.aylarca yatagıma yapışık vaziyette yaşamama neden oluyor.depresyon deneyimlerimi anlatmam gerekirse aylarca yataktan çıkmamak, güneşten, gündüzden nefret etmek, gece sabaha kadar tv izleyip akşam olana kadar uyumak,dogru düzgün yememek,içmemek, yıkanmak istememek,rı düşünmek, r planları yapmak, aglamak, aglamak,aglamak..
allaha çok şükür aylardır ilaç kullanmadıgım halde psikolojik sorun yaşamıyorum.yaşadıklarım sadece moral bozuklugu oluyo, bir iki gün içinde geçiyo.ilaçlarımı hayatım boyunca kullanmam gerekiyo fakat karacigerim şimdiye kadar binlerce ilaç kullandıgım için sanırım kötü durumda.sadece acil durumlarda yani depresyona girecegimi anladıgım zamanlarda baslıyorum tedaviye.tabi doktoruma gidip durumu anlatarak.."

şimdi ben 15 yaşındayım sanırsam o kişi 20 yaşında dır . eğer bende bu hastalık varsa ve yeni başlamışsa onunkine göre daha az seyrediyordur. yavaş yavaş büyüyüp onunki gibi olabilir yani sonuçta bu hastalık bi anda çıkıp insanı delirten bukadar sıkıntıya sokan bi hastalık olamaz . hem okuduklarımın arasında da yazıyodu zaten bipolar bozukluk erken teşhis konulmazsa tedaviye başlanmazsa ilerleyip daha büyük sıkıntılara yol açabilir diye. bende bu hastalığın başında olabilirim.

[Işıklı yol]

Borderline / Sınır Kişilik Bozukluğu - iyi hissetmek tv - 3 Ocak 2013 - YouTube

[Işıklı yol]

hmmm demek ki farklı senin rahatsızlığın o zaman sen o konuyu araştırmalısın. Fakat dediğim gibi tanı alman çok önemli. En azından hastalığını tam olarak öğrenmen iyi olur ona göre tedavini olabilirsin.

[Işıklı yol]

Hastalık hakkında bilgi sahibi olmak bence önemli düşmanını tanımalısın ki seni kolay avlayamasın. Bu önemli. Bence biraz oku baktın olmuyor bırak. ne kaybedersin. ben birde irvin yalom çok okudum. Onun romanlarını severim. Çok yol gösterici olur. Çok eğlenceli gider. Çokta yardım alırsın pek çok konuda tavsiye derim.

[Cookie]

Işıklı yol Nickli Üyeden Alıntı

Hastalık hakkında bilgi sahibi olmak bence önemli düşmanını tanımalısın ki seni kolay avlayamasın. Bu önemli. Bence biraz oku baktın olmuyor bırak. ne kaybedersin. ben birde irvin yalom çok okudum. Onun romanlarını severim. Çok yol gösterici olur. Çok eğlenceli gider. Çokta yardım alırsın pek çok konuda tavsiye derim.

Onun romanlarını seviyorum ben de.
'Divan' ve 'Nietzche Ağladığında'yı okumuştum.

Umarım ben çok aşık olarak, artarak devam eden bir sevgiyle süren bir evlilik yaşarım. Hayalim bu. :))

Teşekkür ederim sana da.

[Işıklı yol]

ilk seansta teşhis koydu bana. Faik Özdengül doktorum. Konyadadır kendisi. Koskide çalışıyor. Gerçekten çok çok faydasını gördüm. Ayrıca ona onlarca insan yolladım diyebilirim. Ben artık boşluk duygusunu hiç yaşamıyorum canım. Çok şükür artık çok daha iyiyim. Dilediğin kadar soru sorabilirsin.

[Cookie]

Işıklı yol Nickli Üyeden Alıntı

ilk seansta teşhis koydu bana. Faik Özdengül doktorum. Konyadadır kendisi. Koskide çalışıyor. Gerçekten çok çok faydasını gördüm. Ayrıca ona onlarca insan yolladım diyebilirim. Ben artık boşluk duygusunu hiç yaşamıyorum canım. Çok şükür artık çok daha iyiyim. Dilediğin kadar soru sorabilirsin.

:)) Bana da daha ilk gittiğimde demişti dr.
Zaten hemen anlaşılan bir şey aslında.

Ben de hiç yaşamam inşallah bir daha boşluk duygusunu.

Sanırım senin bu kadar geç farkına varmanın sebebi, sizin zamanınızda bizim gibi bir hayat yaşamamış olmanız. :) Bu kadar özgürlük yoktu. Kızlar şimdiki kadar rahat değildi vs.
Çünkü eğer o zamanlar birkaç ilişki yaşama fırsatın olsaydı çok erken yaşlarında anlayabilirdin büyük ihtimalle sende farklılıklar olduğunu. Sonuçta karşılaştığımız olaylar neticesinde açığa çıkıyor bu durum.

Benim en çok ikili ilişkilerimde belli oluyor. Yıllardır anlamamış olsam da, geç kalmış değilim. O zaman yine soruyorum. :)))

Sende de birini çok sevme ve sebepsiz yere nefret etme durumları oluyor mu? Birilerine yardım etme isteğiyle taştığın bir günden sonra, sevgi dolu olduğun bir günden sonra kimseye yardım etmek istemediğin, içindeki sevginin yok olduğu oluyor mu? Yani tam zıtlık barındıran duyguları yaşadığın?
Ya da şimdi yoksa geçmişte oluyor muydu?

[Işıklı yol]

Cookie Nickli Üyeden Alıntı

:)) Bana da daha ilk gittiğimde demişti dr.
Zaten hemen anlaşılan bir şey aslında.

Ben de hiç yaşamam inşallah bir daha boşluk duygusunu.

Sanırım senin bu kadar geç farkına varmanın sebebi, sizin zamanınızda bizim gibi bir hayat yaşamamış olmanız. :) Bu kadar özgürlük yoktu. Kızlar şimdiki kadar rahat değildi vs.
Çünkü eğer o zamanlar birkaç ilişki yaşama fırsatın olsaydı çok erken yaşlarında anlayabilirdin büyük ihtimalle sende farklılıklar olduğunu. Sonuçta karşılaştığımız olaylar neticesinde açığa çıkıyor bu durum.

Benim en çok ikili ilişkilerimde belli oluyor. Yıllardır anlamamış olsam da, geç kalmış değilim. O zaman yine soruyorum. :)))

Sende de birini çok sevme ve sebepsiz yere nefret etme durumları oluyor mu? Birilerine yardım etme isteğiyle taştığın bir günden sonra, sevgi dolu olduğun bir günden sonra kimseye yardım etmek istemediğin, içindeki sevginin yok olduğu oluyor mu? Yani tam zıtlık barındıran duyguları yaşadığın?
Ya da şimdi yoksa geçmişte oluyor muydu?

En zor zamanlarımda ben yavrularımla avundum Onları o kadar çok sevdim ve onlarla öyle çok meşguldüm ki başka şeye pek bakmadım. Bu benim en büyük şansım olmalı. Sende de verdiğin sevgiye karşılık alamadığında nefret duygusuna dönüşüyor demek ki, bende şöyle bir şey var. Aşırı merhamet ve şefkat öyle ki her insan neredeyse benim çocuğum. Hiç kimseye kıyamıyorum. Birsiyle çok fazla ilgilendiğimde ve karşılık alamadığım da bende üzüntü olur. Kahrederim. Neden beni sevmedi derim. Yalnız dediğim gibi galiba artık çok daha normale yakın duygularım. Bu sayfanın en çok konuşan kişisi galiba benim. Saolsun arkadaşlarımda bıkmadılar benden hep bana sabırla ilgiyle sevgiyle yaklaştılar. Ve dediğim gibi çocuklarım benim için başka bir dünya gibidir. Onlar benim cennet bahçem gibidir. Onların sevgileri, şakaları, bana yaklaşımları, yaptığım yemeklere aşırı taktirleri onların o halleri bana başka bir dünyanın kapısını araladı. bak sende oku "var olan annenin yokluğu, verilmeyen sevginin telafisi" çok çok daha farkına varacak ve kendini iyileştirmeye biraz daha yaklaşacaksın.