[maviinci]

tuna123 Nickli Üyeden Alıntı

15 zaten ben bunu daha 3-4 ay önce fark etmeye başladım

farkında olman çok güzel, bunu değiştirmen için iyi bir başlangıç.. ama bu farkındalığı sürekli kılman lazım. mesela önce şunu bir bil, işler hiçbir zaman mutlak anlamda kötü değil, olmayacak da olumlama diye birşey duydun mu? etkili cümleler kurarak bunlardan olumlama listesi yapacaksın, olumlama yaparak olumsuz düşüncelerle mücadeleye girişeceksin, her gün yaptığın olumlama listesini birkaç kez okuyarak istediğin gibi birisi olacaksın.. olumlu yönlerini zamanla açığa çıkaracaksın; bilinçaltın artık buna alışmaya başlayacak ve sen zaman geçtikçe göreceksin ki, herşey çok daha güzele gidiyor.
Bir de, bilmeni istediğim birşey daha var; bu içinde bulunduğun 15 - 20 yaş aralığı, insan hayatının gelişim sürecinde çok önemli bir aşama. hatta, ikinci aşama - ilki çocuklukta yanlış hatırlamıyorsam 2 - 6 yaş arasındaydı. Şimdi sen yetişkinsin, giderek işlerin daha da ciddiye bindiğini göreceksin ve şu an senin içinde bulunduğun sürecin ciddiyetinin farkında olman, sana bu yolda kendi gelişim sürecini izleyebilmen ve sağlam temellere oturtabilmen için verilmiş bir fırsat bence

[tuna123]

maviinci Nickli Üyeden Alıntı

farkında olman çok güzel, bunu değiştirmen için iyi bir başlangıç.. ama bu farkındalığı sürekli kılman lazım. mesela önce şunu bir bil, işler hiçbir zaman mutlak anlamda kötü değil, olmayacak da olumlama diye birşey duydun mu? etkili cümleler kurarak bunlardan olumlama listesi yapacaksın, olumlama yaparak olumsuz düşüncelerle mücadeleye girişeceksin, her gün yaptığın olumlama listesini birkaç kez okuyarak istediğin gibi birisi olacaksın.. olumlu yönlerini zamanla açığa çıkaracaksın; bilinçaltın artık buna alışmaya başlayacak ve sen zaman geçtikçe göreceksin ki, herşey çok daha güzele gidiyor.
Bir de, bilmeni istediğim birşey daha var; bu içinde bulunduğun 15 - 20 yaş aralığı, insan hayatının gelişim sürecinde çok önemli bir aşama. hatta, ikinci aşama - ilki çocuklukta yanlış hatırlamıyorsam 2 - 6 yaş arasındaydı. Şimdi sen yetişkinsin, giderek işlerin daha da ciddiye bindiğini göreceksin ve şu an senin içinde bulunduğun sürecin ciddiyetinin farkında olman, sana bu yolda kendi gelişim sürecini izleyebilmen ve sağlam temellere oturtabilmen için verilmiş bir fırsat bence

verdiğin bilgiler için teşekkürler bu olumlama cümlelerini deniyicem işe yarıyacağınada inanıyorum .

[Işıklı yol]

maviinci Nickli Üyeden Alıntı

farkında olman çok güzel, bunu değiştirmen için iyi bir başlangıç.. ama bu farkındalığı sürekli kılman lazım. mesela önce şunu bir bil, işler hiçbir zaman mutlak anlamda kötü değil, olmayacak da olumlama diye birşey duydun mu? etkili cümleler kurarak bunlardan olumlama listesi yapacaksın, olumlama yaparak olumsuz düşüncelerle mücadeleye girişeceksin, her gün yaptığın olumlama listesini birkaç kez okuyarak istediğin gibi birisi olacaksın.. olumlu yönlerini zamanla açığa çıkaracaksın; bilinçaltın artık buna alışmaya başlayacak ve sen zaman geçtikçe göreceksin ki, herşey çok daha güzele gidiyor.
Bir de, bilmeni istediğim birşey daha var; bu içinde bulunduğun 15 - 20 yaş aralığı, insan hayatının gelişim sürecinde çok önemli bir aşama. hatta, ikinci aşama - ilki çocuklukta yanlış hatırlamıyorsam 2 - 6 yaş arasındaydı. Şimdi sen yetişkinsin, giderek işlerin daha da ciddiye bindiğini göreceksin ve şu an senin içinde bulunduğun sürecin ciddiyetinin farkında olman, sana bu yolda kendi gelişim sürecini izleyebilmen ve sağlam temellere oturtabilmen için verilmiş bir fırsat bence

Bu çok fazla bilinçli gerçekleşmiyor. Dediklerin doğru fakat bu çok yoğun bir duygu durumu üzerinde çok fazla mesai harcaman gerekiyor. Hiç ama hiç kolay olmuyor. Bir gün bulutlardaysan bir gün yerin dibinde oluyorsun. Cehennemi içinde yaşıyorsun adeta. Asla birinin seni sevdiğine emin olamıyorsun. Gözünün önünde yerlere kapanıp yeminler etse sen yine de onun sevgisinden emin olmıyorsun. Ve en kötüsü boşluk duygusu. Biranda için boşalıyor ve kendine yabancılaşıyorsun. Hayatta her şey anlamını yitiriyor ve sen çok ama çok yoğun bir acı yaşıyorsun. Benim hissettiğim böyleydi en azından şöyle söyleyebilirim yaşadığım acı için adeta ruhum acıyordu. Sanki tüm hücrelerimde hissediyordum bu acıyı. Allaha şükür atlattım hepsini. Şimdi iyiyim. Çok daha iyi olacağımı biliyorum.

[tuna123]

Işıklı yol Nickli Üyeden Alıntı

Bu çok fazla bilinçli gerçekleşmiyor. Dediklerin doğru fakat bu çok yoğun bir duygu durumu üzerinde çok fazla mesai harcaman gerekiyor. Hiç ama hiç kolay olmuyor. Bir gün bulutlardaysan bir gün yerin dibinde oluyorsun. Cehennemi içinde yaşıyorsun adeta. Asla birinin seni sevdiğine emin olamıyorsun. Gözünün önünde yerlere kapanıp yeminler etse sen yine de onun sevgisinden emin olmıyorsun. Ve en kötüsü boşluk duygusu. Biranda için boşalıyor ve kendine yabancılaşıyorsun. Hayatta her şey anlamını yitiriyor ve sen çok ama çok yoğun bir acı yaşıyorsun. Benim hissettiğim böyleydi en azından şöyle söyleyebilirim yaşadığım acı için adeta ruhum acıyordu. Sanki tüm hücrelerimde hissediyordum bu acıyı. Allaha şükür atlattım hepsini. Şimdi iyiyim. Çok daha iyi olacağımı biliyorum.

bendede seninki gibi oluyor ani çöküntüler yaşıyorum hayat bana zehir gibi geliyor adeta . peki nasıl yendin anlatırmısın

[Işıklı yol]

tuna123 Nickli Üyeden Alıntı

bendede seninki gibi oluyor ani çöküntüler yaşıyorum hayat bana zehir gibi geliyor adeta . peki nasıl yendin anlatırmısın

Sen daha çok gençsin. Ne güzel hayatın daha başındası ve bu yaşta farkına varmışsın seni cidden tebrik ederim cnm benim. Ben terapi almanı tavsiye ederim. en güzeli bu olur. Zamanla yenersin. merak etme çaresiz değiliz.

[Cookie]

Işıklı yol Nickli Üyeden Alıntı

Bu çok fazla bilinçli gerçekleşmiyor. Dediklerin doğru fakat bu çok yoğun bir duygu durumu üzerinde çok fazla mesai harcaman gerekiyor. Hiç ama hiç kolay olmuyor. Bir gün bulutlardaysan bir gün yerin dibinde oluyorsun. Cehennemi içinde yaşıyorsun adeta. Asla birinin seni sevdiğine emin olamıyorsun. Gözünün önünde yerlere kapanıp yeminler etse sen yine de onun sevgisinden emin olmıyorsun. Ve en kötüsü boşluk duygusu. Biranda için boşalıyor ve kendine yabancılaşıyorsun. Hayatta her şey anlamını yitiriyor ve sen çok ama çok yoğun bir acı yaşıyorsun. Benim hissettiğim böyleydi en azından şöyle söyleyebilirim yaşadığım acı için adeta ruhum acıyordu. Sanki tüm hücrelerimde hissediyordum bu acıyı. Allaha şükür atlattım hepsini. Şimdi iyiyim. Çok daha iyi olacağımı biliyorum.

Bu konuda da merak ettiğim bir şey var. Ben neredeyse hiç dibe çökmüyorum. Hiç kendimi mutsuz hale sokmuyorum. Hep iyiyim, huzurluyum diye telkin ediyorum kendimi. Cehennemi yaşadığımı söyleyemem yani.
Fakat borderline olan insanlar hep dibe çökme durumundan bahseder.

Ben de amaçsızlık ve boşluk duygusu yoğun olduğunda yaşamak çok anlamsız oluyor sadece. Ve ölsem süper olur diyorum ve bunu düşünmek beni çoookkkk korkutuyor. Gerçekten rezalet bir durum. :(( Hemen o halden çıkmak için çabalıyorum. Yani benim dibe vuruş dediğim ancak o zamanlarda olur. Ki ölümü düşününce dahi mutsuz olmuyorum. Aslında her şeyim var, mutluyum diyorum ama yaşamanın manası ne ki? Yapmak istediğim hiçbir şey yok, zaten aşık da olamam, aile de kuramam diyerek umutsuzluğun dibine çöküyorum yalnızca

Yine geçen gün çok kötü düşünceler içine girmişken engelledim kendimi. Bu boşluk duygusu cehennem gibi, o konuda katılıyorum.

Ölme fikrini unuttum artık. Sonuçta ölsen de ruhun yaşayacak. Acı çeken ruh olduğuna göre bedenimden kurtulmanın anlamı yok. Bu düşünceyle beraber aştım bazı şeyleri sanırım.

[Işıklı yol]

Cookie Nickli Üyeden Alıntı

Bu konuda da merak ettiğim bir şey var. Ben neredeyse hiç dibe çökmüyorum. Hiç kendimi mutsuz hale sokmuyorum. Hep iyiyim, huzurluyum diye telkin ediyorum kendimi. Cehennemi yaşadığımı söyleyemem yani.
Fakat borderline olan insanlar hep dibe çökme durumundan bahseder.

Ben de amaçsızlık ve boşluk duygusu yoğun olduğunda yaşamak çok anlamsız oluyor sadece. Ve ölsem süper olur diyorum ve bunu düşünmek beni çoookkkk korkutuyor. Gerçekten rezalet bir durum. :(( Hemen o halden çıkmak için çabalıyorum. Yani benim dibe vuruş dediğim ancak o zamanlarda olur. Ki ölümü düşününce dahi mutsuz olmuyorum. Aslında her şeyim var, mutluyum diyorum ama yaşamanın manası ne ki? Yapmak istediğim hiçbir şey yok, zaten aşık da olamam, aile de kuramam diyerek umutsuzluğun dibine çöküyorum yalnızca

Yine geçen gün çok kötü düşünceler içine girmişken engelledim kendimi. Bu boşluk duygusu cehennem gibi, o konuda katılıyorum.

Ölme fikrini unuttum artık. Sonuçta ölsen de ruhun yaşayacak. Acı çeken ruh olduğuna göre bedenimden kurtulmanın anlamı yok. Bu düşünceyle beraber aştım bazı şeyleri sanırım.

tebrikler bu süper bir bakış açısı. Zaten borderline hastalığınında dereceleri vardır. Demek ki sen benden daha iyisin. Fakat ben evliyim ve eşimi görmek dahi istemem. Sanki herkesi sevebilirim ama onu sevemem. Bu duygu beni çok yordu. Ayrılmaya karşıda kabiliyetim yok. Eşimde bana aşık, yani dön baba dön

[chees19]

Allah de gerisini boşver; maneviyata yönel derim...