[froyaa]

yol göstericiliğin için çok teşekkürler:)..hepsini istisnasız okuyup değerlendircem.araştırma konusunda iyiyimdir okumayı severim fakat uygulama aşamasına gelince süreklilik konusunda sıkıntı yaşıyorum:) öncelikle bu konuda kararlı olacağıma söz vermekle başlıyorum o zaman:).nefes konusunda benim de OSHO'dan okuduğum bir şey var ki uyguladığımda çok iyi hissediyorum yeri gelmişken sizinle de paylaşıyım o zaman,belki faydalanan arkadaşlar olur:

Ne zaman: Her ne zaman yapacak bir şey olmadan oturduğunda

1. Adım: Ağızdan nefes al
Alt çeneni rahat bırak, ağzının hafifçe açılmasına izin ver. Ağızdan nefes almaya başla, ama derin nefesler değil. Sadece bedenin nefes almasına izin ver böylece gittikçe daha yüzeysel( sığ) olur. Ve nefesin çok yüzeysel olduğunu, ağzının açık ve alt çenenin rahat olduğunu hissettiğinde, bütün bedenin çok rahatlamış olacaktır.
2. Adım : Bir gülümseme hisset
Tam da o anda bir gülümseme hisset- sadece yüzünde değil bütün varlığında- ve yapabileceksin. Bu dudaklara gelen bir gülümseme değil;bu içerden yayılan varoluşsal bir gülümseme. Dene ve ne olduğunu bileceksin, çünkü açıklanamaz. Yüzünde dudakların aracılığıyla bir gülümseme olması gerekmez, sanki göbeğinden gülümsüyormuşsun gibi, göbeğin gülüyor.
Ve bu sadece bir gülümsemedir, kahkaha değil, ve bu yüzden çok ama çok yumuşaktır, narindir, kırılgandır- sanki göbeğinde küçük bir gül açıyormuş gibi ve güzel koku bütün bedeninden yayılıyormuş gibi.
Bir kez bu gülümsemenin ne olduğunu bildiğin zaman, günün yirmi dört saati mutlu kalabilirsin. Ve her ne zaman bu mutluluğu kaybettiğini hissettiğinde, sadece gözlerini kapa ve o gülümsemeyi tekrar yakala, ve orada olacaktır. Gün içinde her ne kadar zaman istersen onu yakalayabilirsin. O her zaman oradadır. (OSHO, This Is It)

işte bunu bol bol tekrarlıyorum ve mutlu olduğumu hissettiriyor bana:)
benim yaptığım şey sanırım kriz anlarının üstesinden gelmek şu aşamada.olması gereken aslında bir bütün olarak sürekli mutluluğu hissetmek,kendimle savaşmamak.ben kendimi çok dinliyorum çok eleştiriyorum problem burada sanırım.

telepati konusunda kitap alıp okumuşluğum yok ama internetten çok araştırma yaptım ve edindiğim deneyimlerden yola çıkarak bu konuda fena değilim diye düşünüyorum aslında:)..daha doğrusu öyle olduğumu farkettim diyelim özel bir çalışma yapmadım.geliştirebileceğim düşüncesindeyim.umarım bahsettiğim kişi konusunda da işe yarar.
kaynakları tek tek değerlendircem, sorularım olursa tekrar yardımını isterim belki canım ve ayrıca ilgin için tekrar teşekkürler,sevgiler:))

[froyaa]

eveet benimde bir günlüğüm var artık:)..sevgili sweet'ciğimin destekleri sayesinde gelişim sürecimi buradan paylaşmaya karar verdim..umarım bana yol gösterenler ve belki de benden ilham alanlar olur:)ne güzel olur..

hislerini çok açığa vuramayan dertlerini çok anlatmayan ama bir o kadar dinleyen hatta bundan (yardımcı olmaktan) keyif alan çevresine akıl hocalığı yapan ben artık "benimde canım var, ben de insanııııım" diyor ve içimden geçenleri daha rahat ve özgür bir şekilde hem burada hem de sosyal çevremde paylaşmayı seçiyorum.çok fazla kontrollü ve mükemmelliyetçi olmamdan kaynaklandığını düşündüğüm bir gerginlik var üzerimde mütemadiyen.bunun sebebinin aslında ailemin beni fazlaca kuralcı ve korumacı yetiştirmesinden kaynaklandığını yeni anlıyorum.en önemli problemim kendimi değersiz hissediyor olmak sanırım,hep başkalarının mutluluğuna uğraşıyorum.

telkinleri geçen yıl bir süre dinlemiştim üç aylık bir dinleme sürecinden sonra biraz daha iyi hissettiğimden mi bilmiyorum bıraktım.o zamanlarki halimden çok daha iyi hissediyorum kendimi en basiti insanlara pozitif enerji verdiğimi ve gülümsemeyi daha çok sevdiğimi biliyorum ama içimdeki potansiyelin bu olmadığını hatta gelişimin sonunun olmadığını biliyorum.o yüzden yeniden başladım telkinleri dinlemeye.

dinlemeye başlayalı 9 gün olmuş (19 ağustostan bu yana)..kısaca geçen günleri özetlersem ilk dinlediğim günün sabahında uyandığımda bu gece ne de keyifli uyudum ohh dediğimi hatırlıyorum ..geçen her birgün hayatımdaki yakın, uzak birçok insanı rüyalarımda affettiğimi uyandığımda ise bu affetme duygusunu derinden hissettiğimi farkettim, en önemlisi kendimi suçlamaktan da vazgeçiyordum.son günlerde ise çok ilginçtir ki uzun zamandır görmediğim, görüşmediğim insanların arayıp sorması ve ilgisi.telepatik anlamda düşündüğüm kişilerle karşılaşmam ve bunun gibi tesadüfler. ..bakalım daha ne gibi güzel şeyler olacak hayatımda:) merakla bekliyorum ve hatta davet ediyorum tüm güzellikleri, tüm güzel insanları.