[toprakateshavasu]

merhaba,
23 nisan'ı fırsat bilip annemle babamın evine gittim. kardeşim de geldi. çok tuhaf duygular içindeyim. çekirdek inançlarımdan biri de büyüyememekmiş. oradan kopamıyorum. evime gelmek istemedim. bu şu sıralar işyerinde yaşadığım sıkıntılarla ilgili olabilir bu durum, kaçma isteği gibi. ama büyümem lazım. bir de bu görüşmemizde babamın bir olaya verdiği tepki bende şok etkisi yarattı. aslında hep karşılaştığım bir durum ama bu sefer uzun süre etkisinden çıkamadım. ağlamaklı oldum falan. çok ilginçti ya. vücudumun gerginliğini falan hatırlıyorum da. sonra böyle büyüdüğüm aklıma geldi. küçücük bir çocukken babamın nedensiz yere küsmesi, sırtını dönüp yatması, ortada kalmış hissetmek, güvensiz hissetmek falan. bütün bunlara rağmen babama kızamıyorum. sorun burda mı ne? anneme yönelmem gerekiyor ama ben ona dönemiyorum.. babam daha aklı başında geliyor, annemse çok çocuksu. ben ne yapacağım? karmakarışığım.. nympanın olumlu haberlerini almak beni mutlu etti, değişime inancımı tekrar sağladı. günlüğü için teşekkür ederim..