[secily]

lise sonda bende sevdiğim okuldan ayrılmak zorunda kaldım. başka bir şehre yerleştik.. biraz tutucu..bazı ayrımların göze bata bata yapıldığı bi yerdi yeni taşındığımız yer. okulumda oldukça sosyoekonomik düzeyi yüksek (arabayla okula gelen öğrenciler, profesyonel makyajlı kız öğrenciler,..vs)olan öğrencilerle doluydu.(yıl 2000).ben sadece lise son sınıfı onlarla okuyacaktım.o bir yılı nasıl geçireceğimi düşündükçe gece gündüz ağlamaktan gözlerim şişerdi..!
ve ilk gün geldi çattı...
derin bir nefes aldım ve içeri girdim kalbim küt küt atıyor.anlatamam.ne olacak nasıl insanlar falan filan...boş bulduğum ilk yere oturdum.herkes tuhaf tuhaf bakıyor tabi.yeniyiz ya?? bi iki kız daha gelmişti o sene sınıfa..hepsinin birer grubu vardı.kızlar kendi aralarında erkekler kendi aralarında güzel gruplar,arkadaşlıklar kurmuşlardı.okuldada iyilerdi.süper liseydi.
neyse gel zaman git zaman insan tabi iletişime geçmeye korkuyor.bide başkası bana yaklaşmazsa ben hiç yaklaşamazdım.konuya başlayamazdım.geldiğim yerdeki arkadaşlarımı özlüyordum.derslere bile ilgim azdı.başarı potansiyelim düşüktü.birgün fizik hocam bi soru sordu sınıfa dersle ilgili ve herkes kalem kağıt yapmaya çalışıyor (konu aynalar :))ben tabi yapıomuş gibi yapıp sallamıodum.(onlar daha zekiymiş gibi geliyodu o dönemde :D çok saçma tamam biliyorum ama o zaman öyle düşünüyordum kendimi aptal gibi hissediyordum hehe:))neyse hoca beni gördü !!defterde çizik yok.' kalk bakim sen tahtaya' dedi.. beni bi ateş bastı sorma gitsin!!bittiğim andı yani.tahtaya kalktım,çizmeye başladım kalbimin atışları hızlandı ve olduğum yerde düştüm..yani bayıldım ! :( sonra müdahale ettiler tabi..o gün lanet ettim bu şehre geldiğime,yaşadığıma hatta!hocam yanıma geldi.uzun bi konuşma yaptı.bende ağlayarak dinledim onu...
aradan ne geçti ne düşündüm hissettim tam hatırlamıyorum ama şunu yaptım sadece!! ''cesaret'' ettim !
onlarla iletişim kurmaya başladım aptalca konularda olsa..sınıfta biri bişey anlatırken bende dinledim ve güldüm.derslere katılmaya başladım.kimse bişey yapmadan.bendeki değişikliği farkettiriyordum.korksamda..beni de içlerine almaya başladıklarını görebiliyordum.hatta birgün o 'tutucu' insanlar kış günüydü çok iyi hatırlıyorum.. erkek arkadaşlarım bi yerde toplanmış muhabbet ediyorlar.benim yolumda onların önünden geçiyor.yolumda ilerliyorum heryer kar! tam yaklaştımmmm derken içlerinden biri koca bir kar topunu yüzüme indirdi! ne yapacağımı şaşırdım baktım hepsi gülüyor... BENDE ONLARLA GÜLDÜM :) ders zili çaldı içeri girdik ama elimde kartopuyla.içeri girdim sınıfta onun yanına geldim ve ensesinden aşağı kartopunu attım :D:D herkeste bi kahkaha sorma yaa.. ne günlerdi allahım:)
aradan günler geçti artık normal bi sınıf ortamı olduğunu hissetmeye başladım.bi kız arkadaşım ablasının düğününe bile davet etmişti. hep birlikte gittik sınıfça..
yani diyeceğim şu ki özetle...
herşey sende başlar sende biter. ve bi kere yapabildinmi gerisi gelir. sadece cesaret işidir :)
lütfen onlara uzaylı gibi davranmaktan vazgeç! ve kendine hastalıklı gibi davranmaktan da!!! bu sadece senin kafanda oluşturduğun bi engel.yıkmakta senin elinde. gülüyorlarmı bırak gülsünler,sende onlarla gül:)
belkide komik mizahi bi görünümün var..yazılarından birinde keşke çirkin olsam kolum eksik olsa falan demişsin.demek görünümün iyi ve sağlığının yerinde olduğunu düşünüyorsun..bunlar çok güzel:) ama bunlarla mutlu olmak yerine takmışsın kafayı utanmaya..gevşe bi yaa ! bi rahat bırak kendini bıktırma kendinden!!
herşey istemekle başlar.cesaret et...ve en önemlisi ne yaparsan yap samimi olmayı unutma. bi kere denedin mi arkası gelir cnm..
hadi bakalım..