Çok yol kat etmişim ama macera hiç bitmez!

[_roxie_]

yepyeni birşey istiyorum....

[selo2951986]

merhaba roxie günlüğüne biraz göz attım da dışarıdan bakan biri olarak bir iki şey söylemek istedim.kendinle ilgili sevilmeye layık değilim inancın olduğunu söylemişsin belkide erkek arkadaşının sana sevgisini bu düşünce yüzünden göremiyorsundur.ayrıca seven insan sevdiğiyle paylaşır demişsin ama onunda paylaşamama konusunda bir inancı olabilir.belki kendini en sevdiği insana bile açma konusunda sıkıntılıdır.sonuçta bizi sevenleri bizi bizim istediğimiz şekilde sevin diye zorlayamayız belki uzaktanda birileri bizi seviyordur.neler yaşadığını bilmiyorum sadece yazdıklarını okuduktan sonra paylaşmak istedim.sevgiyle kal.

[_roxie_]

teşekkür ederim selo, böyle dışardan bakan gözlere inan çok ihtiyacım var... yorumların oldukça mantıklı ve düşündürdü beni... sen de sevgiyle kal.. =)

[_roxie_]

Bir güzellik yap kendine!
Ve sadece sahip olduklarını düşün; mutlu ol onlarla!
Sahip olamadıkların üzülsün senin olmadıklarına...

Bir güzellik yap kendine!
Keşkeleri hiç düşünme!
Mutlu ol seçimlerinle.
Bırak keşkeler üzülsün senin seçimlerine...

Bir güzellik yap kendine!
Her yeni günü senin günün ilan et ve şımart kendini olabildiğince!
Bırak dünler üzülsün seçilmediğine...

Bir güzellik yap kendine!
Kalbinde daha da büyüt sevgisini sevdiklerinin!
Bırak sevmediklerin üzülsün kalbinde yerleri yok diye!

Bir güzellik yap kendine!
Sev kendini, kimseleri sevmediğin kadar.
Mutlu ol varlığınla!
Bırak seni sevmeyenler üzülsün!
Yüreklerine sığamayacak kadar büyüksün diye!

Paul Auster'ın şiiriymiş... her gün okumak gerek sanıyorum... bi de Bukowski'nin bir sözünü hatırlamam gerekiyo sanırım sürekli olarak...

"Yalnız olmak yanlış bir yerde, yanlış bir kalpte olmaktan iyidir."

Artık kendi gücümü, kendi değerimi başkalarının yaşamından apayrı olarak kıyassız görmeyi başarabilmeliyim....

uzun süredir yazmıyorum günlüğüme... ama kendimi de pek iyi hissetmiyorum son günlerde...

eski erkek arkadaşımı bir arkadaşım okulda elele görmüş başka bi kızla... işin gerçeği benim de hayatımda yeni biri var gibi, bizi de onunla herhangi bir arkadaşının elele görmesi mümkün =) ama ben o ilişkinin içinde pek mutlu değilim... daha dorusu bazen mutluyum, bazen değilim, içime sinmeyen bir şeyler var... ama gitmesine izin vermek istemiyorum, sırf o yeni biriyle beraber ve ben bunu düşündükçe kendimi yalnız hissediyorum diye... benim de elimi tutan birileri olsun diye...

biliyorum çok saçma, kendi hayatımı onunkiyle yarıştırıyo olmam da çok saçma... fena halde boşluktayım... :S

[_roxie_]

Sanırım kendime de evrene de çok yüklendim. İlişki(m)si durumuma son verdim, bir temizlik yaptım hayatımda yalnız kalma pahasına, kendime de sözler verdim, artık yalnızca kendi hayatımla ilgileneceğim, kendi hayatımı başkalarının hayatı ile yarıştırmanın ne bi anlamı var ne de gereği var, hepimiz kendi yolumuzda yürüyoruz, arasıra yollarımız keşisse de bazı yolları beraber yürümeyi seçsek de hepimizin hayat yolu tek ve sadece kendimize ait. Hepimiz ayrı bir yolculuk yapıyoruz, neler kazanıp neler kaybettiğimizi de ancak geçmişe geri dönüp kendimizden ölçebiliriz. Başkalarının hayatları bize sadece görünüyor çünkü, biz başkalarının hayatlarını kendi gözümüzle algılıyoruz. Bize kazanç olacak bir şey bir başkasının yıkımı felaketi de olabilir. Kimsenin kalbini, beynini düşüncelerini okuyamayız.

Ve sanırım şunu anlamak gerekiyor, bu gücün göstergesidir ve saygı duyuyorum, insanlar kötü hayatlar da yaşasalar çoğu zaman dışarıya herşey mükemmelmiş gibi yansıtmayı tercih ediyolar, kuyruğu dik tutuyolar, başarısızlıklarından ziyade başarılarını, kazançlarını ön plana çıkarmaya çalışıyolar. Bence güzel bir şey, çünkü baktığımız her şey çoğalıyor. Üzüntülere baktığımızda her yerde üzüntü, yıkım görürüz. Kazançlara baktığımızda ise başarıları, sevinçleri çoğaltırız. Kendi yolumu seviyorum ve onaylıyorum. Bu hayatta kendim olduğum için mutluyum. Kendimi seviyor ve onaylıyorum. Başkalarının hayatları ile ilgilenmemeyi seçiyorum. Başkalarının hayatlarının beni üzmesine izin vermemeyi seçiyorum. Yalnızca kendi seçimlerim ile ilgileniyorum. Bu gün benim miladım olsun, bir yandan suyun akıp yolunu bulmasına izin vericem, bir yandan geçmişinden özgürleşmiş bir ben olma yoluna ilk adımı atıcam...

hadi bakalım =)

[FeedBacQ]

hoşgeldin :))) en azından dönüş yapmışsın bende bu arada dönüş yaptım kendimi toparlama sürecimde yardımcı olanlara bir teşekkürü çok görmek nankörlük olurdu ahde vefa :)))

[_roxie_]

Ben sorunumun özüne indim ve şu cevaba ulaştım, benim sorunum genel olarak hayatım ve hayatımın dışardan görüntüsü ile ilgili. Biriyle sevgili olmak bile benim için bu yüzden önemliymiş, yani bütün sorunlarım eninde sonunda dönüp dolaşıp başkalarının düşüncelerine bağlanıyor. Hayatımın görüntüsünü önemsiyorum, insanlar beni dışarıdan çok sevilen, çok beğenilen, güzel bi geleceği, güzel bi ilişkisi olan, bazı taşlarını yerine oturtmuş bi insan olarak görsün istiyorum. Ve başkalarının hayatlarındaki bu durumlar bende kıskançlık yaratıyor, bunları kendim için isterken aslında sırf görüntü olsun, bana yetiyor. Sanırım bu toplumsal normlarla da alakalı, eski erkek arkadaşımla beraberken okulda insanların bana karşı davranışı değişmişti, saygıları artmıştı sanki. Her durumda önce görüntüyü düşünüyorum... Sanırım bu problemin üzerine düşersem ve hayatı yarattığı görüntü üzerine değil de olduğu gibi düşünmeye başlayabilirsem bütün sorunlarımı çözüp sıçramayı gerçekleştiricem...

Bugün kafamdan bunlar geçti bi ara okulda yalnız kaldım ki aslında ben tek başıma da vakit geçirmeyi seven bi insanım ama yalnızlığım beni rahatsız etti... Neden? Çünkü yalnız olucaksam evde olmayı tercih ederim... İnsanların beni yalnız görmesi hoşuma gitmeyen... Tek başıma olmam değil... Bunu aşmama yardımcı olacak olumlamalar biliyorsanız lütfen bana yardımcı olun... Başkalarının düşünceleri telkinini dinleyeceğim ama bunun felsefesini anlamam açısından yazılı birşeylere de ihtiyacım var...

[zynp0]

Merhaba roxie, günlüğünü düzenli takip ediyorum :) yazdıklarınla da beni anlatıyormuşsun gibi geliyor her seferinde. Kendi farkındalıklarınla beraber sadece benim değil eminim buradaki daha birçok insanın da hayatlarındaki birçok şeyi açıkça görmelerini sağlıyorsun. Son yazdığın yazının altına artık imzamı basabilecek raddeye gelince bir yorum yapayım dedim :))

Dışarıda yalnız kalmak yerine evde yalnız kalmayı tercih etme konusunda, ben de mesela dışarıdan yiyeceğim zaman oturup da dışarıda yemek istemem eve götüreyim isterim. Etrafta tanıdığım insanlar olsun ya da olmasın. İçten içe herkesin kendi çapında takıldığını da biliyorsun ama engel olamadığın bir duygu işte. Ne düşünecekler? Ben şahsen bunun üzerine gide gide normalleşebileceğini düşünüyorum. Yemek yeme konusunda kendimi pek aşabilmiş sayılmam ama mesela alışverişe sık sık kendim çıktığım için çok normalleşti gözümde. Herhangi başka bir durumda da kendi başına olma ihtimaline karşı okuyacak bir kitap veya bir şeyler yazmak için defter taşıyabilirsin yanında, hem o sırada ne hissettiğini de yazmış olursun :) Konuyla ilgili başkalarının düşüncelerini önemsememe ve kendine yetme olumlamaları yapabiliriz sanırım. Yardımcı olabilecek olan varsa çok güzel olur.

İlişkide olduğunda beğenileceğin düşüncesi konusunda sen benden daha öndesin aslında :) Ben de uzun süre yalnızdım ve bu şekilde düşündüm çünkü birinin sevgilisi olan arkadaşlarım ayrılsalar bile zincirleme şekilde başkaları tarafından beğenilmeye devam ediyorlardı. 1 aydır sevgilim var, bu süre içinde insanların düşünceleri konusunda istediğim tatmini bol bol sağladım :)) Bahsettiğin hayatını oturtmuş her alanda mükemmel gibiymiş görüntüsünü. Facebookun bu konudaki katkıları yadsınamaz neyazıkki:D ama bu duygu azalmaya başladı, sanki ilişkide olma sebebim buymuş gibi. Sanki boşluğa düşmüş gibiyim ve daha yeni yeni içinde bulunduğum ilişkiye odaklanabilmeye başlıyorum. Sen bunlardan geçmişsin ve kendi seçiminle bir süreliğine ilişkide olmamayı göze almışsın. Emin ol bu sürede kendine daha çok odaklanabileceksin, daha çok farkındalık yaşayacaksın. Ama bu konuda işin içinden nasıl çıkarız bilemiyorum, başkalarının düşünceleri konusunda.

Sanırım pek çözüm getiremedim ama yalnız olmadığını bil istedim :)

[_roxie_]

çok teşekkürler, yalnız olduğumu düşünmeye başlamıştım, benzer hisleri ve süreçleri yaşayan biri olarak yazman çok iyi geldi =) bu durumu bana erkek arkadaşım bile söylerdi, sen olanları olduğu gibi göremiyosun, çünkü sadece üçüncü kişilere nasıl görüneceğini önemsiyosun diye bazı durumları ikimiz özelinde makul olarak değerlendiremiyodum ve bu yüzden hatalar yaptım, sen bunları yapmaktan kaçın derim. Ben Portekiz'den döndüğümde erkek arkadaşımın yaz okulu vardı ve bana fazla zaman ayıramayacağını daha başından söylemişti hayatı ve dersleri konusunda kritik bi dönemden geçiyodu, ona rağmen yaz okuluna kayıt yaptıramamayı göze alarak beni karşılamaya geldi İstanbul'a vs. fedakarlıklar yaptı yani. Sonra ben Türkiye'ye geldim yazdı ve arkadaşlarım da Ankara'da değildi, tek başıma sıkılmaya başladım ve sürekli sevgilimle vakit geçirmek istedim. Bunu hem kendim istedim, hem de çevremden "hiç normal değil, siz aylarca ayrıydınız, daha çok vakit geçirmek istemeniz gerekir" gibi yorumlar geldi ve ben bunu direk sevilmediğime bağlayıp ona zor zamanında anlayış gösteremedim, zaten ondan sonra da ilişkimiz bi daha asla yoluna girmedi, o bu yaptığımı hiç affemedi, sonra benim de affedemeyeceğim şeyler yaptı ve ayrıldık. Halbuki insanların ne dediği umrumda olmasa, onun zor durumda olduğu ve benim anlayış göstermem gerektiği aşikardı, onu o dönem evde kalmaya ve ders çalışmaya teşvik etmem gerekiyodu gerçi şu an anlatırken hatırladım, mesela çarşambaları boş günüydü, o günü de arkadaşlarımla maç yapıcam diye benimle geçirmiyodu mesela ben bu tarz şeylere de bozuluyodum ama gene de daha anlayışlı olabilirdim, en azından destek olamasam bile hiç aramadan sormadan, onun beni arayıp sormasına, benimle vakit geçirmek istemesine fırsat vererek, köstek olmadan atlatmasını sağlayabilirdim bu durumu. Ama görüntüye takıldım, onun davranışlarıyla da birleşince olmadı... Bazen karşındaki insana güvenip "şu olması gerekir, bu olması gerekir"lere takılmamak gerektiğini düşünüyorum. O insanın kişiliğini, isteklerini reddetmek oluyor bu. Ben benim kimliğimi, karakterimi, isteklerimi hiçe sayan biriyle olmak ister miyim? istemem...

Dolayısıyla sana tavsiyem sevgilini seni seven insan olmaktan öte karakteriyle, huylarıyla tanımaya ve anlamaya çalışman. Görüntüye takılmak hayatı çok zorlaştıran bir şey....

[yeni bir hayat]

_roxie_ Nickli Üyeden Alıntı

Bugün kafamdan bunlar geçti bi ara okulda yalnız kaldım ki aslında ben tek başıma da vakit geçirmeyi seven bi insanım ama yalnızlığım beni rahatsız etti... Neden? Çünkü yalnız olucaksam evde olmayı tercih ederim... İnsanların beni yalnız görmesi hoşuma gitmeyen... Tek başıma olmam değil... Bunu aşmama yardımcı olacak olumlamalar biliyorsanız lütfen bana yardımcı olun... Başkalarının düşünceleri telkinini dinleyeceğim ama bunun felsefesini anlamam açısından yazılı birşeylere de ihtiyacım var...

Aşağıdaki linkte faydalı olacağını umduğum bilgiler var sevgili roxie..

http://www.hayatimdegisti.com/forum/...lismalari.html

"Arama" butonundan bilgi almak istediğiniz konu hakkında bir kelimeyi aratarak pekçok konuya ulaşabilirsiniz..