İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Evet keşke böyle bir imkana sahip olabilseydim.Çünkü insanın çocukluğu tüm hayatı.Bakıyorum da çocukluğumda yaşadıklarımın hep değişik versiyonlarını yaşamaya devam ediyorum.Yaşım ellibeş.
Düşünebiliyormusunuz?...
Yirmisekiz yıl ailenizle birlikte yaşıyorsunuz ne acıdır ki yirmisekiz güzel gün hatırlamıyorsunuz.Malesef ellibeş güzel günü de hatırlıyamıyorum şimdilerde.
Geriye baktığımda hep çalışıp çabalıyan birisini görüyorum ama sadece çalışmakla geçmiş bir ellibeş yıl,deliler gibi hiç durmamacasına.Hadi diyorum kendime hadi, çalışsana yine, devam etsene aynı tempoyla çalışmaya, hani çok çalışkandın, hani dağları yıkardın.Olmuyor artık. Gönlümde bedeninde çok yorgun.Elimi kaldırmak zor geliyor bazen.Öylece sessiz sakin izliyorum geçmişimi. Aradığım tek şey bugünlerde "Huzur" sadece huzur.O hiç tadamadığım, özlemini duyduğum huzur.
Hala lüks bir yere gitmek istemiyorum, oralardaki insanlardan uzak olmak istiyorum,birisiyle arkadaş olabilmek üç beş kişilik de olsa bir toplulukta konuşabilmek için savaş veriyorum kendimle.Yüzüm kızarıyor geri duruyorum birşeylerden hep.Ailemden kalan en büyük mirası paylaşma savaşım mı bu benim? Zaten vermek istesem de kimse almıyor ki neyi kimle paylaşamamanın savaşı bu?
O çok sevdiğim çocuklarıma bir gün olsun güzel bir kelime söyliyememek ne demektir bilirmisiniz?Ama onlara bağırıp çağırırken,onları aşağılayıp azarlarken ben hep oradaydım.Onların yanıbaşındaydım.Onlar şimbi bana rağmen başarılı birer birey ama ya içlerindeki çocuk?
Hıçkıra hıçkıra yazdığım satırlarımı tamalamak için sarfettiğim gayreti onlara daha iyi davranabilmek için de çok sarfettim.Bu konuda hep kendimle mücadele ettim.Ama hep yenik düştüm.Onlara bağırmadan güzelce birşeyleri izah etmek isterken kendimi o utandığım gürültünün içinde buldum hep.
Bugünlük burada kesmek istiyorum.Kendimi daha iyi hissedince yine yazmaya devam edeceğim.

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Sevgili Karavan;

Öncelikle günlüğünüz hayırlı olsun ve hep mutlu haberlerinizle dolsun...Her yeni gün size hep olumluya ve iç sıkıntılarınızdan arınmaya doğru giden yolda rehber olsun.. http://www.postsmile.net/img/9/988.gif

Ama onlara bağırıp çağırırken,onları aşağılayıp azarlarken ben hep oradaydım.Onların yanıbaşındaydım.Onlar şimdi bana rağmen başarılı birer birey ama ya içlerindeki çocuk?


Demişsiniz ki onlar şimdi bana rağmen başarılı birer birey....Bence olaya farklı bir açıdan bakmalısınız...Onlar sizin sayenizde başarılı birer bireyler, sizin çalışma azminizi örnek almış birer bireyler...bence yaptığınız güzel şeylerin farkında olan birer bireyler...yoksa sizin dediğiniz gibi olsaydı olay inanın bana hayatları için hiç bir çaba sarf etmeyen bireyler olabilirlerdi...Bizler bazen yaptıklarımızın hep boşa gittiğini ya da sevdiklerimize onları ne kadar sevdiğimizi bir türlü hissettiremediğimizi düşünürüz....Oysa durum bundan tamamen farklı olabiliyor..

Güzel olan şey şu siz yaptığınız davranışı onaylamıyorsunuz ve bunu düzeltmek için bir şeyler yapmak istiyorsunuz. Şu an içinde bulunduğunuz durum bana bunu gösterdi. Biliyorsunuz ki insan nefes almaya devam ettiği sürece hiç birşey için ama hiç birşey için asla geç değildir. ..Lütfen bunu hatırlayın ve biraz şöyle düşünmeye çalışın eminin biraz düşününce ailecek güldüğünüz anların olduğunuda hatırlıycaksınız ve eminim bundan bu anları çocuklarınız ve eşinizde hatırlıyorlardır. Önemli olan şey sizin gerçekten değişmeyi,hatalı olarak gördüğünüz davranışlarınızdan arınmayı ne kadar çok istiyor olduğunuz. Yoksa bu kadar fazla iç huzursuzluk yaşamazdınız. Bence bunun için hem kendi adınıza hemde aileniz adına mutlu olun. Çünkü siz değişime giden yoldaki en zor ve güçlü adımı atmış bulunuyorsunuz.Kendinizi sorgulayıp bu davranışlarınızdan hoşnut olmadığınızın farkına vardınız ve bunları iyiye güzele doğru değiştirmek istiyorsunuz. Bu cesaretinizden dolayı sizi ayakta alkışlıyorum alk78 Bunu fazlasıyla hak ediyorsunuz. Ve biliyorum ki herşey ama herşey zamanla düzelicek ve inanın bana sizde fark ediceksiniz ki çocuklarınız sizi çok ama pek çok seviyorlar...Sizin adınıza Onlara tüm sevginizle sıkı sıkı sarılıp birlikte mutlu olacağınız günlerin pek yakında gelmesini diliyorum...

Uğur böcekleri size uğur getirsinler ve hayatınızda neşe ve mutluluk yolunda olan tüm kapılar açılsın ve içinizdeki tüm huzursuzluklar teker teker bu kapılardan uçup yerini iyiye ve güzele bıraksın...

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Size bir sürü yorum yazmıştım ama hepsi silindi. Kısmet değilmiş :) Siz sabırla, adımlarınızı yere sağlamca basarak hareket ederseniz eminim yüreğinizdeki sevgiyi açığa çıkaracaksınız :)Ve inanın bana, bu çokk kısa bir sürede gerçekleşiyor, insan sonrasında bu tür düşüncelere harcadığı zamana üzülüyor. Bunlar size belki boş sözler gibi gelebilir ancak emin olun değil. Ve hayatınız daha da güzel olmak için sizi bekliyor, sadece sizi bekliyor :) Benim kalbim sizinle, dilerim herşey gönlünüzce olur sevincli Allah'ım yardımcınız olsun.

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Sayın fgceker,

Öncelikle beni yalnız hissettirmediğiniz içn Allah sizlerden razı olsun.


"Güzel olan şey şu siz yaptığınız davranışı onaylamıyorsunuz ve bunu düzeltmek için bir şeyler yapmak istiyorsunuz." demişsiniz

Ben bunu kendimi bildim bileli yapıyorum.Hep yapmak istedim ama bir türlü beceremedim.Kendimi hep onaylamadığım hareketlerin içinde buldum.Şimdi yaklaşık yedi sekiz senedir bu tür davranışları bıraktım ama zaten büyük oğlum evleneli üç yıl oldu ve İzmire taşındı,küçük oğlumda iki buçuk yıldır Azerbaycan da çalışıyor eşimle de artık ayrı yaşıyoruz.Elbette telefonla maille haberleşiyor onlara utanarak da olsa güzel şeyler söylüyorum.Bana her babacım,babam dediklerinde yerin dibine giriyor davranışlarımın bedelini ödemeye devam ediyorum.Onları bir gün olsun karşıma alıp konuşamadım.Bunu yapmayı öyle çok istedim ama yapamadım.

Güzel babam da benimle hiç konuşmazdı.Bana kızdığı zaman ağzına geleni söyler hakaret ederdi.Bu da yetmez sayfalar dolusu mektuplar yazardı.
Benim yaptığım onaylamadığım babamın yaptıklarını tekrar etmekten başka ne ki.

Babacım seksenli yaşlarda ve çok yakın zamanda bana telefon açıp dakikalarca hakaret ettikten sonra yüzüme kapattı.Ben sadece dinledim tek kelime etmeden dinledim sadece ve o kapattıktan sonra ahizeyi usulca yerine koydum.

Defalarca barıştım ellerini öptüm ama hep küslük noktasına geldik bugün olduğu gibi.Onlar İzmirde bense Antalyadayım.Küçük bir limon bahçem var.Ara ara kargo ile limon gönderir içine az da olsa maddi birşeyler koyarım o hakaret etmek için beni arayan güzel babamın sesini bir kerecik olsun teşekkür ederim oğlum derken duymak istiyor insan.Ama benim beklediğim teşekkür değil ki.O duymayı özlediğim ama hiç duyamadığım bir çift güzel söz.Onlar kızkardeşimi severler.Bu çocukluktan beri böyle olagelmiştir.Beni hiç sevmezler.
Hiç unutamam birgün yine kızkardeşimin yüzünden babacım bir tokat atmıştı.Sonra haksız yere attığını öğrendi ben masaya başımı koymuş ağlarken masanın üzerindeki tencerenin kenarına bir yeşil on liralık bıraktı.Keşke o parayı bırakmasaydı onun yerine beni sabahlara kadar dövseydi.Belki ömrüm boyunca bu kadar aşağılanmışlık hissetmezdim.
Zaman zaman onlara kızıyorum ama içimde kendilerine en ufak tek kelime etmedim etmiyorum.Etsem zaten fazlası ile geri iade ederler biliyorum.

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Sayın maviinci,

Siz de diğer arkadaşlar gibi değer verip vaktinizi ayırmış birşeyler yazmışsınız ama okumam nasip olmamış.Olsun ben yine de size de teşekkür ediyorum.Haklısınız bu dedikleriniz bana öyle boş ve anlamsız geliyor ki.Umarım dediğiniz gibi olur. Allah razı olsun.

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Sevgili WaMPiReLLa,

Elbette güzel geçen günlerim olmuştur ama o kadar az ki ve onların üzerini örten kötü günlerin ağırlığı ile öylesine dipteler ki.Siz sorunca şöyle bir düşündüm gerilere taa gerilere bakıp.Hatırlamakta zorlandım biliyormusunuz.Ne acıdır ki hep kavgalar hep huzursuzluklar elbette aralarında çok çok az da olsa bir tebessüm bir iki güzel söz vardır diye düşünüyorum ama hatırlıyamıyorum.Dedim ya kendimi hep işe vermiştim.Belki bir kaçıştı çalışmak benim için bir kurtuluş.İşimde daha mutluydum çünkü.Hiç bitmesin isterdim mesailer.Eve dönerken geri geri giderdi ayaklarım vardiya çıkışlarında.Karşılaşacağım sahne hep aynı sadece dekorlar değişiyordu gün be gün.Korkarak açardım kapıyı, bugün yine ne oldu ben yokken diye.Olan da sadece çocukların problemleri.Evde kimse olmasın isterdim şikayet edecek.Kapıyı çalınca açan bir güler yüze hasret onlarca yılı devirdik iş dönüşlerinde.
Siz olsaydınız hatırlamaya gücünüz olur muydu.

Huzuru hayatıma davet etmek için herşeyimden vazgeçerdim inanın.Herşeyim var ama hiçbirşeyim yok huzurum olmadığından.Hiçbirşeyin tadını alamıyorum çünkü.
Aslında hiçbirşeyi koruma gereğim yoktu huzurumu feda etmek için ama huzur sadece insanın kendisinin istemesi ile olmuyor ki.Etrafındaki insanlar veriyor o huzuru sana.Ben yetiştiğim ortam sebebiyle huzursuzluklardan hep kaçtım.Polis adliye kavga avukat icra sözleri bile beni çok huzursuz ediyor hala.Evlendiğim gün eşime şunu söyledim.
"Senden bir tek şey istiyorum.Ev yansa al çocukları dışarı çık ve gülümsiyerek seyret ben gelincede bana sakın surat asma.Ben suratı hiç sevmiyorum" Böyle dedim demesine de en konvansiyonel silahı da eline verdim böylece.Döndü döndü bu silahla beni vurdu.Elbette ki hepsi yol su elektrik olarak kendisine geri döndü.Ne oldu peki? İşte böyle güzel bir gün aradığında bulamıyacağın günler kaldı elimize.

Mutluluk bir seçimdir demişsiniz.Ben hep mutlu olmayı seçtim ama tek kişi değilseniz birisinin de buna yardımcı olması gerekiyor dimi?O yardımcı olmayınca siz istediğiniz kadar mutlu olmaya çabalayın bu mümkün olmuyor.

Evet burada olmak son aylarda yaptığım en olumlu şey.Ne olur beni yanlış anlamayın daha bu yolun en başındayım.Eğer burada olmaktan bir fayda sağlamak istiyorsam bunu tüm gerçekleri konuşarak yapmam gerektiği inancındayım.Suçluluk ve Ego mp 3lerini iki gündür gece boyunca sabaha kadar ve gündüzleri sürekli dinliyorum.Bende şimdilik pek bir değişiklik olmadı.Henüz çok erken diye düşünüyorum ve bekliyorum.Umarım faydasını görürüm aslında görmek istiyorum artık buradan başka çarem kalmadığını düşünüyorum.Burada arkadaşlıklar öyle temiz ki eğer burada çözüm bulamazsam başkaca şansımın olmadığını düşünüyorum ve bu şansımı çok iyi değerlendirmeyi istiyorum.

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Sevgili karavan;

öyle güzel ve dürüstçe yazıyorsunuz ki içinizden geçenleri ve yaşadıklarınızı..ağla2 ağla2Eğer burada olmaktan bir fayda sağlamak istiyorsam bunu tüm gerçekleri konuşarak yapmam gerektiği inancındayım. tesbitinizde öyle doğru ki girlhaha girlhaha


Suçluluk ve Ego mp 3lerini iki gündür gece boyunca sabaha kadar ve gündüzleri sürekli dinliyorum.Bende şimdilik pek bir değişiklik olmadı. demişsiniz....bence bundan bu kadar emin olmayın girlhaha girlhaha girlhaha bizlerle yüreğinizi paylaşıyorsunuz,belkide hiç kimseye söyleyemediğiniz yüreğinizin içindekileri....bu hiçte küçümsenecek bir adım değil bence...


İlk paylaşımlarınızı hatırlıyorum; insanlarla 3-5 kişinin olduğu ortamda onlarla konuşmak anlaşılmak istiyorum ama bunu yapamıyorum geri geri kaçıyorum diyordunuz...oysa şimdi kendinize bir bakın binlerce üyesi olan bir sitede yüreğinizi bizimle paylaşıyorsunuz....Bu küçümsenmeyecek bir adım bence...Ve siz bunu sadece iki gün kadar kısa bir sürede gerçekleştirdiniz ve ben tüm kalbimle inanıyorum ki içinizdeki, o güzel yüreğinizdeki sizi sıkan herşeyden bu kadar büyük bir hızla ama adım adım kurtulacaksınız ve o hatırlayamadığınız güzel anıların yerine çok ama çoook daha güzellerini aileniz ve çocuklarınızla birlikte koyacaksınız...Adım adım ama sağlam adımlarla yolunuzda ilerlemeye başladınız bile...


Sadece şimdiki ana konsantre olmaya çalışın lütfen ve bundan sonra yapabileceklerimize bir göz atalım hep birlikte...girlhaha girlhaha geçmişin esaretine pişmanlığına dalıp ayaklarınıza prangalar bağlamasına izin vermeyelim...Geçmişte yaşananlar istesekte istemesekte oldu ve bitti önemli olan şu an ve şimdi yapacaklarınız. Çünkü bugünümüz yarınımızı inşa ediyor ve yarınımızın bize neler getireceğini bugün attığımız adımlar belirliyor...Siz şu anda çok doğru bir yola girdiniz ve yarınınızı istediğiniz gibi inşa etmeye başladınız...


''Bir ağacı ekmek için en iyi zaman 20 yıl önceydi fakat ikinci en iyi zaman bugündür?''



İyiye doğru atılan hiç bir adım evrenden karşılıksız dönmez,tam tersine çoğalarak bize geri döner,siz yeterki isteyin,evren isteklerinizi size fazlasıyla vermeye hazır zaten...Heleki bu istek sevmek sevilmek olduktan sonra evren sonsuz sevgisini zaten koşulsuzca ayaklarınıza seriverir...


Şimdi derin bir nefes alın ve sadece nasıl bir mutlu hayat istediğinizi düşleyip bunu somutlaştırmak için yazıya dökün....


Yolunuz çok açık ben buna tüm kalbimle inanıyorum...Siz yeterki sevmek ve sevilmek isteyin...Çocuklarınız tarafından anlaşılıp sevgiyle kucaklanmak isteyin...Evren size bunu fazlasıyla verecektir...

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Sevgili fgceker,

Benim için gecenin ortasından da geçkin yine epeyce vaktinizi ayırmışsınız.Ne diyeceğimi bilemeden sadece teşekkür etmek istiyorum.
"İlk paylaşımlarınızı hatırlıyorum; insanlarla 3-5 kişinin olduğu ortamda onlarla konuşmak anlaşılmak istiyorum ama bunu yapamıyorum geri geri kaçıyorum diyordunuz..."

Bunu şu manada söylemiştim.Çekingenlik, utangaçlık, kendine güvensizlik yüzünden sadece sıradan konulardan bile konuşamamak gibi..Bu tür konuları zaten bugüne kadar hiç kimse ile paylaşmadım.Bir de burada tamamen sanal bir ortamdasınız Sadece bir nikinizle tanınıyorsunuz.Bu da insanlara biraz daha cesaret veriyor.Eğer insanlara fotoğrafını koyup gerçek kimliğini yazmıyanlar forumda yazı yazamaz denilseydi elbette bu kadar katılım olmazdı.Olsa da insanlar bu derece rahat içlerini dökmezlerdi.Bu yönü ile de artılarının yanında eksilerinin de olduğunu düşünüyorum ben.Yani hala bir saklanacak tarafınızın olma isteği gibi.
Bunu da aşmak istiyorum aslında.Ama google da adınızı soyadınızı yazıp arattığınız zaman herşeyiniz dost düşman tarafından öğrenilebiliyor.Bu yüzden yazmama taraftarıyım.
MP3 ler içim olumsuz bir düşüncem yok.Neticeleri ile ilgili yazılan yorumları okuyorum.Yüzde doksandokuz olumlu şeylerden bahsediliyor ve bende böyle bir netice alacağımı umuyorum ama bendeki katmanlaşmış kemilkeşmiş düşünce ve inançların kırılıp erimesini de hemen bir iki günde gerçekleşmesini beklemiyorum.Sabırla o hissedilenleri bende hissedebilmek için dinlemeye devam ediyorum.Yan etkiler olmadı ama sanırım herkeste olacak diye de birşey yok.
Allah razı olsun jardeşim.

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Bugün pazar.Antalya da herkesin özlediği bir yaz sabahı.Gece boyunca uyurken dinlediğim suçlluluk ve ego mp3 lerini ard arda dinlemeye devam ediyorum.Sesi evin her yerinden duyabilecek şekilde açıyor, yemek yaparken, bulaşık yıkarken, tv seyrederken, yazarken, nette dolaşırken sürekli dinliyorum.Evden sadece alışveriş için çıktığımı düşünürsem günde ortalama onbeş saatin üzerinde dinliyorum diyebilirim.

Bugün pazar demiştim.Bir ara pazarları ve mesai saati harici zamanların,tatillerin gelmesini çok isterdim.Eşime sürpriz yapmak için aldığım dairenin tapusunu almamıştım.Daha sonra arsa sahibi ile müteahhit ihtilafa düşünce dairemi benden alıp arsa sahibine verdiler.Parasını ödediğim halde o zamanın parası ile yaklaşık 180.000$ ım gitmişti.Onun mahkemeleri devam ederken mesai saatleri birsin ctsi pazar günü bir an önce gelsin isterdim.Çünkü o zamanlarda beni ne avukat arar ne mahkemeden bir zarf gelirdi.Her zaman olduğu gibi haklılığıma rağmen mahkeme benim aleyhime sonuçlandı.Şimdilerde yine bir mahkemem var.Emekli olduğum zaman bahçe düzenleme işi yapmaya başladım.İlk işimde adam paramı ödemedi.Tecrübesizlikten adamla ne bir sözleşme ne bir yazılı belgem yoktu.Çok değil iki bin tl alacağım vardı şimdi avukat mahkeme masrafları derken üç bini geçti.Ben bu kişiyi tanımıyorum diyor mahkemede ve ben bahçede bizzat çalışan kişiler şahit olmasına rağmen böylesine haklı olduğum bir durumda üstüne birde adama karşı suçlu duruma düşüp (Haksız kazanç elde etme girişimi) belki de tazminat ödemeye gideceğim.Şimdilerde tatil günleri bu yüzden hoşuma gidiyor yine.Beni ne avukat arıyor nede adliyeden zarf getiren postacı kapımı çalıyor.Ama yarın pazartesi olacak ın endişesi de beni rahat bırakmıyor.Artık bu tür insanlardan nefret ediyorum
herkeşe şüphe ile yaklaşıyorum.Kimselere güvenemiyorum.Bu mudur insanlık?
Kafam sürekli birşeylerle meşgul anlıyacağınız ama beni yoran beni üzen şeyler bunlar.Emekliyim ama hala bir köşeye çekilmiş değilim.
Acaba diyorum hep olumsuz şeyler düşündüğüm için mi bu kadar olumsuzluk beni buluyor.Ben mi çekiyorum bu kadar olumsuzluğu.Bazen "Allahın imtihanı bunlar" diyorlar.İyi de be kadar imtihan bir kişiye çok aşırı değilmi? Tanrı bu kadar acımasız değil ki.O bizim bu kadar kötü durumda olmamızı istemez ki.
Sizler diyorsunuz ki güzel düşünün mutlu olmayı isteyin.Bunu istiyorum elbet ama sadece çok kısa özetini anlattığım yaşanmışlıklarımın arasında bunu yapmak bana bir oyun gibi geliyor.Herşeyi basite indirgeyip, bu kadar problemi gözardı edip "Ben mutluyum demek bana öyle saçma geliyor ki" (Çok özür diliyorum sizlerin düşüncelerine saygısızlık anlamında yorumlamayınız hiçbiriniz lütfen ben sadece hissettiklerimi yazmak zorunda olduğumu düşünüyorum) sanki Polianna cılık gibi düşünüyorum.Belki de haklısınız.Bir yerden başlamak gerektiğine göre, kapının açılması gereken yer burası olmalı.Bir şekilde içimize mutlulugun kendisi olmasada hiç değilse düşüncesinin girmesi gerekli.Daha sonra o düşünce gerçek mutlulukla yer değiştirir belki.
Burada içimden geçenleri özgür bir şekilde yazmanın ve yazdıklarımı benim "GÜZEL" tarifime uyan sizlerin okuması beni biraz da olsa rahatlatıyor.Sizlerin bana cevaplarınız bana destek oluyor.

Biliyormusunuz hayatım boyunca ilk defa bu kadar içten bir ilgi ile karşılaşıyorum.Buna kendi ailemde eşimde dahil.O yüzden burada yazmak bir şekilde hoşuma gidiyor.Bağlanıyorum ister istemez.Elle tutulup gözle görülmesenizde iyi ki varsınız.

Sizleri ve sizin gibi insanları seviyorum.

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Başımıza gelen herşeyi ama herşeyi iyi yada kötü herşeyi, hayatımıza çeken biziz. İç dünyamız ve duygularımız ruh hallerimiz değiştikçe hayatımızda değişecektir.
Diyelim ki mutsuzsunuz ve hayatınızdan memnun değilsiniz, şükür duyguları içinde değilsiniz. İç dünyanız ve duygularınız böyle olunca evren iç dünyanız için kanıtlar yaratmaya başlar. Artık şöyle diyebilirsiniz, mutsuzum çünkü beni mutsuz eden şey şu, hayatımdan memnun değilim şu olaydan dolayı" evren sizin için kanıtlar yaratmaya başlamıştır. çünkü o her zaman bize "dileğin benim için emirdir" der. Hastalıklar, istenmeyen olaylar, sıkıntılar, vs yaratmaya başlar.Ve içinizdeki duygular artmaya devam eder. bu bir kısırdöngüdür ve bu kısırdöngünün kırılması gerekir.
tam aksine iç dünyası mutlu bir insanı düşünün. evren ona da "dileğin benim için emirdir" diyecektir. Ve onun içinde kanıtlar yaratmaya başlayacaktır. onu mutlu edecek kanıtlar. ve içindeki mutlu ve olumlu duygu ve ruhhalleri artmaya devam edecektir.

değişim bir anda olacak birşey değildir elbette. yılların birikimiyle oluşmuş ve katılaşmış duyguları bir anda yok etmek mümkün olmayabilir. değişim ağır işleyen ve zaman alan bir süreçtir.

Herşey gönlünüzce olsun...

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Sevgili Mutluyum mutluyum mutlu,

Sanırım haklısınız.Düşünüyorum düşünüyorum benim yaşantımda hep olumsuzlukların olmasının başka bir sebebini bulamıyorum.
Önümde çok zor ve uzun bir süreç var bunu biliyorum.Buna hazırlıklıyım.En azından bunu başarmak için gerekli gücü kendimde görüyorum.bu da beni sevindiriyor.
Sizden ricam nereden başlamam gerekiyor yani hiç mutlu olmadığım halde ben mutluyum diyerek mi başlamalıyım.İnanmadığım bir cümle ile başlamak ne derece sağlıklı olur.Sanırım mutlu olacağım diye başlamam gerekiyor.Bu konuda siz ve bilgisi olan diğer arkadaşlarım bana yol gösterirseniz sevinirim.
Burada herkes öylesine güzel ki.Sanki bir başka dünyada veya bir başka boyutta gibi hissediyorum.Çünkü dünyada bu kadar güzel insanı bir arada görme fırsatım hiç olmadı.Herkes ama herkes gördükçe en azından bir "hoşgeldin" diyerek iyi dileklerini iletiyor.Daha katılalı iki gün oldu o kadar çok olumlu şeyler yazdınız ki hepiniz.Artık yalnız olmadığımı fark ettim.Bu kadar kötülüğün içinde güzel insanların,düşünce elini uzatanların da hala var olduğunun farkına vardım.
İyi ki varsınız.

Allah yar ve yardımcınız olsun.

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Sevgili Karavan;

Sanırım mutlu olacağım diye başlamam gerekiyor.

Yazmışsınız.Niyetiniz gerçekten çok güzel ama bizim site içerisinde sürekli konuştuğumuz bir konu var.Cümlelerimizi kurarken çok dikkat etmeliyiz,çünkü onlar yarın gerçeğimiz olurlar,o gerçekte bizim kaderimizi yaratır. Bu yüzden bir cümle kurarken eğer geniş zaman kullanırsak evren onu ne zaman yapacağına bir türlü karar veremediği için hep o eylemin gerçekleşmesi gelecekte bilmediğimiz bir zamanana kalır girlhaha girlhaha girlhaha O yüzden bizler hep cümle kurarken o eylemi yapmışız ve eylemin sonuçlarını görmeye başlamışız gibi yaparız.
Şöyle bir örnek vereyim;Mutlu olacağım -gelecekte belirsiz bir zaman- yerine mutluyum,her geçen gün bu mutluluğum katlanarak artıyor diyebilirsiniz

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Sevgili fgceker,

Ben bu konuyu bilmiyorum sadece düşündüğümü aktardım ama izahınız mantıklı geldi. Haklısınız.O yüzden bundan sonra kullanacağım kelime "MUTLUYUM" olacak.

Ben mutluyum sevgili fgceker ve yaşadığım sürece bu hep böyle olacak.Olmak zorunda.Çünkü ben mutlu olmayı hak ediyorum.

Burada bana herkes elinden geldiğince dili döndüğünce yardımcı oluyor.

Her biriniz benim için çok özelsiniz.İyiki varsınız.

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

çocukluğunu değiştirmeye çalışmak seni daha fazla mutsuz yapar. çocukluğunu olduğu gibi kabul etmek daha anlamlı.

ayrıca ne yalan söyleyim çocuklarına veya eşlerine şiddet uygulayan insanlardan hep nefret etmişimdir.
senin için henüz geç değil eğer yaptıklarından-söylediklerinden pişmanlık duyuyorsan onlardan özür dile. aradığın huzura ancak kırdığın insanlardan af dileyerek ulaşabilirsin.

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Sevgili teoman,

Yaptıklarımdan elbette pişmanım ve bunun için çocuklarıma defalarca gözyaşları içinde mektuplar yazdım ve hala daha ara ara yazmaya devam ediyorum.Onların bana söylediği şu "Babacım olan oldu bundan sonra ne yapabilirsin ona bak" .Onların bu büyüklükleri karşısında bile eziliyor yerin dibine giriyorum.
Ben hatalıydım yanlış yaptım onlardan özür de diledim defalarca ama beni üzen onları bu kadar çok üzmem.Umarım bir açıklık getirebildim.
İlginize teşekkür ediyorum.İyiki varsınız.

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

sevgili karavan,
çocuklarından özür dilemekten vazgeç bence artık.her özründe,her mektubunda yaşadıklarınızı tekrar hatırlayacaklardır.onlarında dediği gibi olan olmuş artık geleceğe bak.
hatalı olduğunu yanlış yaptığını sen de onlar da yeterince biliyorsunuz artık.onlarla vakit geçirmeye çalış,ziyaretlerine filan git.

suçluluk duygun gerçekten büyük.telkinleri dinledikçe umarım bunu aşacaksın ;)
daima gülümse :))

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Bugün suçluluk ve ego mp3 lerini dinlemeye başladığım üçüncü gün.Günde ortalama onbeş saat ve üzeri dinliyorum.Dediğim gibi bende baş ağrısı ve mide bulantısı gibi şeyler olmadı.Kendimdeki değişiklikleri fark etmeye çalışıyorum.
Umarım yakın zamanda olumlu birşeyler yazmaya başlarım.
Burada olmak bana çok iyi geliyor.
Burada kendini daha iyi hissediyorum.Sanki dünyadan uzak gerçek alemin dışında menfaat çatışmalarının olmadığı huzur dolu bir ortam burası benim için.Herkes birilerine yardım yarışı içinde,herkes pozitif ve elini karşılıksız karşısındakine uzatabiliyor.Bu durumu biraz yadırgasam da yavaş yavaş alışmaya başlıyorum.
Geleceğin getirecekleri konusunda çok katı olumsuz düşüncelere sahiptim.Şimdilerde çok iyimserim diyemesemde o katılığın sanki yumuşamaya başladığını hisseder gibiyim.En azından yaşadığım olumsuzlukların sebebinin kendim olduğunu kendi olumsuz düşüncelerim olduğunu biliyorum artık.Bu da düzelme konusunda iyi bir başlangıç noktası benim için.İki gün gibi kısa bir sürede burada çok şey öğrenmeye başladım.Devam ettikçe daha da aydınlanacağım ve bu aydınlık bana yol gösterecek.Buna inanıyorum.

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Sevgili merve,

Herkesin birbirinden öğreneceği birşeyler var elbet.

İyi dileklerin için teşekkür ediyorum.

İyiki varsın.

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

karşılarına geçip konuşmayı dendedin mi? eğer yüzyüze konuşmadıysan mutlaka yüzyüze konuşman ve özrünü onların yüzlerine bakarak söylemen gerekecekç. seni görmek istemeseler bile.
mektup, e-mail, msn tarzı yqazışmalarda yeterince samimi ortam oluşmuyor.

üstelik asıl önemli olan af dilemektir. sen samimi bir şekilde gereğini yaptın ve bu saatten sonra onların fikirlerini değiştiremediysen bundan sonra pişmanlık duygusu malasef çocuklarına geçecek. ama bunu senin şu an hissettiğin gibi yıllar sonra iş işten geçtikten sonra yaşayacaklar...

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Sevgili teoman,
Sanıyorum kısa satır aralarında ben tam olarak anlatamadım.
Çocuklarımın beni sevdiklerinden fazlası ile eminim ve onlar değil beni görmek istememek her ikisi de her telefon konuşmalarımızda gidip yanlarında kalmam için sürekli beni çağırıyorlar.Ama ben onları rahatsız etmemek için pek gitmek istemiyorum.Beni istemiyorlar diye birşey yok.Onların fikirlerini değiştirememe diye birşey de yok.Benim onlardan özür dilemem,yaptıklarımın yanlış olduğunu bildiğimi ifade etmemin sebebi sanıyorum bunu babamdan bir kere olsun duymadığım için ve bunu duymaya ihtiyacım olduğu için onlarında duymaya ihtiyacı olduğunu düşünerek yapıyorum diye düşünüyorum.

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

hayatta en onemli seylerden biriside TECRUBE dir...

fakat ne yazikki YASAMADAN, tecrube sahibi olunmuyor... yasayarak tecrube sahibi olunuyor...

ve tecrube kazanirken yasadiklarimizin kimisi, iyi kimisi hayati zehir eden cinsten...

ama her ikiside TECRUBE....

o yuzden gecmisinizi elestirin ama, geleceginizi bozmasina izin vermeyin, geleceginize de dikkat edin, cunku yeni tecrubelere acik olacaktir...

yasayin ve gorun.. gorduklerinizlede barisik olun... yoksa KARAVAN dostumun yasadiklarini yasariz...

umarim en kisa surede sorunlarini halledersin dostum.

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Bütün yazdıklarınızı okudum, aynı şeyleri ben de annemden çektim . Çok ufak bir kısmını anlattığımda arkadaşlarım saatlerce ağlamıştı. Üvey annenin yapmayacağı eziyetleri yaptı ve ben yıllarca üvey anne olduğunu düşündüm. Ama her şeyin var bir sebebi diyerek ben dersimi almış bir şekilde şimdi bebeğimi büyütüyorum. Annemi ise aylarca görmesem özlemiyorum , elimden geleni sırf babam mutlu olsun ve içim rahat olsun diye yapıyorum ama annem için değil. Şu an söylediği hiçbir şey beni etkilemiyor ben kendimi artık güçlü hissediyorum, oğlum için , eşim için en önemlisi de kendim için güçlü olmayı seçtim.

Size de naçizane tavsiyem geçmişi bırakıp ( biliyorum çok zor çünkü ben hala rüyalarımda annemin eziyetleri ile ağlayarak uyanıyorum ) bugüne bakmanız. Bir gün hepimiz hayata gözlerimizi yumacağız , önemli olan huzurlu bir şekilde gözlerimizi kapatmamız. Yapmak istediğimiz ve yapmadığımız şeyler yüzünden gözleri açık gitmemek benim yegane isteğim ..

Çocuklarınızla sıfırdan başlayın bence, yeni yeni babalığı tadarmışsınız gibi, olumlu düşündüğünüz sürece her şey olumlu olacak ve tüm güzellikler sizi bulacak. Ben inanıyorum lütfen siz de inanın...sapkal89

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

actionsmile merhaba karavan

bence çocukların senin onları sevdiğini biliyorlar o yüzdenarayıp çağırıyorlar. benim babam çok anlayışlı, saygılı biridir ama sevgisini ifade edemez. üzgünsem,hastaysam, ya da ona bi şekilde kızmışsam eve gelirken bana fıstık getirir ( çok seviyorum da =)) ben anlarım hiçbişey demese bile.

dedem de çok serttir, ama aynı zamanda hasaastır. bazen anlık tepkiler ( azarlardı) verir ( özellikle çocukken) bende anlık korkarım ama bilirim kötü niyetle demediğini. hatta bi defasında ağlamıştım nazlı kızım diye sever beni =)) sofralarda hep yanına oturtur. sert insanlar, kızgın insanların çok hassas olduğunu düşünürüm. kırılacaklarını bildiklerinden sert görünürler ( bende öyleydim). o yüzden kızmam onlara.

çocuklarınızın da sizin gerçek düşüncelerinizi, duygularınızı anladığına eminim ben.

birde mutluyum lafı inandırıcı gelmiyor demişsiniz onun yerine mutlu olmayı seçiyorum diyebilirsiniz (sitede okuduklarımdan küçük bi öneri =))

sevgilerle...blissy

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Keşke aileler,şimdiki gibi çocuklarına karşı bizim zamanımızdada hassas olsalardı...

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

ailelerimizin zamanları farklıydı işte... ben doğduğumda babam beni sevdi diye ayıplamışlar ( büyüklerin yanında bebek sevmek ayıpmışşaşkınx) onlar öyle ortamlarda yetişmişler. bu onların suçu değil anne babalarının suçu da değil. gelişe gelişe ilerliyoruz.

belki bizim çocuklarımız da bizen memnun olmayacak ''keşke ben kadar olgun , ben kadar anlayışlı bi ailem olsa'' diyecek. sadece çocukların değil ailelerin de anlayışa ihtiyacı var.

yanlış aramaktan çok niyetleri görmeye bakın mutlu olursunuz. keşkeler sadece vakit kaybıdır bence.

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Beş Temmuz sabahından şu saate kadar internete girememiştim.Az önce günlüğümü ve diğer konularımı kontrol ettim.Açık söylemek gerekirse şu anın gelmesini öyle bekledim ki.Üç günlük süre zarfında bana gösterdiğiniz bunca sıcak ilgiden öyle mutluydum ki, bir an önce sayfama günlüğüme sizlere kavuşmayı istedim.İyiki bu sayfayı dolayısı ile sizleri tanımışım.
İki gün boyunca telkin mp3 lerini dinliyemedim.Bir taraftan da sürekli düşündüm.Bana göre ilk başladığım günden yani üç Temmuz daki halimden biraz daha iyi hissediyorum.Bisiklete binerek dolaşmak artık hoşuma gidiyor ve dolaşırken de sürekli şunu tekrarlıyorum.
"Sağlıklıyım,mutluyum,şanslıyım,zenginim"
Şu an telkinleri tekrar kaldığım yerden dinlemeye başladım.Bana yazan arkadaşlarıma sırası ile cevap vereceğim.Öncelikle buradan herkese çok teşekkür ediyorum.Hepinizin yazdıklarını okudum.Okudukça her satırınızda moral buluyorum.Elleriniz dert görmesin.
İyiki varsınız.

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Sevgili Matri,

Dediklerinde fazlası ile haklısın.
Ben hep geçmişimle yaşadım ve bunun zararını hep gördüm.
Şimdilerde önüme bakmayı öğreniyorum.Burada olma şansımın avantajını kullanarak bunun da üstesinden geleceğim.

İyi dileklerin için teşekkür ederim.

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Sevgili bigokyanus,

Ben de annemi ve babamı birbucuk yıldan fazladır görmüyorum bir senedir de seslerini duymuyorum.Ne yazık ki ben de özlemiyorum.Bir filimde televizyonda gazetede karşılaştığım her güzel ana baba çocuk ilişkisi gözlerimi dolduruyor hala o sıcaklığın özlemini çekiyorum.Ben onlara karşı kendimi hala güçlü hissedemiyorum.Birgün yine babam telefon açacak bana olur olmaz şeyler söyleyip hakaret ve küfür edecek endişesi yaşıyorum.Hemde hiç hak etmediğim suçum olmadığı halde.
Şundan eminim ki Allah gecinden versin bir gün öldüklerinde çok acı çekeceğim.aslında sebepsiz ama böyle düşünüyorum.
Çocuklarınızla sıfırdan başlayın bence, demişsiniz.Bende bunu yapmaya çalışıyorum zaten.Sanki yeniden başlamış gibi.

Bugüne kadar hep olumsuz düşünüp tüm olumsuzlukları üzerime çektiğim için bu teoriye yada gerçeğe inandım.O yüzden Kendimi olumlu düşünmeye zorluyorum.Olumsuz düşünceleri kafamdan atmaya çalışıyorum.Buradaki tüm dostlarımın yardımları ile bunu da başaracağım.
Şimdiden gün boyu şu dört kelimeyi tekrarlıyorum.

"Sağlıklıyım,mutluyum,şanslıyım,zenginim"

Eğer yanlış yapıyorsam veya sistem hatam varsa beni uyarınız lütfen veya ne yapmam gerektiğini söyleyiniz.

Mesajınız için çok teşekkür ediyorum.
İyiki varsınız.

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Sevgili eski,

Bana ayırdığınız vakit ve güzel cümleleriniz için teşekkür ederim.
Sizlerden gelen her satırı her cümleyi o kadar dikkatle ve hassasiyetle okuyorum ki bazen birkaç defa da okıduğum oluyor.
Çocuklarımın benim ile ilgili düşüncelerinde haklı olabilirsiniz.Aksi halde beni niye yanlarında görmek istesinler ki.
Sitede o kadar çok şey okudum ki artık bazı gerçekleri görmek ve inanmak durumundayım.O yüzden bu günlerde sürekli olarak şunları tekrarlıyorum.
Sağlıklıyım,mutluyum,şanslıyım,zenginim.

İlgine çok teşekkür ediyorum.
İyiki varsınız.

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Sevgili mu@z,

Ne yazıkk ki dediğiniz gibi olmadığı için bugün bu problemlerle hala boğuşum içindeyiz.

Onların kavgalarından o kadar etkileniyordum ki bir gün "Baba niçin bu kadar çok kavga ediyorsunuz ben ders çalışamıyorum " dediğimde babamın verdiği cevabı hala unutamıyorum."Sana ne bizim kavgalarımızdan"
Başka söze gerek var mı?

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Aynı benim ailem. Sana ne değil de, her ailede olur böyle şeyler diyorlar. Benimö ailemde olsun istemiyorum. Ya benim ailem olmasın, ya da benim ailemde çok afedersiniz ama aptal aptal sebeplerden dolayı tartışmalar çıkmasın. Babam bana kaşlarını çatarak bakmasın. Attığım her adımda onlardan izin almak zorunda hissetmeyeyim kendimi. Attım kendimi lanet ankaradan lanet istanbula, orad da peşimi bırakmıyor. Gideceğim konferansı seçmeye aklktı. Sana ne ya?? Sana ne demek istiyorum. İstemiyorum kimseden hiçbişey. Offf,, çok bunaldım, çooookk. .

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Sevgili maviinci,

Onların kavgalarından insan o kadar çok etkileniyor ki, İzmirden Ankaraya taşındım.Akaryakıt işinde çalışıyorum.Birgün annem aradı işyerindeydim.Yine olağan kavgalarından bahsetti ve o gün ben 11.000 litre yakıtı yanlış vana açarak dolu tanka yönlendirdim ve taşırdım.İşyerinden ihtar aldım.Sene 1983 tü.Beni bu kadar çok etkiliyordu.Şimdilerde uzak kaldığım için ne yaptıklarını bilmiyorum ama bu sefer de başka problemleri yakamı bırakmıyor.Sizi son derece anlıyorum.Sizin için ne yapabilirim bilemiyorum ama sanırım üzüntülerini paylaşmaktan başka yapabileceğim birşey yok.
İyiki varsınız.

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Evet,, ikisi arasında kalmak özellikle canımı yakıyor. Annem de beni arayıp dert yanardı. Onunla daha rahat konuşuyorum, babamdan ziyade. Sonunda dayanamadım, resmen patladım. Bana ne kadar zarar verdiğinizin farkında mısınız dedim. Artık yoruldum dedim. Annem haklısın dedi ama sonradan pişman olduysam da iş işten geçmişti. Sonrasında babama da tepki gösterdim tartışma esnasında, şimdi biraz daha dikkatliler ama ufak bi kıvılcım bile beni hayattan bezdiriyor nerdeyse. O kadar yorulmuşum. Ayrıca düşünmeniz yeter, çok teşekkür ederim :) Siz de iyi ki varsınız sevincli

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Her sabah olduğu gibi bu sabah da erkenden kalktım.(Saat 06.10)Önce gümlüğüme göz atıp ilk yazdıklarımı bir daha okudum.O ana kadar kendimde pek değişiklik olduğunu düşünmezken ilk yazdıklarımı okuduğum zaman ne kadar kötü hissettiğimi farkettim.Şu an o günkü halime göre daha iyi olduğumu fark ettim.Bunu farketmek bana çok iyi geldi.Moralim oldukça düzeldi.Demek ki burada olmanın,beni yalnız bırakmıyan siz güzel insanların,sürekli dinlediğim telkinlerin oldukça faydasını görmüşüm.Şimdi daha iyi hissediyorum.
Dün Sevgili "shamanic" in Tezahür Ettirmenin Kaybolan Sırrı adlı kitabından yazdıklarını okumaya başladım.İlk olarak sahip olduğum ve şükran duğum şeyleri yazmaya başladım ve inanın kendimden utandım.Şükran duyabileceğim bu kadar çok şey varken kendimi bu kadar kötü hissedebilmemin tek sebebinin olumsuz düşüncelerim olduğunun bir kere daha farkına vardım.Artık olumsuz düşünmemeye azmediyorum.Onyedi saniye (Ben daha uzun tutuyorum ama zararı olurmu bilemiyorum.Buradan sormuş olayım bu arada.Mesela 35-45 sn gibi) şükran duyduğum şeyleri düşünüyorum.
Artık beni bu noktaya getiren son olayların benim iyiliğime olduğunu düşünmeye de başladım.Eğer o olaylar olmasaydı ben şu ana bu sitede olmıyacak,sizleri tanımıyacak,telkinleri dinlemiyecek ve kendimi şu ana kadar olduğu gibi az da olsa geliştiremiyecektim.O an neden ben dediğim o olaylar için şimdi iyiki ben diyorum.Bunu diyebileceğimi asla düşünemezdim ve ben bunları beş altı gün gibi çok kısa bir sürede yaşıyabildim.Buna kendim bile inanamıyorum.
Siteye ve sürekli benim yanımda olan desteğini esirgemiyen sizlere ne kadar çok teşekkür etsem azdır.
Taa içten taaa yürekten "İyiki varsınız" demek istiyorum.
Hepinizi seviyorum.

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Sevgili WaMPiReLLa,

Dediğiniz gibi kendimdeki değişimin henüz başlangıcındayım bu bile daha iyi hissetmemi sağlıyabiliyor.
"Öneren oldu mu bilmiyorum tüm mesajlara bakmadım ama sevgili shamanic'in affetme meditasyonu da oldukça faydalıdır"
Demişsiniz şu ana kadar kimse önermedi ama size yazmayı bitirir bitirmez bakacağım.Çok teşekkür ederim.

Sizlerin ilgisiyle,yardımlarıyla,destekleriyle bugün kendimi çok daha iyi hissedebiliyorum.
İyiki varsınız

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

hemen hepimiz çocukluğumuda olumsuz durumlarla karşılaşmışızdır...ben bu olumsuzlukları felaketleştiriyordum sadece ben yaşıyorum gibi hissediyordum ve kendime acımaya başladım ancak aynı sorunları yaşayan milyonlarca insan var...felaketleştirerek,çözümsüzleştirerek yaşanmıyor daha çok acıyorsun kendine ve daha çok uzaklaşıyorsun kendinden...yaşadıklarını bir avantaja dönüştürmek senin elinde aslında ah vah edip sızlanmayı da tercih eden biziz,olumsuzlukları kabul edip, kendini suçlamadan değiştirmekte senin elinde...
Bende çok kötü bir çocukluk geçirdim...sürekli itilip,kakılan...oyun oynadı diye dövülen bir çocuktum...anne babamın her yaptığının doru olduğunu düşünüyordum...beni dövüyorlarsa ben kötü bir çocuğum diyordum...onların da yanlış yapabileceği aklımın ucundan bile geçmiyordu...yaş kemale erdikten sonra anlayabildim...anne babamızın da doğru bildikleri yanlışlar var...bize kötü bir çocukluk yaşatmış olabilirler,suçluluk duygusu ile büyütüp kendimizi hırpalamamıza sebep olmuşlar ancak bu onların doğrusuydu yanlış olduğunu bilmiyorlardı belki onlarda böyle görmüşlerdi...suçlu aramak yerine çözüme odaklanırsak yaşadığımız tüm olmuzsuzlukları olumluya çevirebiliriz belki...
eskiden annem ve babamdan nefret ederdim...beni dövdükleri için,benden nefret ettikleri için,başkalarının anında beni küçük düşürüp aşağıladıkları için....artık geçti...vız geliyor ister kızsınlar,ister dövsünler,isterse öldürsünler umurumda değil bu benim değil onların hatası kendimi suçlamayı bıraktım...onlarda hatalı olabilirler...insanların yaptıkları hataların faturasını ben ödemeyecem...ailemi bütün olumsuzluklarıyla kabul ettim...şimdi bütün olumsuzlukları olumluya dönüştürmeye çalışıyorum.inş. başarırız...

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Sevgili gülsevgi,
Haklısınız bende sadece bu şekilde yetişen birtek ben'im sanırdım ama görüyorum ki çocukluğunu gerektiği şekilde yaşıyamamış kimler kimler var.Ne yapalım bu da bizim kaderimizmiş.Böyle bir çocukluk geçirmeyi kendimiz seçmedik anne babamızı da.Ben bu sabah Sevgili Wampirella'nın tavsiye ettiği Sevgili shamanic in yazdığı sayfaları okudum.Yine onun hazırladığı mp3 ü indirerek affetme meditasyonunu ilk defa denedim.Neticeyi size yazdıktan sonra burada açıklıyacağım.
Kesinlikle tavsiye ediyorum.

Sayfanın linkini veriyorum.

http://www.hayatimdegisti.com/forum/...utsal-3-a.html

Allah yolumuzu açık etsin.
Teşekkür ederim.

İyiki varsınız

Cevap: İmkanım olsaydı çocukluğumu değiştirebilseydim.
 

Sevgili WaMPiReLLa,

Linkini verdiğiiz Sevgili shamanic in hazırladığı sayfayı okudum ve meditasyon mp3 ünü tek dosya dan indirdim.Umarım tek bir mp3 vardı başka birşey kaçırmadım.Çünkü diğerlerinde hata verdi.
Sayfayı bir kere daha okuduktan sonra mp3 ü dinlemeye ve dediklerini uygulamaya başladım.
Nedense sayfayı okurken başlıyan ağlama halim meditasyon süresince de ara ara devam etti.Özellikle de affeceğinim kişi üzerine pembe ışıklar gönderirken onu pembe sularla yıkayıp pembe giysiler giydirirken ve hele ona sarılırken çok kötü ağladım.Şu an bile sebebini bilmediğim bir şekilde gözyaşlarım dökülüyor.Genelde böylemi olur sadece bendemi böyle oldu bilmiyorum.
Meditasyon bitmesine rağmen iki saate yakın yattığım yerden kalkamadım.(Uzanarak dinlemiştim)Daha sonra kalkabildim.İnanılmaz şekilde içimde bir huzur hissettim.Bu son zamanlarda istediğim tek şeydi.
Sevgili WaMPiReLLa sana vesile olduğun için,sevgili shamanic sana böyle bir yazıyı kaleme aldığın ve bu meditasyonu hazırlayıp bizlerin kullanımına sunduğun için sizlere minnettarım.

Allah sizlerden razı olsun.
Nasıl teşekkür edeceğimi bilemiyorum.

İyiki varsınız.