[imported_Angel]

dikkatimi çekti de..hergün şöyle bir bakıyorum kendime...ya sürekli kendimi geliştirme çabası içindeyim..yada oyalanmak ve mutlu olmak çabası içindeyim..böyle böyle derken hayat da akıp gidiyor..ama ben kendimi hep çalışıp çabalayan ve mutlu olamayan..olsa da kısa süreli mutlu olup tekrar eski haline dönen..ve pedalı sürekli çevirmek zorunda olan
..pedalı çevirmeden kendi kendine yol alamayan biri olarak görüyorum..gerçekten de öyle...
birşeyler de ben çabalamadan bonusuyla gelsin nolur yahu ?
o kadar çabaya rağmen bakıyorum kişisel sorunlarım sadece biraz azalmış
ama üzerinde çalışmam gereken konu başlıkları hiç azalmamış eksilmemiş..hayat çok zor bir bilmece gerçekten...
kaç senedir telkin dinliyorum ama büyük gelişmelere şahit olmadım..sadece telkin de dinlemiyorum elimden gelen herşeyi yapıyorum..meditasyon..eyleme geçmek..odak değiştirmek..aklınıza ne gelirse..evet güzel şeyler olmadı değil ama benim çabalarımın yanında bunlar devede kulak kalır..yani dağ fare doğurdu desem yeridir..

sürekli bir çalışma ve çabalama içindeyim..ama niçin. ? ve sonuç ne ?
içinde bulunduğum durumu tam olarak tarif edersem tam olarak..sanki cezasının gününü doldurmayı ve hapisten çıkmayı bekleyen bir mahkum gibiyim...tek amacım oyalanmak ve kendimi mutlu edebilmek ve kişisel gelişim olarak gelişip kendi sorunlarımı çözebilmek..yani "bitsin de gideyim" havasındayım...başka hayattan ne isteğim ne de hedefim var....ne de malda mülkte gözüm var...arasıra bazen iyi bir evlilik iyi bir eş fikri cazip gelse de o da bana çok uzakmış gibi geliyor..olsa da yürütemem gibi geliyor..bilmiyorum kafam çok karışık...eskiden hiçbir telkin beni ağlatmazdı..şimdi ise en basit telkinlerde bile ağlama atakları geliyor..telkin dinlemeye de korkar oldum ben artık herşeyden sıkıldım galiba...