[Işıklı yol]

Bunu şöyle yaşıyorsun, karşında ki kişi senin için tapılacak insan olmuyor. yada çok fazla bağlılık hissedersem biliyorum ki bunun nedeni hastalığım. O yüzden daha nötr kalmaya çalışıyorum. Fakat ilgimle boğuyor muyum? Bunu ben söyleyemeyeceğim. Daha sakinim ama. Sen onların terketmesi karşısında kendince bir savunma geliştirmişsin ve sen terkediyorsun. Buda sağlıklı değil. Ben artık erkekleri bir tehdit olarak görmüyorum, fakat ben erkeklere güven gibi telkinlerde dinledim. Aylardır telkin dinliyorum. Sanırım kendi içimde çok şeyi hallettim. Eskiden birinden ilgi alamadığımda dikkatini çekebilmek için delirirdim. Peşine düşerdim, uğraşır dururdum. Şimdi öyle değilim aynı yerde bile olsak daha sakinim o kişiyi gördüğümde. Ne nefret, ne acı, ne de aşk anlatabiliyor muyum. Sadece o kişinin kişiliğine bağlı kalabiliyorum. Yani karakterini beğeniyorsam evet bu mümkün ama nefret yada aşırı ilgi yada kıskançlık duymuyorum. Tabi ki acı çekersin nihayetinde sevmişsin ama normal boyutlarda anlatabiliyo muyum?