İçindeki Devi Uyandır Kitabından Alıntılar

[Işıldayan Safir]

"Sadakayla kişisel güç tek gerçek yatırımdır."
WALT WHITMAN

Bugünün Ödevi:

1. İnançlarınıza bir göz atın, eğer hizaya girmemiş inançlar varsa onları NAC uygulayarak değiştirin. Çalıştığınız yerde daha fazla değer katacak bir süreç uygulayın. Büyük çapta bir değer katsın. Karşılığında para alsanız da, almasanız da, bunu yapın.

3. En az yüzde on biriktirmeye karar verin, onu hemen ayırıp planlı bir hesaba yatırın.

4. İyi bir antrenör bulun. İster Finansal Kader Grubu profesyonelleriyle temas edin, ister kendi yerel finansal "antrenörünüze" yaklaşın, ama sizinle çalışan kişinin, anlayabileceğiniz bir ayrıntılı finansal plan geliştirmenize yardımcı olmasını sağlayın. Harika birkaç finansal kitap alın. Size zeki ve bilgili yatırım kararları vermeyi öğreten çok iyi kitaplar var.

5. Eğer servetinizin saldırı altında olduğunu hissediyorsanız, bir servet koruma planı geliştirin.

6. Zevki parasal başarıya bağlayabilmek için küçük bir piyango yaratın. Kime özel bir iyilik yapabilirsiniz? Bugün başlamak için takviye olarak kendinize ne yapabilirsiniz? Şimdi artık başka bir adım atmaya hazırsınız, o da...

[Işıldayan Safir]

KUSURSUZ OLUN: DAVRANIŞ YASANIZ

BEŞİNCİ GÜN

Sonucunuz: Acaba çok yüksek değerlere sahip olmak, kurallarınızı onları destekleyecek biçimde hizalandırmak, kendinize doğru sorulan sormak ve yine de değerlerinizi ânında yaşayamamak mümkün mü? Eğer kendinize karşı dürüst davranıyorsanız, bunun cevabının evet olduğunu da biliyorsunuzdur. Hepimiz zaman zaman olayların bizi kontrol altına almasına izin veririz, kendi durumumuzu ve o olayların ne anlama geldiği yolundaki kararlan kendimiz kontrol etmez oluruz. Kabul ettiğimiz değerleri sürekli olarak yaşamakta olmamızı sağlayacak açık seçik bir yönteme ihtiyacımız vardır. O değerleri gün be gün gerçekten yerine getiriyor olduğumuzu ölçecek bir şey gerekir bize.

Genç adam yirmi yedi yaşına geldiğinde çok büyük başarılara ulaşmıştı. Çok zekiydi, iyi okumuştu ve dünyayı kuyruğundan yakalamış olduğunu hissediyordu. Ama günün birinde bir şeyin farkına vardı: Pek de mutlu sayılmazdı! Onu sevmeyenler pek çoktu. Kibirli ve baskı yapan biri olarak görmekteydiler onu. Hayatının yönünün artık kendi elinde olmadığını hissediyordu. Kaderi ise hiç elinde değildi.

Hayatının kontrolünü yeniden ele almak için kendine daha yüksek bir Standard koymaya karar verdi. O yüksek standarda ulaşmak için bir strateji benimseyecek sonuçları gün be gün ölçecek bir de sistem oluşturacaktı. Kendine on iki "yüce değer" seçti. Bunlar her gün tatmak istediği durumlardı. Bunların hayatını kendi istediği yöne doğru götüreceğine inanıyordu. Derken bir gün ajandasını eline aldı, bu on iki durumu yazdı, yanına da kareler çizip ayın tüm günleri için kutular ayırdı. "Bu durumlardan herhangi birini her ihlâl edişimde, o günün kutusuna bir küçük siyah nokta koyayım" dedi kendi kendine. "Amacım buraya hiç siyah nokta koymamak. İşte o zaman, bu değerlere göre yaşayıp yaşamadığımı bilirim."

Bu fikrinden öyle gurur duydu ki, ajandayı bir dostuna gösterdi, sistemini anlattı. Dostu ona, "Harika!" dedi. "Ama bence bu değerlere mütevazı olmayı da eklemen gerek." Benjamin Franklin bunu duyunca güldü, listesine on üçüncü değeri de yazdı.

Ben Franklin'in otobiyografisinde bu hikâyeyi, Milwaukee kentinde, salaş bir otel odasında okuduğumu hatırlıyorum. Programım çok yoğundu. Birkaç radyo ve televizyon programına birden çıkacaktım, ayrıca kitap imzalayacaktım, bir de toplantıya katılıp gelenlerin sorularını cevaplayacaktım. Bütün bunlardan bir gece önce, "Pekâlâ, madem geldin, bari zevkle yap" dedim kendime. "En azından, zihnin beslenir bari."

Değerlerle ve değerler hiyerarşisiyle ilgili fikri yeni bulmuştum, kendime de harika bir değerler listesi yarattığıma inanıyordum. Bunları yaşamakla kendimi iyi hissedeceğim bir listeydi. Ama Ben'in listesini düşünürken kendi kendime, "Evet, sevgiyi bir değer olarak listeye aldın, ama şu anda için sevgi dolu mu?" diye sordum. "Katkıda bulunmak, senin en baş değerlerinde biri. Ama şu anda bir katkıda bulunuyor musun?" Cevap hayırdı. Harika değerlerim vardı, ama onlara göre yaşayıp yaşamadığımı an be an ölçmüyordum. Sevgi dolu bir insandım ama geriye baktığımda, pek de sevgi dolu davranmadığım nice anlar buluyordum!

Oturup kendi kendine sordum: "En yüksek ve en iyi halimde olsam, ne durumda olurdum? Ne olursa olsun, her güne hangi durumları sokmam gerek? Çevre ne olursa olsun, karşımda ne zorluklar bulunursa bulunsun, ben bu durumların her birine günde en az bir kere gireceğim!" Kendime seçtiğim durumlar arasında şunlar vardı: dost canlısı, mutlu, sevgi dolu, dışa dönük, neşeli, güçlü, cömert, çılgın, ihtiraslı ve keyifli. Bu durumların bazıları değerlerimin aynısıydı, bazıları da değildi. Ama biliyordum ki, eğer bunların her birini her gün bir kere gerçek anlamda yaşarsam, sürekli olarak kendi değerlerimi yaşıyor olacağım. Tahmin edebileceğiniz gibi, bu çok heyecan verici bir sürecin başlangıcı oldu!

Ertesi gün radyo ve televizyon programlarına çıktığımda, kendimi bilerek o durumlara soktum. Mutluydum, sevgi doluydum, güçlüydün, komiktim, söylediklerimin bir katkıda bulunduğuna inanıyordum... Yalnız beni programa davet edenlere değil, programı seyredip dinleyenlere de. Daha sonra alışveriş merkezine, kitapçı dükkânında kitaplarımı imzalamaya gittim. Oraya vardığımda müdür bana yüzünde kaygılı bir ifadeyle yaklaştı, "Küçük bir sorun var, Bay Robbins" dedi. "Bugün kitap imzalayacağınızın ilânı yarınki gazetede çıkıyor!"

Eğer bu bana, Ben Franklin'in listesini okumadan önce olsaydı, pek kendine özgü bir tepki gösterirdim. Ama yeni listem kafamda olduğu için şöyle düşündüm: "Ben ne olursa olsun bu durumlarda yaşamaya karar verdim. Bu da, her gün kendi yasama göre yaşayıp yaşamadığımı kontrol etmek için çok güzel bir sınav!" Kitapları imzalayacağım masaya yürüdüm, çevreme bakındım. Kimseler yoktu. Alışveriş merkezinde dolaşan insanların sayısı pek azdı.. Hiç heyecan bulunmayan bir yerde, ben nasıl heyecan yaratabilirdim?

İlk aklıma gelen, çılgınca davranmak oldu. Ne de olsa, lis-
temde vardı çılgınca davranmak. Kendi Sınırsız Güç kitabımdan bir tane aldım, türlü acayip sesler çıkararak okumaya başladım: "Oooo! Ahhh! Vay canına, doğru mu bu?"

Çok geçmeden, bir kadın yakınımdan geçerken benim kitaba tepkim ilgisini çekti. Besbelli yaman bir kitap olmalı diye düşündü, durdu, ne okuduğuma baktı. Ona bunun ne inanılmaz bir kitap olduğunu anlatmaya başladım, içindeki en müthiş hikâyelerden, tekniklerden örnekler verdim. Derken bir başkası yaklaştı, bu patırtının nedenini anlamaya çalıştı. Az sonra başkaları da gruba katıldı. Yirmi dakika içinde çevreme yirmi otuz kişi birikmiş, bulduğum bu müthiş kitap hakkında bir şeyler duymaya çalışıyorlardı.

Sonunda onlara, "En iyi yanı da nedir, biliyor musunuz? dedim. "Ben bunu yazanın çok yakın arkadaşıyım!" İlk duran kadının gözleri parladı. "Sahi mi?" Kitabı kaldırıp arka kapağı gösterdim. "Tanıdık biri mi?" diye sordum. Kadının soluğu boğazına tıkanır gibi oldu, sonra güldü. Herkes güldü. Oturup kitapları imzalamaya başladım.

Çok başarılı bir gün oldu. Hepimiz çok eğlendik. Olayların benim hareketlerimi ve algılarımı kontrol etmesine izin vermektense, Kendi Davranış Yasam dediğim şeye göre davranmayı seçmiştim. Bu durumlara göre yaşar, gerçekten olduğum kişi gibi davranırken, bir yandan da değerlerimi yerine getirdiğimi bilmek özellikle doyum veriyordu.

[Işıldayan Safir]

"Yaptığınız işe inancınızı katın."
RALPH WALDO EMERSON

Ben Franklin'le ben Davranış Yasası sahibi olan tek kişiler değiliz. On Emir nedir ki sizce? Ya İzci Yasası? Ya askerlerin davranış kuralları? Bir de İyimserler Kulübü Düsturu oluşturamaz mıyız?

Kendi yasanızı yaratmanın bir yolu, var olan davranış yasalarını gözden geçirmektir...

İYİMSERLER KULÜBÜ DÜSTURU

Güçlü olmaya ve hiçbir şeyin huzurunuzu bozmasına izin vermemeye;

Her karşılaştığınız insanla sağlık, mutluluk ve varlık konusunda konuşmaya;

Tüm dostlarınıza kendilerini değerli hissetmeye;

Her şeyin güneşli tarafına bakmaya ve iyimserliğinizi göstermeye;

Hep en iyi şeyleri düşünmeye, en iyi şeyler için çalışmaya ve en iyi şeyleri beklemeye;

Başkalarının başarısı için de kendi başarınız için olduğu kadar heves göstermeye;

Geçmişin hatalarını unutup gelecekte daha büyük başarılara doğru gitmeye;

Her zaman neşeli bir yüzle dolaşıp her karşılaştığınız yaratığa gülümsemeye;

Kendinizi geliştirmeye çok zaman ayırdığınız için başkalarını eleştirecek zaman bulamamaya;

Kaygılanmayacak kadar büyük, kızmayacak kadar soylu, korkmayacak kadar güçlü, üzülmeyecek kadar mutlu olmaya;

Kendi kendinize söz verin.

[Işıldayan Safir]

UCLA'nın büyük basket antrenörü John Wooden on iki yaşında ilk okulu bitirdiğinde, babası ona yeni maddelik bir düstur vermiş. John o düsturun tüm hayatı ve kariyeri üzerinde en güçlü etkileri yaptığını anlatıyor. Hayatının her gününde uyduğu düstur şöyle:

JOHN WOODEN'İN YEDİ MADDELİK DÜSTURU: "KENDİ DEĞERİNE ULAŞMAK"

1. Kendine karşı dürüst ol.

2. Her günü kendi şaheserin haline getir.

3. Başkalarına yardım et.

4. İyi kitaplardan bol bol su iç.

5. Dostluğu güzel sanatlardan biri haline getir.

6. Yağmurlu gün için bir sığınak yap.

7. Her gün sana yol gösterilmesi için dua et ve her gün haline şükret.

[Işıldayan Safir]

"Hayatınızla vereceğiniz vaaz, dudaklarınızla vereceğinizden iyi olur."
OLIVER GOLDSMITH

Bugünün Ödevi:

1. En yüksek ilke ve değerlerinize göre yaşamak için her gün tatmaya karar verdiğiniz durumların bir listesini yapın. Listenin hayatınıza hak ettiğiniz zenginliği ve çeşitliliği katacak kadar uzun olmasını, ama yine de bu durumların her birine her gün girebilecek kadar kısa olmasına özen gösterin. Çoğu kişilere göre, yediyle on arasındaki bir sayı idealdir.

Sürekli olarak hangi durumlarda olmak istersiniz? Mutlu?, Dinamik?, Dost canlısı?, Bağlı?, Neşeli?, Minnet dolu?, İhtiraslı?, Dengeli?, Serüvenci?, Eğlendirici?, Çılgınca davranan?, Cömert?, Zarif? Bu durumların bazıları yaklaşma değerlerinizin tıpkısı olabilir, bazıları da sizi her gün değerlerinize yaklaştıracağını hissettiğiniz şeyler olabilir.

2. Listenizi tamamladıktan sonra, her birinin yanına bir cümle yazıp, bunu gerçekleştirmekte olduğunuzu nereden bileceğinizi tarif edin... Ani bu durumlar için kurallarınızı yazın. Örneğin: İnsanlara gülümsediğim zaman, neşeliyim demektir"; "Beklenmedik eğlenceli bir şey yaptığım zaman çılgınca davranıyorum demektir"; "Hayatımdaki iyi şeyleri hatırladığım zaman minnet doluyum demektir."

3. Bunların her birini günde en az bir kere hissetmeye karar verin. Belki Davranış Yasanızı bir kâğıda yazıp cüzdanınızda taşımak, iş yerindeki masanıza, yatağınızın başucuna koymak istersiniz. Gün içinde arasıra o listeye bakıp kendi kendinize, "Bugün bunlardan hangilerini tattım? Hangilerine henüz sıra gelmedi ve akşamdan önce onları nasıl tadabilirim?" diye sorun.

Eğer Davranış Yasanıza gerçekten adanırsanız, ne inanılmaz duygular içinde olacağınızı düşünün! Artık olaylar sizi kontrol edemez, onu biliyorsunuz. Çevrenizde ne olursa olsun, kendinize hakim olursunuz ve yarattığınız vizyona göre yasarsınız. Kendinizi daha yüksek bir standarda adamanın ve her gün neler hissedeceğinizi kendiniz saptadığınızı bilmenin, en yüksek düzeyde davranacağınızdan emin olmanın getirdiği müthiş bir gurur duygusu vardır.

Wayne Dyer geçenlerde benimle harika bir metaforunu paylaştı. Konu insanların, davranışları için kendilerini nasıl hissettiklerini suçlayışlarıyla ilgiliydi. "Baskı olumsuz davranış yaratmaz" diyordu. "Kendini bir portakal gibi düşün. Portakalı sıkarsan, tüm baskı dıştan gelirse, ne olur? Suyu çıkar, tamam mı? Ama baskı yapıldığında dışarı çıkan şey, zaten portakalın içinde var olan bir şeydir."

Ben de diyorum ki, kendinizi daha yüksek bir standarta bağlayarak, içerne nelerin var olacağına siz karar verin. Baskı geldiğinde, çıkan şeyler iyi şeyler olsun. Ne de olsa, işler her zaman bal börek olmaz. Yasanıza göre yaşamak ve CANÜ ilkelerini uygulayıp yönünüzü çizmek size kalmıştır. Unutmayın, karakterinizi kurgulayan ve kimliğinizi biçimlendiren, her gün kim olduğunuzdur, yaptığınız küçük ve büyük hareketlerdir.

Bu konuda yapabileceğiniz en büyük eylemlerden biri de...

[Işıldayan Safir]

ZAMANINIZI VE HAYATINIZI ELİNİZE ALIN

ALTINCI GÜN

Sonucunuz: Zamanın doyum ve stres düzeylerinizi yönetmesine izin vermektense, onu kendi avantajınıza kullanmayı öğrenin. Eğer hiç stres hissettinizse (kim hissetmemiştir ki!) herhalde nedeni, istediğiniz şeyi istediğiniz kalitede yapmaya zaman bulamamış olmanızdandır. Bu hırslanma duygusunu belki yalnızca o ânın gerektirdiklerine odaklandığınız için hissetmiş olabilirsiniz. O ânın gerekleri, o ânın zorlukları, o ânın olayları. Böyle stresli ve aşırı yüklü bir durumda, etkinliğiniz hızla azalır. Çözüm basittir: Odaklandığınız zaman çerçevesinin kontrolünü elinize alın. Eğer şimdiki zaman stresliyse, zorluklarla başa çıkma konusunda daha zekice davranabilmek için geleceğe odaklanın, o işin başarıyla tamamlanmasını ya da karara bağlanmasını düşünün. Bu yeni
odak derhal durumunuzu değiştirecek, size olayları şimdiki zamanda da tersine çevirmek için gerekli kaynaklan sağlayacaktır.

Stres çoğu zaman, belli bir zaman çerçevesi içinde "sıkışma" sonucudur. Bunun bir örneği, kişinin kendi geleceğini güçsüzleştirici bir biçimde düşünme durumudur. Bu kişiye veya kendinize böyle bir durumda yardım etmek için, şimdiki zamanda neler yapabileceklerine odaklanmayı sağlamanız gerekir. Bazı kimseler de, onlardan bir zorluğu aşmaları istendiğinde, yalnızca geçmişlerindeki zayif performansa odaklanırlar. Geçmiş zamanda kaldıkları sürece stresleri artar.

Şimdiki zamana ya da olumlu bir geleceğin beklentisine dönmekle, duygusal durumunuzu bir anda değiştirebilirsiniz. Demek ki duygularımız, o anda hangi zaman çerçevesi içinde iş görüyorsak, onun güçlü etkisinde kalmaktadır.
Zamanın zihinsel bir yapı olduğunu biz genellikle unuturuz. Zaman tümüyle izafîdir ve bizim zaman tecrübemiz de hemen hemen tümüyle zihinsel odağımızın sonucudur. Uzun süre demek, ne demektir? Duruma bağlı, öyle değil mi? Kuyruğa girip 10 dakika beklemek, sonu gelmez bir şey gibi gözükebilir, ama bir saat boyunca sevişmek şimşek gibi gelip geçer.

Zaman algımızı inançlarımız da bir süzgeçten geçirir. Bazı kimseler için uzun süre, yüzyıl demektir. Bu tip insanlar nasıl farklı yürürler, nasıl farklı konuşurlar, amaçlarına nasıl farklı bakarlar, ayrı zaman çerçeveleri içinden iş görürken birbirleriyle ilişki kurmaya nasıl çaba gösterirler, düşünebiliyor musunuz? İşte zaman becerisi edinmek bu yüzden önemli bir hayat becerisi sayılır. Zaman tecrübenizi esnekleştirebilme yeteneği, hayat tecrübenizi biçimlendirme yeteneği demektir.

Bugünkü egzersizler için önce üç "zaman tasarrufu" yöntemini gözden geçirip uygulamayı öğrenelim.

[Işıldayan Safir]

1. ZAMANI ÇARPITMA YETENEĞİ

Odağınızı değiştirme yoluyla zaman çerçevelerini de değiştirme yeteneğini edindikten sonra, zaman becerisinin ikinci önemli aşamasına gelmişsiniz demektir, o da zamanı çarpıtma, bir dakikayı bir saat gibi, bir saati bir dakika gibi algılayabilme becerisidir. Bir konuya kendinizi bütünüyle kaptırdığınızda zamanı nasıl unuttuğunuza hiç dikkat ettiniz mi? Neden oluyor o? Çünkü artık zamana odaklanmıyorsunuz. Daha az zaman ölçümü yapıyorsunuz. Odağınızı daha zevkli bir şeye çevirmişsiniz, o yüzden de zaman daha çabuk geçiyor.

Unutmayın ki kontrol sizin elinizde. Odağınızı bilinçli olarak yönlendirin ve zamanı nasıl ölçeceğinize de bilinçli olarak karar verin. Eğer habire saatinize bakıyorsanız, zaman geçmek bilmez. Bir kere daha tekrarlamakta yarar yar, zaman tecrübenizi odağınız kontrol eder. Zamanın kullanımını siz nasıl tanımlarsınız? Zaman harcamak diye mi, zaman ziyan etmek diye mi, zaman öldürmek diye mi? "Zaman öldürmek cinayet değil, rdır" diye bir söz vardır, bilir misiniz?

[Işıldayan Safir]

2. ÖNEMLİ BİR KONU

İkinci ve belki de en önemli nokta, zamanınızı ne yapacağınızı kararlaştırırken sizi kontrol eden şeyin aciliyet ve önem olduğunu, dolayısıyla da kendi kişisel tatmin düzeyiniz olduğunu anlamaktır. Ne demek istiyorum, diye mi soruyorsunuz? Bakın, size şöyle bir şey sorayım: Deli gibi çalışıp listenizde o gün yapılacak işler olarak gösterilenlerin hepsini bitirdiğiniz, ama akşam olunca yine de kendinizi tatmin olmamış hissettiğiniz oldu mu hiç?

Bunun nedeni, o an için acil olan ve dikkatinizi gerektiren şeylerin hepsini yaptığınız halde, esas önemli olan şeyi yapmamış olduğunuzdandır. O da uzun vadede fark yaratacak olan şey ya da şeylerdir. Tam tersine, bazen de günlük gereklerin yalnızca birkaçını yapabilmiş olduğunuz halde, akşam olduğunda çok önemli bir gün yaşamış olduğunuzu hissedersiniz. İşte böyle günler, acil şeyler yerine önemli şeylere odaklandığınız günlerdir.

Acil işler hayatımızı kontrol ediyor gibi görünmektedir. Telefon çalar. O anda biz önemli bir şey yapıyoruzdur, ama yine de telefona cevap vermek zorunda kalırız. Ya bir şey kaçırırsak? İşte bu, acil olana yönelmemizin tipik bir örneğidir. O telefonu açmasanız belki çok önemli bir anketi kaçırırsınız! Ama beri yandan hayatımızda fark yaratacağını bildiğimiz bir kitap satın alırız, ama onu okumayı defalarca erteleriz, çünkü gelen postayı açmak, gaz deposunu doldurmak, televizyon haberlerini dinlemek falan derken onu bir türlü araya sıkıştıranlayız. Zamanı yönetmenin gerçek anlamda ustası olmak için, her günkü programınızı yaparken, zamanın çoğunu, acil işlere değil, önemli işlere ayırmak gerekir.

[Işıldayan Safir]

3. KENDİNİZE YILLAR KAZANDIRIN

Zaman kazanmak için öğrendiğim en etkili yol, başkalarının tecrübelerinden ders almaktır. Eğer dünyayı tanıma ve bir şeyler öğrenme konusundaki baş stratejimiz yalnızca deneme-yanılma yöntemine dayanıyorsa, zamanı yönetmeyi asla başaramayız. Sizin istediğiniz başarılara şimdiden ulaşmış olanları taklit etmek, sizi yıllar sürecek acılardan kurtarabilir.

Benim bu kadar çalışkan bir okuyucu olmama, ses ve video bantlarına, seminerlere bu kadar tutkun olmama da bu sebep olmuştur. Ben bu tecrübeleri, birer aksesuar olarak değil, birer gereklilik olarak görmüşümdür, o tecrübeler de bana birkaç on yılın tecrübelerinden, o tecrübelerin sonucunda gelen başarılardan doğan bilgeliği kazandırmıştır. Elinizden geldiğince başkalarının tecrübelerinden ders almanızı ve bu öğrendiklerinizi kullanmanızı şiddetle öneririm.

[Işıldayan Safir]

"Eğer doğru kullanırsak, zamanımız yeterlidir."
JOHANN WOLFGANG VON GOETHE

Bugünün Ödevi:

1. Bugünden başlayarak zaman çerçevelerini değiştirme alıştırmalarına başlayın. Şimdiki zamanın baskısını hissettiğiniz anda, durup geleceği güçlendirici bir biçimde düşünün. Örneğin sizi güden amaçları düşünün, onlara tümüyle bağlanın. Görüntüyü gözünüzün önüne getirin, sesini dinleyin, o tablonun içine girin ve neler hissedeceğinize bakın. Ya da kendinizi değerli bir anıya geri götürün, ilk öpüşmeniz, çocuğunuzun doğumu, bir dostla özel bir an. Zaman çerçevelerini hızla değiştirebilme yeteneğiniz ne kadar gelişirse, özgürlüğünüz o kadar artacak, kendi içinizde bir anda yaratabileceğiniz duyguların yelpazesi de o kadar genişleyecektir.Bunu tekrar tekrar yapın, odak değiştirmekle durumunuzu bir anda değiştirmeyi iyice öğrenin.

2. Zamanı bilerek çarpıtmayı öğrenin. Normalde çok uzun sürede bitirilebilecek bir işi yaparken, hem zaman algınızı hızlandıracak, hem de aynı anda iki şey yapabilmenize olanak tanıyacak yeni bir girdi ekleyin. Örneğin ben koşuya çıktığımda, kulaklıklarımı takar, bir yandan en sevdiğim müzikleri dinlerim. Ya da step egzersizleri yaparken haberleri izlerim, bazen telefonlarımı ederim. Böyle olunca, egzersizimi yapmamak için özrüm kalmaz, önemli olanı ihmal etmemiş olurum... Hem beni arayanları ararım hem de egzersizimi yaparım.

3. Acil yerine önemlilik önceliği güden bir "yapılacak işler listesi" oluşturun. Listeye bir milyon tane iş yazıp, akşam kendinizi başansız hissetmek yerine, yapılması sizin için en önemli olan şeylere odaklanın. Bunu yaparsanız, pek az kişinin ulaşabildiği bir doyum ve başarma duygusuna ulaşacağınıza da inanın.

Ama tabii mutlaka zaman ayırıp bir başka şeyi daha yapmamız şarttır, o da...