[fkacar]

tam da yol belirleyemediğim ve hep sıkıntılı anlar yaşadığım anlar: hedeflere yol belirlemek oldu...

Aslında başlamaktan hep korkardım, bir taraftan en iyi olmak hedef olmalıydı, bir taraftan da eksik yaşadığım duygusuyla yaşamsal değerler bakımından diğer insanlarlarla denkleşmeden iletişime giremezdim...

Başarılı insanlar bana hep eksik yanlarımı hatırlattılar ve hep bir panik duygusuyla; KURBAN rolünü değer gördüm kendime...

Telkinler bir aydır, daha farklı hissettiriyor kendimi. (ÇOK ŞÜKÜR) Bakış açım değişti, hayır hayır daha önce bakıyordum, şimdi görmeye başladım :) her olaydan öğrenecek bir mesaj çıkartma hali var üzerimde. Tamam da diyorum acaba kendi kimliğimden ve yaşama geçireceğim özsel faaliyetlerimden bir kaçış yolu mudur bu yeni stratejim?(Hayatının sorumluluğunu almaya sabırsızca istekli ama hangi yeteneklerde hayata ışık katacağını bilmez bir halde "başlangıçsız")

Biliyorum hayat amacımız kendimizi yaşamak. Korkularımızla sarıp sarmaladığımız özümüz bir çatlak bulup aydınlatacak, kapatsak da gözlerimize tüm dünyanın güzelliklerine; bir kere bildi mi bunu, bileceğini biliyor kişi bir gün, her bilmesi gerekeni...

Acaba bu noktada akışa bırakmak doğru olan mıdır? Fikirlerinizi değerli buluyorum.

Yüreğinize sağlık...