[azazeli101]

nck teşekkür ederim.cidden çok güzel yazdın.ama 1 tane bile arkadaşım yok hem bana nasıl tahammül edebilirki bir insan kendimi istemsiz bir biçimde gerdiğimden dolayı adam gibi muhabbet edemiyorum çok ciddi bir aptal oluyorum kendim olamıyorum cana yakın olamıyorum.hiçbir arkadaşım kalmadı vardı ama onlarda artık takmaz oldu yani kimseyle konuşmuyorum.e ben ne yapayım okulda derslerde konuşamıyorum tenefüslerde sataşsınlar dursunlar bana, ben yalnız başıma bir yere oturayım öle aval aval etrafa bakayım eee orayı seveyimmi hiçmi korkmayım oraya giderken?hiçmi takmayım bu olanları olucakları kim yapabilirki bunu?birde böle bir hastalığım var iken 2 yıldır dışarı bile çıkamazken nasıl kendimi onlardan üstün göreyim?şimdi çıkıyorum ama bir dönerciden bile döner bir fırından bile bir ekmek almaktan acizim aylak aylak zevk almadan kasıla kasıla dolaşıyorum..ben tüm bu hayatıma rağmen nasıl mutlu olucam?söle lütfen söle psikiyatriste bile gittim o bile söleyecek kelime bulamadı.hap verdi günde 2 kere hap içiyorum bu yaşımda ALlah aşkına yaşamak haram oldu bana..daha nekadar kötü olayım!!!!