[filming]

Üniversite 3.sınıfta okuyordum ve kafam iki konuda karışıktı.Çok hoşlandığım,sürekli düşündüğüm biri vardı; ama izini kaybetmiştim ve parasal olarak çok sıkışık durumdaydım.Bu konuda bir çalışma yapmaya karar verdim.Eski kitapları çıkardım ve vizyonum üzerinde çalışmaya başladım. Sahip olmak istediğim işi açık seçik belirttim: "sevdiğim ve sevildiğim bir ortamda,iyi kazandığım ve sevdiğim işi yapmak".
Ertesi gün bir arkadaşım aradı ve özel bir okulda satranç antrenörü boşluğu olduğunu söyleyerek, benim de ilgilenip ilgilenmeyeceğimi sordu.Tamam dedim ve görüşmeye gittim.İki gün çalışacak, bir öğretmen maaşına yakın para alacak ve bunu hobim olarak ilgilendiğim şeyi yaparak elde edecektim.Anlaştık.
Müdür yardımcısı beni öğretmen arkadaşlarla tanıştırırken biriyle tanıştırmak zorunda kalmamıştı; çünkü o biri nerde olduğunu merak ettiğim sevgili platoniğimdi.

[filming]

Bir de bu başlık altında daha anlamlı olacağını düşündüğüm için önceden paylaştığım anılarımı tekrar aktarıyorum:

Geçenlerde bir adres arıyorum.Bir taraftan da ağzıma bir şarkı takılmış, şu suçluluk duygusu telkinlerinin sanat müziği versiyonu var ya...Güller ne hoştur, renkler ne ince ....Sürekli aynı şarkıyı tekrar edip duruyorum. Sonra iki defa yolumu kaybettim, ikisinde de kendimi iki ayrı gül bahçesinde buldum.

Bugün yine aynı şarkıyı mırıldanıyorum.Oturduğum çay bahçesinde emekli bir öğretmenle sohbet etmeye başladık.Konu yine müzike geldi.En sevdiği Türk sanat Müziği sanatçısının "Saadettin Kaynak" olduğunu söyledi,babasının Saadettin Kaynak'la -Eskişehir'de aynı yerde görev alırken-hatıralarından bahsetti.Ben de konuya uygun olsun diye fon müziği olarak mp4'ten bir türk sanat müziği parçası çalmaya başladım ve yeni tanıştığım bu emekli öğretmen arkadaşıma bu şarkıyı hediye ettim.Şarkıya bayıldı.Şarkının kime ait olduğunu sordu.O an flaş patladı.Şarkı kendisinin daha önce hiç duymadığı bir "Saadettin Kaynak" bestesiydi: Güller ne hoştur,renkler ne ince....

Yetenek sınavına yalnızca 2 ay hazırlanıp ta girdiğim okul, tarihinde ilk defa 30'un üstünde yedek öğrenci alıyor ve ben de sondan bir önceki yedek olarak okula giriyorum.

Gün geliyor, sıklıkla düşünmeye başladığım biriyle aynı günde kentin 4 farklı bölgesinde karşılaşıyoruz.

Yeni açılan radyoya programcılık için başvurmak üzere yola çıktığımda elindeki neyi görüp te konuşmaya başladığım kişi o radyonun program-prodüksiyon sorumlusu oluyor.

[YAZGÜLÜ_81]

Bravo filming ne kadar başarılısın çekim yasasını kullanmakta super benim de oluyor fakat ufak olaylarda, istediklerimi kendime çekiyorum henüz büyük bir beklentimi çekemedim kendime kimbilir belkide yolda bana gelmek üzeredir 96

[filming]

Evet niyetini belirleyip,umutla beklemeye başladığın zaman sahip olmak istediğin yolda, sana gelmek üzere; ama niyet ettikleri şey henüz gerçekleşmediği için cesaretleri kırılan pek çok kişi var.Bu noktada işaretlere karşı duyarlı olmak cesaret verici olabiliyor. Mesela isteğini düşünürken heyecanlanman,kendini çok iyi hissetmen, senin ki gibi istekleri olup ta onları gerçekleştirmiş kişilerle karşılaşman,aklına parlak bir fikir gelmesi,işine yarayacak bir kitap...vb. tüm bunlar, isteğinin yaklaştığına dair ipucu veriyor.(Şu an sahip oldukların için şükretmekse süreci hızlandırıyor)

[YAZGÜLÜ_81]

Çok haklısın istemek , inanmak almanın yarısıdır zaten,insan bir şeyi yürekten isteyince dediğin gibi o yoldaki tüm fırsatlarla karşılaşıyor,isteklerimi günde iki defa mutlaka düşünüyorum, yüzümde o anı yaşarmış gibi bir gülümseme oluşuyor,şükür hayatımın her anında var ve kitaplar yol gösterici en doğru şeyler demek ki büyük isteklerimin de bana gelmesine çok az kaldı ve bunu hissedebiliyorum yeter ki candan gönülden istemesini bilelim tabii iyi şeyleri

[pakguc]

geçen akşam okey masasında çekim yasasını kullandım
abartmıyorum her el okey (ler) bendeydi...
her el başlarken "nede olsa bende" dedim..içimden ve dışımdan...
herkes şok oldu...
el dağıtılrken gelmediyse panik olmadım, yerden çekerim dedim, çoğu zaman ilk söylediğim anda bana geldi
çok komik ama somut örnek değil mi?

[cnb]

izumi Nickli Üyeden Alıntı

geçen akşam okey masasında çekim yasasını kullandım
abartmıyorum her el okey (ler) bendeydi...
her el başlarken "nede olsa bende" dedim..içimden ve dışımdan...
herkes şok oldu...
el dağıtılrken gelmediyse panik olmadım, yerden çekerim dedim, çoğu zaman ilk söylediğim anda bana geldi
çok komik ama somut örnek değil mi?

harikasın izumi

[25emel]

izumi Nickli Üyeden Alıntı

geçen akşam okey masasında çekim yasasını kullandım
abartmıyorum her el okey (ler) bendeydi...
her el başlarken "nede olsa bende" dedim..içimden ve dışımdan...
herkes şok oldu...
el dağıtılrken gelmediyse panik olmadım, yerden çekerim dedim, çoğu zaman ilk söylediğim anda bana geldi
çok komik ama somut örnek değil mi?

alemsinn

[bubu]

Herkese merhabalar
Ben çekim yasası kitabını mayıs ayında okuduğumdan beri sürekli yapmaya çalışıyorum.Küçük olaylarda başarılı sayılırım.Neyi düşünürsem ve istersem bir şekilde oluyor.Ama byük diyebileceğim istekler oluyor diyemeyecem.belki sıradadır kimbilir.bunun için nefes tekniği yapıyorum sonra imgeleme yapıyorum.Başkalarının düşüncelerine etki edebiliyormusunuz merak ediyorum .hoşçakalın

[hülyaa]

harikasınız arkadaşlar..yazdıklarInızı okurken nasıl mutlu oldum anlatamam.nedenini bilmiyorum ama çokta duygulandım.bir kaç gündür böyleyim.telkinlerden midir?okuduklarımdan mıdır bilmiyorum.Eskiden de insanları sevdiğimi söylerdim ancak en ufak şeyden ağladığım, etkilendiğim söylenemez..
Yaklaşık bir yıl öncesi bir arkadaşım bana, çekim yasasından ve bu telkinlerden(İNGİLİZCE OLANLARI) bahsetmişti.ancak o zamanlar bu kadar ilgimi çekmemişti.Sorunlar birikmeye başlayınca arkadaşımla diyoloğa giriyor ve çözüm yollarını arıyordum.yani iyiyken düşünmüyordum OLUMSUZ ANLARIMDA ÇÖZÜMLER ARIYORDUM...bir gün bana düşündüklerini yaz,günlük tut,büyük kararlar vermeden önce olabilecekleri olumlu ve olumsuz diye ikiye ayır v.s.. leri uygulamamı istemişti.ben her başlangıcımda ruh halimin en kötü olduğu anlarda başlar,düzelince de bırakırdım.bu yüzden hiç sonuç alamıyordum.ancak bir gün,öyle bir şey oldu ki o an karar verdim mutlaka denemeliyim,istiyorum,kendimi bulmalıyım dedim.inandığım yaratıcıma yalvardım,ancak ilk defa yalvarırken aynı zamanda da,karşımdaymış gibi gerçekten konuşuyormuş gibi hem ağlayarak hemde vereceğinden emin bir ses tonuyla görüştüm.ve bir sürü sorular sordum ilk defa korkmuyordum.çünkü öyle egolar yüklenmişti ki egoma,yaratanla konuşurken hep korkarak niye bana versin ki diye düşünerek yapmıştım o güne kadar.Sanırım en büyük etken o an yaşadığım korkunç travmaydı.Bazen insanlar yaşadıkları olumsuzluklardan müthiş bir enerji alabiliyor.Ne olduysa o günden sonra oldu....
hayatımda hiç karşılaşmadığım kitaplar bir şekilde elime geçti,işin garibi okuduklarımın hepsinin aynı içeriğe sahip olmalarıydı.kafamda sorular başladıkça,cevaplarını evrene sordum ama soruşlarım hep safçaydı 44
Benim inancıma göre evren,doğa.kainat hepsi BİRDEN(tek olandan) geliyor. bu yüzden ayırt etmeksizin durmadan istedim.Beklemeye başladım,egolarım saçmaladığımı söylüyordu,ama kalbim mantığım kaybedecek hiçbir şeyimin olmadığını,inanmaya inanmam gerektiğini söylüyordu.belki her zaman olmasa da başarabildiğim anlar sonuçlarını aldım.Herkezin yaşadığı gibi,düşündüğüm o an istediğim kişiyle görüşmeler,mailleşmeler gibi küçük şeyleri bende yaşadım şükürler olsun.ama unutamadıklarım da var.yarım kalan okul hayatıma kaydolmak gibi..hayal ettiğim tatile bir anda kavuşmak gibi..parayı (miktarı azda olsa)ihtiyacım olduğu anda kendime kısa bir anda çekmek gibi..kısacası olduğunu gördüğüm her şeyi kendime daha kolay çekebiliyorum şükürler olsun..
Bu sitenin varlığından haberim bile yoktu.Üye olduğum günden bir kaç gün öncesi,Ben gibi düşünen bilgi alışverişi yapabileceğim bir yer yokmudur acaba?gibi bir soru geldi aklıma.Sorumu yine evrene yolladım ve google the secret diye yazdım çıkan sonuçlardan ilk tıkladığım seçenek beni buraya getirdi.O anki şaşkınlığımı anlatamam.Şükürler olsun buradayım.Daha yolun çoooook başındayım.gerçekten istediğimde,düşündüğümde bir şekilde çekim yasası işlemeye başlıyor.Ancak bunu neden herşeyde başaramadığımı henüz keşfedemedim dusun
Korkularımın daha fazla üstüne gitmeliyim sanırım.İnançlarımı henüz gerçeklenmeyen hayallerimin de gerçekleştirebileceğime yoğunlaştırmalıyım.Her ne kadar alışılmış yaşamdan,gerçeğe dönmek zor gibi görünsede inanıyorum ki bizler gibi özünde mükemmellik olan varlıklarda zor diye bir şey yok.Bunun bilincine vardığımız da zorluk kavramıda artık sözlüğümüzden kalkacak..Birde şunu eklemek istiyorum,düşüncelerimin oluşumunda ki etkilere dönüp baktığımda içinde sevgi enerjisinin fazla olduğu isteklerimin daha kolay gerçekleştiğini gördüm.Zannediyorum sevginin açamayacağı hiç bir kapı yok
Eklemek istediğim bir konu daha var.İnsanın kendi kendine soru sorması ve cevabını evrenden istemesinin yanıtı sanki daha kolay geliyor.kendi kendime sorduğum şöyle bir soru vardı;bende ne gibi yetenekler var?ne yapabilirim?ne beni mutlu eder????bir kaç gün sonra kağıt kalem elimde kendimi şiir yazar buldum.paylaşmayı istedim,şiir sitesine yönlendirildim.acaba güzeller mi dedim?bir mail aldım <hülya hn.ben gediz altıok şiirinizi çok beğendim,müsade ederseniz pps yapmayı istiyorum.>benim için harika bir mutluluktu bu.sonra bunu okuyanlarda olur mu dedim youtube de yayınlandığını gördüm.bu gelişmeler sadece son bir kaç ayda yaşadım.Dediğim gibi yapabileceğimize inandığımız küçük hayallerimizin oluştuğunu gördükçe yapma hızımız da artıyor.ancak büyüklerin gerçekleşmesinin zor olduğuna ilişkin bir takım inançlarım var.çünkü henüz hiçbiri oluşmadı ancak bu hiç olmayacağı anlamına gelmiyor.inanıyorum ki evrenin bize sunduğu zaman diliminde hepsi tek tek gerçekleşecek..Sizlerinkinin gerçekleşmiş olduğunu görmek bile inanın beni çok mutlu ediyor sizler ya da ben sonuçta aynıyız nasılsa,aynı halkalardayız.MUtluluğunuz,mutluluğumdur.saygıları mla...
YOLUMUZ SEVGİYE HEP AÇIK OLSUN...