okudum canım, satır aralarında eklenmesi ve düzeltilmesi gereken yerler var, ama genel olarak bakıldığında, nereden gelip nereye gittiğini yeni sorgulamaya başlayanlar için epey açıklayıcı olmuş

Özellikle vurgulamak istediğim egonun şeytan olmadığıdır, saf farkındalıkla dolu olarak geldiğimiz dünyada ,çevrenin büyük etkisiyle şekillenen karakterimiz,inançlarımız( dinlerden basetmiyorum ),tarzımızdır,
egonun yaratıcısı sorgulamayan insandır,,ve farkettikçe, genelde de hayatın gidişatından memnun olmadığında, daha fazlası olmalı dediğinde uyanmaya başlarsın,Aydınlanma yolculuğuna hoşgeldiiin

Aydınlanmış insanlar ölmeden önce ölmüşlerdir, insanın en temel korkusu olan ölüm korkusunu artık taşımadıkları için,çok rahattırlar, tek gerçek zaman olan anda yaşarlar, dünyaya gelme amaçlarının bu kadar ayartıcının içinde yine de kendi özlerini hatırlayabilmek olduğunu bilirler ve bunu başarmışlardır, kendilerini çok severler kendi kıymetlerini iyi bilirler,bu yüzden dışardan bakıldığında ukala oldukları sanılır ( aynı ben) oysa onlar sabırla dünyanın geri kalanının kendi kendini çok sevebileceği zamanlrın geleceğini ümit ederler vs vs...

çok dağıldı ama ana yazı da çok telden çalıyodu hangisine değineceğimi şaşırdım öff..kafana takılanları burdan ya da özelden sorabilirsin, ben herşeyi biliyorum, öptüm seni,

[azraist_24]

Canim,

Icten paylasimin icin gercekten tesekkur ederim. Tabi sormak istediklerim var , ben bu kavramla henuz tanistim ve farkindaligimi arttirmak icin nasil bir yol izlemem gerektigini bilmiyorum, okuduklarimin aynasinda cok az bilgim var bazilari:
*Yargilama
* Sormadan cevap verme
* Kendini anlatma vb,
ama hangi yol ile gelistirilebilir bu duygu, mutlaka bir ton para verip bunun egitimini mi almak gerekir, ornegim Mevlana zamaninda bunun egitimi yoktu, o nasil anladi ve kesfetti? Biz neden bu kadar zor farkediyoruz?

Simdiden cevaplarin icin cok tesekkurler

azraist_24 Nickli Üyeden Alıntı

Canim,

Icten paylasimin icin gercekten tesekkur ederim. Tabi sormak istediklerim var , ben bu kavramla henuz tanistim ve farkindaligimi arttirmak icin nasil bir yol izlemem gerektigini bilmiyorum, okuduklarimin aynasinda cok az bilgim var bazilari:
*Yargilama
* Sormadan cevap verme
* Kendini anlatma vb,
ama hangi yol ile gelistirilebilir bu duygu, mutlaka bir ton para verip bunun egitimini mi almak gerekir, ornegim Mevlana zamaninda bunun egitimi yoktu, o nasil anladi ve kesfetti? Biz neden bu kadar zor farkediyoruz?

Simdiden cevaplarin icin cok tesekkurler

Genelde Mevlana dahil,pek çok kimsenin bir hocası vardır,ve öğrenci hazır olunca öğretmen gelir diye de bir deyiş var ama kime ait hatırlayamadım,,kendi kendine aydınlanmış hatta yükselmiş üstadlar da vardır.Bu çağda yaşayan bizler çok fazla cazip şeyin bombardımanına uğruyoruz, suni gündemler, moda fenomeni, hasta olduğumuza inandırılıyoruz mesela,daha binlercesi,,,zaten zihnimiz öylesine meşgul ki,,özümüzü anlamaktan alıkoyuyorlar bizi..

Ankebut Suresinde Yaradan der ki: Bu dünya bir oyun alanıdır, evlatlarınız ve mallarınız ayartıcılardır.
Bizler bu dünya gerçek mekanımızmış gibi bir illüzyona kapılıyoruz,,ölmekten çok korkuyoruz,oysa insan hiç ölmez,,sadece bu oyun alanında deneyimler yaşamak için edindiği bedeni geldiği yere yani toprağa iade eder,,kendisi dünyaya ilk gözünü açtığındaki o saf öz olarak yuvasına geri döner.
Annemizin sevgisini düşünün,işte o sevgi Allahın kullarına duyduğu sevgi yanında okyanusta bir damla bile değildir, Allah kullarını öyle severki bu dünyada tamamen özgür seçimler yapmalarına izin verir, hiç karışmaz,yoksa Mevla bilmez mi yeryüzündeki zulmü,açlığı,savaşları bitirmeyi...Bizler en sevdiğimiz insanı ne kadar özgür bırakabiliriz?
Buna şu açıdan da bakabiliriz,eğer yeryüzündeki
tüm bu acılarla,,Allahın kendi ruhundan üflediği kullarına gerçek anlamda bir zarar gelecek olsaydı Allah izin verir miydi? demekki hiç bir öz gerçekten za
rar görmez, gerçekten ölmez.Zarar gören de, ölebilen de Egodur.

Canım devam etcem, bebeğim uyandı,,kusura bakma, annelik halleri işte