Benim Kişisel Gelişim Yolculuğum

**sweeet** · 07-12-2011, 09:52 PM

Sevgili arkadaşlarım, sweeet artık göçebe hayattan yerleşik hayata geçiyor işte benim de bir günlüğüm oldu sonunda

. Daha önce bunu yapmaya bir türlü fırsat yaratamadığım için özür diliyorum. Artık yerim, yurdum, adresim belli.

Benim Kişisel Gelişim Yolculuğum

2009 yılının Nisan ayında keşfetmişim bu harika siteyi. Siteyi keşfim sınav heyecanı telkinini tesadüf eseri bulmamla gerçekleşti. İlk olarak sınav heyecanı telkinini, suçluluk ve ego güçlendirici telkinleri indirdim. Tabi bu telkinlerle ilgili yapılması gerekenleri, kişilerde yarattığı etkileri, telkin metinlerini falan o günün verdiği heyecan ve farkındasızlıkla yüzeysel okudum. Neyi keşfettiğim hakkında hala en ufak bir bilgim bile yoktu o gün. Ne bilgim, ne de işe yarayacağına dair inancım vardı belki de. Sadece denemek istedim.(iyi ki de istemişim)

Telkinleri dinlediğim ilk dönem, ilk hislerim şöyleydi:

Telkinleri dinlerken yüzümde oluşan bir tebessüm. Arka fonda çalıyordu. O hafta duruşumun dikleştiğinin farkında vardım. Günde ortalama iki saat falan dinliyordum. Bu süreç toplam bir hafta sürdü. Ağlama etkisi yapabileceğini bile bilmiyordum. Gözlerim doluyordu. Neden bulamıyordum. Aslında tek istediğim telkin sınav stresini dinlemekti. Ayrıca Ego ve Suçluluk telkinin isimleri bile beni tedirgin ediyordu. O sıralar forum takip etme gibi bir kültürüm de olmadığı için neyi kaçırdığımı bilmiyordum. Oysa buradaki yazıları ilk günden daha dikkatli bir şekilde incelemiş olsaydım. iki yıl kazanmış olacaktım.

Neden Ego Güçlendirici ve Suçluluk telkilerinin isimleri bile beni tedirgin ediyordu?

Ego güçlendirici telkin için: O aralar egonun ne anlama geldiğini ne işe yaradığını tam anlayamamış olmam. Ego kavramını egoist kavramıyla bütünleştirmem, bencil olmaktan korkmam gibi yersiz duygular.

Suçluluk telkini için: Suçluluk dediğimde ise içimde bir yer iyi çocuk rolünü benimsediği için ben asla suçluluk duygusu hissedecek bir şey yapmam diyip suçunu örtbas ediyordu resmen. Bu kendimi kandırmaktan başka bir şey değildi. Birçok kez yaptığım yanlışlar için kendimi suçlayıp mutsuz ettiğim oluyordu. Kontrol bende değildi. En acımasız kendime davranıyordum. Sonuç olarak zaman zaman kendimi bu nedenlerle sevmiyordum. Sevdiğim zamanlarda ise suçlarımın üstünü örtüp iyi çocuk rolüme dönüyordum. Bu şekilde ders almadığım gibi de yeniden aynı hataları tekrar etme olasılığımı da canlı tutuyordum.