[siyah]

Uzun bir tatilden sonra işbaşı yaptım. Tatilde EFT ile ilgili bir sürü şey okudum. Çok çok uyguladım etkileri kalıcımıdır deneyen arkadaşlarımın yazılarını okuyorum... Benim yaşantımda ciddi kolaylıklar oluşturdu bazen deniyorum başa dönüş olacakmı diye hiç iz kalmamış gibi hissediyorum yada başedilebilir diye düşünüyorum...
En büyük sıkıntım evden çıkamamak, sürekli uyku isteği, hayattan tat alamama, sürekleniyor hissetme, hayatın biran önce son bulması isteği, herşeyden kendini sorumlu hissetme özellikle aileden biri hastalandığında kendini bundan sorumlu hissetmek, yoğun suçluluk duygusu, gücenmişlik duygusu, izole olmuş hissetmek, hayatla başedememek vb liste uzayıp gidiyordu.
Çok zor bir çocukluk dönemi geçirdim bunların bir çoğu travmatik. Kendimi sevmek, yaşanan haketmemişlikleri kabul etmek, sınırlarımı çizmek, aynadaki görüntümle barışmak, kendime sevgiyle ve saygı ile bazende sevecenlikle bakabilmek çok güzel...
Ben geçmişe dalmışken pekçok şeyide ihmal etmişim herşey üstün körü seyretmiş. Bir çatı altında yaşarken pekde ruhlarına dokunamamış eşimin ve çocuklarımın. Bunu ilk defa bu yaz farkettim. İlk defa bir eş olarak ona ne kadar az değer verdiğimi duygularını ne kadar hafife aldığımı farkettim. Çocuklarımı çok sevmeme rağmen onlardan ne kadar şikayetçi olduğumu farkettim. Farkettiklerimi düzelttim.
Ben sadece eve kapanıp annemin bana yaptığı haksızlıkları düşünüp tabii ablamın katkılarınıda ekleyip hiçbirşey yapmadan çoğunlukla uyuyarak ve yemek yiyerek (tıkınma şeklinde) yaşamak isteşim...
Bunun dışında hiçbirşey istememişim... Aslında Anne ve Ablamla yaşadığım geri çevrilmişlikler dışlanmalar pekçok olumlu şeyide beraberinde getirmiş yaşantıma bana bir ben olma seçeneği getirmiş ama ben kafamı o kadar çok kuma gömüp sadece bir tek konuya odaklanmışımki şimdi ancak bunu farkediyorum. Bazen eksiler yaşantımıza artıları davet edebiliyor. Sevgiler