[keskin38]

Küçükken onlardan korkmazdım hatta elime bir çöp sopa gibi bişey bulup bacaklarına dokundurarak yurumelerını ızlerdım.durdukları zaman tekrar sopayı dokundurur yıne yuruturdum.korkmazdım yani.ama bir gün işte o kara gün kapının arkasında bacakları dahıl neredeyse el büyüklüğünde bitanesini gördüm.onunla oynayacak cesareti bulamadım.abim gördü öldürdü sonra plastık bir kurege koydu cesetını ve basladı beni kovalamaya.nasıl kaçtım nereye kactım hatırlamıyorum.tek bıldıgım bir odaya kendımı kılıtledıgım oldu.deli gibi agladım.öyle böyle degil.
o gunden bu yana en miniginden en buyugune hıc farketmez cok korkarım.hatta dıyelım kı bulundugum odada kedi buyuklugunde ( o kadarı var mı bilmem :D ) bir tanesi benım uzerıme gelıyo cıkıs kapısının uzerınde de kucuk bı tane var.ya cıkarken uzerıme atlarsa veya duserse korkusundan odadan cıkamam gibi geliyo.

Ah abi hep senin yüzünden.ne güzel oynuyordum ben o yaratıklarla halbukı.hak mı sımdı bu bana yaptıgın