[Cookie]

Işıklı yol Nickli Üyeden Alıntı

Bunu şöyle yaşıyorsun, karşında ki kişi senin için tapılacak insan olmuyor. yada çok fazla bağlılık hissedersem biliyorum ki bunun nedeni hastalığım. O yüzden daha nötr kalmaya çalışıyorum. Fakat ilgimle boğuyor muyum? Bunu ben söyleyemeyeceğim. Daha sakinim ama. Sen onların terketmesi karşısında kendince bir savunma geliştirmişsin ve sen terkediyorsun. Buda sağlıklı değil. Ben artık erkekleri bir tehdit olarak görmüyorum, fakat ben erkeklere güven gibi telkinlerde dinledim. Aylardır telkin dinliyorum. Sanırım kendi içimde çok şeyi hallettim. Eskiden birinden ilgi alamadığımda dikkatini çekebilmek için delirirdim. Peşine düşerdim, uğraşır dururdum. Şimdi öyle değilim aynı yerde bile olsak daha sakinim o kişiyi gördüğümde. Ne nefret, ne acı, ne de aşk anlatabiliyor muyum. Sadece o kişinin kişiliğine bağlı kalabiliyorum. Yani karakterini beğeniyorsam evet bu mümkün ama nefret yada aşırı ilgi yada kıskançlık duymuyorum. Tabi ki acı çekersin nihayetinde sevmişsin ama normal boyutlarda anlatabiliyo muyum?

Anlıyorum. Ama ben tamamen dürtüsel davrandığımı keşfettim. Ben önce inanılmaz ölçüde dikkatini çekerim, ilgi gösteririm karşımdakine. Sonra sıkılırım, bırakırım ilgiyi sevgiyi. Bazen de seviyormuş gibi yaparım. Bir gün gerçekten onsuz yapmam gibi gelir, hatta bir keresinde sevgilim şehir dışına gidiyor diye ağlamıştım. Kendimi berbat hissetmiştim ama sonra ayrılmalıyım, bana göre değil, sevmiyorum demiştim. Yani sevsen de, bir şekilde beynin nasıl işliyorsa artık, seni sevmekten alıkoyuyor gibi. Yani ben buna, bu büyük değişimlere mani olamıyorum. Sevgim uzun süremiyor. Bu arada ben hiç terk edilmedim. Her zaman terk eden oldum. Hiç beni bırakıp giden olmamıştır yani. Ayrılık acısı yaşayıp panik atağa sebep olan ilişkimde bile çocuğu bulup kendime aşık ettikten sonra terk etmiştim. Ve ardıma bakmadan, acımadan yapıyorum bunu. Nasıl değiştiğimin farkında bile olmuyorum.

Sonuç olarak yazdıklarını anladım ama birini aniden sevmeme hissin olunca bu konuda nasıl tekrar karşımdakine bir şeyler hissetmeye zorlayabilirim kendimi? Bunu öğrenemedim sanırım.

En korkuncu da amaçsızlık ve boşluk hissi. Tutunacak bir şey bulamazsam böyle durumlarda, çıldıracak gibi oluyorum. Aşıyorum ama yavaş yavaş. Tek derdim işte bir yuva kurabileceğime inancımın olmayışı. :S

Yine de siteden çok şey öğrenip motive olacağıma inanıyorum.