[salvadore_xp]

Ben de amatör olarak boks ile uğraşıyorum. Dün sürekli nakavt ettiğim arkadaşla boks maçı yaptım. Ben çok hırslıyımdır. Yenilmektense hastanelik olmayı göze alabilirim. Yalnız bu maçta hiç riske girmedim. Gardımı düşürmedim. Haliyle rakibimi nakavt edecek kadar atakta da bulunmadım. Maç rolantide gitti. Bu benim tipim değildi. Sağlam 1-2 darbe aldığımda "yenilsen ne olacak, yenmek de var yenilmekte" dedim içimden. Burada babamın sözü de geldi aklıma. "Bunlar fani şeyler" de dedim kendime. Aslında telkinlerin birçok faydasını gördüm. Bu fayda mı zarar mı anlayamadım. Ama anladığım tek birşey var. Boksu bırakma zamanım gelmiş. Daha insancıl, sevgi dolu olmayı gerektiren işlerle uğraşmalı, kendimi öğretmenlik mesleğime adamalıyım. Bu telkinler gerçekten akıl sır ermiyen bir icat. Elbet bu sözler bilinç altına gidiyor; ama çevremdeki kimseyi de bu duruma inandıramıyorum. Sürekli "telkinler duyulmuyor, duymadığın şey bilincini nasıl etkiler, psikolojiktir o, geçer biraz sonra " diyorlar. Evet, bu soruları ben de çok sordum ilk başlarda. Ama bunları açıklamak ve soruların haklı gerekçelerini belirtebilmek de pek kolay olmuyor. Kişisel gelişime duyarsız, kişisel gelişimle ilgilenmeyi de entellik, terapiyi delilik olarak algılayan bir çevrede yaşıyorum. Bu konuda ne yapabilirim. Subliminal yöntemi bir cümleye açıklamalıyım arkadaşlarıma. Tecrubeyle sabit tavsiyelere açığım...