[YAZGÜLÜ_81]

Çok teşekkür ederim yakamoz düşleri ismini bilmiyorum bu şekilde hitab ettim sana kusura bakma.Affetmek gerçekten insana çok iyi geliyor , insan affetmeyince sanki intikam gününe hazırlanır gibi , bir savaştaymış gibi yaşıyor ve bu arada hayattan da hiç zevk almıyor ve neleri kaçırıp neleri kaybediyor , en büyük zararı da kendine veriyor evet büyüklük bizde
kalsın ben herşeyi Allaha havale ettim artık , sadece önüme bakıyorum o olumsuz düşünceler ara sıra gelse de başa çıkmayı öğrendim ve daha da öğrenicem umudumu kaybetmedim kaybetmiycem de umutsuz yaşanmıyor zaten her şeyin çok güzel olucağına inanıyorum ve bütün isteklerimin bana doğru gelmekte olduğunu biliyorum, bazı insanlar vardır mutluluk onlara o kadar kolay gelir ki ellerindekinin ne olduğunu kıymetini hiç bilemezler , oysa ki bizler az çok birşeyler yaşadık ve tecrübe kazandık ve inanıyorum ki artık mutluluğun kıymetini öyle güzel bilicez ki daima içimizde olucak.
Sevgili yakamoz düşleri senin de hayatında yaşadığın olaylar için geçmiş olsun diyorum ve affedemediklerini de affettiğine çok sevindim inan hayat böyle çok daha güzel ve hafif sevgilerimle

[zoyasonsuz]

Hayatımızı kapsayan her şey bizi onlara bağlar insanlar olaylar acılar dertler mutluluklar bunlar ile aramızda bağ vardır görünmez ışık ipi gibi bir bağ buna karmik bağ da denir yani ruhsal bir bağ.Bu bağ yaşadığımız kötü olayları kişileri affetmedikçe güçlenir ve her seferinde bizi ona çeker affetmek bu bağı koparır ve özgür kalırız belki ağırlığa alışmış olan benliğimiz boşluk duygusu hissedebilir bir süre ama hafifliğe alıştıktan sonra affetmenin ne kadar önemli olduğu anlaşılır çok güzel biz söz biliyorum insanlığın gerçeği gibi:Allah affeder ama vicdan affetmez işte iş bize düşüyor bi noktadan sonra

[YAZGÜLÜ_81]

[fato09]

birini affedebilmek gerçekten büyük bir erdem bence. kalbinden kini, nefreti söküp atmayı başarıp tekrar kollarımızı sevgi dolu açabilmek... her insanın yaşaması gereken bir tecrübe bence. sadece affetmek değil aynı zamanda af dilemek de bir erdem. hatamızı anlayıp pişmanlığımızı tüm samimiyetimizle karşımızdakine gösterebilmek...

[ramtha333]

Ya affediğimiz kişi bizi affetmiyor ve düşmalığa devam ediyorsa..Tek başına affetmek ne işe yarayacak o zaman

[fato09]

o affetmese bile sen üstündeki yükü kaldırmış kalbinden kini söküp atmış olacaksın. yüreğin daha ferah olacak. bunlar az mı sence?

[ramtha333]

Haklısın fatma...

hepinizi tebrik ederim ne kadar büyüksünüz..oysa benim gözümde küçücük çocuklarsınız..bütün bunlarla ne kadar genç yaşta başetmek zorunda kaldığınızı görüyorum, kıyamıyorum..bir an sonra ruhunuzun büyüklüğünü, olgunluğunu görüp takdir ediyorum..hayatta birlikte olduğumuz herkesle ama herkesle yapılmış bir anlaşmamız var..bize kötü davranarak, büyümemize katkısı olan insanların ne kadar zor bir görev üstlendiklerini düşününce, onları affetmek daha kolay oluyor..
güzel kızlarım şimdi benim ablalığım tuttu yine, eşlerinizden boşanmış olabilirsiniz..onlar size çok kötü davranmış olabilirler..ama ortada bir çocuğunuz olduğu için sizler ölünceye kadar sürecek olan bir akrabalık bağıyla bağlısınız onlara, onlarda size...ayrıca onlara ihtiyacınız var..belki maddi, belkide sadece manevi anlamda...evliliğiniz sürdüğü sırada olayların tam içinde olduğunuz için berrak bir zihinle hareket edememiş olabilirsiniz...şimdi o pırıl pırıl zekanıza kurnazlığı eklemenin tam zamanı...ne yaparsınız..nasıl yaparsınız bilmiyorum...ama onlarla dostça bir ilişki kurun..şimdi çocuklarınız küçük...ama yarın onlar büyüyecek...babaları onların kimlikleri...nufus cüzdanları...bir çocuk babasını gösterebildiği zaman toplumda sağlam bir yer bulabilir...onların sistemli bir şekilde babalarıyla görüşmesini sağlayın..babalarına babalığı hatırlatacak olan sizin dost davranışınız olacaktır....bu adamlara hayatınız boyunca ihtiyaç hissetmeyecek kadar doyum içinde olabilirsiniz(inşallah) ama çocuğunuzu evlendirirken..babası için...ayrıldık ve babası aramadı dediğinizde haa..hayırsız birinin çocuğu damgası yiyecek olan sizin üzerine titrediğiniz evladınız olacak...bunları size parçalanmış bir ailenin çocuğu, boşanmış bir kadının tecrübeleriyle aktarıyorum...eğer ahkam kesmiş olarak algılandıysam özür diliyorum..

[YAZGÜLÜ_81]

Sevgili Hayal ablacım,
güzel duygu ve düşüncelerini, birikimlerini ve tecrübelerini bizlerle paylaştığın için,böyle bir sitede olduğum için kendimi çok şanslı hissediyorum, dediğin gibi hayat yaşımıza bakmadan bazı acı tecrübelerle deniyor bizleri , hayatı başkalarından dinleyerek değilde her dönemini acı çekerek ve o acılarla olgunlaşarak senin de dediğin gibi yerden bir parça toprak avuçlayıp da kalkmasını öğreniyoruz ve büyüyoruz, kötü deneyimleri yaşamasak huzuru, mutluluğun kıymetini sanırım bu kadar iyi bilemezdik.Çocuğumuzu her yönden mutlu yetiştirmeye çalışıyorum, elbette ayrılıklar çocuklar için bir yıkım oluyor , fakat huzursuz , gergin bir aile ortamında sevgisiz , sorunlu bir anne ve babanın ortamında büyütmektense ben ayrılığı seçtim ve bu şekilde daha mutlu, babasıyla çocuk konusunda sorun yok alabildiği zamanlarda alıyor o da ben de sevgimizi en güzel şekilde aktarıyoruz ve gelecek için de elbette babası dediğin gibi bu işin geleceği de var düğünü , eğitimi madden ve manen evladının yanında olmasını elbette çok arzularım her ne kadar ayrı da olsak evlat ve baba bunu hiçbirşey değiştiremez.Ben onu affettim gerçekten ve bunu her geçen gün içime sindirmeye çalışıyorum tabii kolay olmuyor ve biliyorum olmaz ama birgün kendisiyle karşılıklı konuşup( 3 yıl boyunca hiç yüzyüze görüşmedik ayrılınca) birbirimize haklarımızı helal etmemizi istemeyi ve kendisi de bilincinde hatalarının, onu gerçekten affettiğimi söylemeyi düşünüyorum sanki daha bir rahatlıycam böyle olursa gibi geliyor bana, fakat yapabilir miyim yapamaz mıyım bilmiyorum ve onun da bilmesini istiyorum onunla az da olsa yaşanan güzel anların ve evladımızın hatrına dostuz ve dost kalıcaz ölene dek
Çok teşekkür ediyorum güzel paylaşımların için ve ahkam kesme sözünü hiç duymamış kabul ediyorum Hayal abla sonsuz sevgiler

elifim
demin dedimya zekanıza kurnazlığı eklemenin zamanıdır diye..sen bilirsin ama bana göre affettiğini söylemenin zamanı değil...hele bir evlensin...biz kadınlar çok iyiyiz çok hoşuzda nedense başkasının gülündeki kokuyu almamk için burunlarımızı tıkıyoruz...hani derlerya elin gülü ele kokmaz diye..şimdi sen bu adamı affettiğini söylediğinde ..evlendiği zaman çocuğuna olan ilgisini kıskanan bir karısı olursa..nasıl olsa affedildim diye yine large davranır erkek milleti çocuk gibi... sabrını zorlamaya başlar..bizim gibi kadınlar kendilerine yapılanı affeder ama avladımıza yapılan içimize yara olur...boşver..söyleme..vicdan yapsın köftehor..ben eşimle oğlumun kep giyme töreninde helallaştım...artık sen evlen dedim...eşi çok iyi bir insan buna rağmen keşke biraz daha bekleseydim diyordum..insanlk ettim..eti çengel tutarken evlensin dedim..neyse yinede sen bilirsin..sevgiler.