ben ve değişim için çabalarım

[shabby]

herekese merhaba! benim de burda bir köşem olsun istedim. hayatımdaki basit değişiklikleri yazarak gelişimimi bu köşeden takip etmek istedim. belki yorumlarınızla bana destek olursunuz.
kendimi sıradan biri olarak tanımlıyorum ama artık kendimi küçümsemiyorum. ben varım,burdayım,yaşıyorum ve küçük de olsa birilerinin hayatında bir fark oluşmasına yardım ediyorum. küçük şey yoktur diyordu birileriii..hatta kitabı da vardı. ama şu an hatırlayamıyorum,kusura bakmayın.
sanırım insanın değişimi kendini kabul etmesiyle başlıyor.
hayattan beklentim:mutluluk ve huzur. eğer bugün işimi yaptıysam eve mutlu dönüyorum kimseyi de mutsuz etmiyorum. biliyorsunuz ruh durumları bulaşıcıdır. mutluysanız mutlu edebilirsiniz, öfkeliyseniz birilerini daha mutsuz etiğimizden kızdırmamız olasııı.. galiba bu nedenle haberleri seyretmekten hoşlanmıyorum,beni mutsuz ediyor.
yazacaklarım bugünlük bu kadar. hayırlı olsun yeni köşem

[cadi_bm]

Çok güzel bir karar. gelişimini de görmüş olursun
çok motive edici olur ;)))

Mutluluk kesinlikle bulaşıcı tanımadığımız birine bile gülümsesek onun da
gülümsediğini hatta güldüğünü farkederiz ;)))

Süper yaaa seviyorum gülmeyi ;)))
Hayırlı olsun o zaman ;))

günlüğünüz hayırlı olsun.paylaşımlarınızı bekliyoruz.
mutluluğunuz daim olsun.iyi ki varsınız

[genco]

günlüğünüz hayırlı olsun, günden güne aydınlanmanızı,farkındalıklarınızın artmasını dilerim.

hoşçakalın.:)

[maviinci]

Günlüğün hayırlı olsun, sevgili arkadaşımm İyiki varsınn

[shabby]

öncelikle teşekkür ederim,ilginiz ve güzel karşılamanız için.
dün akşam içlerinde daha yeni olduğum bir arkadaş grubuyla beraberdik. herkesin ağzından bal damladı ve ben çoğunlukla sustum.ama önemi yok,onları dinlemek bana iyi geldi.
taviz vermekten bahsettik bir ara. ve o ara kendi içime dönüp bakma fırsatı buldum.
taviz tavizi doğuruyordu. önce zor da olsa kendimi bulmuştum ve bir kişilik edinmiştim. insanlar beni bu şekilde kabul ediyor ve hoşgörüyle karşılıyorlardı. ama birdenbire ne oldu bilmiyorum. çok kilo almıştım ama normaldi,bir bebek bekliyorndum. karnım büyüdükçe utanmaya başladım ve son aylar neredeyse hiç evden çıkmadım,tanıdık biri görecek beni diye utanıp sıkılıyordum. sonunda doğdu,kurtuldum. ama kilolardan kurtulmak 2 senemi aldı. bu iki sene içinde de kendimden memnuniyetsizliğim devam etti. iyice kabuğumun içine çekilmeme yetti sanırım. önce davranışlarımı,sonra dilimi, sonra da özgüvenimi kilitledim kalın duvarlar arasına. kendimden taviz verdim çünkü. hem de yok yere. sırf kendimi kabullenemiyorum diye karşı tarafın da beni öyle sevemeyeceğini düşündüm belki. resmen kendimi yolunmuş tavuğa benzettimyeni yeni tüy çıkartmaya çalışıyorum.
evet önemli olan şekil değil,şeklin içindekinin kim olduğu. belki uzun boylusun,belki kısa, belki şişmansın,belki zayıf,ya da gözlük takıyorsundur, belki de seni bizden farklı kılan bir engelin var. evet,belki insanlar ilk görüşte senin dış görünüşüne bakıyor ama zamanla insanların senin içine baktığını ,kim olduğunu öğrenmeye çalıştıklarını farkedersin,seni iyi huylarından dolayı severler,senden bir kötülük gelirse seni sevmezler,sana güvenip sırlarını paylaşmak isterler.aslında insanlar sana çok fazla bakmazlar,çünkü baktıkları aslında senin gözündeki aynadır.sen onun gözünde nasıl birisin?ya da bana kendimi geliştirmem için birşey öğret demektedir ve bilinçsiz de olsa insanlar birbirlerinden birşeyler öğrenir.

galiba yazdıklarım çok karmaşık oldu. beynimde bir ton düşünce varmış haberim yok. bir dahakine daha anlaşılır yazmaya çalışacağım.

[cadi_bm]

shabby Nickli Üyeden Alıntı

öncelikle teşekkür ederim,ilginiz ve güzel karşılamanız için.
dün akşam içlerinde daha yeni olduğum bir arkadaş grubuyla beraberdik. herkesin ağzından bal damladı ve ben çoğunlukla sustum.ama önemi yok,onları dinlemek bana iyi geldi.
taviz vermekten bahsettik bir ara. ve o ara kendi içime dönüp bakma fırsatı buldum.
taviz tavizi doğuruyordu. önce zor da olsa kendimi bulmuştum ve bir kişilik edinmiştim. insanlar beni bu şekilde kabul ediyor ve hoşgörüyle karşılıyorlardı. ama birdenbire ne oldu bilmiyorum. çok kilo almıştım ama normaldi,bir bebek bekliyorndum. karnım büyüdükçe utanmaya başladım ve son aylar neredeyse hiç evden çıkmadım,tanıdık biri görecek beni diye utanıp sıkılıyordum. sonunda doğdu,kurtuldum. ama kilolardan kurtulmak 2 senemi aldı. bu iki sene içinde de kendimden memnuniyetsizliğim devam etti. iyice kabuğumun içine çekilmeme yetti sanırım. önce davranışlarımı,sonra dilimi, sonra da özgüvenimi kilitledim kalın duvarlar arasına. kendimden taviz verdim çünkü. hem de yok yere. sırf kendimi kabullenemiyorum diye karşı tarafın da beni öyle sevemeyeceğini düşündüm belki. resmen kendimi yolunmuş tavuğa benzettimyeni yeni tüy çıkartmaya çalışıyorum.
evet önemli olan şekil değil,şeklin içindekinin kim olduğu. belki uzun boylusun,belki kısa, belki şişmansın,belki zayıf,ya da gözlük takıyorsundur, belki de seni bizden farklı kılan bir engelin var. evet,belki insanlar ilk görüşte senin dış görünüşüne bakıyor ama zamanla insanların senin içine baktığını ,kim olduğunu öğrenmeye çalıştıklarını farkedersin,seni iyi huylarından dolayı severler,senden bir kötülük gelirse seni sevmezler,sana güvenip sırlarını paylaşmak isterler.aslında insanlar sana çok fazla bakmazlar,çünkü baktıkları aslında senin gözündeki aynadır.sen onun gözünde nasıl birisin?ya da bana kendimi geliştirmem için birşey öğret demektedir ve bilinçsiz de olsa insanlar birbirlerinden birşeyler öğrenir.

galiba yazdıklarım çok karmaşık oldu. beynimde bir ton düşünce varmış haberim yok. bir dahakine daha anlaşılır yazmaya çalışacağım.

Bence çok iyi ifade etmişsin.Dış görünüşümüz ruhumuzun yansıması işte klişe ama doğru Ben seviyorum kendimi,güveniyorum kendime,yetkin sayıyorum kendimi o zaman diğer insanlar da öyle görüyor.
Özellikle dikkat ettim ben kızgın olunca kendime etraftakiler de sataşıyor;
ama ben sevince onlar da seviyor
Allahım yaaa ne garip

Günlüğün hayırlı olsun. Umarım mutlu haberlerini duyarız. Sevgiler...

[shabby]

merhaba. bugün yeni birşeyler daha öğrendim. ve sizinle paylaşmak istedim.
ben kendi söküğünü dikemeyen bir terzi gibi olduğumu söylemem gerek çünkü ben bir okulda rehber öğretmen olarak çalışıyorum. yani kendi sorunlarımı henüz çözmemişken lisede okuyan ergen öğrencilerimin sorunlarının yükünü de omuzlarımda taşıyorum.
bugün yaşadıklarım bana öğrencileri anlamadığımı farkettirdi.
bugün farklı şubelerin farklı zamanlarda 2 boş dersi vardı. ikisine de girip öğrencilerle konuşmak,onları yeni sınav sistemi hakkında bilgilendirmek istedim.birincisine girdiğimde şaşırdım. öğrenciler bir sürü pasta,börek yapıp getirmişlerdi.başlarında da bir öğretmenimiz vardı. meğerse öğrencileriyle daha önce böyle bir sınıf organizasyonu düzenlemişler,hazırda boş bir dersleri de olunca o ders saati etkinliği yapmaya karar vermişler. ben de onlara katıldım,yiyip içtik beraber. ve o öğretmen sınıfın sevdiği öğretmenlerden biri ve arada bir onların istediği yönde davranıyor.
ikinci boş derse ben girdim fakat öğrenciler beni görünce kızdılar.boş derslerini doldurmamı istemiyorlardı. onlara sunumumu yaptım ama dinlemediler,benimle laf dalaşı yaptılar resmen. çünkü ben onları bu boş geçen derslerinin zevki yerine sıkıcı bir sunumla boğmuştum.
biraz düşündüm ve kendimi de sıkıcı buldum.
ve karar verdim. daha eglenceli bir sunum hazırlamalıydım. bir dahakine öğrencilerden de sunum hazırlarken yardım alıcam.onları eğlendirebilirsem beni sevebilirler diye düşündüm. çünkü şimdiki gençler şu zamanda eğlenmek istiyorlar. eğlenerek öğrenmek istiyorlar. ben de onlara istediklerini vereceğim. bu da daha farklı bir çalışma sistemine ihtiyaç duyduğum anlamına geliyor.
bu arada telkinler 2-3 defa dinlememe rağmen işe yarıyor. kendimden daha emin ve dik yürüyorum ve sosyal ortamlarda daha çok bulunmaya gayret ediyorum. herşey daha iyiye gidiyor ve gidecek Allah'ın izniyle..

[cadi_bm]

shabby Nickli Üyeden Alıntı

merhaba. bugün yeni birşeyler daha öğrendim. ve sizinle paylaşmak istedim.
ben kendi söküğünü dikemeyen bir terzi gibi olduğumu söylemem gerek çünkü ben bir okulda rehber öğretmen olarak çalışıyorum. yani kendi sorunlarımı henüz çözmemişken lisede okuyan ergen öğrencilerimin sorunlarının yükünü de omuzlarımda taşıyorum.
bugün yaşadıklarım bana öğrencileri anlamadığımı farkettirdi.
bugün farklı şubelerin farklı zamanlarda 2 boş dersi vardı. ikisine de girip öğrencilerle konuşmak,onları yeni sınav sistemi hakkında bilgilendirmek istedim.birincisine girdiğimde şaşırdım. öğrenciler bir sürü pasta,börek yapıp getirmişlerdi.başlarında da bir öğretmenimiz vardı. meğerse öğrencileriyle daha önce böyle bir sınıf organizasyonu düzenlemişler,hazırda boş bir dersleri de olunca o ders saati etkinliği yapmaya karar vermişler. ben de onlara katıldım,yiyip içtik beraber. ve o öğretmen sınıfın sevdiği öğretmenlerden biri ve arada bir onların istediği yönde davranıyor.
ikinci boş derse ben girdim fakat öğrenciler beni görünce kızdılar.boş derslerini doldurmamı istemiyorlardı. onlara sunumumu yaptım ama dinlemediler,benimle laf dalaşı yaptılar resmen. çünkü ben onları bu boş geçen derslerinin zevki yerine sıkıcı bir sunumla boğmuştum.
biraz düşündüm ve kendimi de sıkıcı buldum.
ve karar verdim. daha eglenceli bir sunum hazırlamalıydım. bir dahakine öğrencilerden de sunum hazırlarken yardım alıcam.onları eğlendirebilirsem beni sevebilirler diye düşündüm. çünkü şimdiki gençler şu zamanda eğlenmek istiyorlar. eğlenerek öğrenmek istiyorlar. ben de onlara istediklerini vereceğim. bu da daha farklı bir çalışma sistemine ihtiyaç duyduğum anlamına geliyor.
bu arada telkinler 2-3 defa dinlememe rağmen işe yarıyor. kendimden daha emin ve dik yürüyorum ve sosyal ortamlarda daha çok bulunmaya gayret ediyorum. herşey daha iyiye gidiyor ve gidecek Allah'ın izniyle..

Çok güzel meslek öncelikle tebriklerr
Ve gerçekten büyük cesaret :))
Naçizane bir önerim de olacak kendimden biliyorum ben bişeyi yaparken eğleniyosam
diğerleri de eğleniyo... Ya hem sıkıcı olduğunu düşünme; bu kendine haksızlık olur