Sevgili günlük

Kararli3521 · 24-09-2015, 01:07 PM

Tamamen yalnız kaldım. Hiç arkadaşım kalmadı. Hepsine uzak hissediyorum. En yakın arkadaşımla olan ilişkim bitince bazıları onunla daha yakındı onları kaybettim. Bana yakın olanlar da facelerini kapadılar ne hikmetse. Belki de en hayırlısı budur. Belkide yalnız kalmam gerekiyordur. Gerçi beni seven bir ailem var. Onlarla yalnız olduğumu hissetmiyorum.

Hayat Kalemi · 24-09-2015, 03:29 PM

Farkında olduklarınız bunlardır; belki farkında olmadığınız, hoşunuza gidecek birşeyler vardır diye düşünüyorum.

Dusunsel · 24-09-2015, 09:52 PM

bunun ilacı kitaptır hocam. ilgi alanın neyse alıcan kitabını bir tanede kitap okuma gözlüğü alabilirsin herkes uyuduğunda açıcan kitabını oradaki kahramanlarla arkadaş olucan belki hayatında hiç yaşayamayacağın şeyleri okuduğun cümlelerde yaşıyıcan bir çok şey öğrenicen her durum için söyleyebileceğin fikirlerin olucak ufkun genişleyecek genişlemiş bilincin ile senin frekansındaki insanları kendine çekiceksin okuduğun cümlelerin altını çizerken kitabın kokusunu hissedicek rahatlıyıcaksın benim tavsiyem budur

Kararli3521 · 06-10-2015, 07:29 PM

Kitap okuyorum zaten. Ama artık onu da yapamıyorum tam anlamıyla. Okul başladı biliyorsunuz ve YGS yaklaşıyor. O yüzden sürekli test çözüyorum. Eskiden en yakın arkadaşlarımın arasında kendim olurdum içten gülerdim. Artık o da yok. İçtenliğim gitti. Yüzümdeki maskeyle konuşuyorum herkesle. Gerçek beni kimse bilmiyor. Ben bir korkağım. Gerçek kişiliğimi gösteremeyecek kadar korkak. Belki de depresyondayım. Sürekli aynı sorunlar. Aşamadım bir türlü.

Kararli3521 · 08-10-2015, 09:43 PM

Bugün çok neşeliydim. Çünkü kitaplar hakkında bol bol konuşabileceğim bir arkadaşla samimi olduk. Bunun haricinde eskiden en yakın arkadaşımı rüyamda görüyorum sürekli. Zaten ilk küstüğümüz zaman yatakta yatarken panik atak benzeri bir şey yaşamıştım. Ona kötü sözler söyledim, böyle ayrılmamalıydık falan(ama o his çok kötüydü, bildiğiniz vidan azabı çektim. İçime öküz oturmuştu yani.) ve sabah arayıp bunları söylerim deyip uyumuştum. O gece rüyamda onu arayıp barıştığımı görmüştüm.Sabah kalktığımda içim öyle ferahtı ki anlatamam. Bu aralar yine görüyorum ve rüyalarımın içeriği onunla barışmam. Suçluluk telkini yüzünden olabilir mi acaba? Kendimi suçluyor olabilir miyim?

Kararli3521 · 13-10-2015, 08:55 PM

Sevilen insanların komik,zeki ve güzel olması. Bu kalıp beynime yerleşmiş. Sürekli komik olsam sevilirim. Ortamlara girmekten çekinmezdim. Biraz daha zeki olsam dersler konusunda kendimi yormama gerek kalmazdı. Aklımda sürekli bu düşünceler. Kendime güvenim yok. Kendi özelliklerimi bilmiyorum. Neden başkaları için yaşıyorum? Kendini sev, kendine değer ver. Nasıl? Taklitler aslını yaşatır. Kendin ol eşsiz ol diyorum. Yapamıyorum. Neden? Acaba oluyorum da istediğim kişi olmadığım için mi öyle geliyor? Kendimi kabullenemiyor muyum? Kesinlikle kendimi kabullenemiyorum. Ben bu değilim diyorum. Bu kadar sıradan olamam. Ama aslında öyleyim. Aile içinde rahatım diyorum. Aile içinde komik, eğlenceli olduğumu düşünüyorum. Ya sadece öyle düşünüyorsam? Ailem onlar sonuçta. Bana alışmışlar. Gerçi bugün ablamdan hiçbir iyi özelliğimin olmadığını öğrendim o başka durum. Ben üzülürken küçük bir şeye kırılsam da hiç mi ilgi gerekmez. Diğer odada eğleniyorlar. Gerçi ne bekliyorum ki ben üzgünken herkes üzgün ben mutluyken herkes mutlu mu olacak? Ne kadar saçma. Ama çok depresif hissediyorum.Yine de Allah a şükrediyorum. Bana böyle küçük bir dert verdiği için. Ama bıktım artık. Bıktımmm

Kararli3521 · 26-10-2015, 11:15 PM

Hocalarım tarafından sessiz sakin kendi halinde bir kız olarak biliniyorum. Bundan hoşnut muyum? Hayır tabi ki. Ben de girişken olmak isterdim. Ama artık umursamamak istiyorum. Tamam sessiz ve sakinim. Ama bunu hoca dediği için mi kabulleniyorum, ( Her zaman ki etkisinde kalma muhabbeti) yoksa gerçekten sessiz sakin olduğum için mi? Gerçi aile içinde daha doğrusu bilgisayar, kitap okuma gibi hobilerimin dışında ailemle vakit geçirirken hiçte sakin biri değilim. Arkadaşlar acaba sorun bende mi yoksa herkes mi aile içinde olduğu kadar kendi gibi olamıyor? (Lütfen cümleyi anlamaya çalışın :D ) Aynı soruyu ablama sordum. O aynıyım dedi. Of of toplum içinde düşüncelerimi rahatlıkla açıklamak güzel bir duygu olurdu. Ya da kendim gibi olabilmek. Asıl beni gösterebilmek.

Kararli3521 · 30-10-2015, 09:49 PM

Kendimi kabullenmem lazım. Bunu deyince bile içim kötü oluyor. Bu ben değilim diyorum. Ben böyle biri değilim. Kafam karışıyor. Ben kimim? Hangi ben gerçek olan?

sosmivida · 30-10-2015, 10:05 PM

Bence sen kendine uğraş bul, sürekli kendini dinleyip kafanda üretiyorsun, olmak istediğin insan neyse yavaş yavaş adım at, kendini rahat hissettiğin ortamlarda bulun, çekingenlik girişimci olamamak bunlar bazılarımızın dertlerinin yanında devede kulak kalır, bence şükret ve neşelen mutlu ol kendine hedefler belirle ve başardıkça daha da hırslanır ve motive olursun.

Kararli3521 · 31-10-2015, 01:04 PM

Aslında çok doğru söylediniz. Kesinlikle kendimi çok dinliyorum. Moral bozukluğunu en dipte yaşıyorum diyebilirim olumsuz düşüncelerle. Ama sorun şu ki olumsuz düşünmekten kurtulamıyorum. Biliyorum bende küçük bir sorunum olduğunu. Ama 1. sınıftan beri yaşadığım şeyler üst üste geldiği için böyle biriyim. Yılların birikimi var bilinçaltımda. O kadar kolay değil benim için. Korkularım var. Şuan kendim bile diyorum ne var bunda git kendin ol. Ama o ortamda duygularım çok farklı oluyor. Çoğu insan bu yüzden bu sitede. Neşelen hedef belirle diyerek çözülseydi şuan sitede ki insanların yarısı dertlerinden kurtulmuştu.