Cevap: Temiz bir sayfa...
 

Merhaba,siteye çok girmiyorum.İyiyim,hayat tüm hızıyla devam ediyor.Sen neler yapıyorsun

Cevap: Temiz bir sayfa...
 

Hayatı sorguluyorum.Gözlemliyorum.Geçiyor işte.Biz düşünürken geçiyor işte.Bu arada baba oldum.İlginç bir duygu.Kızım şimdi köyde.Annesiyle birlikte anneannesindeler.yaklaşık 2 ay yoklar.Ama kızımın kokusu hala içimde.Eşime destek için doğuma girdim.anne olmak çok zor.Anneler ne acılara katlanıyor bizzat şahit oldum.Ama bebek doğup,koynuna verdiklerinde acı biranda tatlıya dönüyor.Güze bir duygu.Yarın babamı doktora götürecez.İnşallah zorluk çıkarmaz.Hastalık belirtileri şizofrene benziyor.Hasta olduğunu kabul etmiyor.İlaç kullanmayı reddiyor.İğne tedavisi varmış.İnşallah kabul eder kullanır.Şu iki günlük dünya da hayatı kendine zindan etmez.Dolayısıyla bize de.Ben insanların hep gülmesini isterdim.Ama görüyorum ki hayat öyle değil.İnsanlar gülemiyor.Belki bende hayatı kendime zindan ettiğim oluyor ama gülüyorum.Siz de herşeye rağmen,insanlara rağmen gülün :))

Cevap: Temiz bir sayfa...
 

Öyle bir hayatta yaşıyoruz ki bazı düşüncelerimizi de kendimizle birlikte götürüyoruz.Kimseye söylenmemesi gereken düşünceler.Sırlar.Acabalar.Acaba öldükten sonra hayatımızı izleyebileceğiz mi?Nerede hatalar yaptık,ne yapsaydık hayatımız değişirdi.Benim hakkımda ne düşünüyor uzar gider.şaka tabi gerçek olan şuan yaşadığımız hayat.İnsan düşünceleri kadar yaşar.Bunu şimdi daha iyi görüyorum.Kendimizi sınırlayan yine bizleriz.İçimizdeki korkular,dış dünya,çevremiz,yakınlarımız,olumsuz telkinler.biz bunları süzgecimizden geçirip ne kadarını içimize alırsak o kadar iyi veya kötü oluyoruz.Hayatı güzel yorumlamalıyız.Güzelikler hepimizin olsun.Güzel düşünün :))

Cevap: Temiz bir sayfa...
 

Cumartesi günü kardeşimle birlikte babamla konuştuk.Babam çok zor insan.Sana sıra aldık.Psikiyatriye gidelim dediğimizde çok büyük tepki gösterdi.ben delimiyim dedi.İlaçları kullanmam dedi.Ne yapacağımızı bilmiyorsun.Eve döndüğümüzde hemen uyudu.ertesi sabah haber vermeden memlekete gitti.Resmen tedaviden kaçtı.Şimdi napcaz bilmiyoruz.İsterdim ki torunlarını sevsin.Gezsin mutlu yaşasın.Yarın kızım 1 aylık oluyor.Çok özledim.

Cevap: Temiz bir sayfa...
 

babalık hayırlı olsun..

kızınıza ve kendi ailenize odaklanın bence.diger kardesleriniz ve annenzile babanızla ugrassanız kendiniz icin daha iyi olur

Cevap: Temiz bir sayfa...
 

Hocam o temiz sayfadan bana da gerekli en acilinden -_-

Cevap: Temiz bir sayfa...
 

Sürekli bişeyler yazmak istiyorum.Ama hep erteliyorum.Kafamdan düşünceler geçiyor.Yazmaya başlıyorum.Ama gerçekte yazmıyorum.Sorguluyorum hayatı.Yaşadığım sıkıntıları,duygu durumlarını,güzellikleri.Geçmişe çok gidiyorum.Biliyorum aslında geçmişe giderek bugünü elimden kaçırdığımı.Ama yine de geçmişten vazgeçemiyorum.Kalp kırıklıklarıma geri dönüyorum.Tekrar tekrar o günleri yaşıyorum.Nelerde hata yaptığımı çok iyi biliyorum.Eskiden kızardım kendime.Şimdi kızmıyorum.Yaşamam gerekiyormuş demek ki.Hayatta ne ekersen onu yaşıyorsun.Tercihler ve yaşam.Kimseyi suçlayamıyorum.Evet zayıf olduğum yönlerim var.Ailevi sıkıntılarım var.Ama herşeye rağmen hayata tutunmaya çalışıyorum.Herşey kendini sevmekle başlar.Kendimi seviyorum.Hayatı seviyorum...

Cevap: Temiz bir sayfa...
 

Yürüyüşe çıkıyorum.Kulağımda kulaklık,radyo tiyatrosu dinliyorum.Herşeyden uzaklaşıyorum.Kendimi tiyatro ve yürüyüşe veriyorum.İçime mutluluk akıyor.Tiyatro ölüm cezası kesinleşmiş bir mahkumun düşüncelerini aktarıyor.Ne kadar kötü insanın ölüm zamanını bilmesi.İnsanların ölüm zamanını bilmemesi ne büyük nimetmiş diyor.Beni düşüncelere itiyor.Hayatın aslında ne kadar değerli olduğunu bir kez daha anlıyorum.Bu aralar kendimi siyah beyaz türk filmlerine verdim.İzlerken çok mutlu oluyorum.Sevmek Zamanı filmi seyrettim mesela.İzlemeyenler için öneririm.Filmde bir boyacı yalıdaki kız resmini görüp,resme aşık oluyor ve olaylar gelişiyor.Konusu farklı ama aşk çok samimi işlenmiş.Ah Güzel İstanbul,Vesikalı Yarim,Acı Hayat,Suçlular aramızda,Susuz Yaz,Yılanların Öcü sayabildiklerim.Kitap bu aralar çok okuyamadım.Ama elimde 1984 var.Ona başlayacam.Arabanın camında şöyle bir yazı vardı.Sen bakarsın,ben yaşarım.Yaşamak lazım.Hareket lazım.Durmamak lazım.Cumartesi günü İstanbul'a gidecem.Eğer bir terslik olmazsa.Biraz da İstanbul'da yürümek istiyorum.Eski türk filmlerinde İstanbul'a daha dokunulmamış.Çok güzelmiş.Şimdi çok kalabalık.Yüksek binalar.Plansız kentleşme ve şimdiki İstanbul.Yine de gezmek için güzel.Şimdilik bu kadar günlüğüm.Kızımı çok özledim.Az kaldı köye gitmeme.

Cevap: Temiz bir sayfa...
 

Düşünceliydi.Ne zaman düşünceli değildi ki.Beyni sürekli onu geçmişe götürüyordu.Tekrar tekrar aynı şeyleri yaşamak.İnsanın hayatındaki acılar gölge gibi insanı takip ediyordu.Ne zaman yalnız kalsa düşünceleri saldırıya geçiyordu.Kırıklıklar,yapılmamış şeyler,keşke böyle deseydim demeler.Sanki geçmişe dönüp bazı şeyleri değiştiribileceğini düşünüyordu.Ama bu imkansızdı.Hayat devam ediyordu.Eskisi gibi acı çekmiyordu.Mutsuzdu sadece.Aynı günleri yaşayıp duruyordu.Yine geçmişe daldı.Eğer ben utangaç olmazsam,asosyal olmazsam nasıl olurdum dedi kendi kendine.Güzel olurdu herhalde.Ama hep kendini mücadalenin içinde bulmuştu.Utangaçlıklar,özgüven eksikliği,kalabalığa karşı konuşamamak,öğretmen derse kaldırmazsın diye dua etmek sürekli saate bakmak gibi gibi gibi. Bir savaşın içindeydi sanki.Bişeyler yapmaya çalıştıkça yine saldırı başlıyordu.Ve bazen tekrar geriye dönüş.Ertelemeler başlıyordu bu seferde.Ama ömür dediğin neydi ki.Geçiyordu işte.İlerlemek lazımdı.

Cevap: Temiz bir sayfa...
 

Ben İş Güvenliği Uzmanı olarak çalışıyorum.Patronum İşyeri Hekimi.Bugün aynı fabrikadaydık.Patronum revirdeydi.Yanında otururken biranda çıktı gitti selam vermedi.Bu zoruma gitti.Bunu ilk kez yapmıyor.Herhalde bu hayatta en kötü şey egodur.Biz Türk toplumu olarak biraz yükseldik mi insanlara yüksekten bakmayı çok seviyoruz.Bunu inşaat sahiplerinde de yaşadım.Bazıları yüzüne bile bakmıyor.Cevap vermiyor.Ama geçmişi unutuyor.Neden insanlar bu hale geliyor.Alt tabaka üst tabaka deyimi oluşuverdi bu dünya da.Üstteki alttakini ezmeye başlar.Zamanında fabrikada çalışırken üretim müdürümüz mobbing uygulardı.Bağırır dururdu.Bu hayatta benden yüksekleri her zaman gözümde büyüttüm.Ama yaş ilerdikçe aslında büyütmemek gerektiğini hayat sana öğretiyor.Ego hayattaki en kötü hastalık bence.