[seniha.]

ßyKuS Nickli Üyeden Alıntı

aslında üzüldüğün şeye artık üzülmediğini öğrenmek güzel bir haber ve bu tarz farkındalığı kazandığın için seni tebrik ederim. Bazı şeyleri olduğu gibi kabullendiğin zaman seni üzen birşey artık üzmüyor acı veren şey artık acı vermiyor. Hayatınızda olan değişimleri olduğu gibi kabullendiğimizde ruh halimizi hiçbir olumsuz gelişmeler bozamıcak. Bende önemsiz şeyler için üzülmüyorum. Bir sonraki farkındalığını söyliyim mi :) ? Atıyorum bulunduğun durumda farkındalığının yüksek olduğu bir zamanda yapmak isteyipte yapamadığın birşeyin ne kadar da önemsiz bir sebebi olduğunu farketmen olabilir. Örneğin tek başıma kaldığım zaman düşünüyorum. Eşsiz bir uyum içinde yaratılan evrenin bir parçası olan koca dünyada yaşanılıcak onca güzel olaylar eğlenicek mekanlar gezilecek yerler ve gülüp eğlenceli zaman geçirecek arkadaşlar varken neden ben kendimi bunlardan kısıtlıyorum ki gibi.. Burada sen resmin büyük kısmını görüp küçük bir noktanın seni nasıl bu güzel şeylerden mahrum bıraktığını görüyorsun.

Hiç farkettin mi bilmiyorum ama (bu satırları okurken yaşadığın bir olayı düşün) Bir şeyi yapmayı çok istiyorsun aynı zamanda da içindeki ses yapmak istediğin şeyi yapmaman için düşünce üretiyor. Sen yapmak istiyorsun ama o seni engelliyor. Engelliyor çünkü bunu yaparsan başına kötü birşey geliceğini düşünerek seni korumaya çalışıyor aynı zamanda da seni kısıtlıyor. Sen bu engeli aşıp o yapmak istediğin şeyi yaptığında sonuç ne olmuştu ? Birde şöyle düşün biz hayatımızda her yeni karar almak istediğimizde, farklı birşeyler denemek istediğimizde karşımıza hep iç sesimiz çıkar ve her seferinde yapmak istediğimiz şeye engel olmaya çalışır. Biz bu engeli aşıp kararlı bir şekilde yapmak istediğim şeyi yaptığımızda farklı bir duygu içine giriyoruz. Bu duygu yapmak istediğin şeyi yapabildiğin için seni mutlu eden duygudur. Biz her seferinde birşey yapmak istediğimizde hep bir engelle karşılaşırız bu engel iç sesimizdir. İç sesimiz nederse desin onun dediklerine aldırmadan yapmaya karar verdiğimizde artık değişim kaçınılmaz olucaktır. Önemli olan değişime hazır olmaktır. Sen değişmeye hazırsan değişim seni bulucaktır :)

hayat zaten küçük mutluluklardan oluşur. bu küçük mutluluklar damlar ve göl olur. küçük mutlulukları yaşamasını bilmeyip ,sonra da eve kapanıp,ben neden mutsuzum demek çok biçare bir durum.ama bazen bu küçük mutlulukları yaşayabileceğin bir insan bulamıyorsun. insan var ama konuşmasını bilmiyor. sohbet etse bile bazen öyle bir söz söylüyor ki o mutluluğu,o sohbet anının güzelliğini bozuyor. ben de bu insanlarla uğraşmak istemiyorum. o bana bir söz söyleyince ben de ona yaptığının yanlış olduğunu anlaması için bir söz söylemesem devam edecek bu davranışlarına. açıkçası insanlarla uğraşmakta beni yoruyor. bakıyorum insanlara birbirlerine kırıcı sözler söylüyorlar sonra da bir şey olmamış gibi arkadaşlıklarını sürdürüyorlar. ben bunu çıkar arkadaşlığı olarak görüyorum. fazla dürüst olmak bu zamanda demoda.
iç sesimiz bazen bizi yanıltabiliyor. çok doğru.aslında o ses zihnin oyunu.zihin varlığını sürdürmek için o sesleri bize konuşturuyor. o sesleri dinlemediğimizde aslında en güzeli.o sesleri dinlediğimizde artık o sesler kemikleşiyor, küçük bir olay anında aklımıza o sesler geliyor,iyice mutsuz oluyoruz. o sesleri dinlemeyi bırakıp,beyinde yeni sinapsla oluşturursak, hayatımız daha verimli ve huzurlu geçecek.gülüp eğlenceli zaman geçirecek arkadaşlar var mıdır acaba?erkeklerin arkadaşlıkları daha samimi oluyor. erkekler birbirlerini kıskanmıyorlar. bayanlarda kıskançlık oluyor. bu kıskançlığını bir sözle sana kusuyor. aslında onu da takmamak lazım.o davranışı o kişinin kendine verdiği değeri gösterir. değişim yolunda engeller de olacaktır tabi ki.belki de bu insanlar bizim gelişmemizi sağlıyorlar.