[elif2]

hayal abla ilk once sana tesekkurle baslamak istiyorum ,dedigini yaptim..o gece oglumla en azindan konusmaya calistim..calistim cunku beni pek dinlemiyor gibiydi..pek umitli olmasamda karsimda buyuk bir insan varmis gibi,ogretmenlerinin onu cok sevdigini,okula gitmesinin nedeninin onun iyi vakit gecirip , yeni seyler ogrenecegini,o agladikca ne kadar caresiz kaldigimi..vs konustum..beni pek takmadi gibi geldi..

yarin ki sabah farkettim ki aglamasi zordan bi aglayisti,yani usulen agliyordu..

dun sabah oglum uyandi hic aglamadan giyindi okula giderken yolda ben saskinim

heralde sinifta aglayacak dedim ..yooo guzelce optu beni tek kelime etmeden iceri girdi
ben sinif kapisinda kalakaldim,inan geri gelir umuduyla bir on dakika bekledim

baktim gelen giden yok eve döndüm,
bugun ogretmeni oglumun ona karsi daha ilimli davranmaya basladigini ve almanca konusmaya calistigini 2-3 gundur bir caba icinde oldugunu ,bundanda cok memnun oldugunu anlatti..

nasil sevindim anlatamam..

sonucta bilmedigi dilden konusan insanlar icinde yalniz kalmak onu ürküttü heralde..
ama benim onun beni dinlemedigini düsündügüm konusmamdan sonra hersey yoluna girdi..

daha önce ona konusurken beni dinlemezse konusmami kesiyordum,anladim ki o beni dinlemiyormus gibi yapsada cokta guzel dinliyor..
ah bu cocuklar