[bluegirlx]

imported_Angel Nickli Üyeden Alıntı

merhaba arkadaşlar..ben farkettim ki şu anki yaşımdan utanıyorum...yaşım şu an 29...
sorunumu şöyle açıklayayım...ben dış görünüş olarak minyon yapılıyım ve yüzüm falan da olduğundan genç gösteriyor..bir de spor giyimli olmamı ve yer yer çabuk heyecanlanan pek olgun davranamayan cool olamayan biri olduğum da düşünülürse... şu an insanlar tarafından 18-20 arası zannediliyorum ve bu durumu da hiç bozmak istemiyorum...çünkü birçok açıdan işime geliyor...çünkü herçekten ruhum ve aklım hala o yaşlarda...
kendimden genç olan insanlarla da kendimden büyük olan insanlarla da rahatça konuşabiliyorum..ta ki yaşım veya eğitim durumum sorulana kadar...ama bir noktadan sonra illa ki bu tür sorular soruluyor engelleyemezsin ki...sonra kişi yaşımın büyük olduğunu öğrenince bana karşı görüşü davranışları falan benim istemediğim doğrultuda değişiyor...
örneğin genç delikanlılar beni yaşıdı sanarak sıcak bir şekilde arkadaşca sohbet ederken yaşımı duyduktan sonra ise kendimi yaşıma göre geliştiremediğimi anlıyorlar veya bana abla muamelesi yapıp benden uzaklaşıyorlar ve yakınlık ve sıcaklık bir anda mesafeli bir saygıya bırakıyor kendini...ki ben ikisini de istemiyorum...
bu yaşıma kadar eğitimimi tamamlayamamış olmam ve kendi hayatımı kuramamış olmam beni utandırıyor..biraz da bu yüzden yaşım kimseler tarafından bilinmesin istiyorum ve genç görünmek işime geliyor...ama soranlara da yalan söylemek istemiyorum..söylersem de huzursuz oluyorum...lütfen yardım edin ben bu durumlarda ne yapmalıyım ? yaşım veya eğitim durumum sorulduğunda ne demeliyim sizce ? doğru söylesem olmuyor..yalan söylesem olmuyor...lütfen yardım edin ben bu durumlarda ne yapmalıyım ? yaşım veya eğitim durumum sorulduğunda ne demeliyim sizce ? doğru söylesem olmuyor..yalan söylesem olmuyor... söyleme o zaman diyebilirsiniz...söylememeyi tercih etsem o da saçma olmazmı ?
yazdıklarımdan belki akıl olarak olgun olmadığımı düşünenler olabilir ama aksine hiç öyle birisi değilimdir..küçüklüğümden beri hep yaşıtlarımdan daha terbiyeli ve olgun davranışlara sahiptim ve öğretmenlerinin hepsi de öyle derlerdi benim hakkımda...yani şımarık tiplerden zıp zıp zıplayan tiplerden değilim

bence kendini kabullenmelisin..büyümeyi reddetmek sorumluktan kaçmakla ilgili olabilir..bence yaşını kafaya takma..ama yaşınında tadına var.eğer bu yaşını kaçırırsaannnn bir kaç sene sonra bu yaşın için üzüleceksin..

şimdi ne yapabilirsin bunu düşün.bence hayatın kıyısında kalma. mutlaka aktif olarak çalış.sen kendin ol..kimse senin yaşınla ilgilenmez o zaman.


bunların sebebi ne olabilirrr...küçükken efendi uslu olup çocukluğunu yaşamadığın için bitirmemiş ve devam ediyor olabilirsin..çocukken çocukluğnu yaşamamışsın..gençken gençliğini yaşamazsan keşkelerle dolu bir yaşantın olabilir..o halde


değişim başlasın..

[imported_Angel]

bluegirlx Nickli Üyeden Alıntı

bence kendini kabullenmelisin..büyümeyi reddetmek sorumluktan kaçmakla ilgili olabilir..bence yaşını kafaya takma..ama yaşınında tadına var.eğer bu yaşını kaçırırsaannnn bir kaç sene sonra bu yaşın için üzüleceksin..

şimdi ne yapabilirsin bunu düşün.bence hayatın kıyısında kalma. mutlaka aktif olarak çalış.sen kendin ol..kimse senin yaşınla ilgilenmez o zaman.


bunların sebebi ne olabilirrr...küçükken efendi uslu olup çocukluğunu yaşamadığın için bitirmemiş ve devam ediyor olabilirsin..çocukken çocukluğnu yaşamamışsın..gençken gençliğini yaşamazsan keşkelerle dolu bir yaşantın olabilir..o halde


değişim başlasın..

evet canım doğru tahmin etmişsin..ben çocukken çok ağırbaşlı..olgun ve eve sorun getirmeyen bir çocuktum hatta öğretmenlerim tarafından hep akıllı uslu olarak sözedilirdim..ama tabi böyle olmanın bedeli ise çocukluğunu gençliğini hakkıyla yaşayamamış olmak oluyor...ve de o zamanlar asosyal ve çekingendim dolasıyla birçok kişinin en güzel anılarının olduğu lise döneminde bile pek kayda değer anım ve arkadaşlarım olmadı..belki o yüzden şimdi gençlerin bana yakınlık duyup benle arkadaşça konuşmaları hoşuma gidiyor olabilir...şu an biraz şartlarım genişledi ve şımarmaya daha müsait bir yaşantım var belki ondan durumlar böyle...ve malesef işe girip çalışamıyorum çünkü emekli babama gözkulak olmak zorundayım..akrabalardan da pek hayır yok..kendi başımayım bu konuda yani..sırf bu yüzden evlenemiyorum bile...

[bluegirlx]

imported_Angel Nickli Üyeden Alıntı

evet canım doğru tahmin etmişsin..ben çocukken çok ağırbaşlı..olgun ve eve sorun getirmeyen bir çocuktum hatta öğretmenlerim tarafından hep akıllı uslu olarak sözedilirdim..ama tabi böyle olmanın bedeli ise çocukluğunu gençliğini hakkıyla yaşayamamış olmak oluyor...ve de o zamanlar asosyal ve çekingendim dolasıyla birçok kişinin en güzel anılarının olduğu lise döneminde bile pek kayda değer anım ve arkadaşlarım olmadı..belki o yüzden şimdi gençlerin bana yakınlık duyup benle arkadaşça konuşmaları hoşuma gidiyor olabilir...şu an biraz şartlarım genişledi ve şımarmaya daha müsait bir yaşantım var belki ondan durumlar böyle...ve malesef işe girip çalışamıyorum çünkü emekli babama gözkulak olmak zorundayım..akrabalardan da pek hayır yok..kendi başımayım bu konuda yani..sırf bu yüzden evlenemiyorum bile...

şartların genişlemesinden kastın maddi imkanlaarsa bence çalışmaman için engel olmasın. yardım konusunda seni kutluyorum ama bence babana destek olmak kendi hayatını kısıtlamamalı. şimdide o zaman ki gibi olgun davranıyorsun. bunun sonucunu tekrar düşün istersen..

yardımda 3 k kuralını okumanı tavsiye ederim sevgiler..