[Merto]

Tüm benligini kullanmak her seyini ortaya koymak ancak bir kendini ispat çabası varsa kaybetme korkusunu ve guvensizligi beraberinde getirir. Halbuki yapılan herşey sonuçta birer deneyimdir, kişi bu farkındalıkla kendini ispat etme yerine, yapabildiği en iyiyi yapma gayreti içinde haraket etse sonuçlardanda olumsuz etkilenmez.

Toplum içinde herkezin başarıya odaklı olması, herzaman ve her eylemde sonuçların genel kabul gören derecelerle değerlendirilmesi, başarının da anlamını değiştirir. En yüksek notu almak, herkezden hızlı koşmak, en güzel olmak, en başarılı - neye göre - olmak, kısacası en olmaya çalışmak yerine yapabileceğinin en iyisini yapmaya çalışırken sonuçlardan bağımsız olabilmek, sürecin keyfini çıkarmak gerçek başarı değilmidir?

Mevcut kapasitemizin tamamını ortaya koymadığımız zaman gelişimden -başkalarını değil ama- kendini aşabilmekten bahsedebilirmiyiz? Üstlendiğimiz sosyal roller icabı gereken şeyleri yaparken her seferinde bir öncekinin üstünde verim alabilecek çabayı, sonuç kaygısı duymadan göstermek bizi geliştirir. Hata yada başarısızlık olarak tanımlanan şeyler bizi geliştirir.

Beklentileri dengelemek, yada sonuçlardan özgür hareket ama yapılan işi tüm ruhu ve benliğini vererek yapmak diyorum ben. Kendini parçalamak yada tüm enerjiyi vermek ancak kendini ispat çabası ile gelir. Kendimizi ispat edeceğimiz kimse yok. Elinden gelenin en iyisini yapmalı insan.