Sizce Kişiliği Yeniden oluşturmak mümkün mü ?

[imported_Angel]

Hani her insanın kişiliğini oluşturan öğeleri vardır ya.....mesela sevdiği hoşlandığı şeyler, sevmediği şeyler, nefret ettiği şeyler, benimsedikleri inançlar, hayran oldukları şeyler, belli konulardaki görüşleri, kuralları, birşeylere yükledikleri anlamlar, esneklik dereceleri vesaire gibi...

kafamdaki bu şeylerin çok büyük bir kısmının kendi tercihim olmadığını...ya zorunluluklar sonucu ya aile baskısı sonucu yada sevdiğimiz veya geçinmek zorunda olduğumuz kişilerin gözüne girmek onların sevgisini kazanmak uğruna onların sevdikleri şeylere ilgi gösterdiğimi..onların kınadıkları şeylerden de uzak durduğumu farkettim...
eskiden zaman zaman kendi kişiliğimi ortaya koymak uğruna onların sevmedikleri şeylere ilgi duyduğum da oldu...ama acaba o şeyi gerçekten seviyormuydum yoksa onlara inat olsun diye mi yaptım onu bile bilmiyorum.....bir süre sonra bu tür inatlardan da vezgeçtim veöğrenilmiş çaresizlik durumuna girdim...ve ondan beri herşeye karşı nötr duygular beslemeye ve fikir sahibi olmamaya başladım...
çünkü çocukluğumdan beri kendimi ifade etmeme izin vermeyen kendi doğrularını dayatan,denem yanılmayla doğruyu bulmama karar vermeme öğrenmeme izin verilmeyen bir ailem oldu
yada kendim birşeyden zevk almasam da toplum başarılı sayıyor ödül veriyor diye o şeylere saygı duyduğumu farkettim (mesela hiç bana hitap etmeyen ama ödüller almış bir film gibi)

herhangi birşey hakkında hiç bir kesin ve net görüşüm olmadığını farkettim...illaki herşey bir sebebe dayandırılmış....birşey hakkında eğer elimde referans olabilecek bir başkasının görüşü yok ise, karşı karşıya kaldığım konuya veya duruma karşı "nötr" duygular besliyorum...yani ilgisiz kalıyorum...ve bu sürekli süren nötr duygular beni sıkmaya başladı...kendi isteğimle birşeyleri sevmek veya sevmemek istiyorum....arkadaşlarımı sırf arkadaşlarım oldukları için değil..."benim gözümde sevilmeye değer insan" kriterlerine uydukları için sevmek istiyorum...bilmem anlatabildimmi ?
mesela en sevdiğin renk nedir diye sorsalar hiç tereddüt etmeden "mavi" derim...fakat gerçekten maviyi mi seviyorum emin değilim..
alışkanlıktan ötürü mü..yoksa bana yakıştığı için mi...yoksa başka biri tanıdığım maviyi seviyor diye ondan mı etkilendim bilmiyorum..

kısacası sormak istediğim şey...bir insanın kişiliğini...kişilik öğelerini baştan sıfırdan tekrar yapılandırması oturtması mümkünmüdür ?
düşüncelerimin zevklerimin kendime ait olup olmadığını (öztercihim olup olmadığını) nasıl anlarım ? bunları kendime yerleştirebilmem için nasıl bir alıştırma yapmalıyım ? her önüme gelen şeydede bunu tek tek sorgulamak çok yorucu ve zor olsa gerek..hayatta o kadar çok şey var ki ?nereden başlamalı nasıl yapmalı bilmiyorum...mesela herhangi bir şarkı dinleyip hakkında yorum yapmakla mı başlamalıyım ?

sizinde buna benzer düşünceleriniz tecrübeleriniz ve tavsiyeleriniz varsa lütfen paylaşın...buna çok ihtiyacım var...bu konu hakkında uzun uzadıya tartışıp fikir alışverişi yapmak istiyorum

[Belgin ∞]

Merhaba imported_Angel

Bunları sorgulamaya başlaman bile aslında atılmış ilk adım, bilmem farkında mısın?

Ana rahmine düştüğümüz ilk andan itibaren dayatmalara maruz kalıyoruz ne yazık ki. Ebeveynlerimiz her ne kadar bunu bilinçsiz olarak yapsalarda, onlarda kendi aileleri tarafından şartlanmışlıklarını bize projekte ediyorlar. Bir süre sonra, yani artık ergen olduğumuz ve hayatı kendi yargılarımızla görmeye başladığımız zaman da kişilik arayışlarına giriyoruz. Bu tabii ki benim fikrim, sizde de böyledir diye birşey yok.

Soruna gelince; evet, kişiliğimizi sıfırdan yapılandırmak mümkün. Herşeye sıfırdan başlamak demek bazılarına yenilmek gibi gelse de, aslolan o gücü kendimizde bulabilmenin sonsuz güvenidir, bu bir başarıdır. Sıfırdan başlamalara hayatımda çok yer verdiğim ve çok sevdiğim için ben bunu bir zevk olarak görüyorum. Yaşamam gereken şeyi yaşarım, dersimi alırım, orada öğretim biter ve ben sıfırdan başlarım, yepyeni bir hayata oluşuma doğru.

Sonuç olarak işine ne kadar yarar bilemem ama, kendini tanıman için kendine izin vermen gerekiyor. Bu birden olabilecek birşey değil elbet, negatif ego denilen tek gözlü veçhemiz bizi yıldırmak için zaman zaman etkisini artırır, yıldırmak ister. Gerekirse yıl, vazgeç. Sonuç olarak sıfırdan başlama şansın var tekrar, çünkü bu senin hayatın!

Gözlerini gerçeğe açma vaktin geldi. Dışarıdaki olaylardan ziyade kendinden başlaman gerek bence. Bunun için de kendini yormadan kendine zaman ayırman gerek. Birden olmasını istersen bu yorucu ve bir zaman sonra sıkıcı bir hal alır. Kendine zaman ver, ve ne olursa olsun gerçek düşüncelerine yüz çevirme. Onlar senin özündür.

Kendine hoşgeldin.

Sevgiler.

[imported_Angel]

redflowers Nickli Üyeden Alıntı

Merhaba imported_Angel

Bunları sorgulamaya başlaman bile aslında atılmış ilk adım, bilmem farkında mısın?

Ana rahmine düştüğümüz ilk andan itibaren dayatmalara maruz kalıyoruz ne yazık ki. Ebeveynlerimiz her ne kadar bunu bilinçsiz olarak yapsalarda, onlarda kendi aileleri tarafından şartlanmışlıklarını bize projekte ediyorlar. Bir süre sonra, yani artık ergen olduğumuz ve hayatı kendi yargılarımızla görmeye başladığımız zaman da kişilik arayışlarına giriyoruz. Bu tabii ki benim fikrim, sizde de böyledir diye birşey yok.

Soruna gelince; evet, kişiliğimizi sıfırdan yapılandırmak mümkün. Herşeye sıfırdan başlamak demek bazılarına yenilmek gibi gelse de, aslolan o gücü kendimizde bulabilmenin sonsuz güvenidir, bu bir başarıdır. Sıfırdan başlamalara hayatımda çok yer verdiğim ve çok sevdiğim için ben bunu bir zevk olarak görüyorum. Yaşamam gereken şeyi yaşarım, dersimi alırım, orada öğretim biter ve ben sıfırdan başlarım, yepyeni bir hayata oluşuma doğru.

Sonuç olarak işine ne kadar yarar bilemem ama, kendini tanıman için kendine izin vermen gerekiyor. Bu birden olabilecek birşey değil elbet, negatif ego denilen tek gözlü veçhemiz bizi yıldırmak için zaman zaman etkisini artırır, yıldırmak ister. Gerekirse yıl, vazgeç. Sonuç olarak sıfırdan başlama şansın var tekrar, çünkü bu senin hayatın!

Gözlerini gerçeğe açma vaktin geldi. Dışarıdaki olaylardan ziyade kendinden başlaman gerek bence. Bunun için de kendini yormadan kendine zaman ayırman gerek. Birden olmasını istersen bu yorucu ve bir zaman sonra sıkıcı bir hal alır. Kendine zaman ver, ve ne olursa olsun gerçek düşüncelerine yüz çevirme. Onlar senin özündür.

Kendine hoşgeldin.

Sevgiler.

merhaba redflowers :) değerli yorumun için teşekkür ederim...
evet aileler de kendi ailelerin kendisine dayattıkları doğruları bize de uygulamaya çalışıyor ve böylece kendi yaşadıkları acı tecrübeleri hataları bizim de yaşamamıza engel olmaya çalışıyorlar....
oysaki "hata" olarak görülen bir eylem, başka bir zamanlamada ve başka şartlar altında gerçekleşmiş olsaydı belki de çok doğru bir eylem olacaktı...ama zamanında yalnış şartlarda yalnış yerde veya zamanda gerçekleşmişse ve olumsuz sonucu arttıracak başka faktörler de varsa "hata" olarak ve "zaman kaybı" olarak nitelemek kaçınılmaz oluyor....eylemin kendisinden ziyade o zamanki şartlara ve işin yapılış şeklinde gözatmak gerekiyor....acı biber ilk denemede ağzımızı yaktı diye onu bir daha ağzımıza koymamazlık etmek ve başkalarının da bu denemeyi yapmasına engel olmak büyük yalnış bence....belki acı biberin tadındaki acıyı ona başka şeyler katarak değiştirip daha hoş hale getirebiliriz öyle değil mi ? daha değişik uygulamalarla daha iyi hal alıcakken o şeyin olası olabilecek her halinden (ihtimalinden) mahrum kalıyoruz toptan...

evet senin de dediğin gibi aslında sorduğum şeyin 1-2 günde veya 1 haftada olmasını beklemek mucize olur...şu anki kişiliğimiz (öyle veya böyle) nasıl yılların etkisiyle oluştuysa onların geri silinip tekrar inşa edilmesi de zaman ve çaba isteyecektir tabi...
bende ne yazıkki sabırsız davrandım ve bugüne kadar yaşadığım herşeyi yoksaydığım ve kendimi çok geç kalmış hissettiğim için kısa sürede olabilmesini istedim ve bugüne yetişebilmeye çalıştım ama dediğin gibi yorucu oldu ve sonuç alamadım...ufak adımlarla acele etmeden tekrar deneyeceğim...en basitinden bir şarkı dinleyerek veya film izleyerek hiçbirşeyin etkisi altında kalmamaya çalışarak yorum getirmeye çalışacağım...bunu yaparken de tek başına olmam gerekiyor....
tekrar teşekkür ederim yorum için :) sevgilerle...

[escecey]

yazdığının şeyleri okuyunca benmi bunları yazdım acaba fark etmeden die düşündüm,şaka bi yana bu kadar kendimi bulduğum bi yazı daha okumadım asla kendi kararlarımı veremediğim bi hayat yaşdım ve uun bi zamandır bunun için mücedele veriyorum bu durumun artık değişmesini istiyorum tamda dediğin gibi neyi sevdiğimden bile emin dilim birileri seviyorsa bende sevmeliğim ben önemli deyilim benim görevim birilerini ailemi yakınlarımı etrafımdaki insanları mutlu etmek,ben onları sabırla her türlü konuda dinliyorum ama kimse beni aynı sabırla dinlemiyo benim başıma ne gelirse gelsin ben altından kalkarım zannediyorlar ve ha bire üstüme geliyorlar komutlar veriyorlar.ne yapmam gerektiğini söyleyip dururyorlar artık bana sorulanlara direk cvp veremediğimi harkettim ille birilerine danışmam gerek sanki ama bu durum için artık kimseyi suçlamak istemiyorum ve artık bu durumun değişmesini istiyorum kendimi bütün eksik yönlerimle kabul ediyorum çok ii bir insan olduğumu biliyorum ve en önemlisi kimsenin hayatımda benden fazla söz sahibi olmasını istemiyorum,benim etrafımdaki insanları önemsediğim kadar diğer insanlarında beni önemsemesini istiyorum hayatıma girecek bütün güzelliklere kalbimi açtım bekliyorum,Allah hepimizin yardımcısı olsun.

[CeM]

Merhaba,
Kişiliğini evet değitirebilirsin ama 3,4 ay da değişicek diye bekleme :) mesela ben 15 aydır bu siteye üyeyim site sayesinde çok yol katettim bir çok üye gibi...

Net olarak 6-7 aydır teknik açıdan çalışmalar yapmaktayım ve şimdi çok daha farkındalığım artmış durumda...ama halen bir takım problem var inişler çıkışlar...

Şimdi yaşını bilmiyorum ama kişiliği değiştirmek zor ve inişli çıkışlı zamanlardan geçiceğin anlamına geliyor...Bazen işler yolunda gitmiyor gibi düşüceksin,daha kötü oluyormuş gibi düşünüceksin bazen de yeniden doğmuş gibi mutlu olacaksın yeni yeni şeyler keşfedeceksin kendinde toplumsal düzen içinde...

Psikoloji kademeli birşeydir ve herşey bu kademelerin bir eseridir...İdolün olan insanlardan en gıcık kaptığın insana,bilim adamlarına efsane isimlere kadar...Önemli bir nokta daha ömrümüz içimizde ki sonsuz bilgiye ulaşmak için malesef yetersiz :) yani indikçe inersin içindeki o müthiş güce...fakat belli bir süre sonra öyle bir farkındalığa gelirsin ki artık kuralları sen koyarsın...ama bu söylediklerim seni hemen gaza getirip sonra da hayal kırıklığına uğratmasın ben burada vazgeçmemek kuralı ve hayatının geriye kalanının tamamınının nasıl işleyeceğininden bahsediyorum... Sevgiler...

[aysegul_tirtil]

Cem'e sonuna kadar katılıyorum tek kural vazgeçmemek bende 11 aydır üyeyim,tabiki cok yol aldım almayada devam ediyorum,siteden yakın arkadaslarım bilir bazen nasıl vazgectıgımı evet bazen düsersin ama daha güçlü kalkarsın.lütfen bu işi beklentisiz yapın degişimi isteyip sükredin çünkü ne kadar kasarsanız kendınızı o kadar zor olur.hepinizi seviyorum

[imported_Angel]

yorumlar için sağolun arkadaşlar :)
düşündüm de şunu farkettim...yaptığımız seçimler mutlaka ama mutlaka bir sebebe dayanıyor...yani herhangi birşeyi kimsenin dayatması altında kalmadan, toplum psikolojisi altında kalmadan gerçekten seviyorsak bile bunu bir sebepten ötürü yapıyoruz...
zaten bi kere o konuda kurtuluş yok...birşeyi seçmişsek ve seviyorsak veya sevmiyorsak mutlaka bir nedene bağlıyoruz onu..
ben önceleri sanıyordum ki birşeyi hiçbir nedene dayandırmadan sevemezmiyiz diye...ama öyle olmuyormuş...birşeyleri birşeylere bağlamaktan kaçınmak istiyordum böylece...

birşeyi sevmek veya sevmemek için herhangi bir neden bulamıyor veya üretemiyorsak..bunu bizim yerimize başkaları yapıyor ve biz de işin kolayına kaçarak hazıra konuyoruz...böylece hem karşıdakiyle iyi geçinmiş oluyoruz hem de kendimize o şeyi sevmek veya sevmemek için neden aramaktan kurtulmuş oluyoruz...

asıl önemli olan başkalarının dayatması veya başka her türlü zorunluluklar sonucu olmaması...bunu ayırtetmek gerekiyor..
ama mutlaka ki bir sebebe dayandırmak zorundayız..

[imported_Angel]

kişiliğimizi oluşturan bütün öğeler bir sebebe dayanıyor demiştim ya hani...
bu sebeplerin bir kısmının "bizim tarafımızdan bilinen" farkında olduğumuz sebepler
diğerlerinin de "sebebinin ne olduğunun farkında olmadığımız" sebepler olarak ayırmamız mümkün..

yani tabi ki her zevkimizin davranışımızın tercihlerimizin kısacası kişiliğimizin getirdiği herşeyin sebebini en ince ayrıntısına kadar bilemeyebilirz...aslında buna mecbur da değiliz...ama bilmemiz gereken birşey var ki o da "sebebinin ne olduğunun farkında olduğumuz" şeylerin içinden hangisinin bizim gerçekten öz seçimimiz olduğunu, hangisinin başka etkenlerin dayatması olduğunun farkına varıp onları ayıklamak...."sebebini bilmediklerimizin" bir kısmına ise içgüdü veya 6. his ve benzeri birşey diyip ona dayandırabiliriz...

bence mümkün... :))

[imported_Angel]

Arkadaşlar konuyu açalı epey olmuş ama size gelişmeleri aktarmak istiyorum..

önceden planladığım gibi kendi zevklerimi oluşturma işine çeşitli türlerdeki filmleri izleyerek ve müzikleri dinleyerek başladım...(eskiden babam bize kendi hoşlanmadığı bir sanatçıyı dinletmez ve sevmediği oyuncunun oynadığı bir filmi izletmezdi...hemen kanal değiştirtirdi)
ve sonuç olarak benim de o sanatçı veya oyuncu ile ilgili hiçbir fikrim olmazdı...(çünkü onları tanımam için bana deneyim yaşatılmadı engel olundu) nötr duygular beslerdim...seveyimmi sevmeyimmi...bilemezdim...çünkü sevmek veya sevmemek için herhangi bir nedene sahip değildim...o yüzden sordukları zaman fikir sahibi olamazdım...
ama insan sonra alışıyor ve başkalarının fikirlerini kendine almaya başlıyor..bu biryerde beyini tembelleştirmek hazıra konmak ve başkalarının zevklerinin esiri olmak demek...
şimdi şükürler olsun ki internet gibi bir nimet var ve herşeye kolayca ulaşabiliyoruz..

Neyse filmler izlemeye müzikler dinlemeye başladım önyargısızca...hatta kendi sevmediğimi düşündüğüm şeylere bile şans verip onları bile dinledim...yani denemelerimde hiçbirşeyi ayırtetmedim....sonra tarafsızca yorum yapmaya çalıştım...bunu yaparken de önceden izlemiş veya dinlemiş olanların yorumlarını asla okumadım...fakat kendi yorumumu yazmaktan da geri kalmadım...sonra da sadece kendi yazdığım yorumları tekrar okudum burada ne demek istemişim diye......ilk başlarda yorumlarım çok net ve anlaşılır değildi..
sonra denemelerim arttıkça artık kendime sınırlar çizebildiğimi ve kurallarımı koyabildiğimi farkettim....artık aşağı yukarı benim de hoşlandığım türler yavaş yavaş belli oldu...şimdi ise seçimlerimi o belirlediğim alana göre yapıyorum ve böylece sevdiğim şeyleri 40 tane farklı tür şey deneyerek bulmaktan kurtulmuş oldum...
benimle aynı şekilde sorunu olan arkadaşlara ilk öncelikle çeşitli filmler izlemelerini,muzikler dinlemelerini ve tarafsızca yorumlamaya çalışmalarını tavsiye ederim gerçekten işe yaradı...kendime daha çok güveniyorum..

artık ne tür filmler tercih edersin ? yada şu tarzdan hoşlanırmısın ? diye sorulduğu zaman eskisi gibi kem küm etmek veya olabilir olmayadabilir gibi net olmayan şeyler söylemek yerine artık daha belirgin cevaplarım var....artık her yeni çıkan filmi izlemiyorum türü bana hitap ediyor gibi gözüküyorsa izliyorum..ilgimi çekmiyorsa sırf yeni çıkmış millet izliyor bilgim olsun benim de gibilerinden düşünüp kendimi yormuyorum...
bunu hayatımın diğer alanlarına da yayabilirim inşallah..