Beni yiyebilirsin canısı
Alakascım mesajına cevap vermemiş gibi gözüksem de 2.alıntımı senin için yapmıştım.Gene kabul etmek üzerine..
Ama zor olduğunu ben de biliyorum..

Hayatı kontrol etmeye, yönlendirmeye çalışma.
Bırak hayat seni yönlendirsin, kontrol etsin..
Sadece teslim ol.. "Ben yokum" de..
Hayata tam güç ver ve onunla ol.

Sorumluluğun bütünde olmasına izin ver.
Sen sadece onun götürdüğü yere git.
Odaklanıp plan yapmaya çalışma ve belli hedefleri isteme;
çünkü o zaman hayal kırıklığı olur, sertleşirsein, canlı olma fırsatını kaçırırsın.

Sen sadece okyanustaki bir damlasın..
Bir damla okyanusu nasıl kontrol edebilir?
O nedenle bırak bütün seni ele geçirsin.

Bu dünyada insanın gözlerinden daha güzel birşeye hiç rastladın mı?


İlişki kurmaya başlarsan her insanda güzel birşey olduğunu görürsün.
Kimse güzellikten yoksun olarak gelmez.
Ve bir insanın güzelliğiyle temas kurmanın tek yolu "yakın" olmaktır.
Korkuyu bırakmak, savunmaları bırakmaktır...

[obay85]

OSHO'yu daha önce de duymuştum ama pek incelememiştim. Bu yazılardan sonra şart oldu incelemek.
Teşekkürler.
Dediğin gibi, sevgiyle...

[melinaa]

Onları olduğu gibi sevdiğinde onlar değişirler, dönüşürler..

Bir cogumuzun yapamadıgı bu heralde..Yeterınce sabrımız yok

İlk ve en öncelikli şey kendine karşı sevecen olmaktır.
Katı olma, yumuşak ol...Kendine özen göster...
Kendini affetmeyi öğren -yeniden ve yeniden- yetmiş kere, yüzyetmiş kere...
Kendini affetmeyi öğren... Sert olma, kendine karşı çatışmacı olma.
O zaman çiçek açacaksın...
Ve bunun sayesinde başka bazı çiçekleri cezbedeceksin.
Ve o zaman zerafeti olan, güzelliği olan, rahmeti olan bir ilişki vardır.
Ve eğer böyle bir ilişki bulabilirsen ilişkin bir ibadete dönüşecek,
sevgin seni kendinden geçirecek ve sevgi aracılığıyla Tanrı'nın ne olduğunu bileceksin.

Hiçbir sevme fırsatını kaçırma.
Bir sokaktan geçerken bile sevebilirsin.
Bir dilenciyi bile sevebilirsin.
Ona birşey vermene bile gerek yoktur; en azından gülümseyebilirsin.
Gülümsemen kalbini açar.
Bir dost ya da bir yabancının elini tut.
Sadece doğru kişi ortaya çıktığında sevmeyi bekleme.
O zaman doğru kişi asla gelmeyecek.

Sevmeye devam et.
Ne kadar çok seversen, doğru insanı bulman o kadar mümkün olur;
çünkü kalbin çiçek açmaya başlar.
Çiçek açan bir yürek pek çok arıyı, sevgiliyi kendine çeker.

[aysegul_tirtil]

cok güzelmiş ne kadar dogru güzel sevgi dolu bir kalp kendine benzeri çekecektir.bu aksam cok öfkeliydim,kırgındım şimdi uçup gitti cok tesekkür ederim away.şimdi sana sevgi duydum ve gülümsüyorum

[ceren18]

osho iyi hoş söylüyo ama bu gerçekten yazıldıgı kadar kolay mı???ben zorlanıyorum açıkcası kendime yumusak olamıyorum aksine kendime karsı çok hırçınım benim sorunum o yada su degil benim sorunum kendimle buyüzden diger insanlarla ilgilenemiyorum ah ahhhhh keske bu yazılanları hissedebilsem ve yasasam ah ahhhhhh bi baskasını seven insanlara çok imreniyorum o kalp var çünkü onlarda ben bu bencil kalbime 2.bir insanı sokamam sokarsamda sevemem çok mu duygusuzum ne...

[keops]

Ceren18 sen bencilim demişsin.bu bence iyi :)
Oshonun bu konudada söyleyecekleri var
bak bir kitabından uzun bi alıntı yapıyorum..

Bencilliğin Yararları
Unutma ki bencil değilsen özveride bulunamazsın. Ancak gerçekten çok bencil birisi bencillikten arınabilir. Ama bunu anlamak lazım çünkü kulağa çelişkiymiş gibi geliyor.
Bencil olmak ne demek? En temel şey kendine odaklanmak. Diğeri de hep kendi mutluluğunu ön planda tutmak. Eğer kendine odaklanmışsak, her yaptığın iş bencilce olur. Gidip insanlara hizmet edebilirsin ama bu sadece hoşuna gittiği için, bundan zevk aldığın ve sana mutluluk verdiği için yaparsın - kendine yararı olduğu için. Bir görev yapmıyorsun; insanlığa hizmet ettiğin falan yok. Büyük bir fedakarlıkta bulunmuyorsun. Bunların hepsi saçma kavramlar. Sen sadece kendine göre mutlu oluyorsun - bu sana iyi geliyor. Hastaneye gidip hastalarla ilgileniyorsun, ya da fakirlere yardım ediyorsun, ama bundan hoşlanıyorsun. Bu şekilde gelişiyorsun. Mutlu ve huzurlusun, kendinden memnunsun.
Kendine odaklı insan hep kendi mutluluğunu arar. İşin güzelliği de budur, çünkü sen mutluluk peşinde koştukça başkalarının mutlu olmalarına yardımcı olursun. Çünkü bu dünyada mutlu olmanın tek yolu budur. Eğer çevrendeki herkes mutsuzsa sen mutlu olamazsın çünkü insan bir ada değildir. İnsan büyük bir kıtanın bir parçasıdır. Mutlu olmayı istiyorsan etrafındakilerin mutlu olmalarına yardımcı olman gerekiyor. O zaman - ve ancak o zaman- sen de mutlu olabilirsin.
Çevrende mutluluk atmosferi yaratmalısın. Eğer herkes mutsuzsa sen nasıl mutlu olabilirsin? Etkilenirsin. Sen taş değilsin, gayet hassas bir varlıksın, çok duyarlısın. Eğer etrafındaki herkes mutsuzsa onların mutsuzluğu seni etkileyecektir. Mutsuzluk herhangi bir hastalık kadar bulaşıcıdır. Eğer başkalarının mutlu olmalarına yardımcı olursan sonunda mutlu olmak için kendine yardımcı olmuş olursun. Mutluluğu ile yakından ilgili bir kimse hep başkalarının mutluluğu ile de ilgilenir - ama onlar için değil. Aslında o kendini düşünür, o nedenle onlara yardımcı olur. Eğer dünyadaki herkese bencil olmaları öğretilse tüm dünya mutlu olacak. Mutsuzluk olanaksız olacak.
Herkese bencil olmayı öğretsinler - bundan bencilliğin tam tersi doğacaktır. Sonuçta bu da bencillik ile aynı şeydir - başta öyle değilmiş gibi gelebilir, ama eninde sonunda seni tatmin etmeye yarayacaktır. Ve o zaman mutluluk çoğaltılabilir: Etrafında ne kadar mutlu insan varsa senin payına da o kadar mutluluk düşer. Şahane şekilde mutlu olabilirsin.
Ve mutlu insan öyle mutludur ki mutlu olmak adına rahat bırakılmak ister. Kendi özel hayatının korunmasını ister. Çiçeklerle ve şiirle ve müzikle yaşamak ister. Ne diye savaşa gitsin, öldürsün ve öldürülsün?
…
Mutsuzluk yıkıcıdır; mutluluk yaratıcıdır. Sadece bir tür yaratıcılık vardır ve o da mutluluktan, neşeden, keyiften doğar. Mutluysan birşeyler yaratmak istersin - belki çocuklar için bir oyuncak, belki bir şiir, belki bir tablo, herhangi bir şey. Yaşamdan çok keyif alıyorsan bunu nasıl ifade edeceksin? Bir şey yaratırsın -öyle ya da böyle. Ama eğer mutsuzsan bir şeyleri ezip yoketmek istersin. Politikacı olmak istersin, asker olmak istersin - yıkıcı olabileceğin bir durum yaratmak istersin.
…
Mutlu bir insan kendine aittir. Neden herhangi bir kuruma ait olsun? Bu mutsuz bir insanın seçimidir: Bir kuruma ait olmak, bir güruhun parçası olmak. Çünkü kendi içinde bir kökeni yoktur, ait değildir - ve onda çok ama çok derin bir endişe yaratır: Ait olmalıdır: İçine kök saldığı bir kalabalığa ait olmak.
İnsan sadece kendi içinde kök salmalı çünkü insanın kendinden geçen yol varoluşun ta dibine iner. Eğer bir gruba aitsen önün tıkanır; oradan sonra herhangi bir gelişim imkansızdır. Bu bir çıkmaz sokak, bir sondur.
…
OSHO - Aşk, Özgürlük, Tek başınalık kitabından

[aysegul_tirtil]

Geçmiş, şu anın bir parçasıdır. Geçmişte olduğun her şey, yapmış olduğun her— şey, şu anının bir parçasıdır.

O burada. Çocukluğun sensin. Gençliğin sensin. Yaptığın her şey hâlâ senin içinde. Yediğin yemekler, o da geçmiş. Ama şu anda kanın olmuş. Şu anda içinde dolaşıyor. Senin kemiğin olmuş, senin iliğin olmuş. Geçmişte yaşadığın sevgi geride kalmış olabilir. Ama seni değiştir- miştir. Sana yeni bir hayat görüşü vermiştir. Gözlerini açmıştır. Dün benimle birlikteydin. Bu geçmiş. Ama her şeyiyle tamamen geçmiş mi? Nasıl tamamen geçmiş olabilir? O seni değiş- tirdi. İçinde yeni bir kıvılcım yarattı. O kıvılcım senin bir parçan oldu.

Yaşadığın an bütün geçmişini kapsar. Ve eğer beni anlayabilirsen, yaşadığın an aynı zaman- da bütün geleceğini barındırır. Çünkü geçmiş yaşandığı anlarda seni değiştirirken, seni hazır- lıyor. Ve yaşayacağın gelecek, senin şu anı nasıl yaşadığına göre şekillenecek. Şu anda nasıl yaşadığın, geleceğine çok büyük etki edecek.

Şu an, bütün geçmişi kapsıyor. Ve şu an, geleceğin bütün potansiyelini taşıyor. Ama bu yüzden endişe duymana gerek yok. O zaten orada. Onu psikolojik olarak taşımak zorunda değilsin. O yükü taşımak zorunda değilsin. Eğer beni anlıyorsan, geçmişin zaten şu anda kapsandığını bilirsin. Ağaç dün çekmiş olduğu suyu düşünmez. Ama düşünse de, düşünmese de o su oradadır. Dün yapraklarına düşen güneş ışıklarını düşünmez. Ağaçlar insanlar kadar aptal değildir.

Neden dünün ışınlarını düşünsün. Onlar emildi. Sindirildi. Yeşilin, kırmızının, sarının bir parça- sı oldu. Ağaç, bu sabahın güneşinin keyfini çıkarırken, dünün psikolojik hafızasını taşımıyor. Ama dün, onun yapraklarında, çiçeklerinde, dallarında, köklerinde, sapında bulunuyor. O orada. Ve gelecek de ortaya çıkıyor. Yarının çiçekleri olacak olan tomurcuklar orada. Yarın büyük yaprak olacak olan filizler orada.

Şu an her şeyi kapsıyor. Şu an sonsuzluktur.