[shamanic]

Ben hiçim-gizli kibir!

Alçak gönüllü kimselere bakın…Kendilerinin gerçekten alçak gönüllü olduğunu düşünen milyonlarca insan vardır. Yerlere kadar eğilirler, ama izleyin onları - en sofistike egoistlerdir onlar. Artık onların besinlerinin kaynağı alçak gönüllüktür.

"Ben alçak gönüllüyüm" derler ve sonra da size bakıp sizin onları takdir etmenizi beklerler.

Sizin onlara "Sen gerçekten alçak gönüllüsün" demenizi isterler.
"Aslında sen dünyanın en alçak gönüllü kişisisin; hiç kimse senin kadar alçak gönüllü değil".
Sonra da yüzlerine gelen gülümsemeye bakın.
Ego nedir?
Ego "Kimse benim gibi değil" diyen bir hiyerarşidir.
Alçak gönüllülükle kendisini besleyebilir - "Kimse benim gibi değil, ben en alçak gönüllü kişiyim"

Zamanın birinde:
Sabahleyin hava henüz aydınlanmamışken fakir bir dilenci caminin birinde dua etmekteydi. Kutsal bir gündü ve o dua edip şöyle diyordu;
"Ben bir hiçim. Ben fakirlerin en fakiriyim, günahkarların en büyüğüyüm"

Birden. bir başka kişinin daha dua etmekte olduğunu fark etti. Adam ülkenin imparatoruydu ve bir başka kişinin daha dua etmekte olduğunun farkında değildi - karanlıktı, ve imparator da;
"Ben bir hiçim. Kimse değilim. Sadece kapındaki bir dilenciyim" diyordu. Başka birisinin daha aynı şeyleri söylediğini duyduğunda imparator dedi ki, "Durun! Beni geçmeye çalışan da kim? Sen kimsin? Bir imparator 'bir hiç olduğunu' söylerken, onun önünde aynı şeyi söylemeye nasıl cesaret edersin?"

İşte ego böyle çalışır. Çok zor farkedilir. Onun çalışması çok kurnazca ve derindendir, çok çok uyanık olmalısınız, ancak o zaman onu görebilirsiniz. Alçak gönüllü olmaya çalışmayın. Yalnızca tüm mutsuzlukların, acıların ego yoluyla geldiğini görmeye çalışın.

Sadece izleyin.

OSHO





sevgiler..

[CeM]

Çok güzel :)

[sanemce]

çok güzel çok anlamlı bir paylaşım shamancım teşekkür ederim

mevlana'nın "ya olduğun gibi görün ya göründüğün gibi ol" sözünü hatırlattı bana..




sevgilerimle

[AZARRATH]

"Ben alçak gönüllüyüm" derler ve sonra da size bakıp sizin onları takdir etmenizi beklerler.

Aynen var böyle insanlar,başlarını eğip sonra da takdir beklerler,takdir gördüklerinde yine başları eğiktir ama bu sefer göslerindeki egoist parıltıyı göstermemk için

Mesela bazıları da ben çirkinim deyip güzellik iltifadı beklerler

Böylelerine hiçbir zaman istedikleri primi vermem,susarım sadece :)

[meaculpa]

Kara gecede, kara taş üzerindeki kara karıncanın ayak şamatasından daha gizli, daha zor fark edilebilen bir hastalık OLAN KİBİR,
Bizi engelleyen, her an karşımıza çıkabilen kibir;

Mahallede bir sohbete tanık oldum, bir kişiden bahsediliyordu.
Anlatanın söylediğine göre, (şimdi hatırımda olmayan )bir hastalığa yakalanmış çocuğa çok üzülmüştü bu kişi.
Ama öyle böyle değil...
Ve yine anlatanın söylediğine göre bu kişinin yakını(belki çocuğu hatırlayamıyorum) aynı hastalığa yakalanıyordu daha sonra.
Bunu anlatan benzer birşeyin kendi başına gelmesi üzerine anlatıyordu bunu.

Buradaki aşırılık, kibre mi yol açmıştı acaba gizliden gizliye, merak ettim?

[Muallim]

Bu tevâzu konusunda bir yerde güzel bir tesbit okumuştum buraya meâlen aktarayım:

"Bâzen tevâzu göstereceğim derken küfrân-ı nîmete (nîmeti inkâr etmeye) sapılabiliyor, bâzen tahdîs-i nîmet (nîmeti anlatmak) ise iftihâr oluyor. İkisi de zarardır. Bunun tek çâresi -ki ne küfrân-ı nîmet çıksın, ne de iftihar olsun- meziyet ve kemâlâtları açıktan söyleyip kabul etmek, fakat kendine mal etmeyerek, Mün'im-i Hakîkînin (Gerçek Nîmet Sâhibinin) nîmetlendirme eseri olarak göstermektir."

Meselâ zekî bir adama birisi "çok zekîsin" dese, o da "ne zekîsi, aptal adamın tekiyim" dese küfrân-ı nîmet olur.
İftihâr edercesine dese "Evet, çok zekîyim, bendeki zekâ kimde var, gösterin?". Bu da gurur olur.
Fakat "Elhamdülillâh zekîyim" dese ikisinden de kurtulmuş olur. Nîmet sâhibine teşekkür ederek anlatmış olur.