[aşk kırıntısı]

dün gece yine aynı duyguya kapıldım :KORKU

eskiden yalnız kalmayı severdim insanlardan kaçardım kendi kendime vakit geçircek birçok şey bulurdum ...şimdi de bu duygu ara sıra oluşuyor içimde .ama herkesin uyuduğu saatlerde benim yalnız kalıp uykuya dalamam beni bu ölüm korkusuna itiyor.geceleri hiç sevmiyorum artık .
"toprağa girmek ve de tek başına" bu cümle beni mahvediyor artık .
bunun çok normal olduğunu söyleyen ve yeni bir hayat kapısı olduğunu hissetmeme ve de inanmama rağmen ........:(

şunu düşünüyorum : BEN YÜZLEŞMEYE KORKUYORUM .BİLEREK YA DA BİLMEYEREK YAPTIĞIM GÜNAHLARDAN KORKUYORUM .

bu dünyada herşeyden kaçabilirim ,kaçabiliriz ...ama ahirette naparım diyorum .

yeni öğrendiğim bir ayeti okuyorum artık bu korku gelince ve iyi şeyler düşünüyorum ,umut ediyorum ...

ve dünya meselelerine geri dönüyorum yine:)

okuduğum ayeti paylaşayım :

“Bismillahirrahmanirrahim”
De ki: Benim namazım, ibadetim, hayatım ve ölümüm hep âlemlerin Rabbi Allah içindir. (EN'AM/162)