[Işıklı yol]

Cookie Nickli Üyeden Alıntı

Bu konuda da merak ettiğim bir şey var. Ben neredeyse hiç dibe çökmüyorum. Hiç kendimi mutsuz hale sokmuyorum. Hep iyiyim, huzurluyum diye telkin ediyorum kendimi. Cehennemi yaşadığımı söyleyemem yani.
Fakat borderline olan insanlar hep dibe çökme durumundan bahseder.

Ben de amaçsızlık ve boşluk duygusu yoğun olduğunda yaşamak çok anlamsız oluyor sadece. Ve ölsem süper olur diyorum ve bunu düşünmek beni çoookkkk korkutuyor. Gerçekten rezalet bir durum. :(( Hemen o halden çıkmak için çabalıyorum. Yani benim dibe vuruş dediğim ancak o zamanlarda olur. Ki ölümü düşününce dahi mutsuz olmuyorum. Aslında her şeyim var, mutluyum diyorum ama yaşamanın manası ne ki? Yapmak istediğim hiçbir şey yok, zaten aşık da olamam, aile de kuramam diyerek umutsuzluğun dibine çöküyorum yalnızca

Yine geçen gün çok kötü düşünceler içine girmişken engelledim kendimi. Bu boşluk duygusu cehennem gibi, o konuda katılıyorum.

Ölme fikrini unuttum artık. Sonuçta ölsen de ruhun yaşayacak. Acı çeken ruh olduğuna göre bedenimden kurtulmanın anlamı yok. Bu düşünceyle beraber aştım bazı şeyleri sanırım.

tebrikler bu süper bir bakış açısı. Zaten borderline hastalığınında dereceleri vardır. Demek ki sen benden daha iyisin. Fakat ben evliyim ve eşimi görmek dahi istemem. Sanki herkesi sevebilirim ama onu sevemem. Bu duygu beni çok yordu. Ayrılmaya karşıda kabiliyetim yok. Eşimde bana aşık, yani dön baba dön