[Cookie]

Işıklı yol Nickli Üyeden Alıntı

Bu çok fazla bilinçli gerçekleşmiyor. Dediklerin doğru fakat bu çok yoğun bir duygu durumu üzerinde çok fazla mesai harcaman gerekiyor. Hiç ama hiç kolay olmuyor. Bir gün bulutlardaysan bir gün yerin dibinde oluyorsun. Cehennemi içinde yaşıyorsun adeta. Asla birinin seni sevdiğine emin olamıyorsun. Gözünün önünde yerlere kapanıp yeminler etse sen yine de onun sevgisinden emin olmıyorsun. Ve en kötüsü boşluk duygusu. Biranda için boşalıyor ve kendine yabancılaşıyorsun. Hayatta her şey anlamını yitiriyor ve sen çok ama çok yoğun bir acı yaşıyorsun. Benim hissettiğim böyleydi en azından şöyle söyleyebilirim yaşadığım acı için adeta ruhum acıyordu. Sanki tüm hücrelerimde hissediyordum bu acıyı. Allaha şükür atlattım hepsini. Şimdi iyiyim. Çok daha iyi olacağımı biliyorum.

Bu konuda da merak ettiğim bir şey var. Ben neredeyse hiç dibe çökmüyorum. Hiç kendimi mutsuz hale sokmuyorum. Hep iyiyim, huzurluyum diye telkin ediyorum kendimi. Cehennemi yaşadığımı söyleyemem yani.
Fakat borderline olan insanlar hep dibe çökme durumundan bahseder.

Ben de amaçsızlık ve boşluk duygusu yoğun olduğunda yaşamak çok anlamsız oluyor sadece. Ve ölsem süper olur diyorum ve bunu düşünmek beni çoookkkk korkutuyor. Gerçekten rezalet bir durum. :(( Hemen o halden çıkmak için çabalıyorum. Yani benim dibe vuruş dediğim ancak o zamanlarda olur. Ki ölümü düşününce dahi mutsuz olmuyorum. Aslında her şeyim var, mutluyum diyorum ama yaşamanın manası ne ki? Yapmak istediğim hiçbir şey yok, zaten aşık da olamam, aile de kuramam diyerek umutsuzluğun dibine çöküyorum yalnızca

Yine geçen gün çok kötü düşünceler içine girmişken engelledim kendimi. Bu boşluk duygusu cehennem gibi, o konuda katılıyorum.

Ölme fikrini unuttum artık. Sonuçta ölsen de ruhun yaşayacak. Acı çeken ruh olduğuna göre bedenimden kurtulmanın anlamı yok. Bu düşünceyle beraber aştım bazı şeyleri sanırım.