[bayşegül]

bengusucum teşekkür ederim ilgine
cansın sen hemen okumanı öneririm
yukarıda link vermiştim yorumlara bakmak istersen

[bayanumut]

Ben kendimi bildim bileli kitap okurum.kitaplar benim için en büyük mutluluk kaynağı.fakat bir kitap okudum hayatım değişti.buda Tanrının doğum günü.yaşamımdaki tüm herşeyin cevabını buldum.kafa karışıklıklarımın çözümünü.herşeye herkese bakışım değişti.herkese şiddetle tavsiye ederim.kişisel gelişimde gelinebilecek son nokta bence bu kitap.saygılarımla..

[bayşegül]

bayanumut Nickli Üyeden Alıntı

Ben kendimi bildim bileli kitap okurum.kitaplar benim için en büyük mutluluk kaynağı.fakat bir kitap okudum hayatım değişti.buda Tanrının doğum günü.yaşamımdaki tüm herşeyin cevabını buldum.kafa karışıklıklarımın çözümünü.herşeye herkese bakışım değişti.herkese şiddetle tavsiye ederim.kişisel gelişimde gelinebilecek son nokta bence bu kitap.saygılarımla..

bayanumut çok haklısın tüm sorular cevaplandı..

[Stroncow]

bayanumut Nickli Üyeden Alıntı

Ben kendimi bildim bileli kitap okurum.kitaplar benim için en büyük mutluluk kaynağı.fakat bir kitap okudum hayatım değişti.buda Tanrının doğum günü.yaşamımdaki tüm herşeyin cevabını buldum.kafa karışıklıklarımın çözümünü.herşeye herkese bakışım değişti.herkese şiddetle tavsiye ederim.kişisel gelişimde gelinebilecek son nokta bence bu kitap.saygılarımla..

Sana kesinlikle katılıuyorum.Kafamdaki tüm soruların yanıtı birer birer ortaya çıktı.Mesela basit bir örnek vereyim : Kötü bir şey yaşadığın zaman hemen cehenneme gideceksin diye kalıplaşmış düşüncemiz var.İşte bu beni çok korkutuyordu ve yaşamdan soğutuyodu.Gerçekten çok korkutuyodu beni bu düşünce ve bu soruların hepsinin yanıtı olduğudur bu kitapta.Burak Özdemir'e teşekkürlerimi iletiyorum bize bu olağanüstü düşünce kabiliyetiyle kitabı sunuşuna.

[vittoria è nostra]

Başta kitabı paylaşan ve nice değerli yorumlarını dile getiren herkese çok çok teşekkür ediyorum.

Bu kitapla benim için tuhaf bir durum söz konusu. Tanrı'nın Doğum Günü kitabı ilk çıktığı ya da çıkacağı sıralarda netten rastlamıştım Burak Özdemir in sitesine ve tanıtımını okuyunca merak etmiştim ancak bunun kurgusal bir yapıt oldugunu ve gerçekte Kur'An-ı Kerim ile desteklendiğini bilmiyordum. Ama bulursam almak istiyordum. Site linkini kaybettim yazarın vede kitabın isminide hatırlayamadım ve bu kitabı unutmuştum bir nevi. O zamanlar dinim hakkında bilgiye sahiptim ama kulaktan dolma idi, ayrıntılı ve derinlemesine bilmiyordum.

Son bir yıldır hemen hemen her alanda kendimi çevremdekileri ve yaşadıklarımı sorgulamaya başladım. Bunun içinde dinimi ve benim dinimin gerekliliklerini yapma konusunda kendimi sorgulamam başladı. Peygamberimizin hayatının ve toplumda şuan için yaygın din anlayışının yanı sıra gerek geçmişteki din anlayışlarını İslamı kavrayan ve uygulayan yorumlayan kişilerin hayatları ve eserlerini yani Hz. Mevlana gibi zatları çeşitli dini kitap ve metinleri okumaya başladım. Beni buna iten bariz bir şekilde insanların dilinde olanın tümü ve hayatında uyguladıgının bir kısmının dinimizle hiç örtüşmediği anlayışımdı. Buna basit bir örnek: dinin gerekliliklerini yerine getirmeden önce Allah'ın sevdigi kullardan olabilmek için nefsimize hakim olamamız gerektiğini düşünüyorum. Nefs'i terbiye ettikten sonra kendımızı bütün saflığımızla ibadete verebiliriz. Yani kadınların bir mevlütten sonra dedikodu yapmasını aklım almaz mesela, o yüzden mevlütlere katılmam, duramıyorum orada. Namaz kılıpta dilinden küfürü ve dedikoduyu ve içinden fesatlıgı atmamış olmak namaz harıcındekı diğer zamanları bu çeşit günahlar işlemekte benim kabullenebildiğim birşey değil. Vede çevremde çokça şahit olduğum birşey. Yine dini siyasete alet etmek, yada bazı din görevlilerinin yaptıgı gibi bunu kazanç elde etmek için yapmakta beni şu zamana kadar dinimden soğutan uzaklaştıran bir çok etmenlerdir.

Peki insanlar böyle diye ve ben onlara ayak uyduramıyorum diye dinimden vazgeçecek değilim. Kendi çabamla hiçkimsenin etkisi altında kalmadan ama bununla birlikte doğruyu bulabılmek amaçlı birçok kaynaktan yararlanarak kendim öğrenmek istedim. Ve de dinimi uygulamamdanda önce (namaz kalımak gibi) nefsimi kontrol etmem gerektiğini düşünüyorum. Bunun içinde bu devirde en güvenebileceğim kaynak tabiiki İslam aleminde Yüce Allah'ın bize kılavuz olarak gönderdiği Kur'An-ı Kerim i mealinden okumaya da başladım. Henüz bitirebilmiş değilim. Ve tamda bu aşamada herzaman olduğu gibi kütüphaneden tamamen rastgele o an kapağını okudugumda ilgimi çeken bir kitap aldım çarşamba günü. Ve eve geldiğimde tesadüf eseri nette dolaşırken Burak beyin sitesine denk geldim. O an anladımki benim yıllar önce okumak isteyipte izini (sitenin linkini, yazarın ve kitabın ismini) kaybettiğim kitaptı elimdeki kitap, Tanrı'nın Doğum Günü idi ve 72. sayfadayım. Bunu çoğu zaman tesadüf diye dile getiriyorum ancak bu tamda arayışın içinde olduğum zamanda Yaradana doğru yolu bulmamda doğru kaynaklara ulaşmamda bana yol göstermesi için dua ettiğim bir zaman dilimindeydim. Ve Yüce Allah'ıma şükürler olsun ki bana ışık tutacak 2. bir kitap oldu Tanrı'nın Doğum Günü.

Hani bu hiçbir yere sığdıramadığım bu böyle olmamalı dediğim kabullenemediğim birçok durumun açığa çıkacağını hayırlısı ile bende hem Kur'An-ı Kerim den hemde bu kitapta huzuru ve sorularıma cevapları bulacagıma inanıyorum. Ve bunun için dua ediyorum. Yaradan gözlerimizdeki perdeyi kaldırıp doğru olanı görebilme seçebilme en önemlisi farkedebilme yetisi nasip etsin.

Hazır burada kitabı okumuş bir çok kişi varken naçizane bir sorum olacak kitap ve kitaplarla ilgili. Tanrı'nın doğum günü kitabını okumaya başladım ben. Ancak genel bilgi almak için yazarın ve kitabın sitelerine gözattığımda yazarın bunun devamında ve öncesinde bir çok kitabı olduğunu farkettim. Ve ister istemez kafama şöyle bir soru takıldı.

Birbirinin devamı mıdır kitaplar?
Hangi kitaplar peşpeşe okunması gereken seri kitaplardır?
Çünkü Peygamber Çocukları, Tanrı'nın Doğum Günü kitabının devamıdır demiş yazar yanlış anlamadıysam.
Aynı şekilde Levh-i Mahfuz da sanırım versiyon 1 ve 2 olarak ayrılıyor.
Bu versiyon farklılıkları nedir vede hangisini seçmeliyiz?
Sitede birçok kitap ismi yazıyor ve kendi içinde versiyonlarına ayrılıyor.
Benim kafam karıştı iyice.
Nasıl bir sırayla okunmalıdır, okumalıyımdır bu kitapları? derken yazarın kitapları sipariş sayfasında bir açıklamasını okudum bu konuda.

Anladığım kadarı ile yazarın şuana kadar yayımlanmış tüm kitapları:
Tanrı' nın Doğum Günü v.1
Tanrı' nın Doğum Günü v.1.0.1
Tanrı' nın Doğum Günü v.1.0.2
Tanrı' nın Doğum Günü v.1.0.2b (bundan sonra bir basım mevcut mu bilemiyorum.)
Levh-i Mahfuz (A yüzü: Tanrı’nın doğum günü. B yüzü: İndigo Mehdi.)
Peygamber Çocukları v2.2 (İndigo Mehdi) (bundan sonra bir basım mevcut mu bilemiyorum.)
Levh-i Mahfuz v2.0
Levh-i Mahfuz v2.2
KKD (yanlış anlamadı isem bu kitap Burak Özdemir'in net ortamında bulunan bir günlüğü mevcut ondaki yazıları var ve Levh-i Mahfuz 2.3 güncellemesi imiş. bu güncellemeden kasıt nedir anlayamadım.yeni Levh-i Mahfuz güncellenmiş hali ilemi bu kitapta yoksa sadece Levh-i Mahfuza yapılan eklemelermi yer almakta olarak ikileme düştüm.)
Türklerim Diken Diken Oldu
Yıl 2binyüz2
Elhamdülillah Hayvanım
Kişisel Devrim Kartları

yine yazarın dediğine göre şöyle bir gruplanma var:

ya Levh-i Mahfuz (A yüzü: Tanrı’nın doğum günü. B yüzü: Peygamber Çocukları -İndigo Mehdi.) en son güncellemesi olanı

ya Peygamber Çocukları v2.2 (İndigo Mehdi) + Tanrı' nın Doğum Günü v.1.0.2b (bundan sonra bir basım mevcut mu bilemiyorum.)

ya da bahsedilen KKD kitabı Levh-i Mahfuzu tümü ile içeriyorsa ki içinde 2.3 güncellemeside mevcut oldugu söyleniyor.

Bunlardan biri tercih edilmelidir diye düşünüyorum. Yanılıyormuyum bu konuda?? Bilgili olanlar fikirlerini paylaşırsa sevinirim. Kitabın devamını ona göre alıp okumayı düşünüyorum çünkü. Saygılarımla. Sevgi ve ışıkla dolu olasınız herdaim.

[bayşegül]

okuyucudan yorum


Din adamıyım diye yıllardır ortada gezip aslında dün adamlığını bile hak etmeyen İslam’ın kanını emmiş asalaklardan biriyim ben. 25 yıldır bu işi büyük bi zevkle yapmışım. Artık yaptığım bu iğrenç içten midem bulanmaya başladı.
buRAK’ım bizler din adamlığını bırak, dün adamlığını bile hak etmiyoruz. Dün adamı hiç olmazsa bugün bişey söylemese de dün bişey söylemiş olan kişidir. Bizler ise dün bişey söyleyenlerin isimlerinin önüne “Hazretleri buyurdu ki” diye başlayarak bütün sorumluluğu dünlerde yaşamış ve bişeyler söylemiş insanların üzerine atıp sorumluluktan kaçarak İslam’ın kanını emmiş asalak bir topluluğuz. En azından ben öyleyim başkası adına bişey söyleyemesem de…
İslam’ın “İ” si bile bizi ilgilendirmedi bu zamana kadar. Bizler akbabalar gibi İslamın üzerine çullandık. Görev yerlerimizde bu hafta bir çift evlense de nikah kıyıp biraz para koparsak diye baktık. Ya da biri ölse de kırkı, elli ikisi, senesi olsa da mevlit okuyup harçlığımızı çıkarsak diye baktık. Bu berbat işimizi örtbas etmek için ise görevlerimizi öyle muhteşem birisiyle taclandırdık ki, zaten sorgulama kültürü olmayan bu toplum bu sıfatı kabul etti ve işimizi kolaylaştırdı. Bizler bu adi işleri yaparken öyle birinin ismini kullandık ki bundan da hiç utanmadık. Yaptığımız işe peygamber mesleği dedik. Muhammedi suçumuza ortak ettik. Sorgulamayan ve İslam yerine babalarının dinini yaşayan toplumda bunu kabul etti. Her Cuma gününü o toplumun dini ihtiyaçlarına cevap vermek üzere ATATÜRK tarafından kurulmuş Diyanet işleri başkanlığı, toplumun kanını emmek için fırsat olarak görmüş ve ipe sapa gelmez şeylere para toplayarak adeta bir din saltanatı kurmuştur. Allah rızası için para toplanmış, toplanan paraların bir kısmı camiye, bir kısmı derneğe geri kalan kısmı da para toplanan yere ulaştırılmıştır.
Tanrının doğum günü ile başladı benim kendimi sorgulamam. Ne yazık ki sadece kendimi sorgulamak ve içteniçe ben bunları yapmakla ne büyük hata yapmışım demek bu bedeli ödemek için yetmiyor ve yetmeyecek biliyorum. Hayatım boyunca farkındalığım kadar eriştiğim hakikati bedellerini ödeyerek insanlara anlattım. Bugün de ulaştığım en muhteşem hakikat Levh-i Mahfuz’u gerek internette ve gerekse özel hayatımda anlattığım gibi. Bu kadar asalak bir hayattan sonra Tanrının Doğum günü gibi bir partiden haberdar olmak ve onu bütün hücrelerime kadar sindirmeye çalışmak ve Levh-i Mahfuzla beraber okumaktan yapmaya geçilmesi gereken dönemde hem kendimle hesaplaşırken ve hem de İNSAN OLMAK için verdiğim mücadele de önümü hep dün adamı bile olamadığım din adamlığım kesiyor ve vicdanımı rahatsız ediyor.
Tanrıya şükürler olsun ki, hiç olmazsa hakikatinden haberdar etti. Hiç olmazsa bu kadar asalak bir hayata rağmen beni hakikate inanan yaptı. Hakikate direnen ya da düşman olan değil. BELKİ DE HAYATIMIN İFTİHAR ETTİĞİM ALTIN SAYFASI BURASIDIR.
Yine şükürler olsun ki, hakikatin aktığı pınar olan senle tanışma ve konuşma fırsatını verdi. Yıllardır yaşadığım asalak hayatın bedelini nasıl öderim bilemiyorum. İnşallah yıllardır yaşadığım asalak hayattan sonra Tanrının doğum günü için çalışarak emek vererek, alın teri dökerek bu bedeli ödeyemesem de HAKİKATE HİZMET ETMİŞ BİRİ OLARAK hayatımı bitiririm.
Bana bu asalak hayatın içinden kurtulmak için önce vicdan muhasebesi sonrada yollarını aramaya ittiğin için ve en önemlisi de hakikati bize çok büyük bedeller çekerek ulaştırdığın için ne kadar minnettar kalsam azdır. Tek tesellim yürek beden ve ruh olarak senle ve getirdiklerinle olmaktır.
YOLU/N/MUZ AÇIK OLSUN.

alıntı...

[bayşegül]

levh-i mahfuz
hayatım boyunca okuduğum ve bana en çok şey analatan en güzel kitap – bugüne kadar eşi benzerine tanık olmadığım bir gerçekliğin anlatımı...
şükürler olsun böyle bir kitapla karşılaştım

[Belgin ∞]

Kendimi bildim bileli kitap kurduyum :) Hatta şehir kütüphanesinden yılın en çok okuyan üyesi adlı bir de ödülüm var. Ablamı çocukken kıskanmamla başlamıştı kitap maceram, her gün bir kaç saatini ayırırdı, odasına kapanıp. Ben de onun okuduklarını okuyup anlamaya çalışırdım 8-9 yaşlarında. Tabii hiçbir şey anlamazdım Bana ilk Simyacı'yı hediye etmiştir, çocuk aklı okumuştum ama nereden anlayacaksın o derin felsefeyi.

Hayatımda binlere yaklaşan kitap okumama rağmen tek kitap sarsmıştır beni bu zamana kadar, Ferrarisini Satan Bilge. İlk çıktığı zaman hastanede tanıştım kendisiyle, depresyon tedavisi görürken bir hemşire gelip kucağıma bırakmıştı Allah binlerce kere razı olsun hala dua ederim ona. 2 gün içinde okuyup bitirmiş 3. gün hastaneden çıkarılmayı talep etmiştim. Ondan sonra başladı zaten bu araştırmalarım, burasıyla buluşmam. İnsan depresyonuna bile şükreder mi, ben ettim :)

Ondan sonra daha derin kitaplar okumaya başladım, hepsinden bir nebze de olsun faydalandım, hayatıma birşeyler kattım diye düşünüyorum.

Şimdi diyebilirim ki hayatıma yön vermemi kolaylaştıran iki kitap var artık. Liste kalabalıklaştı Sabahın 5 inde gözlerim kapanırken, ilk defa dur birkaç sayfa daha okuyup öyle yatayım dediğim bir kitap oldu Levh-i Mahfuz. Beni kendime yaklaştırdı, biraz da sarstı. İlk günler yürüyemez durumdaydım devamlı bir baş dönmesi, inançlarımın çatırtılarını ardından paldır küldür yıkıntılarını duydum. Çok ağladım okurken neden bilmem, çok rahatladım nefes aldığını hissettim ruhumun. O'na yakın olmak, kendini O'nun kollarında hissetmek tarifsiz bir duyguymuş ve bunu başarabilmek için de sadece kendine bakmak kadar kısa bir yolu varmış.

'Cennet'in kapısı dile getirdiklerinle değil, yüreğinde hissettiklerinle açılır.'


Ayşegül ablacım ben de yerin çoooook farklı biliyorsun, çok severim seni, o naif güzel yüreğini. Bana bu kadar güzel bir hediye verdiğin için teşekkür ederim sana, senin bu yorumların olmasaydı belki almayacaktım bile bu kitabı. Sen söylüyorsan vardır bir bildiğin dedim, iyi ki de demişim.

Sen bana çok güzel şeyler hissettirdin, çok güzel duygular yaşamama vesile oldun. Çok seviyorum seni

[bayşegül]

canım belgincim
tatlım benim demek ki seninde levh_i mahfuzu okuma zamanın gelmişti ve ben buna vesile olmuşsam ne mutlu bana.......
duygularını öyle güzel anlatmışsınki tebrik ediyorum ve sevgiyle seni kucaklıyorum
bende seni çok seviyorum güzelim benim...iyiki varsın iyiki buradayız...
bende bir okurun yorumunu eklemek için burayı açtım ve senin mesajını okuyunca duygulandım doğrusu..
ekleyip eklememekte kararsız kaldım
ama eklersem insanlar belki daha çok merak edip okumak isterler diye eklemeye karar verdim şuanda
ne kadar çok kişi okursa okadar sayımız artar ve herşey daha güzele gider
LEVH_ İ MAHFUZ UN herkesin hayatına güzellikler katmasını diliyorum..
sevgiyle...

[bayşegül]

çok güzel bir yorum oldugu için paylaşmak istedim..

Yeryüzünde işler hiç iyi gitmiyordu. Dünya gergin, insanlar mutsuzdu.
Artık zamanı gelmişti...
Tanrı, imajını değiştirmesi için bir reklam ajansıyla anlaştı.
Tanrı ile genç reklamcı, Messenger'da chat'leşmeye başladılar.
Çocuk "Nasıl olur da Tanrı insanla chat'leşir?" diye sordu.
Musa ile çalılıklar üzerinden konuşmuştum, seninle de internetten yazışıyorum. Bunda şaşılacak bir şey göremiyorum yanıtını aldı.
Çocuk "Kuran, kutsal bir kitap. O varken İslam'ın imajını değiştirmek neden bana düşüyor?" diye sordu.
Kuran'ı bir de benden dinlemeye ne dersin? dedi Tanrı.

Bu, resim çizmeyi Picasso'dan öğrenmek gibi bir şey dedi çocuk. Ve her şey ondan sonra başladı...
Kitabın tanıtımında yer alan bu sözler son derece etkileyici. Kitap daha ilk sayfalarında kendine bağlıyor insanı.
Beni kitaba bağlayan kısım ”İnanların Ölümü” başlığıydı. Tam benim için yazılmış, aradığım soruların cevabı burada dedirten kısım bu bölümdü.
Bu bölümde ölümden bahsediliyordu. Hangi ölümün gerçek ölüm olduğu sorgulanıyordu.
Gerçek ölüm kişinin daha önce inandığı değer verdiği şeylere artık önem ve değer vermeyen yeni kişiliğin doğumunun eskisinin ölümü anlamına geldiğini söylemiş. Bunun aslında yeni birinin de doğumu olduğunu anlatmış. Hayattaki en ağır şeyin kim olduğumuzla ilgili düşüncelerimizin kökten değişmesi, inandıklarımızın yanlış olduğunu anlamamız olduğunu söylemiştir.
Başımıza gelen bazı şeylerin kendimizi yitirmemize sebep olduğu eski benliğimize yabancılaştığımızı, bunun yeni bir doğumun müjdecisi olduğundan söz ederek kitabıyla ilgili ipucunu en baştan vermektedir.

Bu kitabın daha ilk sayfalarında bu kadar etkilendiğime göre sanırım bu kitabın hedef kitlesi içinde yer alıyorum.

bir okuyucu yorumu
alıntı..