[Herr_Mannelig]

diyorum ki yatınca imgeleme yapıyım..
ama olmuyor korkuyorum.gözümü kapatınca biri beni izlerse falan diye düşünürüm.izleyen kim?hayali varlıklar.ruhlar falan..kendimi korkuturum böyle.küçük çocuklarda canavara falan benzetirlerya..

yatağımın üstüne çıkarttığım kazağı düzgün bi şekilde koyuyorum.yoksa rahat edemem, gözümde başka bişey gibi canlanacağını biliyorum.
mesela annem yatağımın başıcuna birşey astıysa,yatarken alırım onu.şimdi saçma bi düşünce gibi gözükse de,ışığı kapattığımda hemen bişeye benzetip korkacağımı biliyorum.

babam kapıyı örter,ben açarım.yan yatakta birinin yattığı falan düşünür kendimi korkuturum.sonra kapat gözünü kapatabilirsen..uyuyana kadar gene bişeyleri benzetirim tabi.sonra korkarım hemen ışığı açar bakarım kendimi rahatlatmak için..

artık yerleşmiş bilinçaltıma,bu düşüncelerin gereksiz olduğunu bilsemde,karanlık olunca hemen fikrim değişiyo,başlıyorum bişeyler benzetmeye..