[chelik]

Bu konuyu üç gruba ayırdığımızda neredeyse dil bilgisi kurallarını anımsatır bizlere.

Geçmiş Zaman
Şimdiki Zaman
Gelecek Zaman

Sondan başladığımızda karşımıza bilinmezlik çıkar. Ancak bizlerin yürüttüğü tahminler, arzuladığımız amaçlar yada hayaller, ideallerimiz, isteklerimiz ve planlarımız, bu büyük güç gibi görünen bilinmezliği zayıflatmaya yeter. Üstelik insan sürekli okuyor, düşünüyor ve araştırıyorsa, (kısacası kendini eğitiyorsa) bu bilinmezlik artık etkili değildir insan karşısında. Onu kaygılandıramaz, kıstıramaz yada durduramaz. Ama bazı kimselerin iddiası gibi müneccimlikte yoktur ve kimse geleceği bilemez, göremez. Henüz oluşmamış bir şey bilinemez. Çünkü adı üstünde o daha yoktur! Sadece tahlil edilir.

Şimdiki zamana bakalım. Çoğu insanla bu konuda anlaşamayız. Geçmişi de geleceği de boş verip anı yaşamaktan bahseder ve bunu idealize ederler.
Oysaki anı (şimdiki zamanı) yaşamakla yetinmek, ne geçmişten ders almaktır ne de geleceğe yön verebilmektir. Her şeyi oluruna bırakmaktır. Bunu söyleyenlere göre olacak olan olacaktır. Ya olacak olan şey, senin şimdiki rahatını bozacaksa? İşte bu olumsuz olgu yada olaylara karşı tedbirsizliktir. Umursamaz gibi gözüken şimdiki zamanın bireyi, böyle bir durumda darmadağın olur. Çünkü bir depreme hazırlıksız yakalanmaya benzer bu durum.

Peki ya geçmiş zaman?

Bazı kimseler ise şimdiki zamanı farkedemez. Geleceği zaten önemsemez. Geçmişe takılıp kalır. Ve derki kendi kendine; Keşke böyle olmasaydı!
Oysa ki hayatta keşkelere yer yoktur...

Geçmişle ilgili kafamızda oluşturduğumuz o hasret dolu, eskiye özlemi anımsatan karamsar fotoğrafa bakarak, geleceğin gözümüzün önünden akıp gitmesine seyirci kalamayız. İşte o fotoğrafı kaldırıp atma zamanıdır. Geçmişteki tecürebeleri bir araya toplayıp kılavuz hazırlama ve bu kılavuzla geleceğe yön verme zamanıdır. Geçmiş ve şimdiki zaman, geleceği tayin eder ve geçmişi olmayanın geleceği de olmaz. O sebeple keşke böyle olmasaydı demeyelim. İyiki de böyle olmuş diyelim.