[semkur]

Bu konuda yanlız değilsiniz arkadaşlar. Aynı duygular ve yaşam tarzı bende de var. Bende bazen kendimi mutsuz etmek için o kadar luzumsuz konulara takıldığımı görüyorum ki.. ama telkinlerin ve sitede okuduklarımın sayesinde şimdi bunların farkındayım. Kendimi bu konuda yakaladığımda neden diyorum. Neden hala bu konuya takıldın. Sadece kendini mutsuz etmekten ve iç sıkıntı yaratmaktan başka ne yapıyorsun. Hadi bırak ve seni mutlu yapan bir konu düşün. Bende burda bir yetersizlik var. Sanki hiç mutluluk yaşamamışım ve bulamıyorum. Birde bende fazlaca başkasının sorumluluğunu üstlenmek gibi bir sorun var. Bana bir şey dedimi mutlaka yapmalıyım hatta daha fazlasını. İyide iş kendime geldiğimde niye bunu fazlasını bırak olması gerekeni bile yapamıyorum. Doğru vermekten çok hoşlanıyorum. Ama bende bir şey isteyipte olmadığında yada karşı taraf değerlendirmediğinde kendimi çok kötü hissediyorum. Şimdi şunları kabul etmeye çalışıyorum yapacaksan ne olursa olsun sen istediğin için yapıyorsun, karşıdaki senin bu yaptıkların karşısında sana yapmak zorunda değil gibi. Bunu mantık tarafında kabul ediyorum, duygu yönünden hala acı çekiyorum. Ben kendimi yaşamadığımı düşünüyorum. Bu yüzdende kendimle ilgili olumlamalara başladım. Niye herkes bizi dost doğru bilmeli niye bu kadar uğraş. Güven eksikliğinden. Ama çevrene bu kadar güven telkin ederken. Galiba bu işte bu yüzden çevreme bu kadar güven telkininde bulunuyorum bende olmayanı varmış gibi kanıtlama çabası. Bende hep söylediğimle yaptığımın örtüşmesi gerekliliğine inandım. Buda belki olduğu gibi yaşamaktan alı koydu beni. Çok isterdim biraz çılgın, biraz uçuk biraz aman sende ne derse desinler diye düşünüp yaşamayı. Hep ağır ol molla desinler mantığı hakim yaşamımda.
En üzücüsü benim için bunları bilip niye sıyrılamıyorum demek. Hani bu kadarına aklın eriyoda niye....
Bir gün buraya başardım çığlıkları atarak yazmak isitiyorum. Hepimiz bunu inşallah yaparız.