içsel konuşmalar

[lifeofcrime_34]

arkadaşlar içsel konuşmalarından rahatsız olan var mı ?
bunları azaltmak veya durdurmak için hangi telkinleri önerirsiniz
ben şu anda ego güçlendirici ve başkalırının düşüncelerini önemsememeyi dinliyorum olur mu?

[aysunbenli]

slm arkadaşım yalnız değilsin.ben hatta daha da ileri gidip hep olumsuz senaryolar üretip,rol yeteneğimi iice ilertiyorum yıllardır,bu yaştan sonra ne işime yarıyacaksa,dikkatimi çeken konular hep bana haksızlık ettiğini düşündüğüm şahıslarla ilgili.kafamdaki filmde de hep aklım sıra hadlerini bildiriyorum.aylardır telkinleri dinliyorum olumlamalar dualar herşeyi yapıyorum devamda edicem tabiki çünkü değişmek istiyorum,ama bazı gereksiz ve bana zarar veren huylarımdan arınmam zaman alacak gibi,hepsini sigaraya benzetiyorum içmekten bile keyf almadığım pis iğrenç kokan bir alışkanlığımla da savaş halindeyim,oysa birçok kişiden daha rahat bırakabilecekken onsuz canım sıkılacak diye ödüm kopuyor,boşluk hissi hayatta bişeyler eksik ama ne? ve öfke kontrolüne ne demeli ya gereksiz olayları bozuk plak gibi zihnimde çalıp durduğuma,herkesi güldüren komik öfkeli biri.öfkem bile çok kişiyi güldürüyor,bunun içinde birşey yok dürüst biri herşey dilinde zarar gelmez diyorlar bu ara dürüst olmaktan bile nefret ediyorum bence herkes maske takmış,yada insanları inanılmaz kızdırıyorum,herkesin tepkisini çekmektende insanlara hatalarını yüzüne vurmaktanda ayrıntıcı,tez canlı hareketli bana bi getirisi olmayan insanlara yardım etmektende yardımın bile keyfini çıkartamamaktan sıkıldım,tuhaf garip biriymişim kızım bile anne neden normal değilsin diyor artık bende inanmaya başladım anormal olduğuma. bide kendimi içten doyasıya gülerek görsem sıkça,bide oto kontrol banane sanane diyebilsem sakince kırmadan,2 günlük dünyada saçmaladığımın farkındayımda,alışkanlıklar o kadarda kolay gitmiyormuş bunu öğrendim sitenin bana kattığı katmaya devam ettiği çok şey var,ama benim gibi olan kişiler azınlıkta,herkesin sorunları ortak gibi pasiflik,bunalım,depresyon,sosyal fobili v.s. v.s. keşke ya hep ya hiç diyenlerde birşey yazsa çözüm üretilse kendine ii davran bende uraşıyorum kimbilir bir daha ne zaman yazarım bir iki gündür kendimle savaştığımdandır,belkide benim sorunumda depresyondur ama değil eminim.ben 2 gündür böyleyim belkide dalgalanma,ama hala gülebiliyorum hayatı sorgulamakmı? ben bunu zaten yapıyordumda çözümü bilmiyordum.bu site bu konuda kendim için yaptığım en hayırlı şeylerden.başkaları için yaşamak hep başkalarını memnun etmek,bana sen güçlüsün diyip kimsenin bişey verdiği yok.belkide ben talep etmiyorum,belkide veriyorlarda ben görmek istemiyorum,bak bunca sorgulama bile iiye işaret,ne biliyim dağıldım biraz,nedenler niçinler ne olcaklar ,ne ne ne,peki ne için insan olabilmek içinmi? iyide ben yaratıkmıyım bu düşünce inancımada ters düşün(örnek insan modeli oluşturmakmı),düşünmeyi önliyecek bir telkin varmıdır kafam kazan gibide.içimi döktüm özür sıktıysam,genelde çokda kötü sayılmam kimse bunalımda olduğumu düşünsün istemem ama çok doluyum,senin açtığın konu zaten günlerdir kendime yeter aysun bitir şunları dediklerimdi,düşünmek içsel konuşma insanı ruhen çok yoruyor,pes etmek yok,uğraşmaya devam kişisel gelişimle.hadi hoşçakalın

[lifeofcrime_34]

çok güzel yazmışsınız teşekkür ederim
söyledikleriniz bazı şeyler bende de var maalesef
sanırım bu durum mükemmeliyetçi yapıdan kaynaklanıyor.
yanlış anlamışşam özür dilerim
mesela ben kendimden bazı örnekler vereyim
herkesin haz aldığı mutlu olduğu şeylerden mutlu olamama, sürekli diken üstünde olma,
sürekli olarak kendini kontrol etme ihtiyacı duyma, gereksiz ve hiç gerçekleşmiycek hayaller kurma birde gerçekleşmeyince herşeye lanet etme, bir şeylerin olması için herşeyin sıralı ve düzgün olmasını bekleme(yani kafamdaki şeylerin hepsi gerçekleşirse mutlu olucam gibi),kimsenin dikkat etmediği ve hiç farkında bile olmadığı ufak ayrıntıları görüp kafayı takma ve bunların sonunda mutsuz olma,kendinin herşeyi mükemmel doğrulukta yapıyormuş gibi zannedip diğer insanların hatalarını kabullenememe,
yapılan bir hareket doğru ve etik bile olsa mutlu olamama haz alamama vs vs.....

bu tarz düşünceleri tatmin edemeyince mesela bi tartışmada herhangi birine düşüncemizi kabul ettiremeyince aşırı öfke tepkileri verme ve milletin başına gülmesi :)))
biraz daha düşünsem neler çıkar acaba :)))
bu düşünce yapısını kırmak gerekiyor en başta bu mutsuzluk yaratıyor diğer insanlardan farklılaştırıyor
bu konuyla ilgili biraz araştırma yaptım aklımda kalanları yazayım
hata yapmaktan korkmamak, başkalarının hatalarına takılmamak veya affetmek,
başkalarının düşüncelerini aşırı dercede önemsememek, ertelemeyi bırakmak(yani karnımız acıkmış ise mümkün olduğu kadar ertelemeden bu ihtiyacı gidermek çünkü insani bazı "basit" temel ihtiyaçları(affedersiniz tuvalet bile) hemen karşılanmedığı takdirde sonradan karşılarsanız bir anlam ifade etmiyor bunlar hem mutsuz ediyor hemde negatif düşünceler yaratıyor),biraz kontrolsüz yaşamak ve hayata biraz heyecan katmak gerekiyor
Bunları ben yazıyorum ama umarım bende gerçekleştirebilirim :)))))

[aysunbenli]

slm,canım arkadaş benzerlikler olabilir ancak ben çok daha farklıyım bi ara kafamı topladığımda gerçekten asıl sorunumu yazmaya çalışırım doğru yoldasın umudunu ve isteğini yitirme ben yitirmedim bazende kontrol edemiyoruz her zaman makine gibi olumlama yok onu söle yok bunu yap yok öle düşün bıktım bıktım sadece düşünmekten hepsi bu hadi hoşçakal

[semkur]

Bu konuda yanlız değilsiniz arkadaşlar. Aynı duygular ve yaşam tarzı bende de var. Bende bazen kendimi mutsuz etmek için o kadar luzumsuz konulara takıldığımı görüyorum ki.. ama telkinlerin ve sitede okuduklarımın sayesinde şimdi bunların farkındayım. Kendimi bu konuda yakaladığımda neden diyorum. Neden hala bu konuya takıldın. Sadece kendini mutsuz etmekten ve iç sıkıntı yaratmaktan başka ne yapıyorsun. Hadi bırak ve seni mutlu yapan bir konu düşün. Bende burda bir yetersizlik var. Sanki hiç mutluluk yaşamamışım ve bulamıyorum. Birde bende fazlaca başkasının sorumluluğunu üstlenmek gibi bir sorun var. Bana bir şey dedimi mutlaka yapmalıyım hatta daha fazlasını. İyide iş kendime geldiğimde niye bunu fazlasını bırak olması gerekeni bile yapamıyorum. Doğru vermekten çok hoşlanıyorum. Ama bende bir şey isteyipte olmadığında yada karşı taraf değerlendirmediğinde kendimi çok kötü hissediyorum. Şimdi şunları kabul etmeye çalışıyorum yapacaksan ne olursa olsun sen istediğin için yapıyorsun, karşıdaki senin bu yaptıkların karşısında sana yapmak zorunda değil gibi. Bunu mantık tarafında kabul ediyorum, duygu yönünden hala acı çekiyorum. Ben kendimi yaşamadığımı düşünüyorum. Bu yüzdende kendimle ilgili olumlamalara başladım. Niye herkes bizi dost doğru bilmeli niye bu kadar uğraş. Güven eksikliğinden. Ama çevrene bu kadar güven telkin ederken. Galiba bu işte bu yüzden çevreme bu kadar güven telkininde bulunuyorum bende olmayanı varmış gibi kanıtlama çabası. Bende hep söylediğimle yaptığımın örtüşmesi gerekliliğine inandım. Buda belki olduğu gibi yaşamaktan alı koydu beni. Çok isterdim biraz çılgın, biraz uçuk biraz aman sende ne derse desinler diye düşünüp yaşamayı. Hep ağır ol molla desinler mantığı hakim yaşamımda.
En üzücüsü benim için bunları bilip niye sıyrılamıyorum demek. Hani bu kadarına aklın eriyoda niye....
Bir gün buraya başardım çığlıkları atarak yazmak isitiyorum. Hepimiz bunu inşallah yaparız.