[AYIŞIĞI]

phillis Nickli Üyeden Alıntı

Seni cok iyi anliyorum... iyi bir insandir mutlaka ama sana yetersizdir...eger problemin sende oldugunu düsünüyorsan kendini degistir cünkü kimse baskasini degistiremez kendinden baska..düsünce yapilarini degistir..dogru sitedesin cekirdek inancindan baslayabilirsin bu problemini cözmeye. Eger problem sendeyse dedigin gibi baska biride olsa hayatinda ayni problemi tekrar yasayacaksin. Sanirim derinlerde eksik olan babanla olan iliskinde yatiyor, onda hangi eksikligi hissetdiysen bu eksikligide esinde hissediyorsun...cocuklugunda olmayan duygu hicbirzaman var olmadiysa, bunu esinde tamamlayamaz cünkü senin icindedir bu eksiklik ancak sen Cekirdek inancinla degistirebilirsin ve bu eksiklik probleminde ortadan kalkar..
Sevgiler umarim yardimci olabilmisimdir :-))

teşekkür ederim phillis,
tabiki burdaki herkesin fikri benim için değerli her konuda.sonuçta yaşanmışlıklar tecrübe hayatımızda.çocuklukta yaşadıklarımız ve hissettiğimiz eksiklikler şuan ki yaşamıızı ve davranışlarımızı çok fazla etkiliyor.ben buna fazlasıyla inanıyorum.evet amacım zaten kendimi ve bakış açımı değiştirebilmek.ümid ediyorum o zaman herşey daha farklı olucak.:)

[simre_suray]

boşanma süreci ve sonrasında en büyük problem yani anaproblem elalem ne der sendromu... eşim olacak insan, bana asla affedemeyecegim bir hata yaptı 3 sene önce.. aileme açtım boşanma istegimi, annemin şekeri çıktı, fenalıklar geçirdi, babamın sinirleri bozuldu.. muhabbetler hep, daha neleri var, millet nelerine katlanıyor, daha iyisini mi bulacaksın şeklinde döndü durdu döndü durdu, her durumdan laf sokmalar çıkardılar,tv de bişey görseler konuyu dönüp dolaşıp bana getirip laf çarptırdılar.. ben bu arada boşanma davası açtım.. o gelmedi duruşmalara.. sonra ailemin psikolojik baskısı ve tavsiyeleriyle davayı düşürttüm ve birarada yaşamaya başladık.. karı koca ilişkimiz yok.. ev arkadaşı gibiyiz.. ki ev arkadaşı olarak bile tahammül edilemeyecek bir insan.. o bir kaç günlügüne işi geregi gittigi zaman, sanki evin enerjisi yenileniyor, mutluluk kürecikleri uçuşuyor sanki evde, öyle huzurlu ve mutlu oluyorum ki tarifsiz...ve tabi bu sürectede hem onun hemde ailemin psikolojik baskıları devam etmekte... çekip de gidemiyorum da, çalışmıyorum, oglum oldugu için birtakım standartları saglamadan gemileri yakamam...ve o standartları yakaladığımda ilk yapacağım, hiç kimseye birşey söylemeden davayı açmak olacak...şimdiden düşünmeye başladım, boşanınca kutlama yapmalıyım, mevlut okutsam ne güzel olur diye, o kadar çok istiyorum...ve bu ailemin elalem ne der sendromu yüzünden benim yıllarım ziyan oldu, inşallah en kısa zamanda vakıf olucam bu güzellige...agır depresyonlar geçirdim,çok zor zamanlar attım, neyseki artık kendimi geliştirdim ve geliştiriyorum... bu evlilik baştan sona felaketti.. ama bunu deneyimlemem gerekiyormuş demekki..

[seheristanbul]

simre_suray Nickli Üyeden Alıntı

boşanma süreci ve sonrasında en büyük problem yani anaproblem elalem ne der sendromu... eşim olacak insan, bana asla affedemeyecegim bir hata yaptı 3 sene önce.. aileme açtım boşanma istegimi, annemin şekeri çıktı, fenalıklar geçirdi, babamın sinirleri bozuldu.. muhabbetler hep, daha neleri var, millet nelerine katlanıyor, daha iyisini mi bulacaksın şeklinde döndü durdu döndü durdu, her durumdan laf sokmalar çıkardılar,tv de bişey görseler konuyu dönüp dolaşıp bana getirip laf çarptırdılar.. ben bu arada boşanma davası açtım.. o gelmedi duruşmalara.. sonra ailemin psikolojik baskısı ve tavsiyeleriyle davayı düşürttüm ve birarada yaşamaya başladık.. karı koca ilişkimiz yok.. ev arkadaşı gibiyiz.. ki ev arkadaşı olarak bile tahammül edilemeyecek bir insan.. o bir kaç günlügüne işi geregi gittigi zaman, sanki evin enerjisi yenileniyor, mutluluk kürecikleri uçuşuyor sanki evde, öyle huzurlu ve mutlu oluyorum ki tarifsiz...ve tabi bu sürectede hem onun hemde ailemin psikolojik baskıları devam etmekte... çekip de gidemiyorum da, çalışmıyorum, oglum oldugu için birtakım standartları saglamadan gemileri yakamam...ve o standartları yakaladığımda ilk yapacağım, hiç kimseye birşey söylemeden davayı açmak olacak...şimdiden düşünmeye başladım, boşanınca kutlama yapmalıyım, mevlut okutsam ne güzel olur diye, o kadar çok istiyorum...ve bu ailemin elalem ne der sendromu yüzünden benim yıllarım ziyan oldu, inşallah en kısa zamanda vakıf olucam bu güzellige...agır depresyonlar geçirdim,çok zor zamanlar attım, neyseki artık kendimi geliştirdim ve geliştiriyorum... bu evlilik baştan sona felaketti.. ama bunu deneyimlemem gerekiyormuş demekki..

Öncelikle geçmiş olsun, ben de sizin söylediklerinize benze şeyler yaşıyorum, boşanma konusunda çevremdeki insanların ne diyeceği aklımı bulandırıyor. Biliyorum aslında herkes destek olacaktır ama hala toplumumuzda boşanmış kişilere karşı bir önyargı var gibi...evlilikte ne yaşadığımızı bilmeden insanlar aa boşandın mı diyebiliyorlar çevremde de görüyorum böyle olayları
daha dava açmadım ama boşanmak istiyorum kesin kararlıyım olmayacak yürümüyor evlilik.

zaten şuan kağıt üzerinde evli gibi birşeyiz. ne birlikte uyuyoruz ne de yemek yiyoruz es kaza aynı anda evde olsak farklı odalarda vakit geçiriyorz...

[mutluhayatim]

seheristanbul Nickli Üyeden Alıntı

Öncelikle geçmiş olsun, ben de sizin söylediklerinize benze şeyler yaşıyorum, boşanma konusunda çevremdeki insanların ne diyeceği aklımı bulandırıyor. Biliyorum aslında herkes destek olacaktır ama hala toplumumuzda boşanmış kişilere karşı bir önyargı var gibi...evlilikte ne yaşadığımızı bilmeden insanlar aa boşandın mı diyebiliyorlar çevremde de görüyorum böyle olayları
daha dava açmadım ama boşanmak istiyorum kesin kararlıyım olmayacak yürümüyor evlilik.

zaten şuan kağıt üzerinde evli gibi birşeyiz. ne birlikte uyuyoruz ne de yemek yiyoruz es kaza aynı anda evde olsak farklı odalarda vakit geçiriyorz...

Merhaba
Elalem ne derse desin ne önemi var ki. Elalem yaşamıyor bu hayatı siz yaşıyorsunuz. O yüzden bir karar alırken elalem ne der diye düşünürsek sadece hayatımızı mahvederiz. Evet bir evliliği bitirmek kolay değil kabul ediyorum. Ama dediğiniz gibi aynı yatakta uyumuyorsanız, beraber vakit geçirmiyorsanız ne anlamı kalır ki. Sizinde hayatınızı yaşamanıza hakkınız var. Büyük bir adım atmışsınız. Sizi tebrik ederim. Bir çok insanın yapamadığı şeyi yapıyorsunuz. İster kadın olsun ister erkek insan ben buradayım diyebilmeli. Mutluluk evde değilse başka bir yerdedir demek ki. Bazı çiftler çocuk olduğunda boşanmaktan geri duruyor. Ama çocuk anne baba boşanmasa da sağlıklı büyüyemiyor. O kavga gürültü içinde büyümek çocuk içinde zor ya da başka bir neden olarak kadın nereye gideceğim nasıl karnımı doyuracağım diyor. İşte o zaman anlıyoruz ki başka bir insandan ekmek beklemek ne kadar zor, kısıtlayıcı bir şey. O yüzden bir kadın ayaklarının üstünde durabilmeli. Hele ki günümüz şartlarında. Hepimiz bir bireyiz. Bazen mutlu oluyoruz, bazen üzgün. Ama insan mutluyken de üzgünken de sevdiğiyle paylaşmak ister değil mi bunu. Bişeyler bitmişse çabalamak boşuna. Neye neden çabaladığını bile unutur insan böyle bir durumda.