[yasal06]

yakınlaşmaktan ve yalnız kalmaktan korkmanın temeli bence kendini sevmemkte yatar.. kendimizi kabul etmezsek eğer başkalarının bizi sürekli inciteceğinden yaralayacağından korkarız, bundan korkarken belki biz başkalarını yaralarız.. kartları aaçık oynamak gerek.. dünyada bir sürü renk varken neden sadece siyah?? sadece pembe olsaydın da bu soryu sorardım, çünkü ben de uzun bi süre sadece pembe olarak yaşşadm:) dolu renk var dünyada, sınırsız nimet, bir sürü güzel insan var.. bunların hepsi varken tek birşeye takılmak ,kilitlenmek niye??

nil gün ün nlp isimli kitabında şöyle diyordu; bizim bir güvenli bölgemiz var , bir çember gibi düşünün, o çemberin içinde bildiğimiz insanlar, bildiğimiz problemler var.. herşey tanıdık olduğu için korkmuyoruz çemberin içinden.. ama çemberin yuvarlağı ve dışı da var.. evet dışarda sorunlar da var belki ama mutluluklar güzellikler de var.. nil gün o çemberin dışına çıkmamız gerektiğini söylüyordu, o çemberi genişletmemiz gerektiğini.. biz civciv değiliz ki sonsuza kadar küçücük bi yuva olsun ve onun içinde yaşayalım.. insanız biz, herşey bizim için çemberin içi de yuvarlağı da dışı da bizim için..

kırıla kırıla öğreneceğiz.. hayal kırıklıkları yaşayarak belki.. ama çemberin dışına çıkmazsak dışarda ne var hiç görmicez.. bu yakınlaşma korkumuzdan daha büyük bir kayıp değil mi??