Çok yol kat etmişim ama macera hiç bitmez!

[Berilce]

Bağımlılık zincirlerini kırın...

[_roxie_]

sanırım hala ne kadar sevildiğimi ne kadar sevilmediğimi ölçmeye çalışıyorum... ve gene başkalarıyla kendimi kıyaslayarak...

[balkan72]

sevgili roxie,
senin yaşadığın bu durumu bende yaşadım,çok zor bir durum olduğunu anlıyorum ama hayat bu şekilde geçmiyor.yüce yaradan bana birine bağlanmamayı ve kendimi sevmeyi öğretti. kendini sevmek birinin sevgisine ve ilgisine ihtiyaç olmadan yaşamak. birinin sevgisini ilgisini test etmemek.
bu da ancak içindeki küçük çocuk sevgiye tam doyduktan sonra oluyor. sen içindeki küçük çocuğa bak bakim o sevgi ve ilgi eksikliğimi yaşıyor. korkuları var mı? bu konuda biraz düşün...onu iyileştirmedikçe gerçek sevgiyi yakalayamazsın ve herzaman birinin sevgisine ihtiyaç duyarsın. yıllar geçtikçe artık tabiri caizse" ne olur beni sevin bana ilgi gösterin " demeye başlarsın. bunu demeden sen kendi sevgi ihtiyacını kendinden al. bu kolay olmayabilir biraz zorlanabilirsin ama sonun da kimsenin sevgisine ihtiyaç olmadan yaşamayı öğrenirsin. buda sana büyük bir özgürlük verecektir.
o dediğin kişi sana bunu öğretiyor. kendini sevmeyi öğrenene kadar da hayatından çıkmıyacak. o kişi senin öğretmenin rolünde..eğer öğrenmezsen başka öğretmenler hayatına girecek ve sen yine bir insana bağlanacaksın ve oda sana ilgi-sevgi göstermeyecek..o yüzden o kişiyi unutamıyorsun çünkü hala dersini öğrenmemişsin...
Bizi yaratan Yüce Rabbimiz bize tek tek birey olarak değer veriyor ve bizi çok seviyor.
ama sizde birçok farkındalıklar yaşamışsınız bununda farkındalığına vardığınızda hayatınız muhteşem olacak
sevgiyle ve mutlu kalın

[_roxie_]

kendime geliyorum sanırım yavaş yavaş... haklısın balkan72 ömür böyle geçmiyor... bunları düşünerek, bu acıları çekerek yaşayamıyor insan.. ister bana deli gibi aşık olsun.. ister başkasına artık umrumda değil... onun sevgisinden değer biçmeyeceğim kendime.. =)

[_roxie_]

Sınav dönemi falan derken çok boşlamışım günlüğümü... =)

Öncelikle iyiyim, en azından durgunum, dinginim... olup biteni seyredip yapmam gerekenleri yapıyorum sadece diyebilirim... bol bol gülmeye, kendimi, çevremdekileri güldürmeye çalışıyorum... günleri güzelleştirmeye... çok yazıyorum... her gün sayfalarca yazı yazıyorum... arasıra gözyaşları geliyor geceleri, onları da kabullendim oldukları gibi, içimden toksinlerimi atmamı sağlıyorlar :) hala pek etkisinden kurtulabilmiş değilim yaşadıklarımın, düşündükçe çok ağır geliyor, ama hayatıma devam etmeme engel olmuyorlar... olduğu gibi kabullenmeye çalışıyorum.. :)

[_roxie_]

tabi şükretmem lazım halime, kimler ne acılarla boğuşurken ben aylardır bunlara saplanıp kaldım.. ama yine de aklım almıyor, tamam insan yeniden sevebilir... neden olmasın, ama bu kadar çabuk mu?

[sweeet]

Merhaba Roxie ne güzel anlatıyorsun yüreğindekileri. Yaşadığın son olayı okudum az önce(ilk fırsatta tüm günlüğünü okuyacağım). Üzüldüm tabi. Hemen yazmadan edemedim.

Eminim sayfalar dolusu yazmak yaşadıklarını atlatmanda en iyi şekilde sana yardımcı oluyordur. Bazen öyle oluyor ki kimseyle paylaşamadığımız şeyleri yazarak adeta kendimizle konuşuyor dertleşiyoruz...

Yeniden sevmek konusuna gelince. Kendine izin versen belki sen de yeniden sevebilirsin? Belki daha doğru bir kişi çıkar bu sefer karşına.

Bir de yaşadıklarımız ne kadar kötü olursa olsun. Şunu sorabiliyor muyuz kendimize "Bunun bana ne faydası var?" Atalarımız demiş ya "her işte bir hayır vardır.". Belki göremiyorsun henüz ama bunda da bir hayır vardır.

Geride bıraktığın insanlar bırak orda geçmişte kalsın kafanı karıştırmalarına izin verme. Belki de senin için onun çıkması gerekiyordu hayatından bunun bilincinde ol. Belki de yakın bir gelecekte seni daha mutlu edebilecek bir insan girecek hayatına.

Sen yaşadıklarınla başa çıkabilecek kadar güçlü görünüyorsun. Yorulduğunda biz burdayız gel burda bir mola ver. Paylaşalım, güzel düşünelim sen çok daha iyi olacaksın. Az daha sabır.

Güzel günler yakın olsun senin olsun

Umutlu kal canım...

[sweeet]

Yeninden bir merhaba diyorum roxie şuanda günlüğünü okuyorum. Biraz zaman yolculuğu gibi olacak ama sana birşeyler söylemek ve anlatmak istedim. Henüz yarısındayım sabırla okuyorum. :)

Senin ruh halini hayata olumlu bakma direncini kıran yaşadığın ilişkinin gitmesi hayırlı olmuş. Geri dönüp baktığında en başında hikayenin adam hayatta ne istediğini bile biri değil ki. Tüm hayatını etkileycek üniversite eğitimini annesi için başlamadı. Sonra sana böyle bir ağır sorumluluk yüklemesi. En başında sen bunu kabul etmemeliydin belki de.İlişki de bazen biz kadınlar çok fazla annelik taslıyoruz. Elde değil, oluyor. Ama bunu zaman zaman dizginleyebilmek gerekiyor. Belki de annesiyle ilişkisindeki sorunlarını sana yansıtmış. Annesine veremediği tepkileri sana vermiş.

O geçmişte kaldı artık. O ne istediğini bilmiyordu. Ama onun ne istediği önemli değil ki. Önce sen ne istediğini bileceksin. Onun durumu senden daha kötü. Sen duygusal anlamda sıkıntı yaşıyor olabilirsin. Ama onun kişisel problemleri de var.

Kendine güven konusu çok önemli. Kendine güvenen insan iyi ilişki idare eder, kıskançlık krizlerine girmez. İlişkilerin uzun sürmesi hem kendine hem de karşılıklı güvene bağlıdır. Kendini güven telkinini ihitytaç duydukça dinlemeni tavsiye ederim.Ben bir dönem çok dineldim. Şimdi aynada gözlerimin içine bakarak kendime güvendiğimi söyleyebiliyorum. Eskiden insanlar bana güvenirdi. Onların güvenini boşa çıkarmamak için çabalardım. Şimdi ise kendime güveniyorum yapabileceklerimin farkındayım. Bence sen de farkındasın. Çünkü kişisel gelişim yolunda birşeyler başarmışsın. Yeniden toparlanacak ve hayatını güzelleştireceksin.

Üniversitenin ilk yıllarında ben de aynı senin gibi uzun süreli bir ilişki istiyordum. Hayatımı paylaşabilecğeim bir kişiyi çekmek istiyordum. O zamanlar bikinçsiz de olsa onu seçtim ve kendime çektim. Hep sorguladım. İlişkinin başında öyle bir soru evresi geçirdim ki. Doğru soruları sormak öyle öenmli ki bazen. Bu sorularım bana verdiğim siparişler gibi geri döndü adeta. Sonra biz sağlam bir ilişki temeli attık. Kavgalarımız bile ne azdı. Etraftaki insanlara bakıyorum tüm çiftler kavga ediyor ayrılıyor. Ama biz hep farklı olduk. yaklaşık 6- 6.5 yıl olduve hala birlikteyiz. Şimdi bir çok konuda daha bilinçliyim.Hikayemizin başı benziyor. O masalsı havayı kaybetmemek için kendine güvenmek ve bilinçli bir şekilde sahip olduğun ilişkinin en iyi yönleri için olumlamalar yapmak şükretmek kaybetme korkunu yenecektir. En azından bundan sonra yeni başlangıçlar yaptığında kendinden dhaa emin adımlar atacağına inanıyorum.

Sen hayata pırıl pırıl, geleceğe umutla bakabilecek güçlü bir kızsın. Dün sitede evlilik ile ilgili bir yazı okudum işte burada:

http://www.hayatimdegisti.com/forum/...tml#post800067

Tavsiye ederim yeni başlangıçlar yapacak herkesin okuması gereken bir paylaşım. Çok doğru tespitler var içinde. Yeni bir aşkı hayatına çekmeden önce kullanılması gereken bir kılavuz gibi.

Bu arada ilk ilişkin ve terk edilme konusunda da aynı şeyi yaşamışız. (çok benzer yönelrimiz var yaptığın olumlamalar falan). Çok eskidendi bu yaşadıklarımız ama bu bile kendimize güvenimizi yaralamış olabilir. Ben de kesin öyle olmuştu. Tekrar kendime güvenmemi sağlayan şey ise zaman ve hayat yolunda birlikte yürüdüğüm kişinin yardımları oldu. Ben olaya bakış açımı değiştirdim. Ve herşey daha da güzelleşti. Bir pencereden bakarken dışarı uzattım kafamı gördüğümden daha fazla şeyin orada olduğunu keşfettim.Yakın zamanda kendine güven telkinlerini dinledim epeyce onun da faydasını gördüm zaten güvenmek için çaalarken eksiklerimi o telkin yardımı ile tamamladığıma inanıyorum. Şimdi ise çok şükür her konuda güvenim tam.

Hayatta yaşadığımı korkular bugünkü problemleri hayatımıza çekiyor. Korktuğumuz şeylere odaklanmaktan çok her zaman olumlu şeyleri düşünmeye çalışmalıyız. Örnek en basitinden karanlıktan korkan bir kişi sürekli karanlığı düşünmesi ona ne kadar yardımcı olabilir. Oysa ışığı ya da güneşin her sabah doğacağını düşünmesi daha faydalı olacaktır.Korkularına odaklanma!

Ben de Portekiz hikayelerini çok merak ettim. :))

Şunu da fark etmeni isterim yas tutmayı biz seçtiğimiz gibi yas tutmayı bırakmayı da biz seçebiliriz. Herhangi bir anda buna karar verebiliriz. Şimdi, 5dk sonra, yarın vs. ...

Arkadaşının sözünü de çok beğendim "yitirdiklerine değil elde kalanlara bak!" ne de güzel söylemiş. :)) Böyle arkadaşlara sahip olduğun için ne kadar şanslısın.

Bir de ilişkinde çözmeden bıraktığın çok problem olmuş uzun süre bilinçaltın bunları çözmeye çalıştığı için sürekli gelgitler yaşıyorsun.
Kendini ve onu affet ve ruhunu özgür bırak. Yeni güzellikler senin olsun. Sana kalan şeyler sadece güzel anıların olmalı. O güzel anılar sana verilmiş en güzel hediye olan hayatının renkleri olacak. Daha çok güzel şeyler yaşayacaksın. Sen kendine izin verirsen önünde çok güzel bir hayat olacak.

Hani durup durup kendine soruyorsun ya bazı sorular aslında en güzeli zamanında aklındaki soruları sakinliği elden bırakmadan karşındakine sorabilmektir. Alacağın cevaplardan korkmadan sorabilmeli hatta herhangi bir cevap beklentisi içine girmeden sorulmalı sorular. Ama cevapları da alınmalı. Hoşumuza gitse de gitmese de böylece kendi kendini sorgulamaktan vazgeçersin. En azından kendine cevaplayabileceğin soruları sorar cevapları bulduğunda da daha mutlu ve huzurlu olabilirsin.

(çok uzun oldu ikiye bölecrğim daha yazacaklarım ve okuyacaklarım var.) Ve yine diyorum ki senle ben, biz çok benziyoruz.

[sweeet]

Roxie ciiğiiim nasılsın? Bitirdim bitirdim sonunda günlüğünü bundan sonra da hep takipteyim canım.

_roxie_ Nickli Üyeden Alıntı

"Mutluluk aslında çok yakındır. Korku, öfke, kırgınlık, kıskançlık gibi olumsuz duyguları sistemimizden çıkartıp, yaşananların nedenini düşünmeyi bıraktığımızda, karşımızdaki insana sadece 3 his besleyebiliriz.

SEVGI
ŞÜKRAN
VE SAYGI

Sevgi, seni olduğun gibi kabul ediyorum ve böylece seviyorum diyebilmektir. Onu kontrol etmeden sevebilmektir.

Şükran, hayatıma girdiğin ve bana yeni hayat dersleri öğrettiğin için, ruhsal gelişimime katkıda bulunduğun ve yaşattığın tüm güzel anılar için teşekkür ederim diyebilmektir.

Saygı ise, onu değiştirmeye çalışmadan, olduğu gibi hiç kontrolsüzce kabul etmek, varlığına, seçimlerine, davranışlarına saygı gösterebilmektir. Öyle ya, her insanın ruhu yücedir. Eğer bu şekilde davranmayı seçiyorsa, biz kim oluyoruz da onu değiştirmeye çalışıyoruz ki?Karşımızdaki kişinin yaşam dersi almasına zorla vesile olamayız.

Unutmayın.

Kendimizi değiştirir, geliştirirsek, tüm evren değişir.

Kırılamayacak hiçbir kısır döngü yoktur"


Seda Diker'in sitesinden alıntı.. çok hoşuma gitti...

Bu paylaşımın benim de çok hoşuma gitti canım öyle güzel şeyler anlatmışsın ve paylaşmışsın ki zaman zaman içim cız etti, duygulandım, kimi cesaret aldım hele bazılarında kendimi buldum.

Belli bir yol katettiğin de aşikar. Gelişim devam ediyor biz istediğimiz sürece ve ben senin başaracağına çok güçlü inanıyorum kendime insandığım kadar inandım .Kendine güven. Hayatta ne istediğini bildikten sonra başarmak için bir aşılmayacak engel olamaz tatlım.

İyi ki varsın. Kendine çok iyi bak umutlu kal.

[_roxie_]

Sweet ciğim merhaba,

Öncelikle hoşgeldin, sefalar getirdin, güneş gibi doğdun günlüğüme! =) Birbirimize çok benziyoruz derken ne demek istediğini o kadar iyi anladım ki... Gerçekten içimde hissettim birbirimize benzediğimizi, imkanı var mıdır bilmiyorum ama bence yaratalım, şu an karşımda gülümseyen yüzünü görmek, seninle uzun uzun sohbet etmek istedim =)

Aslında geriye dönüp de katettiğim yollara baktığım zaman bu ilişki onun içerisinde sadece bir adım. Bunu ben de hissedebiliyorum. Uzun süreli ilişkimin olmamasını taktığım dönemlerde tek problemim kendime güvendi belki de, bu site sayesinde onu aştım, ve bu ilişkimin başlamasının arifesinde ne hissettiğimi ne düşündüğümü çok iyi hatırlıyorum.. "Mutlu olmak için kimseye ihtiyacım yok, ben tek başıma yeterli ve harikayım" diye düşünürken ve gözüm kimseleri aramazken girmişti hayatıma...

Sonra bunun da bambaşka bir puzzle olduğunu farketmek baya zamanımı aldı, ben duygularına kapılıp gitmeyi seven bir insanım aslında, bu beni bir anlamda besliyor, yaratıcılığımı artırıyor, hissetmek bana varolduğumu daha derinden hissettiriyor ve melankoliye meyilli olduğum, bilinçaltında olumsuz kalıplar taşıdığım için olumsuzu hissetmek daha kolay geliyor bana her zaman ama artık farkındalığım arttı bunu olumluya döndürmeye çalışıyorum.

Ama onun da bir dengesi olması lazım mutsuzluğu reddetmek değil aslolan, ayrılık sürecinde düştüğüm ilk hata o oldu, direndim güçlü olucam derken içimde baskıladım çoğu şeyi... düşünüyorum ben bu ilişkiden neredeyse arkama bakmadan kaçtım ve ilk 2-3 ayı oldukça güzel de geçirdim aslında. Pek çok insanla tanıştım, beğenildiğimi hissettim, ilişki içerisindeyken beni kısıtlayan şeylerden kurtuldum, yaratıcı yazarlık atölyesine gittim her yaştan insanla vakit geçirdim bunlar benim için oldukça güzel deneyimlerdi. Sonra ilk karşılaşmamızı yaşadık o gene normaldi ikimizde çok heyecanlandık sonra o zaten kalmak istemedi ve ortamı terk etti ben de artık yavaş yavaş güçlü durmaya çalışmaktan yorulduğumu hissetmeye başladım. Bu arada o benim oradan oraya kelebekler gibi uçarak geçirdiğim 2-3 ayı kendine dinlenme ve yas süreci olarak tanımıştı ve tam benim yorgun düştüğüm dönemde toparlandı ayağa kalktı, şu anki ilişkisine başladı.

Kendimi rekabet etmek zorunda hissettim neden bilmiyorum, sanki gerçek bir aşkta yenmek, yenilmek varmış gibi...

Sonra ikinci karşılaşma zaten beni sarstı burda da uzun uzun anlattım, aşağı yukarı 2 ay oldu ben etkilerinden yeni yeni kurtuluyorum ve bugün mesela düne göre çok çok daha iyiyim senin yorumların sayesinde =)

Eski erkek arkadaşımın ne istediğini bilmediği sanırım 10 metre öteden anlaşılıyor bi ben ona hala kondurmak istemiyorum çünkü onu tanıyan ya da benim anlattıklarımdan bilen kim varsa aynı yorumu yaptı, benim için gerçekten büyük bi sınavdı, ama artık geçti, geriye sadece dediğin gibi güzel anılar ve tecrübeler kaldı.

Umarım -ne istediğini bilmese de - hayatta herşey onun da kalbine göre olur... =))

Bundan sonra ben de seni takipteyim sweet'cim iyi ki varsın iyi ki geldin! =)