[neseli ceni]

Bişeylere isyandayım. Evet çoğu zaman negatif düşünüyorum gibi gibi. Farkediyorum ama öyle olduğunda. Bazen izin veriyorum düşün bakalım diyorum. Bazen bozuyorum oyununu düşüncelerime yön veriyorum. İşte bu yaptığım bana kendini yönetmek gibi geliyor. Yani kontrol etmek değil mi bildiğimiz canım. İyi bişey değil bu sanki. Hiç değil. Çünkü anı yaşamak dediğimiz şeyde kontrol duygusu yok. Kendini anın büyüsüne kaptırıyorsun, teslimiyet var, mutluluk var, huzur var, duygular var, güzellikler var, sağlıklı bi hayat var. Kontrollü davrandığında ise bu yok. Bunu düşündüm oldu değil de bunu istedim oldu demek daha insan duygusu. Daha bi insani gibi işte.
Kontrollü davranıyorum ben. Aslında bi hayli sıkıldım. Ama istediğim belli başlı hedeflerime ulaşayım da öyle refaha eriyim istiyorum. Çünkü şu an mutlu oldukça hedeflerimden uzaklaşıyorum gibi geliyor. Okulumu düzene sokayım öyle, fotoğraf makinesi alayım öyle, daha sonra birazcık kendimle ilgileneyim kendime bakayım öyle. Ondan sonra kusursuz bir mutluluk. Şimdi mutlu olursam kimseye mutluluğu seçtim mutluyum diyemem ki. Delimiyim ben okulum uzamak üzere niçin güleyim eğleneyim.
Ah günlük, mutlu olacağım günler çok yakın biliyorum, hissediyorum ama şu andaki durumun içinden çıkamıyorum. Ve zaman geçtikçe ve gerçekleştiremediklerimi görünce bir telaş sarıyor içimi. Stres yaratıyor ve sağlımı da bozuyor. Ve dışarıda hiç dünya güzeli baktığında gözlerinin içi parlayan pozitif insanlar göremiyorum. Ben o duyguyu bi kere tattım. Nasıl olduğunu biliyorum. Hayat galesi var herkeste. Ya da cahil mutluluğu. Buraya yazdım ki belki ne düşündüğümü farkederim diye. Birazcık gördüm, umarım kaybetmem. Eyvah saat 02:43. ne zaman uyayacağım ne zaman uyanacağım. Ve telaş başlar. İşte benim hayatım böyle.