nurhanza devam ediyor

[nurhanza]

günlüğümde mutlaka olması gereken fotoğraf sevgili tuluyhanın sirkeci garı konserinde görevliyken çekilmiştik, hayatımın en güzel günü olabilirdi, ama daha güzelleri geliyor

[nurhanza]

[shamanic]

http://www.youtube.com/watch?v=zVEP0...eature=related

[nurhanza]

ben bugün bir halt ettim,
haberleri bile izlemiyorum ne zamandır, sırf moralim bozulmasın diye, ama kızım benim kederli hallerimden esinlenerek, bana "anne ağlayacaksan al sana geçerli sebep olsun ben gittim sende git" diye tavsiyede bulundu, bir kaç genç daha tavsiye etti ve kalktım 120 filmine gittim, gitmeklede kalmadım yanımda başkalarınıda sürükledim, gerildim resmen, çok gerildim, o çocukların ölümlerinden dolayı kahroldum, ve bin kere isyan edesim geldi, savaşa düşmanlığa, ve tüm dünyaya sadece barış diye haykırmak istiyorum, barış, barış barış, huzur, kardeşçe yaşam, tüm mücadele bunun için olmalı,
geçen haftada recep ivedik filmine gitmiştim, adamın doğallığı hayranlık uyandırabilecekken, iğrendim yaaaaa, komik bile bulamadım,
ama seyrettiğim en güzel film ise
dondurmam gaymaktır, mutluluk filmi ve kabadayıda güzeldi, babam ve oğlumda süper, apocalipto filmini koca sinema salonunda tek başıma izlemiştim güzeldi ama onca kan tabiii birazda geriyor, neyse çok sinema yorumu yaptım bugün, bu arada kızıma yolladığım paralar nerelere gitmiş belli oluyor, sinemaya gidip duruyor sanırım, oysa ben onlar için ayda bir eleme yapıp evde film hazırlayıp göndermeye kalktım, ama izlemediler, hele küçük ağacın eğitimi şiddetle tavsiye ediyorum, mutlaka izleyin, pardon hala film tavsiye edip duruyorum, film izlenecekse kaliteli olmalı, insana bir artı değer katmalı, vaktim artık çok değerli, boşa harcanacak tek dakikam yok artık, ve hayır demeye karar verdim, bundan sonra hayır kelimesini daha sık kullanacağım,
ayrıca kendime ilginç bir tarif uygulamaya başladım, kefir içiyorum sıksık
artık kefirime tarçın ve keten tohumu ekliyorum, 3 gündür, sabah ve akşam sadece kefir ve keten tohumu, tarçın kokteyli yapıyorum kendime, hiç açlık hissetmediğim gibi, yorgunlukta yok, sadece öğlen yemeği yiyorum, ekmekte yok tabi, sigarayıda azalttım, yavaş yavaş kökten bitireceğim o illetide, ayrıcaaaaa
oğlumun karete hocası evime çok yakın bir spor salonunda hocalık yapmaya başlamış, artık vücut geliştirme sporunada başlıyacağım, 6 ay zaman koydum kendime, 57 kilo olup günde bir kitap bitireceğim, vee ispanyolcayıda ilerleteceğim, tarçını, kefiri, ve kendimi çok seviyorum

[nurhanza]

ne oldu, neden oldu, nasıl oldu
ne bu dünyada nede öbür dünyada yerim yok artık benim, asla kendimi affetmeyeceğim, cinnetti bu, korkunç bir öfke nöbeti, daha önce asla yaşamadığım ve yaşamayacağıma emin olduğum bir şeydi, kendimi kaybettim ve yaşatmak için herşeyimi feda etmeyi göze aldığım, iyileşmesi için aylarca hastanede bebek gibi baktığım babama hemde, bu güne kadar ona vurmaya kalkan herkese karşı durduğum, hatta onu dövdüğü için eşimi bile boşadığım babama nasıl yaptım bunu inanamıyorum, bu yaşıma kadar bana ve tüm aile fertlerine karşı şiddet göstermiş, asla tek kuruşunu bile harcamamış olsada, alkolik olsada babam dediğim ve yaptığı herşeyi ört pas etmeye çalıştığım babam, kendimden utanıyorum, asla kendimi affetmeyeceğim, babam benim babam allahım yaşamak istemiyorum artık, bu duyguları taşımak istemiyorum, ama bugün olanlardan sonra dünyanın neresine gidersem gideyim ölsemde rahat edemiyeceğim artık, bütün emeklerim gitti, herşey anlamını yitirdi, nasıl yaptım bunu nasıl taşırım ben, sabah aradı çok hastayım gel dedi, tamam baba en kısa zamanda gelicem dedim, günlüğümü alıp alışveriş edip ona gidecektim, saat 4 gibi çalıştığım işyerime geldi, gayet sağlıklı görünüyordu, ve bana yine acı sözler sarfetmeye başladı, bir anda sandalyeyi kapıp yere çarptım hemen dışarı kaçmayı planlarken, nasıl olduğunu bile anlamadan kendimi babamı yere yapıştırmış halde buldum, 3 kişi beni zor ayırdı, hala içim titriyor, elim ayağım titriyor, kendimden nefret ediyorum, bu saate kadar perişan oldum, saatler geçtikçe acısı artıyor, allahım, ölseydim keşke bu duyguyla yaşayamam, korkuyorum, babam benim babam, neden neden neden çıldıracağım, nasıl olur, bugüne kadar kimseye şiddet göstermemiştim, hep dayak yiyen ben olurdum, en çokta babamdan, nasıl yaptım anlamıyorum............................

BARDAK TAŞMIŞ DAHA NE OLSUN..
yaptığını sakin bir zamanında yapmış olsaydın, bardağın bu kadar dolu olmasaydı..ne kadar ayıp derdim..yine onaylamıyorum ama seni anlıyorum..ben bunu bekliyordum..sabır taşı bile çatlamış..sen kendini ne sanıyorun..insan üstü güçleri olan bir yaratıkmı..nereye kadar dayanabilirdin..sana yaşattığı psikolojik şiddete...sus bakayım..sakin ol..herşeyden önce şimdi otur kendinin bir insan olduğunu kabul et,
herşeyden önce bir annesin..ve baban için evlatlarını evinden göndermiş bir anne..bu bilinçaltına babanın aleyhine bir puan olarak kaydedildi, ondan önce eşini onun için boşadın..hangimiz bunu ah feda olsun diye kabul ederiz..canımızı dişimize takarak evlatlarımız öksüz kalmasın diye yırtınarak yuvalarımızı korumaya çalışıyoruz..oradan bir baba geliyor hayır ben daha önemliyim diye, herkesin önüne geçiyor..e yuvanı yıkıyorsun..buda babanın alehine bir puan olarak bilinçaltındaki yerini alıyor..anlattığın herşeyi sıralamayı lüzumsuz, görüyorum senin bu yaptığını tek cümleyle açıklıyorum sana SABIRTAŞI ÇATLAMAMIŞ, KIRILMIŞ, TUZ BUZ OLMUŞ..
bunca sabır ettin saygı gösterdin, sevgi gösterdin..ama kızım peygamber değilsin. olmadığında zaten içine atıp hastalık olarak dışa vurduğun izlerden belli..

şimdi oturuyorsun ve biraz önce kendi hakkında yazdığın her şeyi iptal ediyorsun..yine söylüyorum..şiddetin her türlüsüne karşıyım ama, ama baban yıllarca bu şiddeti..kumbarada biriktirir gibi biriktirmiş..bilerek isteyerek yapmamışsındır sen..nurhan ne yazacağımı bilemedim..ama birazda kendini anlamaya çalış..ve lütfen kendini asıp kesmeye son ver...eh be adam bu kızı bu duruma getirdin ya helal olsun sana..iyi ol emi..
nurhan şimdi takınacağın tavır çok önemli..suçluluk duygularını sömürmesine izin verme.. oh iyi yaptım deme tabii..onun yüzüne karşı..ama bu kadar üzüldüğünüde belli etme..yoksa çok geçmez seni öyle bir duruma getirirki, bu gün ben neyaptım diye dövündüğün durumun daha kötüsünü yaşarsın..allah korusun..sakin ol..sakin ol..sakin ol...onu ve kendini iyi değerlendir..aslında bu durum iyiye çevrilebilir..senin sabrının ne kadar zorladığını fark etmesi için kullanılabilir..sen akıllı kadınsın yap bunu bu kötü durumu iyiye çevir hadi ablam..çık bu durumdan ve sakin kafayla yeni bir strateji geliştir..onun anlayacağı zorlanarakta olsa kabul edeceği bir durum yarat..her musibette bir hayır vardır..bu musubeti hayra çevirmeye çalış...yoksa belli oldu..babana üzüntünü kullanma fırsatı verirsen biz seni en hafifinden tımarhanelerden toplıycaz buna izin verme...hadi ablam..şimdi sen uyuyorsundur..eh be kızım bunları yaşadında ne diye telefon etmedin..

[meninje]

Sevgili nurhanza;

Geçmişte neler yaşadığını bilmiyorum, günlüğün önceki kısmını okumadım. Ancak son yazdıklarını okuyunca aynen hayalayaz'ın dedikleri döküldü dudaklarımdan.

Sen ki bunca yıl herşeye rağmen demiş babanı bağrına basmışsın,

Sen ki yediğin dayaklara duyduğun hakaretlere katlanmış baba demişsin,

Sen ki eşinden onun yüzünden ayrılıp yuvanı yıkmışsın,

Senki canından can olan evlatlarını evden onun yüzünden göndermişsin

Sen ki bütün hayatını incitmemek kırmamak adına O na adamışsın,

Sen ki Allah korkusuyla Onun herşeyine tahammül göstermişsin

Sen bunları yapmışsın ama içinde ki sen hep isyan etmiş yıllarca...

Ve sen dışarıya çıkarken içinde ki sen orada kalıp yılların acısını çıkarmış nurhanza...

Lütfen bırakta içinde ki sen bu kadarını yapsın nurhanza, lütfen bırak...

Bu patlama er yada geç olacakmış. buna ne dersen de, insanın doğası, yaradılışın kanunu ne dersen de ama bu olacakmış zaten.

Şimdi otur ve şükret;

Bu patlama ya babanla başbaşayken kimsenin sizi ayıramayacağı bir ortamda yaşansaydı sonucu ne olurdu???

Şükret nurhanza şükret...

Ve hayalayazın dediği gibi bunu lehine çevir. baban belkide artık neler yaptığını senin ve diğerlerinin hayatının akışını bilerek yada bilmeyerek değiştirdiğini birazda olsa görsün...
Yüreğinde açılan yaraları hissetsin...

Kendini asla suçlama. Yaradan istemese bunlar yaşanmazdı. Demek ki bunları yaşaman görmen ve görmesi gerekiyormuş ki bunları sana yaşattı.

Sen suçlu değilsin nurhanza. Bütün insani yaklaşımlarının sonucunda gerçekten UFAK bir patlama yaşamışsın okadar super

Senin yaptıklarının hiçbiri boşa gitmedi nurhanza. Hepsi yerli yerinde duruyor canım arkadaşım. Rabbimde herkeste biliyor ki onların hepsi duruyor. Bu yaşadıkların sadece babana daha iyi bakabilmen onunla arandaki sevgiyi artırabilmen ve belkide daha mutlu olabilmeniz için sadece bir deşarjdı:)

Dolan bardağı boşaltmadan üstüne su dolduramazdın
Artık bardak boş, yola devam kaldığın yerden devam edebilirsin
Babana her zamankinden daha çok ilgi ve şefkat gösterebilecek şarjı aldın super
Baban da seni herzamankinden daha çok anlayacak dersi aldı

Seni seviyoruz ve yanındayız nurhanza

arkadaşlar nurhanza ile telefonlaştık şu anda daha iyi, kendisi daha detaylı yazar mutlaka, ben iyi olduğunu haber vermek istedim..

[nurhanza]

evet daha iyiyim radyoyu bile açtım,
nasıl korkunç bir duyguydu aman yarabbim, dayak yerken kendimi taşa çevirir asla acı bile hissetmezdim, ama dün olanlardan sonra resmen tepeden tırnağa, içim dışım öyle çok acıdıki,
bugüne kadar kimseye böyle şiddet dolu yaklaşmadığım için belki, kendimi kaybetmek yeterince kötüydü, ve babama karşı olduğu için çektiğim acının dozunuda beynimde dahada arttırdım, 2 erkek kardeşim var, ve 2 side babamı defalarca dövdüler, hele benden 1 yaş ufak olanla sırf bu yüzden yaklaşık 12 yıldır konuşmuyoruz, babamı dövmüştü, babam beni arayıp ağlamıştı, ben gurbetteydim baba hasreti çekiyordum, kardeşimi arayıp babama nasıl vurursun dediğimde, şimdi kafasını kesip sana yollayacağım demişti bana, bende taaa aydın sökeden, istanbulu karakolu arayıp kardeşimi şikayet etmiştim babamı dövüyor diye, polisler kardeşimi almışlardı ben şikayet ettim diye küstü bana, aile olamadık hiç bir zaman, babamı okadar çok insan dövdü ki bu güne kadar, eşimde onu dövdü diye boşadım, ve yıllardır gerçekten büyük bir sabırla baktım,
sevgili hayalayaz, siz bunları yazmasaydınız, ve beni telefonda dinlemeseydin belkide daha kötü kafayı yiyecektim, nefesim kesildi, hala elim ayağım titriyor, belki canıma kıyacaktım. belki beyin kanaması geçirecektim, şükürler olsun ki kötü birşey olmadı, taş çatlamadı tuzla buz oldu, bardak boşaldı, ve iyiki yanlız değildik, mesai arkadaşlarım anlattı bugün ben sadece havada uçup onu yere yapıştırmışım, ve haykırmışım, o bana vurmuş ben farkında bile değilim, nasıl bir inançsa sanki ben babama saldırdım, onun canını yaktım diye kahrolmuştum, bir kaç gün onu görmeyeceğim, 11inde bir mahkememiz daha varmış, hakime güzelce anlatacağım, sakince tüm sorunları uzman desteğide alarak halletmeye çalışacağım, artık ona değil kendime acımaya başladım, yıllarca sadece aile ve baba özlemi çektiğim için, kendime ne işkenceler yapmışım, bu olay belkide objektif olmamı sağladı, insan olduğumu farkettim, ve insani tepkiler vermemin zamanı gelmişte geçmiş bile, olayları olduğu gibi görmek ve ona göre çözüm üretmek lazım,
saolun canlarım, iyiki varsınız, dünden beri tek iletişimim burası oldu, ve yalnız olmadığımı gösterdiniz saolun var olun,
kızımla konuştuk bana 3. maaşını aldığında eyfel kulesinin altında kahvaltı ismarlayacağını söyledi, anne, baba olmak bambaşka bir şey,

iyi olmasına çok sevindim canımın... ağla

geçicektir bu günlerde..hepimiz hayatımızda neleri atlatıyoruz...nurhanzamın yaşadıkları az buz değil...o gerçekten bence çok güçlü ve atlatıcaktır....

her şeyin ilacı zaman...nurhanzacığımında zamana ihtiyacı var...bende hayatımda anneciğimin babamdan çektiklerini görünce anneme şunu demeye başladım...

anne babam bu dünyaya senin cennette mekanını yapmaya gelmiş...senin cennette yerin hazır biricik annem...çünkü babam sadece görevli görevini yapıyor görevi bitince oda gidecek....ne mutlu sana...