[umut-suz]

kara mizah içimdeki insan bir tarafı fgülüyor bir tarafı ne yaapcağını bilmiyor gülene bakıyorum o hayalleriyle uyuşmuş gerçeği kayboluyor diğerine bakınca yüzüm aşağıya iniyor sayfalarca yazmak isyiuotrum içimi dökebilmek bağırmak bugün yapacağım dediğimi yapmak şu hayatı yaşamak ama ben ve beni oluşturan her şey beni engelliyor sanki
çook pişmanım çoook yaptıklarımdan yapamadıklarımdan hayatımı ne hale getirdiğimden
çoook kızgınım çook kendime aileme çevreme denemedim ama ölmek istedim çok zaman doktora git ilaç al iç onları da yaptım belki uzun süre değil çünkü ilaçların psikolojiye iyi geldiğine inanmıyorum
çook yalnızım çook yıllarca hele ki en güzel yıllarımı sanalda geçirdim niye arkadaşlık için sanırım biraz sohbet beni anlayan dinleyen seven birileri sanaldı arada gerçek oldu gene elimde hiçbirşey yok yalnızım
ve söyleyecek herşeyi biliyorum az çok
beynim çok o kadar konuşuyor ki saatlerce suskun kalabniliyorum beynimi dinleyerek kendimi içten kemiriyorum
kızgınlık öfkee nefrettttttt !!! sonraa pişmanlık üzüntü suçluluk keşkeler
işe yaramaz biriyim
kendine güvensiz biriyim
uyumsuz biriyim
karamsar biriyim
takıntılı biriyim
suskun ve çekingen biriyim
hedefim yookk!! amacım yokk!!!
sabah kalktığımda napacağım çoğu insan gibi amacım yok
yığılı kalmış gibiyim
hep geçmişi düşünüp kendimi eleştiriyorum
VE BUNLAR SONUNDA VE DAHA SAYAMADIĞIM DURUMLAR SONUNDA İÇTEN ERİMEYE NEDEN OLUYOR

Ben İntiharı denedim biliyor musun ? Başarılı olamadım iyi ki de olmamışım şu an mutlu , huzurlu , çok tatlı oğlu olan bir anneyim .

Ve ben aştım tek etken aşmayı istemek . Gerçekten huzura kavuşmak istiyor musun?

[smyrna1]

anlayabiliyorum, ama yaklaşık 1 senelik araştırmlarım ve okudum kitap, web yazıları sayesinde bir farkındalık edindim buna göre herşey mental yani düşüncede beyinde bitiyor, ne kadar saçma gelsede nasıl biri olduğumuza inanırsak o oluruz, anne karnında fetüs aşamasından itibaren aile ve toplumun telkiniyle belli kalıplara giriyoruz ama girdiğimiz kalıplara artık sığmıyorsak, yeni telkinler lazım bunuda sadece biz kendimize verebiliriz, ve yine biz yalnızız bu dünyada bütün insanlığın içinde, taki benliğimizi özsaygıyla kabul edip toplımun bir parçası oluncaya dek...

[cymbella]

smyrna1 Nickli Üyeden Alıntı

anlayabiliyorum, ama yaklaşık 1 senelik araştırmlarım ve okudum kitap, web yazıları sayesinde bir farkındalık edindim buna göre herşey mental yani düşüncede beyinde bitiyor, ne kadar saçma gelsede nasıl biri olduğumuza inanırsak o oluruz, anne karnında fetüs aşamasından itibaren aile ve toplumun telkiniyle belli kalıplara giriyoruz ama girdiğimiz kalıplara artık sığmıyorsak, yeni telkinler lazım bunuda sadece biz kendimize verebiliriz, ve yine biz yalnızız bu dünyada bütün insanlığın içinde, taki benliğimizi özsaygıyla kabul edip toplımun bir parçası oluncaya dek...

kesinlikle katılıyorum nasıl biri olduğumuza inanırsak o oluruz.geçmişle barışmak istersek barışırız ,geleceği sevmek istersek severiz, şimdi yaşamak istersek yaşayan biri oluruz, ölmek istersek ölü biri olur herşey bu kadar açık ve net