[phantomm]

Görünmek istediğiniz şekilde olmak için kendinizi zorlamayın.Bu ancak kendi üzerinizde daha fazla baskı oluşmasına neden oluyor.O an,o ortamda konuşmak istemiyorsanız konuşmayın,kendinizi yargılamayın.Bu çok önemli çünkü o an kendinizi yargılarsanız "yapamıyorum" düşüncesi iyice perçinleniyor.KEndimi onaylıyorum deyin.Akışa bırakın.

Gelelim dış güçlere.Belgin'e kesinlikle katılıyorum yine döktürmüş:) Hiç kimseye hiçbirşeyi kanıtlamak zorunda değiliz.Fakat eleştirilere nasıl bakacağız?Bu benim de altından kalkmaya çalıştığım birşey ama giderek azalıyor bu sorunum.

Eleştiri yapıcı bir güçtür.Öyleyse birisi beni eleştirirse ve ben bundan etkileniyorsam hakikaten içime batan bir noktaya temas etmiş demektir diye düşünüyorum.Yoksa neden alınayım?Neden üzüleyim ki?Öyleyse o kişiye teşekkür ediyorum,iç sesimi duymamı sağladığı için.Ve bu yönüm üzerine çalışıyorum.

Alınmadım mı yapılan eleştiriye?Kendimden emin miyim?O zaman yürüyüp gidebilirim.Almam gereken bir ders yok çünkü.Yapılan eleştiri sadece yapanla ilgili.Onun dünyasındaki bir olumsuzluktan kaynaklanıyor demektir.

(Bu konuda Don Miguel Ruiz'in Dört anlaşma-Toltek Bilgeliği isimli kitabı öneriyorum.Hayatıma çok daha farklı bir anlayışla bakabilmeme yardımcı oldu.)


Son olarak farklı birşey önermek istiyorum.Gerçi belki kullanılıyordur bilmiyorum ama bilmeyenler için bir öneri olsun.Ben kendimi kamerada görünce böyle birşeyi yapmaya karar vermiştim.
Kendinizi hiç kamerada gördünüz mü?Eğer ki elinizde böyle bir kayıt varsa bir daha izleyin.
Yoksa birşekilde kendinizi konuşurken,gülerken kaydedin ve izleyin.
Yabancı geliyor mu?Oysaki ordaki sizsiniz.Sesinize bakın.Beden dilinize.İnceleyin.
Daha sonra yeni konuşmalar yapın,kendinizden emin olana,gördüklerinizden memnun olana kadar tekrar tekrar çekin kendinizi.Sesinizi ayarlayın.İstedğiniz bir konuşmayı yapın,şiir okuyun..
Artık kameradaki sizle barışınca,gerçek hayattaki konuşmaları yaparken "kayıtlardaki memnun olduğunuz siz"e odaklanın.Kendinizden,beden dilinizden eminsiniz ve seviyorsunuz.Kendinizi yargılamanız için bir sebep yok.Daha farklı hissettiğinizi görebilirsiniz.

Bu sadece bir yöntem,kendi ihtiyaçlarınıza göre farklı,size özel çalışmalar belirleyebilirsiniz.Belki sadece aynada konuşmalar da yapabilirsiniz.Ama bu yöntemle kendimizi insanların bizi gördüğü şekilde görebildiğimiz için,dışarıyı çok önemseyenler için güzel bir çalışma olur diye düşünüyorum.


Bu arada başkaları hakkındaki yargıları da yıkmak gerek.
Mesela şuan gördüğüm kadarıyla cümleler :
"Herkes benim çok sessiz olduğumu söylüyor." gibi şeyler.Bunları:
"Herkes ne kadar da enerjik,konuşkan olduğumu söylüyor." haline getirebiliriz.

İnanç kalıbımız ne ise insanlar bizi o yönde onaylar.Unutmayalım.