[gnr]

BEYZANUR2110 Nickli Üyeden Alıntı

karşınızdakininde sizin gibi bir insan olduğunu eşit olduğumuzu düşünmek biraz rahatlatıyor ortamlara girin gülümseyin işe yarıyor ama tam anlamıyla sorunu çözmüyor

Aslında işte bu sosyal fobi zırıltısı çok saçma

BEn kendimden örnek veriyim.Hiç tanımadığım bir toplluğa yada ortama girince kendimi benim olan fakat hoşuma gitmeyen özelliklerimle tanıtmmamaya çalışrım
Zaten bu bulunduğum bu ortamdan çıkarsam kendimi aşıcam.

AZ KALDI GÜN SAYIYORUMM
İnsan zaten bi yre girdiğinde ilk 2 dk ne yaptıysa sonra da aynı şeyleri yapıyosun.Ben genellikle tanımadığım bi ortama girince bi köşeye otururdum.Bu yüzdende bu üzerimde büyük bi ağğırlık yapıyordu artık

Allahtan onu attımda hayatımın geri kalan kısmını mutlu mesut ve sosyal geçiricem.Daha 17 yaşındayım ve hiçbişey için geç değil.40 Olsa bile hayat güzel ve yaşamaya değer

sosyal fobinizi çözmeye çalışırken sakın ara vermeyin çünkü başladığınız noktaya geliyorsunuz sosyal fobinin tam geçtiğine emin olana kadar faaliyetlerinizi sürdürün bizim lisede leyla abla diye biri var onunla çalışıyorduk göz kontağı kurmak için epey güzelde ilerliyordum ne zaman yarı tatil başladı ben yine eski halime döndüm o yüzden çözmeden bu hastalığın peşini bırakmayın:)

[seta*]

Bence takıntılar çok büyük rol oynuyor sosyofobide.

Mesela ben accayip güven içinde, aşırı sosyal birisiydim.
Sonra sağlık sorunlarım oldu.
Ve takıntı yarattığım durumlar oluştu.
Şu anda mümkünse hiç yeni ortama girmemek, yeni birisiyle tanışmamak istiyorum.

Kendini olduğun gibi kabul etmeyi başarmak önemli.
Ama ne yazık ki sen, kendini olduğun gibi kabul etmeye çalışırken, çevre sana farklıymışsın hissini hissettiriyor bir şekilde. Sen zaten tedirginsin ya kendinden, hemen etkileniyorsun.

Ve hooooop en başa dönüyorsun bir anda

[ceylan84lum]

ben de topluluk içinde kızaranlardan ter boşaltanlardanım..:)gülüyorum artık ya..felaket bişey..o an yer yarılsa içine girsem diyosunuz..sosyal hayatınız mahvoluyor..

çokşükür bu siteyle tanıştım şimdi telkinleri dinliyorum umarım işe yarar..değişmek istiyorum..mutlu bi insan olmak,yarın ne olacak die bütün gece uyumadan dönüp duran hallerimden bir an önce kurtulmak istiyorum...

bu ara da bi arkadaş arı poleni demiş..o nedir .ilk defa duydum..bilen arkadaşlar varsa paylaşabilir mi
sevgile kalın..

[imported_Angel]

sosyal ortamlarda zor durumlara düşmek, hergün yapılacak olan kendine güven arttırma çalışmalarıyla aşılabilir (telkin, olumlama, geçmişi bırakma ve affetme çalışmaları gibi)

ama bunlara rağmen sorun hala tekrar ediyorsa ve sosyal ortamlarda tedirginlik yaşıyorsak - ki mutlaka yaşıyoruz- o zaman şöyle bi taktik uygulanabilir..
dielimki terledik, kızardık veya kekemelik yaptık...o durumu şakaya vurarak dalga geçer gibi dile getirebiliriz..

mesela karizmatik olarak gördüğümüz ünlülere bi bakıcak olursak onların hataları bile insana hoş geliyor ve havalı geliyor...peki neden öyle olduğunu düşündünüz mü ? mesela diyelim tökezledi yada düştü..o duruma lanet okumak yerine gülüp geçmesini hatta dalga geçmesini biliyorlar...ve tavırlarıyla bu gibi şeylerin normal olduğunu ve insanlık hali olduğunu ima ediyorlar....biz de böyle yapabiliriz aslında o gibi durumlarda..

diyelim terledik yada yüzümüz kızardı...şöyle diyebiliriz..."domates beni görse kıskanırdı" falan diyebiliriz gülerek..

[imported_Angel]

gülenyüz gül Nickli Üyeden Alıntı

İyide kimi affetmeliyim ki suçlu duyduğum insan yok ben kendimi suçlu hissediyorum..Kendimi affetmeliyim şimdi suçluluk yok suçluluk telkini faydalı geldi ..Kendimi affetme meditasyonu yapabilirmiyim ...Suçluluk duymasamda affedebilirmiyim ...

evet kendini de affedebilirsin
ben bi keresinde sormuştum bu soruyu....affedilecek kişiler ile ilgili hiçbir sınır kısıtlama falan yok...yani kendini de affedebilirsin

[gnr]

Bu kızarma utanma durumunda ki halimiz.Neden oluyo acaba ?bazıları var hiç bişey olmuyolar.Acaba fazla mı kan var utanınca falan kan tepeye mi vuruyor?Fikri olan varmı??

[Herr_Mannelig]

birşey soruyummu

sosyal fobikler dıştan da sessiz kendi halinde gibi gözükürler değilmi???
ben öyleyim de
her ne kadar mutlu ve konuşuyo olsamda nedense herkes bi kendi halinde damgası vururlar bana tüm moral altüst olur asıl sonra sessiz olup kendi halime çekilesim gelir

[imported_Angel]

ncksz18 Nickli Üyeden Alıntı

birşey soruyummu

sosyal fobikler dıştan da sessiz kendi halinde gibi gözükürler değilmi???
ben öyleyim de
her ne kadar mutlu ve konuşuyo olsamda nedense herkes bi kendi halinde damgası vururlar bana tüm moral altüst olur asıl sonra sessiz olup kendi halime çekilesim gelir

hakikaten öyle gerçekten ya....ben de toplum içinde esas olduğum kişiliğin tam aksine sessizliğim eksikliğim belli olmasın diye normalin üstünde çaba gösterir ve mutlu ve neşeli bir ses tonunda konuşmaya çalışır eğlenceli ve renkli görünmeye çalışırım...ancak gel gör ki o kadar gösterdiğim çaba..bu "sessiz ve kendi halinde" imajını yıkmadığını anlayınca ben yıkılıyorum...
çok sinir bozucu gerçekten...

ben herhangi bir işte çalışmayan ve evde oturan bir ev kızıyım...ama bu demek değil ki hiç arkadaşım yok veya hiç dışarı çıkmıyorum çok pasifim dünyayla ilgisizim ve birşeye aklım ermiyo demek olmamalı...
ben insanlara hayatımdaki farklı şeyleri anlattıkça ve böyle mutlu olduğumu ve bunun tercih meselesi olduğunu ıspatlamaya çalışsam da..ağzımla kuş bile tutsam yukarıda bahsettiğim damgaları yiyorum...ve bi de bana kalkıp çık dolaş arkadaş edin diye akıl veremye kalkıyorlar...zaten ben dışarı çıkıp dolaşıyorum ki...mağazalarda dolaşıp alışverişimi kendim yapıyorum ki..alışveriş merkezinden daha kalabalık daha sosyal bir yer varmıdır ki ?
100 çeşit insan var içinde öyle değil mi? yok ya bundan sonra iyi yanlarımı ortaya çıkarmaya çalışmıycam insanlar anlamıyo çünkü...
evde oturuyorsun ya sonuçta...o yüzden herşey sıfırlanıyor...her yönden eksiğim sanki...onlara göre tabi...artık ıspat etmek zorundada değilim...lanet olsun....kendi hayatları ço krenkli sanki..işten eve evden işe gidiyorllar..haftasonu da en fazla 1-2 yere gidebiliyorlar kısıtlı zamandan..ne yani..arkadaşı olan ve işte çalışanların hayatı çok mu renkliymiş ki beni eleştiriyorlar...atla deve mi sanıyolar kendilerini. ?

[Herr_Mannelig]

imported_Angel Nickli Üyeden Alıntı

hakikaten öyle gerçekten ya....ben de toplum içinde esas olduğum kişiliğin tam aksine sessizliğim eksikliğim belli olmasın diye normalin üstünde çaba gösterir ve mutlu ve neşeli bir ses tonunda konuşmaya çalışır eğlenceli ve renkli görünmeye çalışırım...ancak gel gör ki o kadar gösterdiğim çaba..bu "sessiz ve kendi halinde" imajını yıkmadığını anlayınca ben yıkılıyorum...
çok sinir bozucu gerçekten...

ben herhangi bir işte çalışmayan ve evde oturan bir ev kızıyım...ama bu demek değil ki hiç arkadaşım yok veya hiç dışarı çıkmıyorum çok pasifim dünyayla ilgisizim ve birşeye aklım ermiyo demek olmamalı...
ben insanlara hayatımdaki farklı şeyleri anlattıkça ve böyle mutlu olduğumu ve bunun tercih meselesi olduğunu ıspatlamaya çalışsam da..ağzımla kuş bile tutsam yukarıda bahsettiğim damgaları yiyorum...ve bi de bana kalkıp çık dolaş arkadaş edin diye akıl veremye kalkıyorlar...zaten ben dışarı çıkıp dolaşıyorum ki...mağazalarda dolaşıp alışverişimi kendim yapıyorum ki..alışveriş merkezinden daha kalabalık daha sosyal bir yer varmıdır ki ?
100 çeşit insan var içinde öyle değil mi? yok ya bundan sonra iyi yanlarımı ortaya çıkarmaya çalışmıycam insanlar anlamıyo çünkü...
evde oturuyorsun ya sonuçta...o yüzden herşey sıfırlanıyor...her yönden eksiğim sanki...onlara göre tabi...artık ıspat etmek zorundada değilim...lanet olsun....kendi hayatları ço krenkli sanki..işten eve evden işe gidiyorllar..haftasonu da en fazla 1-2 yere gidebiliyorlar kısıtlı zamandan..ne yani..arkadaşı olan ve işte çalışanların hayatı çok mu renkliymiş ki beni eleştiriyorlar...atla deve mi sanıyolar kendilerini. ?

aynen çook haklısın..benim okulum var ama tatil günleri babam der çık dolaş bunalcan hasta olcan bilmemne..hiç arkadaşın yokmu falan filan..ama arkadaşlarım var,çıkıp çıkıp geziyorumda,bunları gördüğü halde böyle şeyler söylüyor.
anneme soruyorum,o da hiç arkadaşn yokmuş gibi duruyorsun falan diyor.gerçekten anlamıyorumm


arkadaşlar ,başkalarından banane diyorsunuz ama,zaten biz de başkalarını önemsemiyoruz.kendi eğlenceme bakıyorum,kendimi çok mutlu hissediyorum,konuşuyorum.ama çevreden sessiz,içene kapanık,kendi halinde bi kız gibi duruyorum.ne yani şimdi bunu önemsemeyelim,başkalrı hayattan bezmiş,kimseyle konuşmayan bir kız olarak mı görsünle beni?
işte bunu düzeltmeye çalışıyorum ama bu dış görünüş nasıl değişiyor,diğerlerinden ne farkımız var anlayamıyorum.
mesela sınıfta da,hiçkimse konuşmasa,tek ben konuşsam bile gene bana sen sessizsin sakin bi tipin var canlan biraz falan diyorlar..ne yapcam bilmiyorum.
ama gerçekten konuşuyorum,arkadaşlarım da var,gayet samimiyim,kendime de özen gösteririm,dik durmaya da çalışırım ama dış dünyayla ilgisiz gibisnden laflar insanı çok kötü yapıyor