|
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? Alıntı:
hakikaten öyle gerçekten ya....ben de toplum içinde esas olduğum kişiliğin tam aksine sessizliğim eksikliğim belli olmasın diye normalin üstünde çaba gösterir ve mutlu ve neşeli bir ses tonunda konuşmaya çalışır eğlenceli ve renkli görünmeye çalışırım...ancak gel gör ki o kadar gösterdiğim çaba..bu "sessiz ve kendi halinde" imajını yıkmadığını anlayınca ben yıkılıyorum... çok sinir bozucu gerçekten... ben herhangi bir işte çalışmayan ve evde oturan bir ev kızıyım...ama bu demek değil ki hiç arkadaşım yok veya hiç dışarı çıkmıyorum çok pasifim dünyayla ilgisizim ve birşeye aklım ermiyo demek olmamalı... ben insanlara hayatımdaki farklı şeyleri anlattıkça ve böyle mutlu olduğumu ve bunun tercih meselesi olduğunu ıspatlamaya çalışsam da..ağzımla kuş bile tutsam yukarıda bahsettiğim damgaları yiyorum...ve bi de bana kalkıp çık dolaş arkadaş edin diye akıl veremye kalkıyorlar...zaten ben dışarı çıkıp dolaşıyorum ki...mağazalarda dolaşıp alışverişimi kendim yapıyorum ki..alışveriş merkezinden daha kalabalık daha sosyal bir yer varmıdır ki ? 100 çeşit insan var içinde öyle değil mi? yok ya bundan sonra iyi yanlarımı ortaya çıkarmaya çalışmıycam insanlar anlamıyo çünkü... evde oturuyorsun ya sonuçta...o yüzden herşey sıfırlanıyor...her yönden eksiğim sanki...onlara göre tabi...artık ıspat etmek zorundada değilim...lanet olsun....kendi hayatları ço krenkli sanki..işten eve evden işe gidiyorllar..haftasonu da en fazla 1-2 yere gidebiliyorlar kısıtlı zamandan..ne yani..arkadaşı olan ve işte çalışanların hayatı çok mu renkliymiş ki beni eleştiriyorlar...atla deve mi sanıyolar kendilerini. ? |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? merhabalar, dostum, günün en güzel saatlerinde nedir bu öfke,değer mi seni üzmeye. çevresindeki insanların tepkilerinden çok kez nasibini almıs birisi olarak artık onları umursamamayı seçtim. bana değer veren,beni seven insan benim hakkımda birşeyler istiyorsa bu şekilde davranamaz diye düşünüyorum. hem bak ne güzel toplum içerisinde aktif olmaya çalıstıgını, mutlu oljdugunu, alısveriş yapmanın hazzıını paylasmıssın.:) bırak su domimantları dostum, kaybedecek zman yok, anın tadını cıkar. |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? Alıntı:
|
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? Alıntı:
|
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? Alıntı:
aynen çook haklısın..benim okulum var ama tatil günleri babam der çık dolaş bunalcan hasta olcan bilmemne..hiç arkadaşın yokmu falan filan..ama arkadaşlarım var,çıkıp çıkıp geziyorumda,bunları gördüğü halde böyle şeyler söylüyor. anneme soruyorum,o da hiç arkadaşn yokmuş gibi duruyorsun falan diyor.gerçekten anlamıyorummdusun2 arkadaşlar ,başkalarından banane diyorsunuz ama,zaten biz de başkalarını önemsemiyoruz.kendi eğlenceme bakıyorum,kendimi çok mutlu hissediyorum,konuşuyorum.ama çevreden sessiz,içene kapanık,kendi halinde bi kız gibi duruyorum.ne yani şimdi bunu önemsemeyelim,başkalrı hayattan bezmiş,kimseyle konuşmayan bir kız olarak mı görsünle beni? işte bunu düzeltmeye çalışıyorum ama bu dış görünüş nasıl değişiyor,diğerlerinden ne farkımız var anlayamıyorum. mesela sınıfta da,hiçkimse konuşmasa,tek ben konuşsam bile gene bana sen sessizsin sakin bi tipin var canlan biraz falan diyorlar..ne yapcam bilmiyorum. ama gerçekten konuşuyorum,arkadaşlarım da var,gayet samimiyim,kendime de özen gösteririm,dik durmaya da çalışırım ama dış dünyayla ilgisiz gibisnden laflar insanı çok kötü yapıyor tuh788 |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? Alıntı:
sevgiyle kal.actionsmile |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? Alıntı:
aynen seninde dediğin gibi ben tek başınayken kendi halimdeyken kendi güvenli alanımdayken gayet de mutluyum..ta ki birileri çıkıp bana benim eksik yanlarımı hissettirene kadar...veya bu eksik yanlar aslında eksik yanlar olmadığı halde öyleymiş gibi varsayanlar... ne yazıkki karşıdaki insan bizi ne gözle görüyorsa biz de ona göre davranışlara maruz kalıyoruz...çok çevresi olan birine davranışları daha farklı oluyor..bizim gibi sosyal durmayan ve pasifmiş gibi görünenlere verdikleri değer ve önem farklı oluyor..bizim üzerimizden kendi egolarını tatmin etmeye çalışıyorlar bizi aşağılayarak...bu davranışları görmek zorunda değiliz gerçekten bıktırıyor...bana değer verilmesi için çokrenkli bir hayatım olmamalı... 28 yaşındayım diye illa evlenmek veya bir işte çalışmak zorunda değilim..çevre edinmek zorundada değilim..bunlar toplumların sabit kalıpları...işe de gitmiyorum evlenmiyorum da kime ne ? erkek arkadaşım da yok..belki doğru kişi çıkmadı karşıma kime ne ? yani beğenilmeyen biri mi oluyorum bu durumda ? evde kalmış mı oluyorum ? bu kadar zor mu yani insanlardan saygı görmek..yada en azından böyle can sıkıcı davranışlarını görmemeyi sağlamak... onlar hakkımızdaki düşüncelerinin sonucunda bize davranış sergiliyorlar ve bu davranışa muhattap olan maruz kalan da biziz..ister istemez başkalarının düşüncelerini umursamak zorunda kalıyoruz çünkü sonucundaki davranışın muhattabı biziz..böyle bi durum var...evde tek başıma hiç rahatsız olmadan oturabilirim. gayet de mutlu olur herşeyi unuturum...ama sokağa çıktığımda beni cahil yerine koyan bir insanın tavrını göreyim herşey değişiyor ve tüm yaşadığım mutlulukların boş olduğunu görüyorum..sanki kötü gönüle teselliymiş gibi hepsi....yanlız olmakla mutlu olmadığımı avunmaya çalıştığımı düşünmeye başlıyorum...kendimi kötü hissettiriyorlar.. |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? Alıntı:
İnsan gerçekten olduğu gibi göründüğü zaman, yapmacık olmadığı zaman bir zafer kazanabilir kendi içsel savaşında. İspat! Kime ispat, neye karşı bir ispat! Kendimizi kime anlatmak zorundayız ki, ya da kimden onay almak zorundayız. Burada asla yabana atamadığım, çok sevdiğim bir sözü var Atakan Bey'in 'Onay içten başlar' (kişiseldir, ortamsal değil) Biz kendimizi onaylamadığımız sürece, o ağzımızla tuttuğumuz kuşlara yazık ederiz sadece, bir de kendimize. Olmadığımız gibi göründüğümüz durumlarda bunu kendimizde biliriz, her ne kadar kendimize bile itiraf edemesek de. Ama bu duygularımızdan yansır ve karşı taraf aslında oynadığımız rolün üzerimize bir kaç beden büyük olduğunu söylemeyi kendine hak bilir, çünkü bu hakkı veren biziz. Bir davranış için aşırı çaba sarfetmek, aslında o davranış karşısında eksik olduğumuzu gösterir. Şöyle düşünelim: bir kros yarışması var ve elimizde de iki yarışmacı var. Birisi yarışmaya hergün düzenli bir şekilde hazırlanıyor, spor salonuna yazılıyor, yemesine dikkat ediyor, hergün düzenli uyuyor-uyanıyor, bunu bir yaşam biçimi olarak seçmiş kendisine. Bu onun hayatı olmuş. Diğer yarışmacı sadece çalışan yarışmacıya rakip olmak için katılmış yarışmaya, tek derdi kendisini ispat etmek. Uyku düzeni felç olmuş, yemek desen canı ne çekerse yemiş bu zamana kadar, spor salonuna yazılmış 'aman yarın giderim' lerle geçirmiş her günü vs. Yarışmaya 1 hafta kala sıkı bir disipline almış kendisini. Eziyet eder gibi hazırlanmış hergün saatlerce spor yaparak, alışık olmadığı için et kesmiş tüm kasları ağrıyor. 2 seçenek var: ya kazanacak, ya kaybedecek. Kaybettiği zaman haklı olan, kendine yaşam biçimi olarak benimseyen kazanmış olacak. O ise sadece bir haftasını kaybetmiş olacak. Kazanırsa sadece bir yarışma kazanmış olacak, + olarak birşey katamamış olacak çünkü bu onun hayat felsefesi değil. Diğeri de sadece bir yarışma kaybetmiş olacak, çünkü hayat biçimi olarak kişide yer eden davranışlar sonsuz zamandadır, bir zamanda değil. Bizler tek olarak yaratılmışız, hepimizin olaylara verdiği tepkiler, ağız tadımız, yaşam biçimimiz çok ayrıyken ve gerçekte de böyle olması en mantıklıyken neden ispat için olmadığımız biri gibi görünmeye çalışıyoruz? Biz kendimizden memnun olmadığımız için mi, yoksa başkaları memnun olmadığı için mi? Biz kendimizden memnun değilsek ne ala, değişim harika bir süreç olur. Başkaları için değişmeye kalkarsak hayatımıza giren her yeni kişiyi memnun etmek adına yeni sular eklemeye başlarız kabımıza. ama her kabın bir hacmi vardır, bir yere kadar dolar ve genişler. O kişi hayatımızdan çıktığı zaman yavaş yavaş boşalan geniş bir kapla kalıveririz nasıl dolduracağımızı bilmeden. İnsanlar benden hep sevecen olmamı, hep neşeli olmamı, hep dinleyen taraf olmamı, hep olaylara başka bir boyuttan bakmamı bekleyebilirler. bu onların sorunu. Bunları ne zaman yapacağım ise sadece bana bağlıdır, benim içsel ve dünyasal ruh halime ve bir de kendim olmayı ne kadar isteyip ne kadar istemediğime. Çok uzattım sanırım yine :) |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? Alıntı:
cros motor yarışçıları örneği gerçekten çok güzel bir örnekti ve zevkle okudum...bu duruma bundan güzel örnek olamazdı heralde.. evet haklısın gerçekten..aslında bu biyerde güneşi balçıkla sıvamak gibi birşey oluyor sanırım..böyle yapınca dışarıdaki insanlar demekki bu konuda gerçekten sıkıntım olduğunu ve kapatmaya çalıştığımı daha fazla anlıyorlar galiba...bunu hiç düşünememiştim... ben de bir örnek vereyim..mesela çok fazla makyaj yapan birinin cildinde kapatmak istediği sorunlar olabileceğinin düşünülmesi gibi tıpkı...ben de davranışlarıma aşırı makyaj yapıyor olmalıyım...çünkü kendi halimden kendim de memnun değilim...olduğum gibi doğal halimle toplumda olduğumda hoşlanmadığım davranışlar görürdüm ve bazı şeyleri hayatımda değiştiremediğime göre giyimimi konuşma tarzımı falan değiştirerek bunu bir derece önleyeceğimi düşündüm...ama olmuyor hakkaten... dipten dolma ve esaslı olan şeyin yerini hiçbirşey tutmuyor hakikaten....bazı insanlara boşuna esaslı" veya boşuna "özenti" demiyorlar.. içimde biryerlerde aslında o "makyajlı" davranışların kendi parçam olduğunu da hissediyorum aslında..çünkü olmak istediğim ve diğerlerine göstermek istediğim yüzüm o...ama ne yazıkki hayat şartlarım buna elvermiyor...ben de son çare olarak "kalıplarını aşan kişi" olarak görülmek isteniyordum.. hani "evde oturuyorum ama diğer klasik ev hanımlarından farklıyım" izlenimi vermeye çalışıyordum ki aslında kendimin öyle olduğunu da biliyorum..böyle garip bi durum işte y789 |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? arı polenini bi kişi daha önermiş sf yi yenen..merkezi sinir sistemini düzenliyormuş. deneyen varmıydı? |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? Görünmek istediğiniz şekilde olmak için kendinizi zorlamayın.Bu ancak kendi üzerinizde daha fazla baskı oluşmasına neden oluyor.O an,o ortamda konuşmak istemiyorsanız konuşmayın,kendinizi yargılamayın.Bu çok önemli çünkü o an kendinizi yargılarsanız "yapamıyorum" düşüncesi iyice perçinleniyor.KEndimi onaylıyorum deyin.Akışa bırakın. Gelelim dış güçlere.Belgin'e kesinlikle katılıyorum yine döktürmüş:) Hiç kimseye hiçbirşeyi kanıtlamak zorunda değiliz.Fakat eleştirilere nasıl bakacağız?Bu benim de altından kalkmaya çalıştığım birşey ama giderek azalıyor bu sorunum. Eleştiri yapıcı bir güçtür.Öyleyse birisi beni eleştirirse ve ben bundan etkileniyorsam hakikaten içime batan bir noktaya temas etmiş demektir diye düşünüyorum.Yoksa neden alınayım?Neden üzüleyim ki?Öyleyse o kişiye teşekkür ediyorum,iç sesimi duymamı sağladığı için.Ve bu yönüm üzerine çalışıyorum. Alınmadım mı yapılan eleştiriye?Kendimden emin miyim?O zaman yürüyüp gidebilirim.Almam gereken bir ders yok çünkü.Yapılan eleştiri sadece yapanla ilgili.Onun dünyasındaki bir olumsuzluktan kaynaklanıyor demektir. (Bu konuda Don Miguel Ruiz'in Dört anlaşma-Toltek Bilgeliği isimli kitabı öneriyorum.Hayatıma çok daha farklı bir anlayışla bakabilmeme yardımcı oldu.) Son olarak farklı birşey önermek istiyorum.Gerçi belki kullanılıyordur bilmiyorum ama bilmeyenler için bir öneri olsun.Ben kendimi kamerada görünce böyle birşeyi yapmaya karar vermiştim. Kendinizi hiç kamerada gördünüz mü?Eğer ki elinizde böyle bir kayıt varsa bir daha izleyin. Yoksa birşekilde kendinizi konuşurken,gülerken kaydedin ve izleyin. Yabancı geliyor mu?Oysaki ordaki sizsiniz.Sesinize bakın.Beden dilinize.İnceleyin. Daha sonra yeni konuşmalar yapın,kendinizden emin olana,gördüklerinizden memnun olana kadar tekrar tekrar çekin kendinizi.Sesinizi ayarlayın.İstedğiniz bir konuşmayı yapın,şiir okuyun.. Artık kameradaki sizle barışınca,gerçek hayattaki konuşmaları yaparken "kayıtlardaki memnun olduğunuz siz"e odaklanın.Kendinizden,beden dilinizden eminsiniz ve seviyorsunuz.Kendinizi yargılamanız için bir sebep yok.Daha farklı hissettiğinizi görebilirsiniz. Bu sadece bir yöntem,kendi ihtiyaçlarınıza göre farklı,size özel çalışmalar belirleyebilirsiniz.Belki sadece aynada konuşmalar da yapabilirsiniz.Ama bu yöntemle kendimizi insanların bizi gördüğü şekilde görebildiğimiz için,dışarıyı çok önemseyenler için güzel bir çalışma olur diye düşünüyorum. Bu arada başkaları hakkındaki yargıları da yıkmak gerek. Mesela şuan gördüğüm kadarıyla cümleler : "Herkes benim çok sessiz olduğumu söylüyor." gibi şeyler.Bunları: "Herkes ne kadar da enerjik,konuşkan olduğumu söylüyor." haline getirebiliriz. İnanç kalıbımız ne ise insanlar bizi o yönde onaylar.Unutmayalım. |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? Alıntı:
Alıntı:
Alıntı:
Sevgilerimleooo67 |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? maddi imkanlarınız el veriyorsa diksiyon kurslarına gidebilirsiniz. bir de internetten araştırmasını yaparsanız aradıgınıza ulasabilirsiniz diye düşünüyorum, yeter ki siz isteyin.:) |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? bi alıntı, gezinirken buldm bayaa eski ama olsun: okur: "hocam iyi akşamlar. ben bir sosyal fobi hastasıyım. (kendimi öyle de görüyor olabilirim) insanlardan uzak durmak, konuşmamak… konuştuğum zaman ise ses kısılması, boğaz kuruması, diyecek bir şey bulamamak, kalp çarpıntısı gibi belirtilerim var. finanssal açıdan ve utangaç olduğum için bir doktora gidemedim. bana bir öneride bulunabilir misiniz?" psk.sos.efser selamet günde 3000 kez "sosyalim, sosyalim…" demenizi istiyorum. bir kaç hafta içerisinde uygun düşünce yapısına gelmenizi sağlayacak bu telkin inşallah. bu şekilde beyninizdeki nöronlar harekete geçecek ve bu özellik yani sosyallik sizde gelişecek inşallah. her şey düşüncenin eseridir. kişi dilerse inşallah olur. ama yok ben bunu dilemiyorum diyorsa da bu yine kişinin tercihidir. dl78 |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? bunu yazmamam gerekirdi. kusura bakmayın. |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? Alıntı:
herşey gönlünce olsun..iyi ki varsınactionsmile |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? ama, çok yoruldumm. . ve her adımım beni yoruyor. Biliyorum, nasıl bakarsam öyle göreceğim. Zaten, çoğunlukla bardağın dolu tarafından bakıyorum. Ama öyyle bir an geliyor ki tutamıyorum kendimi. Alıp götürüyorum kendimi haberim olmaksızın. . Yine kendimi suçlamışım. Yine kendimi cezalandırmışım. Bunları değiştirebilsemm. . Benn. . Kendime hiç değer vermiyorum. 'Hiç'im, ben. Kendi gözümde hiçim. Kocaman bir hiç değilim. Küçücük bir hiçim. . Herkes ne yaparsa kendine yapıyor. Bende kendime yapıyorum, farkındayım. Ama, istemeden yapıyorum. İstemiyorum, böyle olmakk. . |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? hepiniz doktara başvurup sosyal fobi olduğunuz kesinleştimi sizlerin?? |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? yarın doktora başvuracağım. Bakalımm, ne diyecekk. |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? Alıntı:
|
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? Özel bi hastaneye gittim. Çapa tıp da geniş çaplı araştırma yapılıyormuş oraya gönderdi. öğreneyim, yazarım ne dediklerini. |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? Ben de kısa bir süre bu sf durumunu yaşamıştım. Aşmamda en büyük sebep şu oldu. Bir sitede bir sf linin bunu nasıl aştığını okudum. Kısaca hatırladığım kadarıyla anlatayım. Hayatı sf ile geçen, uçurumun kenarında bir genç. Hayatı boyunca, okulda, sosyal yaşamında sf yüzünden neler çektiğini anlatmaya gerek yok sanırım. Bunu yenmeye karar veriyo. Bir sürü kişisel gelişim kitabı okuyo. Genel kültürü çok genişliyo. Kendine güveni geliyor, birşeyler bildiği için. Fakat bildiklerini kimseye anlatamıyo yine.Kendini gösteremiyor. En sonunda bi gün askerdeyken bir toplantı yapılıyor. Toplantı öncesi konuşmacılar gelmeden sahneye çıkıyo. Ben sf liyim diyerek başlıyor anlatmaya. İçini döküyor. Herkes şaşkın tabi. Ama kendini akışa bıraktığı için, ilk adımı attığı için insanların gülüşmelerine kulak asmıyor. Konuşmasını sonuna kadar yapıyor.. İşte böyle.. Bunun ben de yansıması ise şöyle oldu. Bu yazıdan çok etkilendim. Ertesi gün bir hocayla ve 3 arkadaşla küçük bir odada soru çözüp yorumlayacaktık. O hoca bendeki sf yi en çok azdıran kişiydi hayatımda. Normalde işim var deyip o çalışmaya katılmazdım. Ama gittim. Hocanın dibine tam karşısına oturdum. Sürekli göz temasında bulundum. İlk başta her zamanki gibi ben yokmuşum gibi davrandı.( Bu bana kendimi değersiz hissettirirdi.) Göz teması kurmadı. Ama ben ısrarla göz temasına devam ettim. 5dk sonra da sanki diğer kişiler yokmuş gibi sadece benimle göz teması kurarak konuştu 1 saat boyuncasevincli Kendimi değerli hissettim.sevincli Konuşma sırası bana geldi, göz temasının verdiği güvenle rahatça konuşurken korktuğum başıma geldi.Cümlenin yarısında bir anda kal geldi. Kafamdaki herşey silindi.O an o kadar koktum ki. Rezil olmuştum. 4 kişi bana bakıyordu. Benimle ilgili kimbilir neler düşüneceklerdi. Ama o anda o çocuğun konuşması aklıma geldi. O da gülüşmleri duyunca biran için kaygılanmış ama devam etmişti. Ben de aradan yaklaşık 30-40 sn geçmesine rağmen kendimi toparlayıp cümlemi tamamladım. Olaydan sonra ise hiç suçluluk hissetmedim. Kendime kızmadım. Korktuğum durum başıma gelmişti ama iyi tarafı da vardı. Cümlemi tamamlamıştım. Göz teması kurmuştum. O günden sonra hocayla iletişimim de değiştisevincli UMARIM FAYDALI OLUR.. |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? istemek lazım kurtulmayı. istemiyorum ben. canımı sıkıyor, bazen acı falan da çektiriyor ama genel bi isteksizlik var. depresyon vb. olabilirmi acaba?? |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? Alıntı:
uğraşmaktan falan mı bıktın neyse doktora gidecektin nasılsa,umarım düzelir hayatın,tabi hepimizin de.. |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? istemiyorum değil dee, isteyemiyorum diyelim :) |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? Alıntı:
|
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? bende doktora gidiyorum haftaya artık bu hastalıkla beraber yaşamak istemiyorum ailemi bu durumun ne kadar ciddi olduğuna bir türlü inandıramadım belki doktor teşhis koyunca durumun ciddiyetini anlarlar. |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? hani önceki mesajlarda bahsettikya,ne kadar konuşsak,sosyal olsak da sessiz,kendi haline,kendi dünyasında yaşayan görüntümüz var diye acaba beden dilimizi doğru kullanmadığımızdan mı?böyle bir yazı buldum da,alakası olabilirmi sizce?? 'Siz ne kadar saklasanız da, beden diliniz doğrucu davut.. Doğru söyleyeni dokuz köyden kovmuşlar beden diline dur sen kal demişler. Neden mi? Sözlerini beden dilleri kdara yeterince inandırıcı bulmamış olsalar gerek. Çünkü ağzınızla kuş ta tutsanız sözcüklerin karşınızdaki kişiyi etkileme gücü % 7 iken beden dilinin etkisi % 55. Hadi ses tonunuz da sözcüklerinize güç kattı % 45’lik bir etki yarattınız ama yine beden dili kadar etkileyici değil. 1960 ‘lı yıllarda Prof.Dr.Albert Mehribian yaptığı ve ileriki yıllarda da iletişim uzmanlarınca desteklenen bu veri de şu anlatılıyor. İnsanlar ne söylediğinizden çok onu beden diliniz ile nasıl söylediğinize, ne kadar doğruladığınıza bakıyorlar. Sözcüklerin beden ile orantılı olması sizi iletişimi güçlü, anlaşılabilir, duygularını her yönden verebilen bir insan yapıyorken, aradaki zıtlık sizi güvenilmez, itibar edilmez bir kişilik olduğunuza yönelik mesajlar veriyor. İnsan vücudu müthiş bir biyolojik mühendistlik örneği. Beden dilini doğru kullanamayan insanlar için beden dili bir iletişim kara kutusu ve ancak o kara kutuyu bulup çözebilen insanlar iletişim bilgisine layıkıyla ulaşabiliyor. Çünkü saçlarımızdan ayak parmaklarımıza kadar mesajlarla doluyuzdur. Her kare nerdeyse bir mesaj verir... . gerçi, beden dilini ön plana çıkar diye tavsiyede bulunmuştuya zaten, genco nickli arkadaş..yeni aklıma geldi y789 |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? Alıntı:
|
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? Alıntı:
kendi halinde,hayattan kopuk falan değilim,ama bedenim öyle gösterdiğine göre,aslında kimsyle konuşmayan biriyim mi demek oluyor? vazgeçtim yukardaki yazdığım mesajdan..silme tuşu da yok^-^yazmadım farzedin |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? sevinclisevincli yaa. . biz biliyoruz, bu işiğ yaa :) sf li falan değiliz biiizz :) başkaları çoookk laçka :P nasıl ama :) |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? Alıntı:
ilahi nsmr y789 |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? Sosyal fobinin, diğer insanları kendimizden daha değerli görmekle ilgili olduğunu düşünüyorum. Bence bu konuda olumlamalar yapmak ve tabi ki telkinleri dinlemek de çok faydalı olacaktır. Bu konuda "Ben de herkes gibi değerliyim" "Ben her zaman ve tamamen yeterliyim" gibi olumlamaları düzenli olarak yapmak faydalı olacaktır. Bir de imgeleme yönteminin kullanılması da faydalı olabilir yani kendinizi büyük bir salonda 200-300 kişiye sunum yaparken hayal edin, alkış seslerini duyun, karşınızdaki insanların gözlerindeki ışığı görün ve tabiki birçok küçük ayrıntıyı da imgelemenize dahil edin. Bunu da her gün düzenli olarak yapmanız faydalı olacaktır. Çünkü insan, hayal edemediği birşeyi gerçekleştiremez, önce hayal edelim sonra gerçeğe dönüşmesi için gerekli ortamı hazırlayalım.. :) |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? beden dilinin de önemi var tabi ki ancak tek başına yeterli değil...aslında hiçbir durum için sadece bir şey tek başına yeterli olmuyor..çünkü herşey bikaç etkenin toplam sonucu... imajımız bizi hayattan kopuk gösteriyorsa ve sebep beden diliyse sadece beden diline yoğunlaşmak da doğru olmaz...çünkü bu sefer karşıdakilere istenen şekilde görünmek için elimizin kolumuzun pozisyonundan bu sefer endişe ederiz ve aklımızda sürekli onlar dolaşır.."elimi şuraya koymalıydım hay Allah unuttum" falan gibi düşüncelerle uğraşırız üstüne... yada hareketleri ezberleyip yapsak bile yine istenen etkiyi vermez ve yapmacık olur..herşeyimizin tutarlı olması gerekiyor yoksa komik duruma düşer insan... kendimizi sevmeye güvenmeye başlarsak zaten otomatikman dik durmaya başlarız ve gerisi de gelir sanırım... hayattan kopuk olmadığımız halde kopuk görünmemizin sebebi hiç ummadığımız birşey bile olabilir...bunu bulmak için öncelikle insanın imajındaki etkenler neler onlara bakmak lazım...söylenen söz kadar sesin tonu da önemli...güzel giyim kadar dik durmak da önemli...çok konuşuyoruz belki ama ses tonumuz zayıf ve güçsüz çıkıyorsa veya söylediğimiz şeyden emin bile değilsek belki bu bizi sessiz gösteriyordur...ses belli bir frekansın altında çıkıyorsa o sesi yoksayıyordur insanlar... |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? sesi kısık olan karşısındakinin merakını uyandırıyor. bu avantaj olabilir aslında. . insanlar ne dediğinizi duymak için yaklaşmak zorunad hissediyorlar kendilerini. . Bi arkadaş ve kendimden biliyorum :P |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? bende sosyal fobi de olmayabilir.çekinik kişilik de olabilirmiş. uzmana başvurmadan hiçbirşey bilemeyeceğim kendim hakkında.ama sizin gitme imkanınız varsa mutlaka gidin,mutlaka toplum içinde sesimin çıkmadığı falan da olmuyor,daha doğrusu o önceden oluyordu,daha küçük yaşlarımda.ama şimdi olmuyor.hatta biraz kısık sesle konuş falan derler bazen,sonra arkadaşa falan seslerirken yanmdaki bağırır duymaz bi bağrırım hemen döner :.) ama ben de erkeklerle konuşurken zorluk çekiyorum.aslında o da artık yok sayılır,evet evet yok.ya kişisine göre değişiyoda olabilir.neyse onu geçelim. kendi başıma,yanımda bir arkadaş olmadığım zamanlar dışarda gezerken falan rahat olamam,yürümem falan değişir,surat ifademin değiştiğini hissederim,işte o zamanlar nasıl gözüktüğüm hakkında istenilen şeyler söylensin,çünkü ordaki aslında ben değilim,biliyorum. toplum içinde yemek yiyemiyordum.ama artık rahat olmaya çalışıyorum,ve başarıyorum.ya bu yemek yiyememek ne kadar da saçma.neyseki düzeliyorum başkalarının yanında kendimi daha konuşkan,nasıl diyim,başkalarına aslında sessiz olmadığımı gösterme çabaları vardı bi zamanlar.hala da var ama bu çabadan kurtulmalıyız değilmi,bende bunu düzeltmeye başlıyorum sanırım. benim istediğim,sessiz ,kendi dünyasında yaşayan kopuk biri gibi görünmemek :) canlı,kendinden emin görünmek istiyorum.ki öyle olduğumu düşünsem de gene sessiz diyorlar,anlamıyorum.. bazen söylemek istediklerim içimde kalıyor,keşke şunları da deseydim falan diyorum ama onlar telkin dinleyerek kesinlikle düzelir.. aslında sorunumu tam manasıyla anlatamıyorum sanırım :) off benim pskologa falan gitmem ve yaşım geçmeden düzeltmem lazım.ya aslında neden böyle olduğumu,daha doğrusu karşı taraftan nasıl gözüktüğümü bilsem herşey düzelcek de :) bi ara kamerayla izleyin diye tavsiyede bulumuştu bi üye :) evet çok iyi bir fikir ama durup dururken beni kameraya alın diyemem arkadaşlara.anneme çok çektirirdim kameraya,güzel gözüküyomuyum diye :) ne biliyim,gayet düzgün buluyorum kendimi ama :) arada böyle aşalayıcı laf söyleyen olunca kafaya takıyor insan :) yanii ben dışarda evde olduğum ben değilim.her zaman demeyim de,genellikle de değil,bazen de değil.ne sıklıkla,hangi tür yerlerde bilmiyorum,ama tam manasıyla kendim olamıyorum,güvenim eksik heral :) bu da geçer desek.. ya okudum da sanki çok güvensiz biriymişim gibi geldi,sanki öyle yazmışım.ama değilim.kendime güvenirim aslında,gayett rahat,normal olduğum zamanlar da çoook olur,ama ben sessiz damgası yemek istemiyorumm^-^ |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? Bana da herkes çok sinirli bakıyorsun diyorlar. Normal bakıyorum, yüzünü karanlıkta gören bembeyaz kesilir diyorlar :P ben de farkında olmadan, dışarı çıktığımda falan dikkat ediyorum; gerçekten kaşlarımı çatıyorum :) milletin yüzüne bakıyorum, inadına. Niye bilmiyorum ama. Herkesi potansiyel tehlike olarak görüyorumm :P |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? ya ama sen kaşlarını çatıyomuşsun :) ben sürekli gülen biriyimdir ama bişiler eksikde aman neyse ya düzelirim bigün :) |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? Alıntı:
Ama bu sadece dış güzelliğinizle alakalı değil.Konuşmanız,ses tonunuz,duruşunuzu düzeltmek,memnun değilseniz duruş,diksiyon vs. çalışmak ve sonunda tüm hepsiyle toplamda oldukça memnun olmak toplum içindeki duruşunuza olumlu etkide bulunuyor.Kendiniz de kamerayı bir yere sabitleyip yapabilirsiniz.Zaten yalnız olursanız rahat davranabilirsiniz.Aksi takdirde yine kendinizi istediğiniz gibi ifade edip,o davranışların oturmasını sağlayamazsınız.Kendinizle eğlenin,gülün,konuşun,ne kadar eğlenceli,ciddi,olgun.. olabileceğinizi gözlerinizle görüp kendinize inanın.Bu bence insanın kendisini tanıması için çok güzel bir yöntem.Tabi yüzde yüz çözüm olmaz ama diğer çalışmalarınız için güzel bir altyapı niteliğinde olabilir. Sevgiler. |
Cevap: sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ? Alıntı:
Alıntı:
|
| WEZ Format +3. Şuan Saat: 08:30 AM. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.