[pyske]

Eğer bunu yapabilirsen benim geldiğim noktaya gelmen hiç de zor olmayacak.Tüm depresyon sıkıntısı yaşayanlar bunu bilir herhalde zaten.O döngüden çıkmak ve o aşamada herhangi bir şey için adım atmak gerçekten zor.Neden zor ben artık anlayabiliyorum.Çünkü o dönemde tek şeye inanıyoruz bundan çıkış yok.Canım bir şey yapmak istemiyor tek cümlemdi benim mesela :) bir ara banyo yapmaya kadar bırakmıştım.Büyük ve en önemli tavsiyem sana ve okuyan herkese şudur ki kendini inandırıdğın şeyler seni bu hale getiriyor.bu telkinlerden eden umutluyum onuda belirtmek isterim ben çok olumsuzluk yaşadım ve bunlardan zamanında oldukça etkilenmişim şu an anlıyorumki bunlar beni olumsuz düşünmeye alıştırdı.yani aslında ben hayatım olumsuz gide gide hep öyle olacağını sanmaya başladım.Şimdi telkinlerle şunu yaptığıma inanıyorum.Bilinçaltmdaki olumsuz her kayıt ve bilgiyi farklı bir düşünce tekniği ile olumluya çeviriyorum.Örnek olarak kendimi kilolu bulduğuma inandırmışsam hayır sen kilolarınla mutlu olabiirsin yada o kadarda kilolu değilsin gibi olumluları yüklüyorum.Standart cümleler 'mutlu ol' 'mutlu ol' telkinleri ile standartlaştırılıyor bu durum sonra işte kendimde bulduğum olumsuzluk vb. çağrılar bölyle kilo örneği gibi kendine özel çözümler üretecek gibi geliyor.Birde anlıyorum ki en zor aşama başlayamamak çünkü sana göre buda çözüm getirmeyecek tıpkı sigarayı bırakamayıp bırakamayıp vazgeçenler gibi (ben mesela) Çünkü bugüne kadar hiç değişmedi değişimin bir şey yapmadan gelmesini bekleyemessin yani bu durum sana vahiy gibi gelmeyecek bir andan durup dururken çıkmassın u durumdan çünkü bir hastalık demek istemiyorum ben süreci yaşıyorsun.Yine tavsiyem en basit dinleme yolu geceleri doğa versiyonunu kulağına tak.Sesten uyuyamam dersen iyice kısık dinle.Geceleri yattığımda olumsuz düşüncelerden uyuyamayan biri olarak kendimce şunu yaptım seslerle böyle güzel bir yerde olduğumu çevremde çok sevdiğim kişilerin olduğunu ve şu an huzurluyum diyerek iş güç insanlar herşey parasızlık vb. yok şu an sadece huzur var ve yarın ne olacağını bilmek istemiyorum dedim.yaklaşık 3-4 gün çok zorlandım çünkü benim gibi birinin kendini böyle bir hayale kaptırması çok zor.Saniler sonra gene aynı olumsuzluğa geri dönüp kendimi bi sürü şaçma şey düşünürken buldum.takra baştan yaptım sonra ene sonra bi daha fark edip bir daha baştan denedim.Şu an başardım geceleri uyumak artık daha kolay neden biliyormusun huzur buluyorum özellikle doğa müziğiyle en güzel yanıda daha iyiye gitmeye başladığına inanıyorum ve hissediyorum.Sadece bir anda olmayacak biliyorum.Mutlaka geceleri uyuyorsun değil mi sadece kulağına tak ve bırak o gerisini halletsin sen uyurken.Çözümü sen düşünme yani bilinç altın kendini yenilesin.Sana biraz yardımcı olabilirim umarım.Görüşemek üzere ..

evet yazdıkların aynen beni tasvir ediyor açıkçası okurken acayip şaşırdım nasıl bu kadar bilebilir diye demekki gerçekten aynı süreçden geçmişiz. benim diğer bir sorunumda nasıl oluyor bilmiyorum ama gece 3 e 4 e kadar uyuyamıyorum son 1 haftadır hatta astral seyahat yapmayı denedim :) ama gözümü o kadar sıkmış ve yorgan altına o kadar çok girmişimki terden su gibi olmuşdum bide yurtta kaldığım için telkinler konusunda sorun çıkıyor dinleyemiyorum uzun zamandır hatta neredeyse hiç. . ama çabalıyorum telkin dışı yollara da bakıyorum bugün mesela sabah içim bi'hoş çıktım yola girdim sınıfa herşey güzel ama 500 kişilik sınıfda yalnızım. . evet şaka değil gittim en arka sıraya oturdum aynı dediğin cam fanus gibi. . herkes gülüyor falan sonra nefret doğdu içime birden nerden geldi bilmiyorum bilmek istemiyorum sadece ondan kurtulmak istiyorum ama olmuyor olmuyor bu depresyondanda beter ya nasıl anlatsamki keşke sevgi telkini olsa. . çıktıkdan sonra dersten fırlama havama girdim sokaklar benim şimdi ama sadece şimdilik hiçbi'şeyi umursamıyorum ama bu duyguyu yaşamak istemiyorum istemiyorum ve istemiyorum. .

[pyske]

Üniverstedeyken aynı duyguları yaşardım.O yüzden şu an çok az arkadaşım kaldı.Zaten çoğuda gitti.Herkes o ortamda biribiri ile iletişimde bulunurken ben uzak dururdum.(ruh halimden kaynaklı genelde herkesin benden sıkıldığını zannediyordum) Şu an elimde kalan hiçbirşey yok ve inan öyle rahat ve güzel zamanlarmışki o zamanlar ne yapmışım ben kendime diyorum yazık etmişim güzel gençlik yıllarıma.Hayata sarılmalısın.Bunu ancak kendin yapabilirsin.Benim gibi hayıflanmamak için, dost kazanmak eğlenmek ve gülmek için harekete geç.Kendine mutlaka bir mp3 edinerek başla.İnan bir gün kendine yaptıkların için üzülmekten ve kaybettiğin zamandan kaynaklı daha çok depresif olacaksın, pişmanlıkların olacak.Sakın ama sakın zamanı hafife alma adım at DÜŞÜNME sadece YAP! ZAMAN HIZLA AKIP GİDİYOR VE SEN ONU KAÇIRIYORSUN kendine bunu yapmamalısın.Bizzat yapmış biri olarak söylüyorum.Bundan bir kaç sene sonra hissedeceklerinide tahmin edebiliyorum.Hayatını boşverme ona sahip çık.bu senin hayatın ve düşünsene sınırsız bir özgürlüğün var sağlığın yerinde herşeyi yapabilecek gücün var aslında sadece başlaman lazım ve bence adım atmışsın.Mutlu kal...